Lahat ng Kabanata ng The Supreme (TAGALOG VERSION): Kabanata 41 - Kabanata 50

Kampo ng mga Puting Bampira...Sa kabilang dulo ng kagubatan, sa isang lihim na kampo sa lilim ng bundok, nakatayo si Prinsipe Zaitan sa harap ng mga nasasakupan. Ang kaniyang mukha ay parang batong di na muling ngumiti. Hindi na siya galit, siya’y manhid na. Ang apoy sa kaniyang puso ay hindi dahil sa paghihiganti, kundi dahil sa matagal nang pangarap ng katahimikan.“Ito na ang huli,” mahina niyang sabi at bulong sa sarili.Gamit ang kapangyarihan ng puting kalapati, isinulat niya ang liham. Pormal, diretso, walang takot. “Sa loob ng sandaang araw, lilitaw kami mula sa mga anino. Hindi upang magtago, kundi upang harapin kayo. At sa araw ng digmaan, ang huling matitirang lahi ay siyang magsusulat ng panibagong kasaysayan.”Sa tulong ni Prinsesa Amira, nilapatan ng mahika ang kalapati upang tiyak na makarating ito sa mismong kamay ng Supremo.---Kaharian ng Sarsul...Isang sigaw na tila gumapang mula sa kailaliman ng lupa ang gumulantang sa buong palasyo ng Sarsul. Boses na puno ng

Kasalukuyang taon...KAHARIAN NG SARSULPuspusan ang naging ensayo ng mga bampirang itim dahil siyamnaput-siyam na tulog na lamang ay magaganap na ang hamong digmaan ng mga puting bampira. Lahat ay pinaghahandaan upang hindi na bumalik sa pagiging abo ang Kaharian ng Sarsul. Noong mga panahon na naghamon ang mga puti ay matagal silang pinatulog ng mga ito ng ilang siglo kaya hindi hahayaan ng mga itim na bampira na magtagumpay muli ang mga puti.Si Prinsipe Kairon ang siyang katapat ni Prinsipe Zumir sa ensayo sa araw na ito. Naghubad sila ng kasuotang pang-itaas habang may hawak-hawak na mga espada. "Ngayon na!" sigaw ni Prinsipe Asmal.Unang sumugod si Prinsipe Kairon at pinaulanan ng atake si Prinsipe Zumir na walang palyang nasalo ng Prinsipe. Siya ang kanang kamay ni Prinsipe Zumir at uupo na Heneral ng Hukbo sa oras na makoronahan ang Prinsipe.Hindi rin biro ang taglay na kakayahan ni Kairon sa pakikipaglaban. Siya ang Prinsipe na nagmula sa kaharian ng mga mandirigma at ang n

Kasalukuyang taon...KAHARIAN NG SACRESIAMadilim pa lang ang paligid nang mapasilip si Prinsipe Zaitan sa bintana ng kaniyang silid. Agad siyang naghanda para sa unang araw ng kaniyang pag-eensayo. Sa araw na ito ay aaralin niya ang mga teknik sa paghinga sa ilalim ng tubig. Nakakatulong ito sa pagpapalakas ng estamina at kapag siya ay sumabak na sa labanan sa lupa ay higit siyang nakakalamang sa mga nilalang na nakasanayan lamang ang luwang ng hangin sa mundong ibabaw.May malaking kaibahan kung ang bawat isa ay nasa tubig at lupa. Ang hangin sa lupa ay maluwang at hindi nakakasakal. Matagal din bago maghabol ng hininga sapagkat malawak at malaya ang magagalawan. May pagkakaiba ito sa tuwing nasa ilalim ng tubig. Masikip at kahit ilang minuto pa lamang gumagalaw ay naghahabol na ng hininga ang sinuman. Maging ang mga lobo at mga diwata ay hindi kayang higitan ang kakayahan ng mga sirena sa patibayan ng estamina dahil kapag sila ay nakipaglaban sa mundong ibabaw, maghabol man ng hin

Kasalukuyang taon...MUNDO NG MGA TAOTahimik ang gabi, isang uri ng katahimikan na hindi karaniwang dumarating. Wari’y ang hangin ay huminto sa paghinga, ang mga dahon ay tumigil sa paggalaw, at ang langit ay tahimik na nanonood mula sa itaas. Ang buwan at mga butuin ay nakabitin sa kalangitan na parang mata nagmamasid habang nakangiti.Sa kahoy na pintuan ng bahay nina Aling Sabelia at Mang Rios ay unti-unting bumukas ang trangkahang. Mula sa loob ay lumabas si Misan na marahan ang bawat hakbang. Ang kanyang kasuotan ay isang bestidang kulay bughaw na may mahahabang manggas at burda ng mga puting liryo. Ang kaniyang balikat ay may nakasampay na manipis na belo na humahampas sa kaniyang likuran sa bawat hakbang. Nakalugay ang mahaba at kulot niyang buhok at malayang nilalaro ng simoy ng gabi. Ang kanyang mga mata ay kumikislap, hindi sa luha, kun'di sa liwanag na nasa kaniyang harapan.Sa paanan ng bakuran, sa ilalim ng punong santol na malapit sa batong upuan, naroon si Prinsipe Zum

Kasalukuyang taon...KAHARIAN NG SARSULAlas sais ng umaga. Ang malamig na simoy ng hangin mula sa kabundukan ay yumayakap sa katawan nina Prinsipe Zumir at Prinsipe Kairon, kapwa basa ng pawis at may banayad na putik sa mga laylayan ng kanilang mga kasuotan. Ang liwanag ng mga ulap na kahit ay makulimlim ay unti-unti nang sumisilip sa likod ng mga ulap, pinapalubag ang ginaw ng gabi habang tinatanglawan ang maugat at makahiwagang kagubatang nagsisilbing palaruan ng lakas at tiyaga para sa dalawang Prinsipe."Isa pa ba, Kamahalan?" tanong ni Prinsipe Kairon, hinahabol pa ang hininga habang nakahawak sa kaniyang espada. Tumango lamang si Prinsipe Zumir, walang imik. Kitang-kita sa kaniyang mga mata ang lalim ng iniisip habang ginagabayan ang bawat galaw ng katawan, hinahasa hindi lamang ang lakas kun'di ang disiplina ng kaniyang kalooban.Pagkatapos ng ilang sandali ay inihinto na nila ang pagsasanay. Ang kanilang mga katawan ay pagod ngunit ang diwa’y buhay hudyat ng kanilang dedikasy