All Chapters of ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย: Chapter 1431 - Chapter 1438

นางลุกขึ้นลงจากเตียงแล้วเดินเข้าไปตรวจดูดวงตาของโฉวสือชีก็มิพบไอชั่วร้ายเมื่อจับชีพจรดูก็ปกติทุกอย่าง นางจึงปลุกโฉวสือชีให้ตื่นเมื่อโฉวสือชีตื่นขึ้นมาก็ยังงุนงง “ข้า… ข้ามาอยู่ในห้องของเจ้าได้อย่างไร? ข้ามิได้อยู่ที่หน้าห้องหรอกรึ?”ลั่วชิงยวนถามว่า “เจ้าจำมิได้เลยหรือว่าเกิดกระไรขึ้น? จำสิ่งใดมิได้เลยจริงหรือ?”โฉวสือชีส่ายหน้า จำมิได้เลยว่าเกิดอะไรขึ้นเมื่อมองไปยังกระบี่ที่อยู่ในข้างมือ โฉวสือชีก็ตื่นตระหนกขึ้นมา “ข้า… ข้ามิได้ทำร้ายเจ้าใช่หรือไม่?”ลั่วชิงยวนเท้าแขนมองเขาอย่างจนปัญญา “เมื่อครู่นี้เจ้าเกือบจะปาดคอข้าเข้าแล้ว”โฉวสือชีตกใจจนพูดมิออก “กระไรนะ?”“ข้า… ข้าจำอะไรมิได้เลย”โฉวสือชีรู้สึกหนาวเยือกไปถึงสันหลัง ก่อนถามว่า “ข้าโดนสิ่งใดเข้าสิงหรือไม่?”ลั่วชิงยวนส่ายหน้า “โหยวจิ้งเฉิงน่ะสิ”“ถึงเขาจะสลายไปแล้ว แต่รัศมีอาฆาตบางส่วนของเขาเข้ามาในร่างข้า แต่ข้าคาดมิถึงว่าเจ้าจะได้รับผลกระทบไปด้วย”เมื่อได้ยินดังนั้น โฉวสือชีก็ประหลาดใจ “แล้วจะทำอย่างไร?”ลั่วชิงยวนปรุงยาชุดหนึ่งส่งให้โฉวสือชีกินเมื่อดูแล้วว่าในร่างของโฉวสือชีไม่มีรัศมีอาฆาตหลงเหลืออยู่ นางก็โล่งใ

คำพูดนี้ทำให้ลั่วชิงยวนตกใจกลัวไปด้วยนางหวนนึกถึงสถานการณ์ที่เกิดขึ้นในคืนนั้น แล้วกล่าวว่า “หากโหยวจิ้งเฉิงยังมิสลายไป เช่นนั้นอวี๋ตันเฟิ่งก็อาจจะยังมิสลายไปด้วย”“ตามหลักการแล้วอวี๋ตันเฟิ่งตายอย่างน่าอนาถยิ่งกว่า ไม่มีแม้แต่ร่างที่สมบูรณ์ ความแค้นของนางย่อมต้องแข็งแกร่งกว่าโหยวจิ้งเฉิงมาก ไม่มีทางที่นางจะยอมปล่อยโหยวจิ้งเฉิงไปเป็นแน่”“และไม่มีเหตุผลที่อวี๋ตันเฟิ่งต้องสลายไป แต่โหยวจิ้งเฉิงกลับมิสลายไป”เมื่อได้ยินดังนั้น อวี๋โหรวก็พยักหน้า “เช่นนั้นคงเป็นเพียงรัศมีชั่วร้ายที่เกิดขึ้นในขณะที่เขาตาย แล้วเข้าไปในร่างเจ้าเท่านั้น”“ปัญหาคงมิใหญ่มากนัก”ลั่วชิงยวนพยักหน้า “ค่อย ๆ ฟื้นฟูไปก็คงดีขึ้น”โชคดีที่หลังจากกลับมายังเมืองหลวงแล้วมิได้มีเรื่องราวประหลาดใดเกิดขึ้นอีกเมื่อกลับมาถึงเมืองหลวง สิ่งแรกที่ลั่วชิงยวนทำคือการส่งวิญญาณของสิบวายร้ายไปสู่สุคติ เพียงแต่ยังคงเก็บวิญญาณของหงไห่ไว้ก่อนโฉวสือชียืนมองอยู่ข้าง ๆ อดมิได้ที่จะกล่าวด้วยความสะเทือนใจ “พวกเรามารวมตัวกันแต่แรกก็เพียงเพื่อปลดปล่อยยันต์ผนึกวิญญาณเท่านั้น ตอนนี้พวกเขาได้ไปเกิดใหม่แล้ว ถือได้ว่าเป็นการเติมเต็มความปร

เมื่อได้ยินคำพูดนี้ ทุกคนก็หันมองไปยังต้นเสียงนายท่านซีขมวดคิ้ว “เจ้าเป็นใครกัน? ไยจึงกล้าบุกรุกเข้ามาในบ้านข้า”บัดนี้คนในจวนวุ่นวายกันไปหมด ความสนใจทั้งหมดอยู่ที่งูเหล่านั้น ไม่มีใครสังเกตเห็นเลยว่าลั่วชิงยวนเข้ามาตั้งแต่เมื่อใดเมื่อเวินซินถงเห็นลั่วชิงยวนในวินาทีนั้น หัวใจของนางก็แทบหยุดเต้นในดวงตาเต็มไปด้วยความตกตะลึงและความหวาดกลัวนางกลับมาแล้ว!ลั่วชิงยวนกลับมาจากเมืองแห่งภูตผีอย่างปลอดภัย!สตรีผู้นี้มีชีวิตรอดกลับมาจากสถานที่เช่นเมืองแห่งภูตผีได้อย่างไร!เวินซินถงกัดฟันด้วยความแค้นลั่วชิงยวนเห็นปฏิกิริยาของเวินซินถงแล้วก็มั่นใจว่าอวี๋โหรวถูกนางจับตัวไปจริง ๆแม้กระทั่งโหยวเซียงก็ถูกเวินซินถงล่อลวงไปร่วมมือกัน วางแผนลวงนางไปยังเมืองแห่งภูตผี“ท่านนักบวชระดับสูงแปลกใจที่ข้ากลับมาหรือ?”“ท่านนักบวชระดับสูงทราบว่าข้าไปเมืองแห่งภูตผีด้วยหรือ?”ในดวงตาของเวินซินถงฉายแววโกรธแค้นลั่วชิงยวนยกยิ้มเย็นชา “ท่านนักบวชระดับสูงรู้จักโหยวเซียงหรือไม่?”เวินซินถงพยายามทำสีหน้าให้สงบนิ่งลั่วชิงยวนกล่าวด้วยรอยยิ้ม “ข้าฆ่าโหยวเซียงแล้ว ก่อนตายนางบอกเรื่องราวต่าง ๆ มากมาย รวมถึ

คำพูดของนายท่านซีช่างเฉียบคมยิ่งนักราวกับตบหน้านักบวชระดับสูงต่อหน้าผู้คน อับอายจนมิรู้จะหาทางลงอย่างไรใบหน้าของเวินซินถงมืดมน นางรู้สึกอับอายอย่างยิ่งแต่บัดนี้ความแค้นที่มีต่อลั่วชิงยวนในใจนางยิ่งปะทุมากกว่า ลั่วชิงยวนมองเวินซินถงอย่างท้าทาย จากนั้นก็ตอบนายท่านซีว่า “นายท่านซีโปรดวางใจ ข้าจะจัดการเรื่องนี้ให้ท่านอย่างเรียบร้อยแน่นอน”นายท่านซีพยักหน้า “เช่นนั้นก็รบกวนแม่นางแล้ว”จากนั้นนายท่านซีก็ให้คนจัดห้องพักให้ลั่วชิงยวน รอจนถึงยามค่ำลั่วชิงยวนถือกระสอบใส่งูออกจากบ้านตระกูลซีไปเวินซินถงยังคงมิยอมรับความพ่ายแพ้ และกล่าวกับนายท่านซีอีกหลายคำ แต่เมื่อลั่วชิงยวนหันไปมองก็เห็นเพียงสีหน้ารังเกียจของนายท่านซี ไม่มีแม้แต่จะเหลียวแลเวินซินถงเลยลั่วชิงยวนหัวเราะเบา ๆจากนั้นก็เดินออกไปหลายสิ่งหลายอย่างบนใต้หล้านี้ก็โหดร้ายเช่นนี้เมื่อมีฐานะที่สูงส่งแล้วก็ต้องมีความแข็งแกร่งเทียบให้สมกับสถานะ ผู้อื่นจึงจะยอมรับนายท่านซีมีอำนาจ จึงกล้าที่จะแสดงออกอย่างชัดเจนเช่นนี้ มิไว้หน้าเวินซินถงเลยแม้แต่น้อยถึงแม้คนอื่น ๆ จะมิกล้าแสดงออกอย่างชัดเจนเช่นนายท่านซี แต่ก็คงจะซุบซิบนินท