All Chapters of ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา: Chapter 2491 - Chapter 2500

“หลงเพ่ยเพ่ย เพื่อเย่หรงแล้ว เจ้าถึงกับมิเห็นแก่ข้าที่เป็นสหายเลยหรือ?”“เช่นนั้นข้าจะทำให้เจ้าได้เห็นกับตาว่า เย่หรงจะสนใจเจ้าเช่นกันหรือไม่?”หยางหงหนิงโน้มไปใกล้ใบหน้าหลงเพ่ยเพ่ย กล่าวด้วยน้ำเสียงตื่นเต้นว่า “ตอนนี้เขาเชื่อฟังข้าที่สุด เจ้าว่า หากข้าสั่งให้เขาลงมือทรมานเจ้าด้วยตัวเอง เขาจะกล้าขัดคำสั่งข้าหรือ?”“หลงเพ่ยเพ่ย ข้าจะให้เขามองดูเจ้าถูกบุรุษนับพันย่ำยีต่อหน้าต่อตา...”“ข้าจะทำให้เจ้าได้เห็นเขากระดิกหางอ้อนวอนขอความเมตตาแทบเท้าข้าราวกับสุนัข...”“พวกเจ้าสองคนมันสารเลว ข้าเกลียดจนอยากจะสังหารพวกเจ้าให้ตายนัก!”“แต่หากพวกเจ้าคิดจะไปเป็นคู่รักอาภัพในปรภพ หากข้ามิอนุญาตก็อย่าได้หวัง ข้ามิปล่อยให้พวกเจ้าตายง่าย ๆ หรอก!”หลงเพ่ยเพ่ยมองหยางหงหนิงอย่างโกรธแค้น ทนมิไหวจนถ่มน้ำลายใส่หน้านาง“หยางหงหนิง ข้าว่าเจ้ากับหลงซินช่างเป็นคู่ที่เหมาะสมกันราวกิ่งทองใบหยกโดยแท้ พวกเจ้าสองคนศีลเสมอกันปานนี้ มิได้อยู่ด้วยกันคงน่าเสียดายแย่!”แม้ปากจะด่าทอหยางหงหนิง แต่ในใจของหลงเพ่ยเพ่ยกลับเริ่มกังวลถึงพวกของหลิงอวี๋ขึ้นมาเย่หรงถูกหยางหงหนิงควบคุมและทรยศหักหลังพวกเขาเช่นนั้นแล้ว หลิง

ซุ่ยเอ๋อร์หน้าซีดเผือด กล่าวเสียงสั่นว่า “พระชายา หน้าจวนเจ้าแห่งทิศใต้ถูกคนของแม่ทัพเสิ่นล้อมไว้หมดแล้วเจ้าค่ะ!”“พวกเขาบอกว่าให้เข้าจวนเจ้าแห่งทิศใต้ได้อย่างเดียว ห้ามออกเด็ดขาด!”เมื่อสิ่งที่คาดเดาไว้กลายเป็นจริง ชายาเจ้าแห่งทิศใต้ก็ถึงกับสูดลมหายใจเข้าเฮือกหนึ่งอย่างตื่นกลัวเช่นนั้นก็หมายความว่า เจ้าแห่งทะเลลงมือแล้ว!การเรียกให้เจ้าแห่งทิศใต้เข้าวังเป็นเพียงกับดัก!“แม่นมหลิน คุณหนูสะใภ้ใหญ่พวกนางไปกันแล้วหรือยัง?”ชายาเจ้าแห่งทิศใต้ถามอย่างร้อนรนแม่นมหลินรีบตอบ “ก่อนหน้านี้บอกว่ารอให้ดึกกว่านี้อีกหน่อยค่อยไป จะได้มิเป็นที่สังเกตเจ้าค่ะ ตอนนี้น่าจะยังมิได้ไป!”“ไปดูเร็วเข้า!”ชายาเจ้าแห่งทิศใต้รีบรุดไปยังเรือนพักของโม่เจี๋ยโม่เจี๋ยเก็บสัมภาระเรียบร้อยแล้ว และกำลังกำชับนางรับใช้ของตนอยู่เมื่อเห็นชายาเจ้าแห่งทิศใต้รีบร้อนเข้ามา โม่เจี๋ยพลันสังหรณ์ใจมิดี นางเอ่ยถามอย่างร้อนรน “ท่านแม่ เกิดเรื่องอันใดขึ้นหรือเพคะ?”ชายาเจ้าแห่งทิศใต้รีบเล่าเรื่องที่เจ้าแห่งทิศใต้ถูกเรียกเข้าวังให้ฟัง ก่อนจะกล่าวอย่างเคียดแค้นในตอนท้ายว่า “แม่ทัพเสิ่นนำคนมาล้อมจวนเจ้าแห่งทิศใต้ไว้หมดแล้

เจ้าแห่งทิศใต้ถูกกดร่างลงกับพื้น เขามองลอดผ่านหมู่เท้าที่เดินกันขวักไขว่ เห็นกริชเปื้อนเลือดเล่มหนึ่งตกอยู่…ใบหน้าและเสื้อของเขาเปรอะเปื้อนไปด้วยโลหิต ถูกกดอยู่กับพื้นเช่นนี้ สติสัมปชัญญะยังคงสับสนเลือนรางที่แท้เขาก็ประเมินเจ้าแห่งทะเลต่ำเกินไป เขาคิดว่าการที่เจ้าแห่งทะเลยุยงให้เสด็จพ่อส่งตนไปยังภูเขาหิมะก็เพื่อส่งตนไปตายคาดมิถึงว่า ไม้ตายที่แท้จริงของเจ้าแห่งทะเลจะซุกซ่อนอยู่ในที่แห่งนี้!หึหึ… ฮ่าฮ่า…เจ้าแห่งทิศใต้หัวเราะออกมา เสียงหัวเราะราวกับคนเสียสตินั้นแฝงไว้ด้วยความสมเพชในโชคชะตาของตนเองเขาพ่ายแพ้อย่างไม่มีข้อกังขาเลยสักนิด!เขาปราศจากความเหี้ยมโหดอำมหิตเช่นเจ้าแห่งทะเล เพียงข้อนี้ข้อเดียวก็ทำให้เขาพ่ายแพ้อย่างย่อยยับ!“เจ้าแห่งทิศใต้ยังหัวเราะได้อีก น่าเลื่อมใสเสียจริง!”ขณะที่เจ้าแห่งทิศใต้กำลังหัวเราะ ก็มีเท้าคู่หนึ่งที่สวมรองเท้าหนังหนาหนักก้าวเข้ามาในสายตาของเขาเสิ่นฮ่าวในชุดเกราะเต็มยศเดินเข้ามาอยู่ตรงหน้า ย่อตัวลงมองเจ้าแห่งทิศใต้ด้วยรอยยิ้มแต่ดวงตามิยิ้ม “กระหม่อมเคยบอกแล้วว่าฝ่าบาทจะต้องพระราชทานความเป็นธรรมให้กับกระหม่อม! เห็นหรือไม่เล่า? บัดนี้กระหม่อ

ชายาเจ้าแห่งทิศใต้รออยู่มินานนัก เสิ่นฮ่าวก็พากองทัพหลวงบุกเข้ามาในจวนเจ้าแห่งทิศใต้ด้วยความเดือดดาลจวนเจ้าแห่งทิศใต้สว่างไสวไปด้วยแสงคบเพลิง เนืองแน่นไปด้วยกองทัพหลวงเสิ่นฮ่าวผู้มีสีหน้าดุดันราวกับปีศาจนำกองทัพหลวงบุกเข้ารื้อค้นข้าวของจนกระจุยกระจาย ในที่สุดก็พบชุดมังกรซุกซ่อนอยู่ในรถม้าที่เตรียมไว้สำหรับการเดินทางไปยังภูเขาหิมะชายาเจ้าแห่งทิศใต้และบ่าวไพร่ทั้งหมดถูกต้อนมารวมกันที่กลางลาน กองทัพหลวงใช้ดาบจ่อค้ำคอ ทำให้ทุกคนมิสามารถขัดขืนได้ชายาเจ้าแห่งทิศใต้มองอย่างเย็นชา อันที่จริงนางคาดเดาได้อยู่แล้วว่าในสัมภาระเหล่านี้ต้องมีของที่เป็นภัยมหันต์ซุกซ่อนอยู่ แต่นางก็มิได้สั่งให้คนไปตรวจค้นนางรู้ดีว่าเมื่อเจ้าแห่งทะเลลงมือแล้ว เรื่องนี้ก็มิใช่แค่การหาหลักฐานใส่ร้ายเพียงชิ้นสองชิ้นแล้วจะอธิบายให้ชัดเจนได้ในเมื่อเป็นเช่นนี้แล้ว จะเสียแรงทำเรื่องมิจำเป็นไปไย!นางตัดสินใจแน่วแน่แล้วว่าจะตายไปพร้อมกับเจ้าแห่งทิศใต้ เพียงรอเวลาที่จะได้เข้าไปอยู่ในคุกหลวงเพื่อพบกับเขาหลังจากที่เสิ่นฮ่าวสั่งให้กองทัพหลวงรื้อค้นจวนเจ้าแห่งทิศใต้อย่างละเอียด ก็เพิ่งจะพบว่าโม่เจี๋ยและหลานชายทั้งสามข

เมื่อตระกูลเย่และตระกูลเส้าล่าถอยไป บรรดาตระกูลใหญ่ผู้มีชื่อเสียงในเมืองหลวงที่สัมผัสได้ถึงภยันตราย ต่างก็พากันเก็บข้าวของมีค่าหลบหนีออกจากเมืองไปในชั่วข้ามคืนส่วนเหล่าผู้ที่จงรักภักดีต่อเจ้าแห่งทะเลนั้นกลับยินดีปรีดา เฝ้ารอให้รุ่งเช้ามาถึงอย่างใจจดใจจ่อ เพื่อจะได้เข้าวังไปถวายพระพรแสดงความยินดีครั้นฮูหยินเสิ่นอนุภรรยาของเสิ่นฮ่าวได้ยินเสียงระฆังสวรรคตดังมาจากในวัง ก็รีบร้อนพาทหารหน่วยหนึ่งที่เสิ่นฮ่าวทิ้งไว้คุ้มกันนางบุกไปยังตำหนักขององค์หญิงหานเยวี่ยทันทีหลินเอ๋อร์ของนางต้องกลายเป็นคนสติมิสมประกอบ ต้องเป็นฝีมือขององค์หญิงหานเยวี่ยอย่างแน่นอน นางจะต้องจับตัวองค์หญิงและบุตรชายของนางมาแก้แค้นให้ลูกของตนให้ได้ทว่า เมื่อฮูหยินเสิ่นบุกไปถึงจวนองค์หญิง กลับพบว่าจวนองค์หญิงว่างเปล่าไร้เงาผู้คน องค์หญิงหานเยวี่ยจากไปแล้วฮูหยินเสิ่นคาดคั้นถามไถ่จากข้ารับใช้จวนองค์หญิง แต่กลับไม่มีใครรู้ว่าองค์หญิงหานเยวี่ยและคณะเดินทางไปที่ใดนางโกรธจนทำอะไรมิถูก รีบสั่งให้คนไปแจ้งข่าวแก่เสิ่นฮ่าว ให้เขาตามจับตัวองค์หญิงหานเยวี่ยมาให้จงได้แต่เสิ่นฮ่าวได้นำทัพออกไปไล่ล่าจับกุมโม่เจี๋ยและหลานชายของเ