All Chapters of ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา: Chapter 2741 - Chapter 2750

สายฝนพรำลงมามิขาดสาย หลิงอวี๋ซุกซบอยู่ในอ้อมอกของเซียวหลินเทียนและผล็อยหลับไปด้วยความอ่อนเพลียนางหลับไปนานเท่าใดมิอาจรู้ได้ ในความสะลึมสะลือพลันได้ยินเสียงคนวิ่งวุ่นอยู่ด้านนอก ทั้งยังเจือไปด้วยเสียงร่ำไห้สะอื้นหลิงอวี๋นึกว่าตนเองกำลังฝันไป จึงมิได้ใส่ใจทว่าเพียงชั่วครู่ เซียวหลินเทียนก็เขย่าตัวนาง“อาอวี๋ ตื่นเถิด!”หลิงอวี๋พลันลืมตาโพลงเซียวหลินเทียนจุดตะเกียงสว่างไสวแล้ว นางปรือตามองอย่างงัวเงีย ก็เห็นเขากำลังเขย่าปลุกนางอยู่“ข้างนอกดูเหมือนจะมีเรื่องอันใดเกิดขึ้น เจ้ารีบแต่งตัวเถิด ข้าจะออกไปดูเสียหน่อย!”กล่าวจบ เซียวหลินเทียนก็ก้าวออกไปทันทีหลิงอวี๋ใช้สองมือลูบหน้าตนเองอย่างแรงเพื่อเรียกสติ บัดนี้จึงตื่นเต็มตาสมบูรณ์แล้วนางรีบสวมใส่อาภรณ์อย่างรวดเร็ว รวบผมยาวขึ้นเป็นมวยลวก ๆ แล้วจึงเดินตามออกไปเสียงนั้นดังมาจากลานหน้า อีกทั้งเสียงร้องไห้มิใช่ดังมาจากคนเพียงคนเดียวหลิงอวี๋เพิ่งจะคิดก้าวออกไปดู ก็เห็นประตูห้องของหลิงหว่านที่อยู่ข้าง ๆ เปิดออกเช่นกัน หลิงหว่านแต่งกายเรียบร้อยแล้วเดินออกมา“พี่หญิง ข้าได้ยินเสียงคนร้องไห้ ท่านก็ได้ยินเช่นกันหรือเจ้าคะ?”หลิงหว่

เซียวหลินเทียนจะรับโรงเตี๊ยมของตระกูลพานได้อย่างไร เขายิ้มพลางเอ่ยว่า “เถ้าแก่พาน โรงเตี๊ยมท่านก็เก็บไว้เองเถิด!”“ภรรยาข้าช่วยเหลือบุตรชายท่านก็เป็นเพียงเรื่องบังเอิญ พวกเราพอมีความสามารถช่วยเหลือได้ ย่อมมิอาจนิ่งดูดายอยู่แล้ว!”“จริงสิ เถ้าแก่พาน ผู้ใดเป็นคนส่งพานเจี้ยนกลับมาหรือ?”“ข้ามีเรื่องสงสัยอยู่เรื่องหนึ่ง เขามิได้ประจำการอยู่ในกองทัพของอ๋องซู่หรอกหรือ ต่อให้พานเจี้ยนบาดเจ็บ แต่ก็ยังมิถึงตาย ในกองทัพไม่มีหมอหลวงรักษาเขาหรือ?”ก่อนหน้านี้เถ้าแก่พานมัวแต่โศกเศร้าเพราะบุตรชายแขวนอยู่บนเส้นด้าย จึงมิได้คิดไตร่ตรองให้ถี่ถ้วนครั้นได้ยินเซียวหลินเทียนเอ่ยถาม จึงรู้สึกว่าเรื่องนี้มีบางอย่างมิชอบมาพากล เขาคว้าแขนของเซียวหลินเทียนไว้แล้วกล่าวขึ้น“คนที่ส่งบุตรชายข้ากลับมาชื่อจู้เฉียง เขาก็บาดเจ็บเช่นกัน ข้าเห็นว่าฟ้ามืดแล้วจึงรั้งให้เขาพักค้างคืน ตอนนี้เขาอยู่ที่เรือนคนรับใช้ พวกเราไปถามไถ่เรื่องราวกันเถิด!”เถ้าแก่พานเดินนำทางคนทั้งสองไปยังห้องพักห้องหนึ่งในเรือนคนรับใช้เมื่อเขาผลักประตูเข้าไปก็พบว่าจู้เฉียงยังคงหลับใหลอยู่“จู้เฉียง ตื่นเถิด!”เถ้าแก่พานร้อนใจอยากรู้ความจ

ลู่ปินได้ยินการซักถามของเซียวหลินเทียนจึงเอ่ยว่า “ท่านอู่ เรื่องนี้ข้าน้อยสั่งการสายลับไปแล้ว แต่พวกเขายังตรวจสอบมิพบเบาะแสใดขอรับ!”“จริงสิ สายลับบอกว่าข้างกายอ๋องซู่มีสตรีอยู่นางหนึ่งขอรับ สตรีผู้นี้แต่งกายเป็นบุรุษ และมักจะติดตามอยู่ข้างกายอ๋องซู่อยู่บ่อยครั้ง!”“สายลับบอกว่า พลังของสตรีผู้นี้น่าจะสูงกว่าอ๋องซู่เสียอีก นางมีนามว่าเจี่ยงชิง ได้ยินว่าได้รับความไว้วางใจจากอ๋องซู่อย่างมากทีเดียวขอรับ!”เจี่ยงชิง?ชื่อนี้เป็นได้ทั้งบุรุษและสตรี เซียวหลินเทียนฟังแล้วก็ขมวดคิ้วมุ่นพลังสูงกว่าอ๋องซู่ เช่นนั้นมิใช่ว่าอาจเท่ากับตน หรืออาจถึงขั้นเหนือกว่าตนไปแล้วหรอกหรือ?“ท่านอู่ อ๋องซู่มีกองกำลังอยู่บนยอดเขาเกาหลิ่ง กองกำลังนี้ฝึกฝนกันบ่อยยิ่งนัก ได้ยินมาว่าที่ยอดเขาเกาหลิ่งก็มีการคุ้มกันเข้มงวดด้วยขอรับ!”ลู่ปินเอ่ย “ข้าน้อยให้สายลับไปตรวจสอบกองกำลังบนยอดเขาเกาหลิ่งที่ว่านี้แล้ว อีกมินานก็น่าจะได้ข่าวคราวมาขอรับ!”หลิงอวี๋ฟังอยู่ด้านข้าง เมื่อได้ยินเรื่องเจี่ยงชิงสตรีที่อยู่ข้างกายของอ๋องซู่ก็รู้สึกสนใจขึ้นมาหยางรั่วหลานกับอ๋องซู่ต่างก็ตกลงเรื่องการอภิเษกสมรสแล้ว อีกมินานก็จะแต่ง

คำพูดของเซียวหลินเทียนทำให้จู้เฉียงชะงักไป เขามองเซียวหลินเทียนอยู่นิ่ง ๆ สักพักก่อนจะเอ่ยถามไปว่า “ท่านรู้จักแม่ทัพจี้หรือ?”เซียวหลินเทียนจึงพยักหน้ายืนยัน “แน่นอนสิ พวกเราก็มาจากจงโจวเช่นกัน รับคำสั่งจากแม่ทัพจี้ให้ไปสนับสนุนที่เมืองหลวงแดนเทพ!”จู้เฉียงเอ่ยถาม “มีหนังสือราชการจากกองทัพหรือไม่?”เซียวหลินเทียนจึงนำหนังสือราชการจากกองทัพที่แม่ทัพจี้ออกให้พวกเขาก่อนหน้านี้ออกมายื่นให้จู้เฉียงเมื่อจู้เฉียงเห็นตราประทับของแม่ทัพจี้ที่อยู่บนนั้น เขาก็ยื่นส่งคืนให้เซียวหลินเทียนด้วยสองมือ“ท่านอู่ ข้าน้อยล่วงเกินท่านไปแล้ว!”จู้เฉียงเอ่ยด้วยความตื่นเต้น “ข้าน้อยเป็นรองขุนพลพิทักษ์ยุทธที่อยู่ใต้บัญชาของอ๋องซู่ และได้ฝึกทหารร่วมกับแม่ทัพหยวนที่ยอดเขาเกาหลิ่ง!”“ก่อนหน้านี้ข้าน้อยเป็นเพียงแต่นายกองผู้หนึ่งเท่านั้น แต่เนื่องจากวรยุทธ์พัฒนาขึ้นอย่างรวดเร็ว จึงได้เลื่อนขึ้นเป็นรองขุนพลพิทักษ์ยุทธได้ในเวลามินาน!”“ท่านอู๋ ตอนนี้ข้าน้อยเสียใจยิ่งนัก ข้าน้อยยอมที่จะเป็นทหารธรรมดา ๆ คนหนึ่ง ดีกว่าไปค่ายกองหมาป่าของอ๋องซู่!”“ท่านอู่ ที่นั่นมิใช่ที่ที่คนจะอยู่ได้จริง ๆ นะขอรับ...”หลิงอวี

บนกระเป๋านั้นมีปักลายดอกกล้วยไม้เบี้ยว ๆ เป็นฝีมือการปักแบบมิเรียบร้อยนักแต่จู้เฉียงเห็นแวบแรกก็จำได้ทันทีว่า นี่คือกระเป๋าของเหวินจวินเหวินจวินมักจะพกมันไว้ที่อก เขาเคยบอกจู้เฉียงกับพานเจี้ยนไว้ว่า กระเป๋านี้เป็นของที่น้องสาวเขาปักให้ที่ด้านหลังกระเป๋ายังปักชื่อของเหวินจวินไว้ด้วยจู้เฉียงพลิกดู แม้ว่ากระเป๋าจะถูกถูจนเสียหายไปบ้าง แต่ชื่อเหวินจวินที่ด้านหลังก็ยังคงมองเห็นอยู่ราง ๆศพแห้งนี้คือเหวินจวินหรือ?จู้เฉียงราวกับถูกสายฟ้าฟาดลงมาทันที แม่ทัพเจี่ยงบอกว่าเหวินจวินตายอยู่ในปากของสัตว์ประหลาดมิใช่หรือ?จู้เฉียงเปิดกระสอบอีกครั้งอย่างบ้าคลั่ง แล้วนำศพทั้งร่างออกมาจากกระสอบผลก็คือ จู้เฉียงเห็นว่าที่ศพแห้งนั้นขาขาดไปข้างหนึ่ง ซึ่งถูกสัตว์ประหลาดกัดขาดไปแต่เมื่อครู่จู้เฉียงเห็นว่าตอนที่อยู่หน้าที่พักของอ๋องซู่ในกระสอบยังมีการเคลื่อนไหวอยู่ เช่นนั้นก็แสดงว่าตอนนั้นคนผู้นี้ยังมีชีวิตอยู่สิตอนนี้คนผู้นี้กลายเป็นศพแห้งไปแล้ว!จู้เฉียงคิดแล้วนำตะบันไฟเข้าไปใกล้ ๆ ใบหน้าของศพแม้ว่าเนื้อหนังจะแห้งไปจนหมดแล้ว แต่จู้เฉียงก็ยังคงเห็นได้ชัดว่าบนหน้าด้านซ้ายของศพนั้นมีรอยแผลเป็