Semua Bab THE BILLIONAIRE'S QUADRUPLET BABIES: MARRY OUR MOMMY AGAIN!: Bab 191 - Bab 200

Isang linggo ang nakalipas… Tiningnan ni Klaire ang sarili sa harap ng salamin. Wearing a royal blue serpentina dress and diamond jewelries, she looked very exquisite. Hinawi niya ang mga takas na hibla ng buhok at inayos ang pagkakalaglag ng kinulot niyang buhok. Huminga siya nang malalim bago kunin ang purse at naglakad palabas ng kaniyang kwarto. Ngayong gabi ang anniversary party ng Bloom Perfume. Matapos ng ilang araw na paghahanda ay dumating na ang gabi na pinakahihintay nila ni Feliz. Mas lalong makikilala ang kumpanya sa buong Pilipinas dahil isasa-telebisyon ang selebrasyon. Pababa na siya ng hagdan nang marinig ang malakas na mga palakpak ng kaniyang mga anak at lolo’t lola sa sala. Kanina pa siya hinihintay ng mga ito, sabik na makita kung ano ang magiging ayos niya para sa gabi na ‘yon. Hindi niya mapigilang mapangiti nang makalapit sa mga ito. “Mommy, you look like a queen,” masayang komento ni Nico. “I’m sure single men will drool over you!” “Thank you, baby. But

Hindi mapakali si Klaire habang naghihintay sa sala kasama ng kaniyang mga lolo’t lola. It was already past midnight and she hasn’t heard from Alejandro or the police yet. Ni walang tawag ang dumadating sa bahay mula sa mga kidnappers na dumukot sa mga anak niya. Walang mapaglagyan ang abot-langit na kaba sa dibdib niya. Hindi niya mapapatawad ang sarili kapag may nangyari kina Nico at Natasha. Her two long lost babies… Hindi pa niya nasusulit na makasama ang mga ito ngunit heto’t hinahagupit sila ng matinding trahedya. Ilang beses siyang nanalangin na sana’y ayos lang ang mga kambal… na sana ay hindi sila sasaktan ng mga dumukot sa kanila… at sana tumawag na ang mga kidnapper para mabigay niya ang halagang kailangan ng mga ito para maibalik ang mga bata. Ilang saglit pa ay bumukas ang pinto at bumungad si Logan na agad siyang nilapitan. Hindi niya napigilan na yakapin ito at maiyak. “Logan, please, help me…” nanginginig niyang sabi. “W-Wala pa akong balita sa mga pulis. Hindi ko a

Sa loob ng madilim at abandonadong warehouse sa dulong bahagi ng Tagaytay, makikita ang dalawang batang nakapiring ang mga mata at nakatali ang mga kamay. Pumapalahaw ng iyak si Natasha. Simula nang magising ito sa madilim na lugar na ‘yon ay hindi na ito matigil sa kaiiyak, takot na takot at nanginginig ang katawan. Samantalang walang humpay naman na inaalu ni Nico ang kapatid. Bilang kuya, kahit na natatakot siya sa sitwasyon nila ay kailangan niyang maging matapang upang maprotektahan niya nang maayos ang kakambal niya. “Natasha, don’t cry…” bulong niya sa bunsong kapatid at hinahaplos ang kamay nitong nakatali. “Mommy and Daddy will save us. They are going to do something to stop those bad people from hurting us. Let’s just wait. Hush now, please…” Umiling si Natasha. Kahit na anong pag-alu sa kaniya ni Nico ay hindi siya makalma. She just wanted to go home and be with their Mommy. She just wanted to be alive and spend more years with their siblings. “Our parents will save us,

Nanginginig si Klaire habang binabasa ang text message na mula sa kidnapper. Kasalukuyan na silang nasa kotse at mabilis na nagmamaneho papuntang Tagaytay, ngunit animo’y gusto niyang bumaba at magtungo sa bangko upang kumuha ng pera na hinihingi sa kaniya. Ngunit alam niyang hindi magiging madali ang pagkuha ng gano’ng kalaking halaga at madaling araw na rin. Naiiyak niyang binalingan si Logan na walang tigil sa pakikipag-usap sa awtoridad sa phone nito. Wala siyang nagawa kung hindi ang tawagan si Alejandro upang humingi ng tulong. “I need 50 billion pesos,” bungad niya nang sagutin nito ang tawag niya. “What?” “The kidnapper…” nanginginig ang boses niya at hindi makalma ang sarili. “T-They are asking for 50 billion. K-Kung hindi ay ibebenta ang mga organs ng mga anak ko. M-Mga sindikato ang dumukot kina Nico at Natasha, Alejandro. What should we do? W-Wala pang banko sa mga oras na ‘to!” Sa huli’y napaiyak na lamang siya. “Klaire, calm down. Do you have the contact number of t

Maraming grupo ng mga armadong pulis ang mabilis na nakalapit at pumalibot sa warehouse. Nagpaputok muli ang hepe ng pulisya at gamit ang megaphone ay sinabing, “Mga pulis ito! Sumuko na kayo at ilabas ang mga bata kung ayaw niyong masaktan!” Pagkasabi niyon ay sinenyasan nito ang mga kasamang pulis. Mabilis ang sumunod na nangyari. Pinasok ng mga pulis ang warehouse. Ngunit walang kahit anino na ng mga kidnapper ang naroon. Nang marinig na nakatakas ang mga ito ay agad na kumilos si Alejandro at pumasok sa warehouse. Hanggang sa mapuntahan niya ang kwarto na may CCTV monitor. Tila masisiraan siya ng bait dahil hindi niya nadatnan doon ang mag-iina niya. Nasapo niya ang kaniyang ulo habang nagpapalinga-linga nang makita ang isang phone sa sahig. Pamilyar ito at agad niyang dinampot. Nanlaki ang mga mata ni Alejandro nang makita ang picture nila ni Sophia sa screen nito. Kay Sophia ang phone na ‘yon! Bigla itong nag-vibrate at nakita niyang si Lander ang tumatawag. Tahimik na sina