All Chapters of The Supreme (TAGALOG VERSION): Chapter 51 - Chapter 60

Kasalukuyang taon...KAHARIAN NG SACRESIAKinabukasan, matapos ang isang buong araw ng pahinga at paggamot, isang seremonyang pamamaalam ang isinagawa sa gitna ng palasyo ng Sacresia ng Hari at Reyna para kay Prinsipe Zaitan.Matapos ang seremonya ay nagsimula na ang malaking piging na pinagsaluhan ng lahat ng mga mamamayan ng Sacresia. Lumapit si Prinsesa Elkisha sa Prinsipe, may hawak na maliit na sisidlang pilak na may inukit na bulaklak ng dagat. Tumigil siya sa harapan ng binata at mariing tumitig dito.“Prinsipe Zaitan,” mahina ngunit buo ang tinig niya, “marahil ay hindi ko dapat ito sabihin... ngunit sa panahong nagdaan, sa bawat laban mo, sa bawat sakit na ininda mo ay hindi lang paghanga ang umusbong aking puso kun'di... damdamin na higit pa roon.”Hindi agad nakasagot si Prinsipe Zaitan.Tumitig siya sa mga mata ni Prinsesa Elkisha. Sa kabila ng lambot sa kaniyang mukha, mahigpit ang kaniyang paninindigan. Maganda, mabait, masayahin, matalino, at masarap kausap ang Prinsesa

Kasalukuyang panahon...KAHARIAN NG SARSULMatapos ang maagang pag-eensayo ng mag-isa ay tumulak na pauwi sa Kaharian ng Sarsul si Prinsipe Zumir. Napapansin niya na ang panghihina ng kaniyang katawan na para bang unti-unti na siyang nilalamon ng kamatayan. Ang kaniyang mga kakayahan ay naroroon pa. Kaya niya pang gumamit ng teleportasyon sa malalayong lugar, pahilomin ang mga sariling sugat, maliksi at malakas pa ang kaniyanf pangangatawan ngunit pakiramdam niya ay unti-unting nababawasan ang mga iyon. Madali na lamang siyang mapagod at mawalan ng lakas. Minsan ay sumusuka siya ng dugo, nanakit ang kaniyang ulo na halos pakiramdam niya ay mabibiyak na, dudura at uubo siya ng dugo, at minsan din ay halos makalimutan na niya ang mga tao sa kaniyang paligid, ngunit pinipili niyang tatagan ang sarili at labanan ang mga iyon na senyales na malapit na ang kaniyang hangganan.Maaga pa lamang ay nakita na niya si Prinsess Yneza sa balkonahe. Suot ang mahabang kulay pulang kasuotan na may bu

Kasalukuyang taon...MUNDO NG MGA TAOAlas singko ng umaga nang makarating si Prinsipe Zumir sa mundo ng mga tao. Sa ilang linggo niyang pabalik-balik, hindi siya isinuplong ng nakatatandang kapatid sa kanilang mga magulang. Hindi niya maintindihan, ngunit alam ng Prinsipe na huling pagkakataon na ito na masisilayan niya ang mga kinilala niyang magulang at ang minamahal na si Misan.Umiiyak si Aling Sabelia nang marinig mula kay Prinsipe Zumir na bilang na lamang ang kaniyang mga oras sa mundo. Unti-unti nang pinapahina ng kemikal ang kaniyang katawan na, bagama’t hindi na naituturok, ay nanatili pa rin sa kaniyang sistema."Alam na ba ito ni Misan?" tanong ng matandang babae.Kasalukuyan silang nakaupo sa bilugang mesa na may klase-klaseng prutas sa gitna. Nasa kusina sila sa mga oras na iyon. Nagising ang mag-asawa nang marinig ang boses ng anak-anakan nila mula sa isipan. Nais ni Prinsipe Zumir na sulitin ang huling araw na makakasama niya silang lahat."Hindi, at wala akong balak

Kasalukuyang taon...KAHARIAN NG SARSUL...Nakatayo sa terasa si Prinsipe Zumir habang malayang pinapanood ang mga itim na bampira na nagsasanay sa malaking espasyo sa harapan ng palasyo. Napahigpit ang kapit ni Prinsipe Zumir sa kaniyang dibdib nang maramdaman ang matinding paninikip niyon. Ilang araw na rin siyang sumusuka at dumudura ng dugo. Nahihirapan na rin siyang makatulog sa gabi, ngunit sa kabila nito, pinipilit pa rin niyang mag-ensayo sapagkat ilang linggo na lamang ay magaganap na ang digmaan.Iilang hakbang pa lamang ang layo ni Prinsesa Yneza ay naramdaman na niya itong papalapit. Nakasuot ng pulang mahabang bestida ang dalaga habang may malaking ngiti sa labi."Nagdala ako ng mga preskong prutas para sa iyo. Nandoon na ang lahat ng iyon sa ibaba. Nais mo bang kumain kasama—" Hindi na nagawang tapusin ng dalaga ang sasabihin nang magsalita si Prinsipe Zumir."Wala nang saysay ang pagpunta mo rito araw-araw. Hiniling ko na sa iyong ama na hindi na matutuloy ang ating pag

Taon 1805...KAHARIAN NG SARSULLibo-libong mga itim na bampira ang nagtipon, bitbit ang kanilang mga armas, mga espada na kuminang sa ilalim ng maulap na langit at mga panang handang dumurog sa alinmang makalapit na kaaway. Pinangungunahan ang lahat ng Supremo Atcandis, kasabay ng dalawa niyang anak.Si Prinsipe Asmal, ang kasalukuyang Punong Heneral ng hukbo, at si Prinsipe Zumir, ang tagapagmana ng trono. Ang buong hanay ng mga kawal at maharlikang tagapagtanggol ay nakaposisyon sa malawak na bakurang bato ng palasyo, nakasuot ng makakapal at matitibay na kasuotang itim na tila sumisipsip sa liwanag, animo’y nagiging anino mismo ng gabi.Mabigat at makapangyarihan ang bawat hakbang ng Supremo nang siya ay tumindig sa harap ng libo-libong kawal. Itinaas niya ang kanyang espada, at mula sa dulo nito ay bumalot ang itim na liwanag na umalingasaw sa paligid.“Mga anak ng dilim,” malakas na sigaw ni Supremo Atcandis, ang kanyang tinig ay umalingawngaw sa bawat pader ng kaharian, “ito an