LOGINShare
บทที่ 1438
Latest chapter
ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย บทที่ 1440
เวินซินถงจ้องมองลั่วชิงยวนอย่างอาฆาต เล็บจิกเข้าไปในฝ่ามืออย่างแรงนางพยายามอย่างมากที่จะเอาชนะใจกุ้ยเฟย เพราะหวังจะได้รับการสนับสนุนกระทั่งต้องลดสถานะของตนจากตำแหน่งนักบวชระดับสูงลงไปประจบตระกูลซี เพื่อที่จะได้มีโอกาสสนทนากับกุ้ยเฟยโอกาสที่นางอุตส่าห์ดิ้นรนมาจนได้แต่นายท่านซีกลับเชิญลั่วชิงยวนไปอย่างเต็มใจลั่วชิงยวนได้ไปอย่างง่ายดาย! เพราะเหตุใดกัน!“ดี ในเมื่อแม่นางลั่วรับปากแล้ว ข้าจะไปจัดการให้เรียบร้อย เรื่องเวลา… เป็นอีกสามวันได้หรือไม่?” นายท่านซีกล่าวด้วยความกระตือรือร้นลั่วชิงยวนพยักหน้า “ได้”นายท่านซีพึงพอใจอย่างยิ่งเดิมทีเวินซินถงมาเพื่อดูผลลัพธ์ เมื่อเห็นฉากนี้ก็รู้ผลลัพธ์แล้วท่าทีของนายท่านซีที่มีต่อลั่วชิงยวนนั้นกระตือรือร้นและเป็นกันเองเช่นนั้น แม้แต่กับนางที่เป็นนักบวชระดับสูงก็มิเคยได้รับ!ครั้งนี้เดิมทีนางกุมชัยชนะไว้ในมือแล้ว เพราะว่าจะได้รับการสนับสนุนจากกุ้ยเฟย แต่กลับถูกลั่วชิงยวนทำลายหมดสิ้นเวินซินถงกัดฟันหันหลังเดินออกไปลั่วชิงยวนก็กินอาหารเสร็จพอดี ในขณะที่กำลังจะกลับ นายท่านซีก็รั้งนางไว้ แล้วถามว่า “ตอนนี้แม่นางลั่วพักอยู่ที่ใด ข้าจะได้จ
ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย บทที่ 1439
ลั่วชิงยวนรอแล้วรอเล่า จนกระทั่งหงไห่ปรากฏตัวนางจึงรีบวิ่งตามไป หงไห่หันหลังวิ่งหนีทั้งสองเล่นเกมวิ่งไล่จับกันในจวนวิ่งวนไปวนมาเกือบทั่วทั้งจวนเมื่อเหนื่อยก็หยุดพักสักครู่ พักผ่อนครึ่งชั่วยามแล้วจึงวิ่งต่อจนกระทั่งถึงยามดึกสงัดทุกอย่างจึงค่อย ๆ สงบลงลั่วชิงยวนเก็บวิญญาณของหงไห่ใส่ขวดไปเมื่อถึงรุ่งเช้า เสียงไก่ขันดังขึ้นนายท่านซีรีบเดินออกจากห้องด้วยความร้อนใจ มาหาลั่วชิงยวนที่นั่งพักอยู่บนบันไดหิน“แม่นาง เป็นอย่างไรบ้าง?”“ข้าเห็นสีหน้าเจ้ามิค่อยดีเลย”นายท่านซีมองนางด้วยสีหน้าเป็นห่วงลั่วชิงยวนตอบว่า “จัดการเรียบร้อยแล้ว”นางหยิบขวดใบนั้นออกมาให้นายท่านซีดูนายท่านซีเห็นเพียงกลุ่มไอสีดำก็เชื่อสนิทใจ “จัดการได้ก็ดีแล้ว จัดการได้ก็ดีแล้ว”“แม่นาง ของพรรค์นั้นจะมิกลับมาอีกแล้วใช่หรือไม่?”ลั่วชิงยวนตอบว่า “เมื่อปราบแล้วก็จะมิกลับมาอีก”“แต่ก็มีโอกาสที่จะมีอะไรบางอย่างเกิดขึ้นอีก”“หากยังมีคนมุ่งเป้ามาที่นายท่านซีอยู่”เมื่อได้ยินดังนั้น สีหน้าของนายท่านซีก็เคร่งขรึมขึ้นมาขณะถามว่า “เช่นนั้นจะทำอย่างไรดี?”ลั่วชิงยวนค่อย ๆ ลุกขึ้นกล่าวว่า “วันนี้ข้าจะจัดวางอาค
ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย บทที่ 1438
คำพูดของนายท่านซีช่างเฉียบคมยิ่งนักราวกับตบหน้านักบวชระดับสูงต่อหน้าผู้คน อับอายจนมิรู้จะหาทางลงอย่างไรใบหน้าของเวินซินถงมืดมน นางรู้สึกอับอายอย่างยิ่งแต่บัดนี้ความแค้นที่มีต่อลั่วชิงยวนในใจนางยิ่งปะทุมากกว่า ลั่วชิงยวนมองเวินซินถงอย่างท้าทาย จากนั้นก็ตอบนายท่านซีว่า “นายท่านซีโปรดวางใจ ข้าจะจัดการเรื่องนี้ให้ท่านอย่างเรียบร้อยแน่นอน”นายท่านซีพยักหน้า “เช่นนั้นก็รบกวนแม่นางแล้ว”จากนั้นนายท่านซีก็ให้คนจัดห้องพักให้ลั่วชิงยวน รอจนถึงยามค่ำลั่วชิงยวนถือกระสอบใส่งูออกจากบ้านตระกูลซีไปเวินซินถงยังคงมิยอมรับความพ่ายแพ้ และกล่าวกับนายท่านซีอีกหลายคำ แต่เมื่อลั่วชิงยวนหันไปมองก็เห็นเพียงสีหน้ารังเกียจของนายท่านซี ไม่มีแม้แต่จะเหลียวแลเวินซินถงเลยลั่วชิงยวนหัวเราะเบา ๆจากนั้นก็เดินออกไปหลายสิ่งหลายอย่างบนใต้หล้านี้ก็โหดร้ายเช่นนี้เมื่อมีฐานะที่สูงส่งแล้วก็ต้องมีความแข็งแกร่งเทียบให้สมกับสถานะ ผู้อื่นจึงจะยอมรับนายท่านซีมีอำนาจ จึงกล้าที่จะแสดงออกอย่างชัดเจนเช่นนี้ มิไว้หน้าเวินซินถงเลยแม้แต่น้อยถึงแม้คนอื่น ๆ จะมิกล้าแสดงออกอย่างชัดเจนเช่นนายท่านซี แต่ก็คงจะซุบซิบนินท
ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย บทที่ 1437
ในขณะที่นางกำลังชั่งใจอยู่นั้น นายท่านซีก็สะบัดแขนเสื้อด้วยความโกรธเคือง“ช่างเถิด!”“พึ่งพาท่านนักบวชระดับสูงมิได้จริง ๆ!”นายท่านซีรีบสั่งการ “จงรีบไปติดป้ายประกาศเสีย ใครที่สามารถแก้ไขเรื่องยุ่งยากในบ้านตระกูลซีได้ ผู้นั้นจะเป็นแขกคนสำคัญของตระกูลซีของเรา สามารถยื่นเงื่อนไขและคำขอใด ๆ ก็ตามมาได้เลย! หากข้าสนองให้ได้ ข้าจะสนองให้แน่นอน!”ตระกูลซีเป็นตระกูลที่ร่ำรวยเป็นอันดับต้น ๆ ในแปดตระกูลใหญ่ ฐานะในเมืองหลวงก็สูงส่งยิ่งนัก มิว่าจะเป็นทรัพย์สินหรืออำนาจก็แข็งแกร่งมากคำมั่นสัญญาของนายท่านซีในครั้งนี้จึงดึงดูดใจอย่างมากไม่มีใครมิหวั่นไหวลั่วชิงยวนรอคอยคำพูดนี้มานานแล้วนางกล่าวด้วยรอยยิ้มว่า “มิจำเป็นต้องติดป้ายประกาศให้ยุ่งยากหรอก”“ข้าสามารถจัดการเรื่องในบ้านของนายท่านซีได้”เมื่อได้ยินดังนั้น ดวงตาของนายท่านซีก็เป็นประกายขึ้น จากนั้นก็สำรวจนางตั้งแต่หัวจรดเท้า “เจ้าจัดการได้จริงหรือ?”“ลองดูก่อนก็รู้ หากจัดการมิได้ นายท่านซีค่อยติดป้ายประกาศก็ยังมิสาย”กล่าวจบ ลั่วชิงยวนก็เดินตรงไปข้างหน้างูตัวหนึ่งที่ตัวหนาเท่าแขนนอนขดอยู่ในกอหญ้าคนอื่น ๆ ต่างถอยหลังกรูด มีเพียง
ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย บทที่ 1436
เมื่อได้ยินคำพูดนี้ ทุกคนก็หันมองไปยังต้นเสียงนายท่านซีขมวดคิ้ว “เจ้าเป็นใครกัน? ไยจึงกล้าบุกรุกเข้ามาในบ้านข้า”บัดนี้คนในจวนวุ่นวายกันไปหมด ความสนใจทั้งหมดอยู่ที่งูเหล่านั้น ไม่มีใครสังเกตเห็นเลยว่าลั่วชิงยวนเข้ามาตั้งแต่เมื่อใดเมื่อเวินซินถงเห็นลั่วชิงยวนในวินาทีนั้น หัวใจของนางก็แทบหยุดเต้นในดวงตาเต็มไปด้วยความตกตะลึงและความหวาดกลัวนางกลับมาแล้ว!ลั่วชิงยวนกลับมาจากเมืองแห่งภูตผีอย่างปลอดภัย!สตรีผู้นี้มีชีวิตรอดกลับมาจากสถานที่เช่นเมืองแห่งภูตผีได้อย่างไร!เวินซินถงกัดฟันด้วยความแค้นลั่วชิงยวนเห็นปฏิกิริยาของเวินซินถงแล้วก็มั่นใจว่าอวี๋โหรวถูกนางจับตัวไปจริง ๆแม้กระทั่งโหยวเซียงก็ถูกเวินซินถงล่อลวงไปร่วมมือกัน วางแผนลวงนางไปยังเมืองแห่งภูตผี“ท่านนักบวชระดับสูงแปลกใจที่ข้ากลับมาหรือ?”“ท่านนักบวชระดับสูงทราบว่าข้าไปเมืองแห่งภูตผีด้วยหรือ?”ในดวงตาของเวินซินถงฉายแววโกรธแค้นลั่วชิงยวนยกยิ้มเย็นชา “ท่านนักบวชระดับสูงรู้จักโหยวเซียงหรือไม่?”เวินซินถงพยายามทำสีหน้าให้สงบนิ่งลั่วชิงยวนกล่าวด้วยรอยยิ้ม “ข้าฆ่าโหยวเซียงแล้ว ก่อนตายนางบอกเรื่องราวต่าง ๆ มากมาย รวมถึ
ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย บทที่ 1435
เวินซินถงตกใจเมื่อได้ยินดังนั้น “เป็นไปได้อย่างไร? ข้าจัดการเรียบร้อยแล้ว!”นายท่านซีขมวดคิ้วด้วยสีหน้ามิพอใจ จากนั้นก็กวักมือเรียกสาวใช้และผู้คุ้มกันมาหลายคน“พวกเจ้าบอกมา เมื่อคืนเห็นสิ่งใดบ้าง!”สาวใช้หน้าซีดเผือด ยังคงตื่นตระหนกอยู่ กล่าวด้วยเสียงสั่นเครือ “เมื่อคืนมีชายคนหนึ่งถือดาบเดินไปทั่วจวนเลยเจ้าค่ะ”“เสียงดาบเล่มนั้นลากไปบนพื้นดังทั้งคืน ฟังแล้วสยองขวัญยิ่งนักเจ้าค่ะ”ผู้คุ้มกันก็รีบกล่าว “ใช่ขอรับ ข้าน้อยก็เห็นเช่นกัน”“น่ากลัวมากขอรับ”“แถมเมื่อคืนในจวนก็มีงูโผล่มาอย่างไม่มีปี่มีขลุ่ย ตัวใหญ่เท่าแขนเลยหนาขอรับ!”“ตอนนี้งูพวกนั้นยังอยู่ในจวนอยู่เลย ตัวมันใหญ่เกินไป พวกข้าน้อยมิกล้าจับ ตอนนี้ในจวนวุ่นวายไปหมดแล้ว”“ท่านนักบวชระดับสูง ท่านรีบหาทางจัดการทีเถิดขอรับ”เวินซินถงตั้งใจฟังอย่างตั้งใจ ขมวดคิ้วครุ่นคิด แต่เมื่อได้ยินเรื่องงู ใบหน้านางก็ซีดเผือดนางกลืนน้ำลายอย่างตื่นตระหนก “มีงูด้วยหรือ?”นางกลัวงูมากที่สุด!นายท่านซีก็ร้อนใจมิต่างกัน “ใช่แล้วขอรับ ท่านนักบวชระดับสูง เรื่องใหญ่ถึงเพียงนี้ ข้ามิอาจโกหกท่านได้หรอกขอรับ!”“ขอท่านรีบจัดการเรื่องยุ่งยากนี้ให
ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย บทที่ 1434
คำพูดนี้ทำให้ลั่วชิงยวนตกใจกลัวไปด้วยนางหวนนึกถึงสถานการณ์ที่เกิดขึ้นในคืนนั้น แล้วกล่าวว่า “หากโหยวจิ้งเฉิงยังมิสลายไป เช่นนั้นอวี๋ตันเฟิ่งก็อาจจะยังมิสลายไปด้วย”“ตามหลักการแล้วอวี๋ตันเฟิ่งตายอย่างน่าอนาถยิ่งกว่า ไม่มีแม้แต่ร่างที่สมบูรณ์ ความแค้นของนางย่อมต้องแข็งแกร่งกว่าโหยวจิ้งเฉิงมาก ไม่มีทางที่นางจะยอมปล่อยโหยวจิ้งเฉิงไปเป็นแน่”“และไม่มีเหตุผลที่อวี๋ตันเฟิ่งต้องสลายไป แต่โหยวจิ้งเฉิงกลับมิสลายไป”เมื่อได้ยินดังนั้น อวี๋โหรวก็พยักหน้า “เช่นนั้นคงเป็นเพียงรัศมีชั่วร้ายที่เกิดขึ้นในขณะที่เขาตาย แล้วเข้าไปในร่างเจ้าเท่านั้น”“ปัญหาคงมิใหญ่มากนัก”ลั่วชิงยวนพยักหน้า “ค่อย ๆ ฟื้นฟูไปก็คงดีขึ้น”โชคดีที่หลังจากกลับมายังเมืองหลวงแล้วมิได้มีเรื่องราวประหลาดใดเกิดขึ้นอีกเมื่อกลับมาถึงเมืองหลวง สิ่งแรกที่ลั่วชิงยวนทำคือการส่งวิญญาณของสิบวายร้ายไปสู่สุคติ เพียงแต่ยังคงเก็บวิญญาณของหงไห่ไว้ก่อนโฉวสือชียืนมองอยู่ข้าง ๆ อดมิได้ที่จะกล่าวด้วยความสะเทือนใจ “พวกเรามารวมตัวกันแต่แรกก็เพียงเพื่อปลดปล่อยยันต์ผนึกวิญญาณเท่านั้น ตอนนี้พวกเขาได้ไปเกิดใหม่แล้ว ถือได้ว่าเป็นการเติมเต็มความปร
ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย บทที่ 1433
“ช่างเถิด ข้าจะออกไปเดินเล่นสูดอากาศบริสุทธิ์เสียหน่อย”ลั่วชิงยวนจึงลุกขึ้นเดินออกจากห้องพักไปแต่สิ่งที่แปลกคือในโรงเตี๊ยมกลับไม่มีผู้คนให้เห็นเลยลั่วชิงยวนกำลังจะถามอวี๋โหรว เมื่อหันไปก็เห็นว่าอวี๋โหรวกลับเข้าไปในห้องพักแล้วนางจึงเดินลงไปข้างล่างเพียงลำพังในโรงเตี๊ยมไม่มีทั้งเถ้าแก่และพนักงาน มิเห็นแม้แต่เฉินชีและโฉวสือชี พวกเขาอาจจะยังพักผ่อนกันอยู่เดิมทีนางคิดจะออกไปเดินเล่นนอกโรงเตี๊ยม แต่กลับเห็นเงาดำวูบผ่านไปที่ประตูหลัง ลั่วชิงยวนตาเป็นประกาย รีบตามไปทันทีนางตามไปจนถึงหลังโรงเตี๊ยม แต่กลับไม่มีผู้ใดอยู่เลยทันใดนั้นเอง ลั่วชิงยวนก็รู้สึกหายใจมิออกราวกับมีใครบางคนบีบคอนางไว้แน่นแต่ตอนนี้รอบตัวนางไม่มีใครเลยนางทรุดลงนั่งคุกเข่า ใช้มือทั้งสองข้างยันขอบอ่างน้ำไว้จู่ ๆ ก็เห็นว่าในน้ำกลับมีใบหน้าของชายคนหนึ่งสะท้อนอยู่โหยวจิ้งเฉิง!ความหนาวยะเยือกแผ่ซ่านเข้ามาลั่วชิงยวนรีบกลั้นหายใจแล้วหยิบเข็มทิศอาณัติสวรรค์ขึ้นมาส่องไปที่ตนเอง แสงสีทองสาดส่องออกมารัศมีชั่วร้ายสีดำค่อย ๆ สลายออกจากร่างของนางไปจากนั้นนางก็หยิบยันต์แผ่นหนึ่งขึ้นมาติดที่หน้าอกของตนอย่างแรง
ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย บทที่ 1432
นางลุกขึ้นลงจากเตียงแล้วเดินเข้าไปตรวจดูดวงตาของโฉวสือชีก็มิพบไอชั่วร้ายเมื่อจับชีพจรดูก็ปกติทุกอย่าง นางจึงปลุกโฉวสือชีให้ตื่นเมื่อโฉวสือชีตื่นขึ้นมาก็ยังงุนงง “ข้า… ข้ามาอยู่ในห้องของเจ้าได้อย่างไร? ข้ามิได้อยู่ที่หน้าห้องหรอกรึ?”ลั่วชิงยวนถามว่า “เจ้าจำมิได้เลยหรือว่าเกิดกระไรขึ้น? จำสิ่งใดมิได้เลยจริงหรือ?”โฉวสือชีส่ายหน้า จำมิได้เลยว่าเกิดอะไรขึ้นเมื่อมองไปยังกระบี่ที่อยู่ในข้างมือ โฉวสือชีก็ตื่นตระหนกขึ้นมา “ข้า… ข้ามิได้ทำร้ายเจ้าใช่หรือไม่?”ลั่วชิงยวนเท้าแขนมองเขาอย่างจนปัญญา “เมื่อครู่นี้เจ้าเกือบจะปาดคอข้าเข้าแล้ว”โฉวสือชีตกใจจนพูดมิออก “กระไรนะ?”“ข้า… ข้าจำอะไรมิได้เลย”โฉวสือชีรู้สึกหนาวเยือกไปถึงสันหลัง ก่อนถามว่า “ข้าโดนสิ่งใดเข้าสิงหรือไม่?”ลั่วชิงยวนส่ายหน้า “โหยวจิ้งเฉิงน่ะสิ”“ถึงเขาจะสลายไปแล้ว แต่รัศมีอาฆาตบางส่วนของเขาเข้ามาในร่างข้า แต่ข้าคาดมิถึงว่าเจ้าจะได้รับผลกระทบไปด้วย”เมื่อได้ยินดังนั้น โฉวสือชีก็ประหลาดใจ “แล้วจะทำอย่างไร?”ลั่วชิงยวนปรุงยาชุดหนึ่งส่งให้โฉวสือชีกินเมื่อดูแล้วว่าในร่างของโฉวสือชีไม่มีรัศมีอาฆาตหลงเหลืออยู่ นางก็โล่งใ
You may also like
เกิดมาอีกทีก็มีสามีเป็นเทพบุตรถึงสองคน
Myเหมยลี่12.7K viewsย้อนชะตาวิวาห์รัก ชาตินี้ข้าขอเป็นฮองเฮา
กระต่ายน้อยใต้ดวงจันทร์55.1K viewsยอดหมอหญิงมหัศจรรย์
จูน411.1K viewsลิขิตกาลบันดาลรัก
ป่าดอกท้อ20.8K viewsอ๋องใจร้ายกับพระชายาที่(ไม่)รัก
อิ่น เยว่19.7K viewsบ้าไปแล้ว! ข้าหลงไปในนิยายจีนเซินเจิ้น!
PunnyG243 viewsยอดเชฟหญิงฟ้าสั่งลุย
บ้านเขมปัณณ์228 viewsได้โอกาสอีกคราข้าไม่ขอเป็นอนุ
เสี่ยวชิงเทียน9.6K views
