Semua Bab ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา: Bab 2601 - Bab 2610

ขณะที่ฉีเต๋อกำลังยืนเฝ้าอยู่อย่างสง่าผ่าเผย จู่ ๆ เขาก็เหลือบไปเห็นสตรีผู้หนึ่งกำลังจ้องมาที่ตนมิวางตาฉีเต๋อปรายตามองไปแล้วหันไปทางอื่นอย่างมิสนใจ แต่หลังจากนั้น ฉีเต๋อกลับหันกลับมาอีกครั้ง แล้วจ้องมองสตรีผู้งดงามนางนั้นอย่างมิอยากจะเชื่อสายตาใบหน้าของสตรีผู้นั้นแย้มยิ้มละมุน และกำลังมองเขาอย่างอบอุ่นและแฝงไปด้วยความรักใคร่เอ็นดู“ฮองเฮา… องค์จักรพรรดิ…”เมื่อฉีเต๋อเห็นใบหน้าของหลิงอวี๋ได้ชัดเจน ต่อจากนั้นก็เห็นเซียวหลินเทียนด้วย เขาจึงมิรีรอรีบพุ่งไปคุกเข่ากลางถนนทันที น้ำเสียงเขาสะอื้นไห้ และน้ำตาไหลรินจนเต็มใบหน้าหนึ่งปีกว่าแล้ว!พวกเขาทั้งหมดต่างก็เงยหน้ารอคอยองค์จักรพรรดิและฮองเฮาที่ในที่สุดก็กลับมาอย่างปลอดภัยอย่างมีความหวัง!“ฮองเฮา… หนึ่งปีกว่าแล้ว บ่าวยังคิดว่าท่าน… ท่าน...”ฉีเต๋อตื้นตันเสียจนพูดมิออกเหล่าองครักษ์กองทัพหลวงที่อยู่ด้านข้างก็ต่างพากันมองไปทางขันทีเสี่ยวฉีที่ได้รับความไว้วางใจจากองค์รัชทายาทกำลังคำนับให้บุรุษสตรีคู่หนึ่งรู้สึกตื้นตันจนพูดมิออกเช่นกันกระทั่งองครักษ์กองทัพหลวงเหล่านั้นพินิจพิจารณาหลิงอวี๋และเซียวหลินเทียนทันทีที่มองไป พวกเขา

ท่านอดีตเสนาบดีและพวกหลี่ว์เซียงที่อยู่ภายในห้องเห็นองค์รัชทายาทเซียวเยวี่ยวิ่งออกไป แม้ว่าทุกคนจะรู้สึกว่าเป็นเรื่องเหลือเชื่อ แต่ก็ยังล้วนวิ่งตามออกไปแล้วก็ได้เห็นหลิงอวี๋กับเซียวเยวี่ยร้องไห้กอดกันกลม แม้แต่ชายชาตรีผู้แข็งแกร่งเช่นท่านอดีตเสนาบดีก็ยังน้ำตาคลอเช่นกันเวลาผ่านไปหนึ่งปีกว่า ทุกคนต่างก็หมดหวังไปแล้ว คิดว่าหลิงอวี๋และเซียวหลินเทียนจะต้องตายอยู่ที่แดนเทพไปแล้วแน่นอน ไหนเลยจะคิดว่าพวกเขาจะได้เห็นวันที่ทั้งสองคนกลับมาด้วยตาของตนเอง!"กระหม่อมขอถวายบังคมองค์จักรพรรดิ… ฮองเฮา..."พวกหลี่ว์เซียงต่างคุกเข่าลงกับพื้นโดยพร้อมเพรียงกันหลี่ว์เซียงบังเกิดความรู้สึกหลากหลายถาโถมเข้ามา แม้ว่าตอนนี้บ้านเมืองจะสงบสุข แต่อย่างไรเสียองค์รัชทายาทก็อายุยังน้อย และทั้งสี่แคว้นก็รอโอกาสจ้องจะรุกรานฉินตะวันตกท่านอดีตเสนาบดีก็อายุมากแล้ว หลี่ว์เซียงกังวลว่าหลังจากท่านอ๋องเฉิงสิ้นใจไป อาศัยเพียงท่านอดีตเสนาบดีมิสามารถควบคุมพวกชั่วร้ายเหล่านี้ได้หรอกโชคดีที่องค์จักรพรรดิกับฮองเฮากลับมาแล้ว"ขุนนางทั้งหลาย ลุกขึ้นเถิด!"เซียวหลินเทียนก้าวเข้าไปพยุงหลี่ว์เซียง และเอ่ยออกมาอย่างจริงใจ “

นี่เกิดอะไรขึ้น?ทุกคนก็ยิ่งรู้สึกงงงวยขึ้นมาอันเจ๋อก็ยิ่งร้อนใจ เขากับเผยอวี้ก็เป็นพี่น้องที่ผ่านความเป็นความตายมาด้วยกัน เมื่อได้ยินว่าเผยอวี้ถูกขังอยู่ในแดนเทพ ก็ร้องเรียกขึ้นมาอย่างรีบร้อน “พวกเขาเป็นอะไร? เผยอวี้มิเป็นอันตรายถึงชีวิตใช่หรือไม่?”หลิงอวี๋จึงเอ่ยออกไป “เรื่องนี้หากจะเล่าก็ยาว วันนี้ท่านอ๋องเฉิงเพิ่งฟื้น มิลงละเอียดจะดีกว่า วันพรุ่งทุกคนเข้าวัง พวกเราค่อยคุยกันอีกทีแล้วกัน!"เซียวหลินเทียนครุ่นคิดดู ตนกับหลิงอวี๋มิอยู่ในราชสำนักมาหนึ่งปีกว่า วันพรุ่งจึงจะจัดงานเลี้ยงในวัง ประการแรกสามารถใช้โอกาสนี้ขอบคุณทุกคนที่ดูแลเซียวเยวี่ย อีกประการคือจะได้มีเวลาอธิบายเรื่องราวอย่างละเอียดด้วยทุกคนล้วนเห็นด้วย จากนั้นเมื่อแน่ใจว่าท่านอ๋องเฉิงมิเป็นไร จึงทยอยขอตัวลากลับกันหลี่ว์เซียงได้รับมอบหมายให้ตรวจสอบคดีของท่านอ๋องเฉิง จึงอยู่ต่อพร้อมกับหลี่ว์จงเจ๋อท่านอ๋องเฉิงรอดตายมาได้ หลี่ว์เซียงจึงกังวลว่า เมื่อผู้ที่วางยาเห็นว่าแผนการมิสำเร็จแล้วจะก่อเหตุอีกครั้ง จึงเจาะจงสั่งการให้หลี่ว์จงเจ๋อตรวจค้นจวนท่านอ๋องเฉิงก่อนส่วนหลิงอวี๋และเซียวหลินเทียนก็พาเซียวเยวี่ยกลับตำหนักไ

หลิงอวี๋ได้ฟังเรื่องของหลิงหว่านก็เอ่ยถามอย่างหยอกเย้า “แล้วฮูหยินเผยเห็นหลิงหว่านเก่งเช่นนี้ มีความคิดอะไรบ้างหรือไม่?”หลิงซวนหัวเราะเหอะ ๆ นางติดตามหลิงอวี๋มายาวนาน เห็นกับตาว่าฮูหยินเผยดูแคลนหลิงหว่าน เหตุใดจะมิรู้ว่าหลิงอวี๋ถามเช่นนี้มีเจตนาอะไร“ฮองเฮาเพคะ คาดว่าฮูหยินเผยกับฮูหยินผู้เฒ่าเผยคงเสียดายมากทีเดียว!”“คุณหนูหลิงเก่งถึงเพียงนั้น ดีกว่าเหล่าคุณหนูที่พวกนางหาให้แม่ทัพเผยตั้งมากเพคะ!”“อีกทั้งแม่ทัพเผยก็บอกแล้วว่า หากมิได้แต่งงานกับคุณหนูหลิง เขาจะไปบวชเป็นพระ!”“เมื่อฮูหยินผู้เฒ่าเผยเห็นว่าแม่ทัพเผยไปนานยังมิกลับมาก็นึกเสียใจ นางจึงบากหน้าไปหาท่านอดีตเสนาบดี และสู่ขอคุณหนูหลิงให้แม่ทัพเผย!”หลิงอวี๋ยิ้มออกมาแล้วเอ่ย “เช่นนั้นก็ต้องกลับไปมือเปล่าเป็นแน่!”หลิงอวี๋รู้จักท่านอดีตเสนาบดีดี เขาเป็นคนตรงไปตรงมา อารมณ์รุนแรงและปกป้องลูกหลานมากยามนั้นท่าทีที่ตระกูลเผยบอกถอนหมั้นก็ก้าวร้าวเกินไป ท่านอดีตเสนาบดีจะทนได้อย่างไรเล่า?หลิงซวนเผยยิ้มแล้วเอ่ยว่า “ใช่เพคะ! ท่านอดีตเสนาบดีด่าทอฮูหยินผู้เฒ่าเผยไปเป็นชุดจนฮูหยินผู้เฒ่าเผยอยากจะคุกเข่าขอโทษแล้ว!”“สุดท้ายท่านอดีตเส

หลิงอวี๋เงยหน้ามองไปทางสวีเนี่ยนจือ เห็นนางมีท่าทีทำอะไรมิถูก หลิงอวี๋ก็ยิ้มออกมาทันทีเพิ่งจะมาคิดได้ตอนนี้ว่าต้องรักษาระยะห่าง…ทำเช่นนี้เรียกว่าการยั่วยุหรือไม่?หรือว่าจงใจจะหยั่งเชิงตนกันแน่?“กุ้ยเหรินสวีพูดกระไรกัน?”หลิงอวี๋เผยยิ้มอ่อนโยน “ข้ามิอยู่ในวัง มิได้ทำหน้าที่แม่ให้องค์ชายรัชทายาทน้อยได้เต็มที่!”“ทั้งหมดเป็นเพราะองค์รัชทายาทน้อยมีพวกเจ้าดูแล ข้ารู้สึกขอบคุณมากต่างหาก จะรู้สึกมิพอใจได้อย่างไร!”“เมื่อครู่องค์รัชทายาทน้อยก็บอกแล้วว่า ข้ามิใช่คนจิตใจคับแคบถึงเพียงนั้น!”“ยิ่งไปกว่านั้น ข้ากับองค์จักรพรรดิจะอยู่ในเมืองหลวงเพียงมิกี่วันเท่านั้น ประเดี๋ยวก็จะต้องไปแดนเทพอีก ต่อไปองค์รัชทายาทน้อยก็ยังต้องพึ่งพาพวกเจ้าให้ช่วยดูแล!”“เอาเถิด วันนี้ในวังต้องจัดงานเลี้ยง หลิงซวน เจ้ากับกุ้นเหริยสวีไปดูอีกทีสิว่ามีที่ใดบกพร่องหรือไม่!”หลิงซวนรีบจูงมือสวีเนี่ยนจือทันที “พี่หญิงเนี่ยนจือ ท่านละเอียดรอบคอบ ท่านไปช่วยข้าดูทีว่ายังมีข้อบกพร่องอันใดหรือไม่!”หลังจากทั้งสองคนออกไป หลิงอวี๋ก็มองแผ่นหลังของทั้งสองคนจากไปอย่างครุ่นคิดสุ่ยหลิงมองหลิงอวี๋ แล้วมองตามแผ่นหลังทั้งสอ