Semua Bab ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา: Bab 2641 - Bab 2648

คนส่วนใหญ่ล้วนคิดเช่นเดียวกับผู้เฒ่าผู้นี้ และคนของตระกูลอูบางส่วนก็เริ่มชิงชังพวกของเผยอวี้แล้วชายผู้หนึ่งในกลุ่มนั้นก้าวออกมาร้องตะโกนว่า “เป็นพวกเจ้าที่นำเภทภัยมาให้ หากพวกเจ้ามิมาที่นี่ ภูเขาศักดิ์สิทธิ์ก็คงมิเป็นเช่นนี้!”“เป็นพวกเจ้าที่ทำให้เทพแห่งภูเขาศักดิ์สิทธิ์พิโรธ หายนะจึงได้บังเกิดแก่พวกข้า!”“พวกเจ้าสมควรตาย!”“ไสหัวไป! พวกข้ามิต้องการให้พวกเจ้าช่วย แค่พวกเจ้าออกไป พวกข้าก็จะมิถูกผู้ใดมาทำลายบ้านเกิดเมืองนอนของตนเอง!”เถาจื่อได้ยินดังนั้นก็ถึงกับพูดมิออกไปชั่วขณะ ก่อนจะตวาดใส่ชายผู้นั้นอย่างเดือดดาลว่า “หากไม่มีพวกข้าคอยช่วยต้านศัตรู พวกเจ้าคิดว่าจะอาศัยแค่คนชรา คนอ่อนแอ คนป่วยและคนพิการเหล่านี้ต้านทานการรุกรานของพวกเขาได้หรือ?”“หาว่าพวกข้านำเภทภัยมา พวกข้ามีความสามารถขนาดทำให้ฝนตกหนักมิหยุดหย่อนได้หรืออย่างไร?”ชายผู้นั้นโกรธจัดจนพุ่งเข้ามาหมายจะทำร้ายเถาจื่ออู๋ซินรีบเข้าไปขวางกลางระหว่างคนทั้งสอง“พี่ชาย ตอนนี้มิใช่เวลามาพูดเรื่องนี้ ท่านมีตาก็น่าจะเห็นว่าศัตรูกำลังจะบุกเข้ามาแล้ว!”“ท่านคิดว่าพวกเขาจะยอมเจรจาด้วยเหตุผลและไว้ชีวิตพวกท่านทุกคนหรือ?”“ไม่...

ฉินซานและเผยอวี้คิดจะหัวเราะเยาะหลิงเฟิงที่มีเป้าหมายในชีวิตเพียงแค่นี้ แต่เมื่อคำพูดมาจ่ออยู่ที่ริมฝีปาก ทั้งสองกลับนิ่งเงียบไปคำพูดของหลิงเฟิงได้กระตุ้นความรู้สึกคิดถึงบ้านของคนทั้งสองขึ้นมาโดยเฉพาะฉินซาน ตระกูลฉินในตอนนี้เหลือเขาเป็นทายาทชายเพียงคนเดียว หากเขาเป็นอะไรไป ในภายภาคหน้าใครเล่าจะดูแลมารดาของเขา!หากตนได้แต่งงาน ในภายหน้าเมื่อต้องออกไปทำศึกสงครามก็ยังมีภรรยาและลูกคอยอยู่เป็นเพื่อนมารดา มารดาของตนก็คงมิเดียวดายอ้างว้างนัก“ครั้นกลับไป ข้าก็จะแต่งงานเช่นกัน”ฉินซานพยักหน้าเห็นด้วยเผยอวี้หัวเราะพลางกล่าว “เช่นนั้นข้าก็จะแต่งงานด้วย!”“ฉินซาน หลิงเฟิง มิสู้พวกเรากลับไปจัดงานแต่งพร้อมกันเลยเป็นอย่างไร? ในภายหน้าเมื่อลูก ๆ เกิดมา ยังสามารถดองกันเป็นทองแผ่นเดียวกันได้!”พวกเขาเป็นพี่น้องที่ร่วมเป็นร่วมตายกันมา ย่อมหวังว่ามิตรภาพเช่นนี้จะคงอยู่ตลอดไป“ข้าจะดองกับแม่ทัพฉินเท่านั้น!”หลิงเฟิงกล่าวอย่างมีเลศนัย “เผยอวี้ สตรีที่เจ้าอยากแต่งงานด้วยคือหลิงหว่าน นางเป็นน้องสาวข้า!”“ว่าตามศักดิ์แล้ว เจ้าก็ต้องเรียกข้าว่าพี่ใหญ่ ข้ามิจำเป็นต้องผูกสัมพันธ์ซ้อนสัมพันธ์กับเจ้า

เมื่อบุรุษร่างสูงโปร่งได้ยินว่าเสียงของหลิงอวี๋เป็นสตรี ก็อดมิได้ที่จะพิจารณานางอีกสองแวบ ก่อนจะเอ่ยขึ้นว่า “เรียนฮูหยิน ข้าน้อยนามว่าเฉาจือขอรับ!”“ก่อนหน้านี้ข้าน้อยเดินทางรอนแรมไปทั่วทุกสารทิศ ทำการค้าเล็ก ๆ น้อย ๆ ขอรับ!”หลิงอวี๋เอ่ยถาม “ที่บ้านยังมีผู้ใดอยู่อีกหรือไม่?”สีหน้าของเฉาจือปรากฏแววเจ็บปวด “เรียนฮูหยิน ที่บ้านของข้าน้อยยังมีภรรยาและมารดาชรา ทั้งยังมีบุตรอีกสองคนขอรับ!”“ข้าน้อยเดินทางมาค้าขายสมุนไพรที่ชายแดน แต่กลับประสบภัยพิบัติน้ำท่วม เห็นพวกเขาหนีมาทางนี้ ข้าน้อยจึงตามมาด้วยขอรับ!”หลิงอวี๋ถามต่อ “เจ้ามีวรยุทธ์ถึงดินแดนที่สาม เคยฝึกวรยุทธ์มาก่อนหรือ?”เฉาจือยิ้มอย่างขมขื่น “ข้าน้อยเดินทางร่อนเร่ไปทั่วสารทิศ เพื่อป้องกันตัวจึงได้ฝึกฝนวรยุทธ์มาบ้าง แต่ด้วยพรสวรรค์ที่โง่เขลาจึงมิอาจทะลวงดินแดนได้ ทำได้เพียงใช้เพื่อเสริมสร้างความแข็งแกร่งให้ร่างกายเท่านั้นขอรับ!”หลิงอวี๋เห็นว่าท่าทีของเฉาจือจริงใจ ใบหน้าปราศจากแววเจ้าเล่ห์ นางจึงพยักหน้าเล็กน้อยเซียวหลินเทียนเห็นว่าชาวบ้านคนอื่น ๆ เป็นเพียงคนธรรมดา จึงสั่งให้แม่ทัพกู่พาคนเหล่านั้นลงไปสอบสวนให้แน่ชัดว่ามิใช่สาย

หลิงอวี๋กล่าวมอบหมายภารกิจให้แก่เหล่ารองแม่ทัพทั้งหลายอย่างฉะฉานและมั่นใจ พลางสั่งให้นายทะเบียนจดบันทึกคำสั่งเหล่านี้เป็นราชสาส์น ท้ายที่สุดให้เซียวหลินเทียนประทับตราแผ่นดินหยกส่งไปยังราชสำนัก พร้อมทั้งแจกจ่ายไปยังทุกหัวเมืองและมณฑลหัวเมืองที่ยังไม่มีฝนตกต้องใส่ใจเก็บรักษาเสบียงอาหารไว้บนที่สูง เพื่อหลีกเลี่ยงความเสียหายจากน้ำท่วมที่ดินรกร้างทุกแห่งต้องรีบทำการเพาะปลูกพืชผลให้ทันท่วงที มิอนุญาตให้มีที่ดินรกร้างว่างเปล่าเป็นอันขาดหลิงอวี๋ยังกำชับเป็นพิเศษว่า “เขียนข้อนี้เพิ่มเข้าไปด้วย ให้ส่งเสริมการบุกเบิกที่ดินรกร้าง ธัญพืชที่เพาะปลูกได้ ทางการจะรับผิดชอบในการรับซื้อทั้งหมด โดยจะให้ราคาสูงกว่าปีก่อน ๆ ถึงห้าส่วน!”เมื่อเหล่านายทะเบียนได้ฟังก็ถึงกับตกตะลึง การรับซื้อในราคาที่สูงขึ้นถึงห้าส่วนเช่นนี้ มิใช่เป็นการทำให้ราชสำนักต้องสิ้นเปลืองหรอกหรือ?นายทะเบียนผู้หนึ่งสุดจะทนไหวจึงโพล่งขึ้นมาว่า “ฮองเฮา ท่านมิเคยบริหารการคลังจึงมิทรงทราบว่าทุกสิ่งล้วนมีราคาค่างวดใช่หรือไม่พ่ะย่ะค่ะ?”“การเพิ่มราคาขึ้นถึงห้าส่วน หากราษฎรเพาะปลูกธัญพืชได้มากเกินไป เงินคลังย่อมไม่มีปัญญาจะรับซื้อไห