All Chapters of ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา: Chapter 2481 - Chapter 2490

สิ้นคำสั่งของเจ้าแห่งทะเล เก๋อหาวก็พาองครักษ์สองคนเข้ามาเจ้าแห่งทะเลเปิดรั้วเหล็กออก เก๋อหาวก็ถือโซ่เหล็กและกระบี่วิเศษเดินเข้ามาองครักษ์สองคนมากดหลิงอวี๋ไว้ และหลิงอวี๋ก็ไม่มีแรงที่จะดิ้นให้หลุดออกไปได้เก๋อหาวจึงมิรีรอแทงกระบี่เข้าที่กระดูกสะบักของหลิงอวี๋ทันทีหลิงอวี๋เจ็บปวดจนเหงื่อเย็นไหลออกมาตลอด แต่ยังมิทันที่นางจะตั้งสติได้ เก๋อหาวก็แทงเข้าไปที่กระดูกสะบักอีกข้างของนางอีก...หลังจากนั้น เก๋อหาวก็นำโซ่เหล็กแทงทะลุผ่านกระดูกสะบักทั้งสองข้างของหลิงอวี๋ แล้วเจาะทะลุกระดูกสะบักด้านหน้าของหลิงอวี๋อย่างโหดเหี้ยมเลือดสด ๆ ไหลทะลักออกมาจนทำให้เสื้อผ้าของหลิงอวี๋กลายเป็นสีแดงฉานในทันที“อ๊าก...”หลิงอวี๋เจ็บปวดจนหน้ามืดไปหมด และมิอาจทนรับความเจ็บปวดมหาศาลเช่นนี้ได้อีกต่อไปแล้ว จึงสลบไป“โยนนางลงไปในน้ำ!”เมื่อเจ้าแห่งทะเลเห็นว่าหลิงอวี๋มิสามารถใช้พลังได้แล้ว เขาจึงเดินเข้ามาอย่างสบายใจเก๋อหาวและองครักษ์สองคนนั้นถือโซ่เหล็กไว้แล้วจับหลิงอวี๋ลงไปในน้ำน้ำที่เย็นจับกระดูกนั้นทำให้หลิงอวี๋ฟื้นขึ้นมาในทันทีนางเห็นเจ้าแห่งทะเลยืนอยู่ด้านบนและก้มลงมามองนาง หน้ากากสีเงินนั้นปกป

เซียวหลินเทียนรีบปิดประตูเหล็กอย่างรวดเร็ว และพิงกำแพงทรุดตัวนั่งหมดแรงอยู่กับพื้นหัวใจเขาเต้นแรงจนเสียงดังชัดเจน เขารู้สึกว่าทั้งตัวชาไปหมด และตรงหน้าก็มีเงาดำวูบผ่านไปมาเซียวหลินเทียนพยายามทนฝืนเอาไว้ เขามิได้ใจเต้นแรงเพราะประหม่า แต่เป็นอาการจากการถูกพิษต่างหากพิษเหล่านี้เมื่อเขาเคลื่อนไหวรุนแรง ประกอบกับเลือดที่ไหลเวียนเร็วเกินไป พิษก็จะแพร่กระจายไปจนทั่วร่างกายเขามิกล้าปล่อยตัวให้หมดสติไป จึงพยายามเพ่งมองขวดยาที่ตนกำแน่นอยู่ในมือให้ชัด เพื่อให้มั่นใจว่าตนมิได้หยิบยาแก้พิษผิดเมื่อเห็นชัดแล้วว่าเป็นยาแก้พิษจริง ๆ เซียวหลินเทียนจึงได้โล่งใจ แล้วขยับตัวเข้าไปข้างใน เพื่อมิให้พวกเก๋อเทียนซือเห็นตนหน้าประตูห้องขังนั้นมืดมิดนัก หากมิเดินเข้ามาก็มิเห็นว่าเซียวหลินเทียนซ่อนตัวอยู่ที่ใดเก๋อเทียนซือไล่ตามมาจนถึงหน้าประตู แต่ก็มิกล้าพรวดพราดเข้าไป เพราะกังวลว่าจะตกหลุมพรางของเซียวหลินเทียน จึงตะโกนเสียงดังอยู่ด้านนอก“เซียวหลินเทียน เจ้าคิดว่าเจ้าจะหลบพ้นรึ? เจ้ามิรู้ด้วยซ้ำว่าเจ้าเข้าไปหลบอยู่ในห้องขังของผู้ใด!”“ฮ่า ๆ เจ้าเชื่อหรือไม่ อีกประเดี๋ยวเจ้าจะยอมตายในเงื้อมมือของข้

สวินเย่ขมวดคิ้วมุ่น ยังต้องไปช่วยอีกคนหนึ่ง เป็นเช่นนี้แล้วจะหนีไปได้อย่างราบรื่นหรือ?ขณะที่เขากำลังจะพูดออกมา เขาก็ได้ยินเสียงตะโกนของเจ้าแห่งทะเลดังมาจากข้างนอกเสียก่อน “สวินเย่ สังหารเซียวหลินเทียนเสีย!”“หากเจ้ากล้าขัดคำสั่งของข้า ชั่วชีวิตนี้เจ้าอย่าได้คิดว่าจะได้พบลูกชายของเจ้าอีกเลย!”สีหน้าของสวินเย่เปลี่ยนไปในทันทีสีหน้าของเซียวหลินเทียนก็มืดมนลงเช่นกันเจ้าแห่งทะเลอยู่ที่นี่หรือ?เช่นนั้นหรือว่าหลิงอวี๋จะตกอยู่ในเงื้อมมือของเขาแล้ว?เซียวหลินเทียนรู้สึกกังวลขึ้นมาในทันที เจ้าแห่งทะเลอยู่ข้างนอก และพลังของเขาก็มิใช่คู่ต่อสู้ของเจ้าแห่งทะเล แล้วจะไปช่วยหลิงอวี๋ได้อย่างไรกัน?“มิทันแล้ว!”สวินเย่กดเสียงลง “เจ้านามว่าเซียวหลินเทียนใช่หรือไม่! ข้ามิรู้ว่าเจ้ามีความแค้นอันใดกับเจ้าแห่งทะเลนะ!”“แต่หากเจ้ามิหนี ข้าเองก็ไม่มีโอกาสออกไปจากที่นี่แล้วเช่นกัน!”“เซียวหลินเทียน พลังของเจ้าแห่งทะเลน่ากลัวยิ่งนัก พวกเราสองคนรวมกับเสือปีกกาฬก็มิใช่คู่ต่อสู้ของเขา!”“หากเราสองคนลองเสี่ยงดูก็อาจจะหนีออกไปได้ แต่เจ้าไม่มีเวลาไปช่วยสหายของเจ้าแล้ว!”สีหน้าของเซียวหลินเทียนเปลี่ยนไ

ขวดต่าง ๆ ของสวินเย่ลอยอยู่บนผิวน้ำภายในห้องขัง ส่วนสวินเย่เนื่องจากเขานั่งอยู่บนเก้าอี้ล้อ น้ำจึงท่วมถึงหน้าอกของเขาแล้วเสือปีกกาฬกระโดดขึ้นไปบนโต๊ะแล้วเดินไปเดินมาอยู่บนนั้น ดูคล้ายว่ามันจะมิชอบน้ำนัก จึงส่งเสียงร้องครวญใส่เซียวหลินเทียนอยู่หลายครั้ง“กลับมา!”เซียวหลินเทียนยกกระบี่คุนอู๋ขึ้น แล้วเก็บเสือปีกกาฬเข้าไปในมิติมิติของกระบี่คุนอู๋นี้มหัศจรรย์ยิ่งนัก มันสามารถเก็บเสือปีกกาฬเข้าไปได้ แต่กลับมิสามารถเก็บสิ่งมีชีวิตอื่นเข้าไปได้เซียวหลินเทียนเองก็เข้าไปมิได้เช่นกัน เขารู้สึกแปลกใจมาตลอด วันหนึ่งจึงคุยประเด็นนี้กับหลิงอวี๋หลิงอวี๋ครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่งแล้วเอ่ยออกมา “มีความเป็นไปได้สามประการ หนึ่งคือท่านยังมิสามารถควบคุมกระบี่คุนอู๋ได้อย่างเต็มที่ สองก็คือเพราะว่าเสือปีกกาฬเป็นสัตว์เทพ แต่ท่านมิใช่ ดังนั้นท่านจึงเข้าไปมิได้!”“ส่วนประการที่สาม บางทีมหาวัตถุศักดิ์สิทธิ์เหล่านี้อาจจะมีข้อจำกัดในการใช้ของมันเอง พวกมันมิใช่สิ่งที่ทำได้ทุกอย่าง ดังนั้นจึงสามารถใช้งานได้บางส่วนเท่านั้น!”“ก็คล้ายกับหยกหยกหล้าสุขาวดีของหม่อมฉัน ตัวหม่อมฉันเองสามารถเข้าไปได้ แต่หม่อมฉันมิสามา

เซียวหลินเทียนมิได้คิดหมายตามังกรขด และเขาก็มิได้บอกสวินเย่ด้วยว่ามังกรขดเชื่อฟังคำสั่งของหลิงอวี๋สำหรับตาเฒ่าประหลาดผู้นี้ เซียวหลินเทียนยังคงมิเผยทุกสิ่งออกไปทั้งหมดน้ำในคุกน้ำท่วมจนเลยหัวของทั้งสองคนไปแล้ว อยู่ห่างจากเพดานอีกเพียงมิกี่เมตรเท่านั้นเซียวหลินเทียนและสวินเย่ต่างก็ลอยคอกันอยู่บนผิวน้ำ“เซียวหลินเทียน เตรียมตัวได้!”สวินเย่มองน้ำที่สูงใกล้ถึงเพดาน แล้วเตือนเซียวหลินเทียนให้เตรียมตัว“ประเดี๋ยวเจ้าดำน้ำลงไปดึงหินก้อนนั้นออก จากนั้นพวกเราก็จะหนีออกไปได้แล้ว!”เซียวหลินเทียนพยักหน้า แล้วมองไปทางประตูห้องขัง“อาอวี๋ เจ้าอดทนไว้นะ อีกมินานข้าจะกลับมาช่วยเจ้า!”เซียวหลินเทียนคิดอยู่ในใจอย่างเงียบ ๆ“ใกล้แล้ว ลงไปได้!”สวินเย่จับไหล่ของเซียวหลินเทียนไว้แน่น จากนั้นทั้งสองคนก็ดำน้ำลงไปพร้อมกันหินก้อนนั้นถูกแรงดันน้ำดันจนอัดแน่นอยู่ในช่องหิน เซียวหลินเทียนต้องใช้แรงอย่างที่สุดจึงจะดึงหินก้อนนั้นออกมาได้น้ำที่เต็มห้องขังนั้นเมื่อเจอช่องทางออกก็ไหลทะลักออกไปอย่างเต็มที่เป็นดังที่สวินเย่คาดการณ์ไว้ ก้อนหินโดยรอบต่างพากันคลายตัวภายใต้แรงดันน้ำนั้นแต่เซียวหลินเทีย