All Chapters of ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา: Chapter 2471 - Chapter 2480

ความรู้สึกมิสบายใจของฉินซานมิได้มาจากปฏิบัติการที่ภูเขาหมางหลิ่งในครั้งก่อนเท่านั้น แต่ยังมาจากการที่หลิงอวี๋เลือกที่จะคืนดีกับเซียวหลินเทียนในเวลานี้ด้วยสิ่งนี้ทำให้ฉินซานรู้สึกมิชอบมาพากล หรือว่าหลิงอวี๋เองก็มีลางสังหรณ์ว่าจะเกิดเรื่องร้ายขึ้น จึงทะนุถนอมทุกช่วงเวลาที่ได้อยู่กับเซียวหลินเทียน?ช่วงเวลานี้ เผยอวี้และคนอื่น ๆ ต่างพักรักษาตัวอยู่ที่ตำหนักพักร้อน ในคฤหาสน์จึงเหลือเพียงฉินซานกับเนี่ยหงและอีกมิกี่คนพวกเขาต้องรับประกันความปลอดภัยขององค์จักรพรรดิและฮองเฮาหลังจากแยกกับหานเหมย ฉินซานก็กลับมายังห้องของตนเองและครุ่นคิดถึงแผนการของวันพรุ่งนี้อย่างละเอียดอีกครั้งเขาต้องแน่ใจว่าจะไม่มีใครปล่อยข่าวรั่วไหลออกไปอีกแผนการในครั้งนี้มีเพียงพวกเขามิกี่คนที่รู้ ฉินซานมั่นใจได้ว่าจะไม่มีใครแพร่งพรายความลับออกไปที่เหลือก็คือการเข้าไปในคุกน้ำ หวังเพียงว่าจะมิเกิดเหตุการณ์มิคาดฝันขึ้นสิ่งที่ฉินซานมิคาดคิดอย่างยิ่งก็คือ เขาคิดว่าครั้งนี้ได้ป้องกันอย่างรัดกุมแล้ว แต่ก็ยังเกิดเหตุมิคาดฝันที่ไม่มีใครคาดถึงขึ้นจนได้วันรุ่งขึ้น เมื่อหลิงอวี๋ตื่นขึ้นมา ลืมตาก็เห็นเซียวหลินเทียนใช้มือ

สิ่งที่เก๋อเฟิ่งฉิงมิได้บอกเซียวหลินเทียนก็คือ การกลับมาทวงอำนาจดูแลตระกูลเก๋อในครั้งนี้ นางมิคิดที่จะมอบมันกลับไปให้ใครอีกที่นางทุ่มเทแรงกายแรงใจช่วยชีวิตคนในตระกูลเก๋ออย่างสุดความสามารถ ก็เพื่อต้องการให้คนทั้งตระกูลเป็นน้ำหนึ่งใจเดียวกันกับนางหลังจากพูดคุยกันได้สักพัก หลิงอวี๋ก็กลับมา นางกล่าวอย่างยินดีว่า “เฟิ่งฉิง กู่ไหมทองได้ผลแล้ว ในเลือดของเจ้าข้ามิเห็นไข่ของมันแล้ว!”“จริงสิ เลือดของบิดาเจ้าข้าก็ได้ตรวจสอบแล้ว เขาถูกพิษ แต่พิษของเขานั้นข้ารักษาได้!”“มหาปราชญ์คงจะคิดว่าบิดาของเจ้าไม่มีทางมาที่คฤหาสน์อู่ให้ข้าตรวจได้ ดังนั้นยาพิษที่ใช้กับเขาจึงมิได้พิถีพิถันอะไรนัก!”หลิงอวี๋หยิบขวดยาเล็ก ๆ ออกมา “นี่คือยาถอนพิษที่ข้าปรุงขึ้นเอง ให้เขากินสักสองเม็ดก็มิเป็นอะไรแล้ว!”“ขอบคุณ!”เก๋อเฟิ่งฉิงดีใจอย่างยิ่ง พลางรับขวดยาไป“เฟิ่งฉิง ตามข้ามา ข้าจะนำกู่ไหมทองออกมาให้!”หลิงอวี๋เตรียมการทุกอย่างพร้อมแล้ว จึงพาเก๋อเฟิ่งฉิงไปยังห้องข้าง ๆ แล้วให้นางนอนลง“ตอนนี้กู่ไหมทองยังมิโตเต็มวัย การนำมันออกมาจึงมิยากนัก หากปล่อยให้มันดูดกินพลังฝึกตนของเจ้านานวันเข้า หากมิสูบพลังของเจ้าจนห

“ทราบแล้วเพคะ!”หลิงอวี๋พยักหน้ารับอย่างว่าง่าย หลังจากถามไถ่รูปพรรณสัณฐานของเก๋อเทียนซือแล้ว นางก็จดจำลักษณะของเขาไว้ในใจอย่างแม่นยำเมื่อหลิงอวี๋และเซียวหลินเทียนมาถึงจวนเจ้าแห่งทิศใต้ ก็เห็นรถม้าหลายคันจอดเรียงรายอยู่ในลานเหล่าคนรับใช้กำลังขนหีบสัมภาระขึ้นไปบนรถม้าหลิงอวี๋และเซียวหลินเทียนชะงักไปครู่หนึ่ง ก่อนจะนึกถึงคำพูดของเจ้าแห่งทิศใต้ที่ว่า เจ้าแห่งทะเลจะหาทางย้ายเขาออกจากเมืองหลวงแดนเทพให้ได้เจ้าแห่งทะเลลงมือรวดเร็วเพียงนี้เชียวหรือ?“พี่หญิงหลิงหลิง... พี่ใหญ่เซียว...”หลงเพ่ยเพ่ยได้ยินว่าทั้งสองมาถึงจึงรีบออกมาต้อนรับเมื่อเห็นสายตาของหลิงอวี๋และเซียวหลินเทียนที่จับจ้องไปยังรถม้าเหล่านั้น สีหน้าของหลงเพ่ยเพ่ยก็เคร่งขรึมลง“เสด็จปู่มีรับสั่ง ให้เสด็จพ่อของข้าไปยังภูเขาหิมะเพื่อช่วยพี่สามยึดครองวังเทพ!”“วันพรุ่งเสด็จพ่อต้องออกเดินทางทันที หากขัดขืนจะถือเป็นการขัดต่อราชโองการ! ต้องถูกถอดยศและส่งให้สำนักราชวงศ์จัดการ!”“เสด็จพ่อเชื่อฟังคำพูดของพี่ใหญ่เซียว จึงมิได้โต้แย้งอันใด และรับพระราชโองการแต่โดยดี!”แม้ว่าทางฝั่งของหลงจิ้งจะต้องการกำลังคนเช่นกัน แต่การส่งเจ

กระทั่งเรือแล่นผ่านเกาะกลางทะเลสาบมาถึงผิวน้ำทะเลสาบที่สัตว์ประหลาดปรากฏตัวออกมาเมื่อคราวที่แล้ว หลิงอวี๋ก็โยนโอสถเสริมพลังวิญญาณชนิดพิเศษลงไปในทะเลสาบจำนวนหนึ่ง ขณะเดียวกันก็ตะโกนเรียกไปด้วย“เสี่ยวกว้าย… ข้ามาแล้ว...ข้ามีเรื่องต้องการให้เจ้าช่วย!”หลิงอวี๋ตะโกนเรียกอยู่หลายครั้ง จากนั้นผิวน้ำก็เกิดคลื่นเล็ก ๆ ขึ้นมา ตามมาด้วยคลื่นน้ำพลิ้วไหวแล้วขยายเป็นคลื่นน้ำที่รวดเร็วยิ่งขึ้น พร้อมกับเสี่ยวกว้ายที่ว่ายน้ำจากที่ไกล ๆ เข้ามาใกล้มันแกว่งหางขนาดใหญ่ของมันอย่างว่องไว และหัวขนาดใหญ่ของมันก็โผล่ขึ้นมาจากในน้ำ กลืนโอสถเสริมพลังวิญญาณที่หลิงอวี๋โยนลงไปในทันทีหลังจากนั้น เสี่ยวกว้ายก็เชิดหัวขึ้น และอ้าปากไปทางหลิงอวี๋ ท่าทางราวกับเด็กขอลูกอมเสียอย่างนั้นหลิงอวี๋แย้มรอยยิ้มออกมาแล้วโรยโอสถเสริมพลังวิญญาณลงไปทั้งหมดเสี่ยวกว้ายกลืนยาไปหลายขวดในรวดเดียว ก่อนจะส่ายหัวไปมาให้หลิงอวี๋ด้วยท่าทางพึงพอใจ“เสี่ยวกว้าย ข้าต้องการให้เจ้าพาพวกเราไปสถานที่ที่เจ้าอาศัยอยู่ เข้าใจหรือไม่?”คราวนี้หลิงอวี๋จึงเอ่ยความต้องการของตนออกไปเสี่ยวกว้ายสะบัดหัวขนาดใหญ่ของมันเป็นท่าทีว่าเข้าใจหลิงอวี๋จ

หลิงอวี๋ได้ยินดังนั้นก็รีบวิ่งไปทันที แล้วก็เห็นเย่หรงยืนอยู่ข้างต้นไม้ใหญ่ต้นหนึ่งที่ลำต้นนั้นมีรูอยู่ นางจึงยื่นหัวเข้าไปดู แล้วก็พบว่าข้างในมีคันโยกเล็ก ๆ อยู่รูนี้ถูกประตูที่สีเดียวกับลำต้นของต้นไม้ปิดปังไว้ หลิงอวี๋เองก็ยังคิดมิถึงว่ากลไกจะถูกซ่อนอยู่ในต้นไม้เย่หรงพบสิ่งนี้ได้ช่างยอดเยี่ยมนัก!หลิงอวี๋อดมิได้ที่จะชื่นชมออกไป “สุดยอดจริง ๆ! เจ้านึกได้อย่างไรว่ากลไกอยู่ที่ต้นไม้?”เย่หรงหัวเราะแหะ ๆ ออกมาแล้วเอ่ย “ข้าเห็นท่านตรวจดูก้อนหิน ข้าจึงคิดว่ากลไกจะอยู่ที่ต้นไม้หรือไม่นะ จึงลองเคาะดู แล้วก็พบว่าข้างในกลวงจริงเสียด้วย!”“ทำได้ดีมาก...”หลิงอวี๋ดึงตัวควบคุมกลไกลง จากนั้นก็ได้ยินเสียงดังขึ้นข้างใน แล้วก็เงียบหายไปกลไกน่าจะถูกปิดไปแล้ว“พวกเราไปกันเถิด!”หลิงอวี๋ลากเย่หรงเข้าไปในทางเดินนั้นอย่างรวดเร็ว ข้างในนั้นเป็นถ้ำดังเช่นที่ท่านอาหลินบอกไว้จริง ๆทั้งสองคนวิ่งเข้าไปจนถึงถ้ำด้านในสุดก็มิได้ไปสัมผัสโดนกลไกอะไรกระทั่งเข้าไปในถ้ำ เมื่อเดินไปร้อยเมตรก็เห็นบ่อน้ำแห่งหนึ่ง พร้อมทั้งสตรีคนหนึ่งถูกโซ่เหล็กล่ามไว้ทั้งมือและเท้า และครึ่งตัวของนางก็จมอยู่ในน้ำนางคือเ