Semua Bab ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย: Bab 1441 - Bab 1446

“ขออภัยที่มิได้บอกเจ้าตามตรง วันนี้ที่เชิญแม่นางเข้าวังก็ด้วยเรื่องที่ปรารถนานี้แล”“ถึงแม้บุตรีของข้าจะเป็นถึงกุ้ยเฟย แต่หลายปีมานี้กลับมิอาจตั้งครรภ์ได้”“เคยเชิญหมอหลวงมาตรวจเป็นการส่วนตัวหลายครั้งก็ไม่มีผู้ใดทราบอาการ จึงใคร่ขอให้แม่นางลั่วช่วยดูว่ามีสิ่งชั่วร้ายใดแอบแฝงอยู่หรือไม่”เมื่อได้ยินดังนั้น ลั่วชิงยวนก็ประหลาดใจเล็กน้อยแท้จริงแล้วที่ซีกุ้ยเฟยมิได้มีโอรส ก็เพราะนางเป็นเพียงตัวแทนของฮองเฮาเท่านั้นเมื่อครั้งนั้น ฮองเฮาถูกจักรพรรดิลงโทษกักบริเวณในตำหนักเย็นช่วงหนึ่ง ด้วยเหตุอะไรนางก็มิทราบแน่ชัด ในช่วงที่ฮองเฮาประทับในตำหนักเย็นนั้นเอง จักรพรรดิก็ได้พบกับหญิงสาวตระกูลซีนางมีรูปโฉมคล้ายคลึงกับฮองเฮา จักรพรรดิจึงโปรดปรานนางและเลื่อนขึ้นสู่ตำแหน่งกุ้ยเฟยในที่สุดแต่ต่อมาจักรพรรดิและฮองเฮากลับคืนดีกัน ความโปรดปรานที่มีต่อกุ้ยเฟยจึงมิได้เป็นเช่นเดิมอีกต่อไปนี่เป็นเรื่องที่ผู้คนมากมายทราบกันดีการที่ซีกุ้ยเฟยมิอาจตั้งครรภ์ได้ มิใช่เพราะจักรพรรดิมิได้เสด็จไปประทับที่ตำหนักของนางหรอกหรือนางเพิ่งเคยได้ยินเป็นครั้งแรกว่าอาจมีสิ่งชั่วร้ายแฝงอยู่“ท่านมิได้เชิญท่านนักบวช

“กล่าวมาเถิด” ซีกุ้ยเฟยกล่าวอย่างมิใส่ใจลั่วชิงยวนค่อย ๆ เอ่ยว่า “ฝ่าบาทเสด็จมายังตำหนักกุ้ยเฟยบ่อยครั้งหรือไม่เพคะ?”เมื่อได้ยินดังนั้น ซีกุ้ยเฟยก็เลิกคิ้วด้วยความประหลาดใจแล้วหัวเราะเบา ๆ อย่างมิอยากจะเชื่อ “เจ้าช่างกล้าถามเสียจริง”“เจ้าคงหมายความว่าข้ามิรู้จักประมาณตน ฝ่าบาทมิได้เสด็จมายังตำหนักข้าเลย แล้วข้าจะครรภ์ได้อย่างไรเช่นนั้นหรือ”ซีกุ้ยเฟยสนใจหญิงสาวผู้นี้มากยิ่งขึ้นนางยังมิเคยพบผู้ใดกล้าหาญถึงเพียงนี้มาก่อนแต่ก็ดีแล้ว นางต้องการผู้ที่กล้ากล่าวความจริง มิเช่นนั้นนางจะทราบได้อย่างไรว่าแท้จริงแล้วนางเป็นอะไรกันแน่ลั่วชิงยวนมิได้ตอบคำ นั่นมิใช่สิ่งที่นางกล่าวซีกุ้ยเฟยกล่าวต่อไปว่า “จักรพรรดิเสด็จมาสองสามวันในแต่ละเดือน”“ในช่วงวันที่ฮองเฮาทรงมีระดู”ซีกุ้ยเฟยพูดด้วยน้ำเสียงเรียบเฉยแต่ลั่วชิงยวนกลับสัมผัสได้ถึงความขมขื่นดูเหมือนว่าซีกุ้ยเฟยจะทราบดีถึงฐานะของตนที่เป็นเพียงผู้มาแทนที่ฮองเฮา“หากอาศัยเพียงรูปโฉม สักวันข้าก็ต้องร่วงโรยไป มีเพียงการให้กำเนิดโอรสธิดาเท่านั้นที่จะสามารถรักษาฐานะของข้าไว้ได้”“เป็นถึงกุ้ยเฟย จะไร้โอรสธิดาได้อย่างไร”“ถึงแม้ข้าจะรู้

เมื่อลั่วชิงยวนวางกระดาษแผ่นนั้นลงตรงหน้าซีกุ้ยเฟย ซีกุ้ยเฟยก็หยิบขึ้นมาด้วยความสนใจ ก่อนกล่าวด้วยรอยยิ้ม “เจ้าหาเจอจริง ๆ สินะ”“อาหารเหล่านี้ล้วนเป็นสิ่งที่ข้ากินมาตลอดสองปีนี้”ลั่วชิงยวนตกใจ “ท่าน? ท่านทราบอยู่แล้ว เหตุใดจึงมิตรัสบอกหม่อมฉัน แล้วเหตุใดยังประทานสมุดหนาปึกนั้นแก่หม่อมฉันหรือเพคะ?”ซีกุ้ยเฟยหัวเราะเบา ๆ “เช่นนั้นข้าจะรู้ได้อย่างไรว่าเจ้าเก่งกาจจริงหรือเป็นเพียงนักต้มตุ๋น?”“ข้าเพียงอยากจะทดสอบความอดทนของเจ้าเท่านั้น”“อีกอย่าง เจ้ารับเงินไปมากมายแล้วก็ควรจะทำอะไรบ้างมิใช่หรือ?”ซีกุ้ยเฟยกล่าวพลางเลิกคิ้วขึ้นเล็กน้อยแฝงไว้ด้วยความหยอกล้อแต่สิ่งที่มากกว่านั้นคือความปีติยินดี ลั่วชิงยวนมีความอดทนถึงเพียงนี้ สามารถค้นหาสิ่งที่นางกินเป็นประจำได้อย่างแม่นยำจากบันทึกการเสวยพระกระยาหารสองปีอย่างน้อยก็พิสูจน์ได้ว่านางตั้งใจจะแก้ไขปัญหาให้ตนจริง ๆมิใช่เพียงแค่หวังจะหลอกเอาเงินแล้วทำทีเป็นจัดการให้ลั่วชิงยวนหมดคำจะกล่าวจำต้องดำเนินการในขั้นตอนต่อไป “ชื่ออาหารเหล่านี้ล้วนแปลกประหลาดยิ่งนัก โบตั๋นแดงหยกขาวคือสิ่งใด? แล้วยังมีเนื้อหยกละลายลิ้นกับห้วงเวลาพักใจคือกระไ