All Chapters of ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา: Chapter 2711 - Chapter 2720

“หึ”หลิงอวี๋แสดงฝีมือเพียงกระบวนท่าเดียวก็ข่มขวัญคนทั้งลานได้แล้ว นางแค่นเสียงเย็นชา หันไปมองผู้คุ้มกันสองคนที่ยังคงคุมตัวหลิงหว่านอยู่“พวกเจ้าจะยอมปล่อยน้องชายข้าดี ๆ หรือจะบีบให้ข้าต้องลงมือ?”ผู้คุ้มกันทั้งสองหวาดกลัวจนขาอ่อนยวบ แม้แต่หยวนซือหลิง พวกเขายังรับมือมิไหว นับประสาอะไรกับคนผู้นี้!“ปล่อยนาง!”ลุงต้วนถือเป็นคนที่พอจะใช้เหตุผลได้มากที่สุดในที่นั้น เขามองออกแล้วว่าต่อให้คนฝ่ายตนทั้งหมดรวมพลังกัน ก็อาจจะมิใช่คู่ต่อสู้ของหญิงสาวตรงหน้า สู้ทำตัวเป็นคนดีเสียเลยดีกว่าเขาใช้มือทั้งสองข้างดึงผู้คุ้มกันทั้งสองคนออกไป แล้วประคองหลิงหว่านขึ้นมาด้วยตนเอง“แม่นาง ขออภัยที่ล่วงเกิน!”ลุงต้วนประสานมือคารวะหลิงหว่านแม้หลิงหว่านกับหลิงอวี๋จะปลอมตัวเป็นบุรุษ แต่ลุงต้วนท่องยุทธภพมานานปี มีหรือจะมองการปลอมตัวของคนทั้งสองมิออก!“ลุงต้วน... บุกเข้าไปพร้อมกัน ฆ่าพวกมันเสีย!”“พวกมันสังหารพี่ใหญ่ข้า ข้าจะล้างแค้นให้พี่ใหญ่!”หยวนซือหลิงฟื้นคืนสติขึ้นมา เมื่อเห็นว่าลุงต้วนคิดจะปล่อยคนทั้งสองไป ก็ร้อนใจตะโกนลั่น “หากท่านมิจับพวกมันไว้ กลับไปข้าจะฟ้องท่านพ่อว่าท่านสมรู้ร่วมคิดกับพวกมั

ลุงต้วนคาดมิถึงเลยว่า สถานที่อย่างปากั๋วโจวแห่งนี้ จะมีบุคคลที่โดดเด่นปรากฏตัวขึ้นมากมายในชั่วพริบตาเช่นนี้เขาลอบยินดีที่เมื่อครู่ตนสั่งให้ผู้คุ้มกันปล่อยตัวหญิงสาวผู้นั้นทันท่วงที มิฉะนั้นสถานการณ์ในตอนนี้คงยากที่จะเจรจาด้วยแล้วขณะที่ลุงต้วนกำลังลอบมองสำรวจเซียวหลินเทียน หยวนซือหลิงก็กำลังลอบมองสำรวจเซียวหลินเทียนเช่นกันรัศมีอันสูงส่งและทระนงองอาจ กอปรกับรูปลักษณ์ที่หล่อเหลาของเซียวหลินเทียน ทำให้หัวใจของหยวนซือหลิงเต้นระส่ำราวกับกวางน้อยตั้งแต่แรกเห็นนางมิรู้เลยว่าสถานที่เล็ก ๆ เช่นนี้ จะมีบุรุษที่เปรียบดั่งมังกรในหมู่มวลมนุษย์อยู่ด้วยหยวนซือหลิงครุ่นคิดฟุ้งซ่านอยู่ในใจวันนี้ที่แทงหยวนป๋อจนบาดเจ็บ หากเขาตาย ตนกลับไปก็เพียงแค่ร้องห่มร้องไห้คร่ำครวญสักพัก บวกกับมารดาช่วยหนุนเสริมอีกแรง ย่อมทำให้ท่านพ่อมิลงโทษตนได้อย่างแน่นอนแต่หากหยวนป๋อมิตายเล่า จะอธิบายอย่างไรดี?ดังที่ลุงต้วนได้กล่าวไปก่อนหน้านี้ ฐานะของหยวนซือหลิงคือบุตรีที่เกิดจากอนุภรรยาของตระกูลหยวน เป็นบุตรสาวที่เกิดระหว่างหยวนเหลียงเจ้าตำหนักวังเสวียนเทียน กับอนุภรรยาห่าวหลิงหยวนเหลียงมีอนุภรรยาห้าคนและฮูหยินห

ลู่ปินได้ยินเช่นนั้นก็แอบตกใจอยู่เช่นกัน พวกเขาติดตามเซียวหลินเทียนมาที่แดนเทพในครั้งนี้ ย่อมรู้ถึงสถานการณ์ของแดนเทพอยู่บ้างแล้วในตอนนี้เนื่องด้วยหลงหมิงหายตัวไป ฝูไห่ก็ยังมิได้กลับมาที่เมืองหลวงแดนเทพ สถานการณ์จึงอยู่ในภาวะขาดผู้นำเจ้าตำหนักหยวนผู้นี้ส่งพวกของหยวนซือหลิงออกจากตำหนักไปในเวลานี้ มิใช่ว่าเขามีความทะเยอทะยานอยากแย่งชิงแผ่นดินแดนเทพหรอกหรือ?“เป็นอย่างไรบ้าง? สนใจหรือไม่?”หยวนซือหลิงยิ้มอย่างภาคภูมิใจแล้วเอ่ยออกมา “ขอเพียงพวกเจ้าเชื่อฟังข้า หากข้ากลับไปเมื่อใด ข้าจะเสนอชื่อของพวกเจ้าต่อท่านพ่อข้าอย่างแน่นอน เพื่อให้พวกเจ้าได้เป็นศิษย์ทดลองของพ่อข้าโดยมิต้องเข้าร่วมการประลอง!”หยวนซือหลิงพูดสิ่งนี้กับเซียวหลินเทียน พวกคนอย่างลู่ปินนั้นนางมิชายตามองหรอกเซียวหลินเทียนทำเป็นมองมิเห็นสายตาเร่าร้อนของหยวนซือหลิง แม้ว่าพลังของเจ้าตำหนักหยวนจะอยู่ในดินแดนจักรพรรดิวิญญาณแล้ว แต่เซียวหลินเทียนก็มิได้รู้สึกอิจฉาอะไรกว่าจะสำเร็จเช่นนี้ บางทีเจ้าตำหนักหยวนอาจจะบำเพ็ญตนมาหลายสิบปีแล้วก็ได้แต่เขากับหลิงอวี๋เพิ่งจะบำเพ็ญตนมาระยะสั้น ๆ หนึ่งปีก็บรรลุมาถึงขั้นที่อยู่ในปัจจุบั

หยวนป๋อฟื้นขึ้นมาอย่างสงบ เขาลืมตาขึ้นมาก็เห็นว่าหลิงอวี๋กำลังมองตนอยู่อย่างยิ้มแย้มและข้างกายหลิงอวี๋ มีบุรุษแปลกหน้าผู้หนึ่งที่มีรูปร่างสูงใหญ่หน้าตาหล่อเหลายืนอยู่หยวนป๋อตกตะลึง เด้งตัวขึ้นมาในทันที และแสดงท่าทีพร้อมต่อสู้“เจ้ายังจำเรื่องที่เกิดขึ้นก่อนที่เจ้าหมดสติไปได้หรือไม่?”หลิงอวี๋เอ่ยเรียบ ๆ “เจ้าน่าจะจำได้ น้องสาวของเจ้าแทงทะลุหลังของเจ้า จึงทำให้เส้นชีพจรหัวใจของเจ้าได้รับบาดเจ็บ!”ภาพเหตุการณ์ก่อนหน้านี้ปรากฏขึ้นมาตรงหน้าหยวนป๋อ แล้วมือของเขาก็เอื้อมไปแตะที่หลังตามสัญชาตญาณแต่สิ่งที่ทำให้หยวนป๋อตกตะลึงก็เกิดขึ้น ที่หลังของเขานอกจากบาดแผลที่นูนขึ้นมาแล้ว ก็ไม่มีเลือดเลยสักนิด“ข้าช่วยเหลือเจ้าไว้!”หลิงอวี๋ยกยิ้มมุมปาก “หยวนป๋อ หากว่าเจ้ารู้สึกได้ว่าไม่มีบาดแผล คิดว่าทุกสิ่งทุกอย่างที่เกิดขึ้นก่อนหน้านี้ล้วนเป็นความฝัน แล้วเจ้าจะปฏิเสธความทุ่มเทของข้าได้แล้วละก็!”“ถึงอย่างไรข้าก็เคยเจอคนเนรคุณมานักต่อนักแล้ว จะเพิ่มเจ้าไปอีกสักคนก็มิเป็นไรหรอก!”เซียวหลินเทียนยืนอยู่ด้านข้างเงียบ ๆ แล้วมองหยวนป๋ออย่างเย็นชาสีหน้าของหยวนป๋อเปลี่ยนไปครั้งแล้วครั้งเล่า เมื่อค

สิ้นเสียงของอันเหลียน ก็ราวกับว่าหยวนป๋อเพิ่งจะพบว่าหยวนซือหลิงยังคงคุกเข่าอยู่หยวนซือหลิงก็ถูกอันเหลียนเตือนด้วยเช่นกัน เมื่อเห็นว่าหยวนป๋อมองมา นางก็ร้องไห้โฮออกมา“พี่ใหญ่ ก่อนหน้านี้ข้ามิได้ตั้งใจจะแทงท่านนะเจ้าคะ!”“พี่ใหญ่ ตอนนั้นข้าอยากจะยั้งมือ แต่ยั้งมิทัน ข้ามิได้มีเจตนาจริง ๆ พี่ใหญ่ ท่านต้องเชื่อข้า!”“เมื่อครู่...ข้าคิดว่าสตรีผู้นี้ทำร้ายท่านจนตายจึงคิดจะแก้แค้นให้ท่าน!”“แต่ผลก็คือนาง… นางตบข้าทันทีโดยมิรีรอ ทั้งยังบังคับให้ข้าคุกเข่าอีก!”“พี่ใหญ่ ท่านยังไปเรียกนับพี่น้องกับพวกเขาอีก ท่าน… ท่านมิคิดจะออกหน้าให้ข้าหรือเจ้าคะ?”หยวนป๋อมองไปทางหลิงอวี๋ แล้วเอ่ยออกมาด้วยเสียงขรึมว่า “พี่สะใภ้ เมื่อครู่ข้ามาก็เห็นว่าท่านต่อสู้กับซือหลิงแล้ว เกิดเรื่องเข้าใจผิดอันใดกันหรือไม่?”หลิงอวี๋เห็นว่าหยวนป๋อมิได้เหมือนกับก่อนหน้านี้ ที่เมื่อมาถึงก็เชื่อคำใส่ร้ายของหยวนซือหลิงในทันที ในใจของนางจึงสบายใจไปเล็กน้อยนางเอ่ยออกไปเรียบ ๆ “หยวนป๋อ น้องสาวของเจ้าผู้นี้ขาดการอบรมในครอบครัว เมื่อครู่ข้าผ่านหมู่บ้านนี้มากับน้องสาวข้า น้องสาวข้าเห็นว่ากระโปรงของนางงดงามดี จึงมองอยู่หลาย