Semua Bab ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา: Bab 2581 - Bab 2584

“เสี่ยวชี หากเจ้ารู้สึกว่าความสามารถของเจ้าครอบคลุมไปถึงแดนเทพหรือแม้กระทั่งใต้หล้าที่กว้างใหญ่กว่านั้น ใต้หล้าของเจ้าก็จะยิ่งไพศาลยิ่งขึ้น!”“สุขาวดี แสดงถึงปัญญาผ่านการเปลี่ยนแปลง หล้า แสดงถึงความสามารถผ่านความเรียบง่าย หากเข้าถึงแก่นแท้ของมันได้ ก็เท่ากับเข้าถึงวิถีแห่งฟ้าดินและสรรพสิ่งได้”“เพียงแค่เจ้าเข้าใจถึงแก่นแท้ของมันได้ เจ้าก็อาจกลายเป็นผู้ยิ่งใหญ่! กลายเป็นปรมาจารย์ที่แข็งแกร่งที่สุดในแผ่นดินผืนนี้!”ทุกถ้อยคำของเย่ซงเฉิงทำให้หลิงอวี๋รู้สึกราวกับว่าตนเองกำลังปีนป่ายยอดเขาสูงชันลูกหนึ่งนางต้องพยายามอย่างสุดกำลังเพื่อปีนขึ้นไปให้ถึงยอดเขา แล้วนางจึงจะสำเร็จ!นางพยายามครั้งแล้วครั้งเล่า แต่ก็มิอาจปีนขึ้นไปได้เย่ซงเฉิงร้อนใจดั่งไฟสุม เขาซ่อนตัวอยู่หลังต้นไม้ต้นเดียวกับที่หลิงอวี๋อยู่ แม้จะใช้วิชาพรางตาทำให้คนอื่นมองมิเห็นตัวตนของเขา แต่เย่ซงเฉิงกลับมองเห็นสถานการณ์ในสนามรบได้อย่างชัดเจนเขาเห็นว่าเซียวหลินเทียนสิ้นไร้ไม้ตอกแล้ว และถูกฝ่ามือของหลงหมิงซัดจนจมลงไปในหล่มโคลนเย่ซงเฉิงสุดที่จะทนได้อีกต่อไป เขาตัดสินใจอย่างเด็ดเดี่ยว พลางทาบฝ่ามือลงบนแผ่นหลังของหลิงอวี๋

เผยอวี้และฉินซานเป็นผู้มีประสบการณ์ ด้วยความที่เป็นทหารอาชีพเมื่อเผชิญกับสถานการณ์เช่นนี้ สิ่งแรกที่คำนึงถึงก็คือการรักษากำลังของฝ่ายตนไว้ภายใต้การนำของเผยวี่และฉินซาน ทุกคนต่างรีบถอยกลับไปยังหมู่บ้านตระกูลอู เผยอวี้ดึงอูจาและฉินซานมาช่วยกันสร้างสิ่งกีดขวางอย่างเร่งรีบบริเวณหน้าเส้นทางภูเขา ซึ่งเป็นที่ตั้งของหมู่บ้านตระกูลอูทุกคนร่วมแรงร่วมใจกัน มินานก็ก่อกำแพงหินขึ้นมาได้สำเร็จด้วยวิธีนี้ แม้ว่าตระกูลใหญ่เหล่านั้นจะบุกขึ้นมา เพียงแค่จัดวางพลธนูซุ่มโจมตีไว้ ก็สามารถสร้างสภาวะที่คนผู้เดียวสามารถต้านทานคนนับหมื่นได้อูจาก็รีบเรียกคนในตระกูลของตนมาช่วยกันซ่อนเสบียงอาหารณ เวลานี้ พวกเขามิได้คิดที่จะอ้อนวอนสวรรค์ให้มาช่วยเหลืออีกต่อไปแล้ว เมื่อเทียบกับเทพเจ้าที่เลื่อนลอยและว่างเปล่า การช่วยเหลือตนเองคือหนทางเดียวที่จะรอดชีวิตขณะที่ทุกคนกำลังง่วนอยู่กับงานของตน ทันใดนั้นฝนก็เทกระหน่ำลงมาอย่างหนัก อุณหภูมิลดลงอย่างฮวบฮาบจนทุกคนหนาวสั่นไปตาม ๆ กันท่านผู้เฒ่าเย่เงยหน้ามองท้องฟ้าที่มืดครึ้มด้วยหัวใจที่หนักอึ้งก่อนหน้านี้เย่ซงเฉิงเคยกล่าวไว้ว่าแดนเทพจะประสบกับมหาภัยพิบัติครั้งใหญ