เขาหยุดชั่วขณะก่อนที่จะเหลือบมองทั้งสองคนที่ยังคงงุนงง “แล้วอย่าให้พวกเขาก้าวเข้ามาในบ้านหลังนี้อีก”พ่อและลูกสาวของตระกูลห่าว ตัวสั่นสะท้านทันที คำพูดของอี้ จิ่นลี บอกสองคนนี้อย่างไม่ต้องสงสัยว่าถ้าพวกเขาจากไปโดยไม่พบแหวนนั่นจะหมายถึงการตัดความสัมพันธ์ทั้งหมดกับตระกูลอี้เมื่อเห็นว่า อี้ จิ่นหลี จากไป ห่าว ฉี่หรงและห่าว อี้เหมิง มองหน้ากันด้วยความตกใจแม้ว่าสระข้างหน้าจะไม่ลึกและไม่ใหญ่ แต่ก็ยังมีขนาดประมาณ 100 ตารางเมตร ที่แย่กว่านั้นคือก้นสระเต็มไปด้วยโคลนดังนั้นจึงไม่ใช่เรื่องง่ายที่จะหาวงแหวนเล็ก ๆ วงนั้นห่าว อี้เหมิง เเทบจะร้องไห้ “พ่อ หนูจะทำอย่างไรดี? หนูต้องลงไปหาแหวนจริง ๆ เหรอคะ? ในวันที่อากาศหนาวมากขนาดนี้ หนูจะไปหาแหวนคนเดียวได้อย่างไร?”"แกเป็นคนก่อปัญหา แกต้องแก้ปัญหาด้วยตัวแกเอง ถ้าตระกูลอี้ตัดความสัมพันธ์กับตระกูลห่าวจริง ๆ แกไม่ต้องสงสัยเลยว่าจะเกิดอะไรขึ้นกับตระกูลห่าวในอนาคต!" ห่าว ฉี่หรงกล่าวด้วยใบหน้าที่หมดหวัง เนื่องจากมันเกี่ยวข้องกับอนาคตของตระกูลห่าว แม้ว่าจะเป็นลูกสาวของเขาเขาก็ไม่สามารถทนต่อการต่อต้านใด ๆ ได้ ห่าว อี้เหมิง เงียบ แน่นอนว่าเธอรู้ดีว่าธุร

เธอเองก็ไม่เข้าใจเหมือนกันว่าทำไมรถของ ห่าว เหมยยวี่ ถึงพุ่งเข้าหาเธอ สิ่งที่ทำให้เธอสับสนมากขึ้นคือทำไมคำพูดของพยานเหล่านั้นจึงมุ่งเป้าไปที่เธอ เธอไม่สามารถแก้ตัวได้ พยานและหลักฐานทั้งหมดในเวลานั้นได้ชี้ชัดว่าเธอเป็นผู้กระทำความผิด ยังไงซะ ห่าว เหมยยวี่ กำลังจะแต่งงานกับ อี้ จิ่นหลี เธอเคยอยู่ในช่วงเวลารุ่งโรจน์ของชีวิตและไม่มีเหตุผลอะไรที่เธอจะอยากฆ่าตัวตายด้วยการขับรถชน“แล้วพี่อยากจะอุทธรณ์คดีไหม?” อี้ จิ่นหลี ถามหลิง อี้หราน หัวเราะให้กับตัวเธอเอง "ฉันรู้สึกไม่สบายใจนิดหน่อย การพลิกคดีไม่ใช่เรื่องง่าย นอกจากนี้ตอนนี้ฉันออกมาแล้ว เลิกพูดเรื่องนี้กันเถอะ ฉันจะเป่าผมนายให้แห้งเอง"ขณะที่เธอพูดเธอก็เก็บเอกสารจากนั้นใช้ไดร์เป่าผมช่วยเป่าให้ผมเขาแห้งแววตาของ อี้ จิ่นหลี ค่อย ๆ เข้มขึ้น…วันต่อมา เกา ฉงหมิง เห็นว่าผมของเจ้านายของเขา... ดูเหมือนจะถูกตัดแต่งมา แต่เขาจำไม่ได้ว่านายน้อยได้นัดกับช่างทำผมด้วย“มีอะไรเหรอ?” บางทีอาจเป็นเพราะเขาจ้องมอง อี้ จิ่นหลี เป็นเวลานาน อี้ จิ่นหลี ก็เลยถามขึ้น“นายน้อยครับ ดูเหมือนว่านายน้อยจะไม่ได้ตัดผมมานานเเล้วนะครับ นายน้อยอยากให้ผมจัดการนัดช

ห่าว อี้เหมิง ขอโทษด้วยสีหน้าจริงใจและยังโค้งคำนับอย่างเต็มที่ เธอดูเหมือนว่าใกล้จะขาดใจและได้รับความเห็นใจเป็นอย่างมากหลังจากหยุดพักชั่วขณะเธอก็พูดต่อ "ดิฉันจะไปที่ศูนย์บริการสุขาภิบาลเพื่อแสดงความขอบคุณอย่างจริงใจต่อคนงานสุขาภิบาลที่ช่วยฉันหาแหวน ดิฉันจะบริจาครายได้ทั้งหมดของฉันจากการทำงานในปีนี้และใช้มันพื่อจัดตั้งแผงอาหารเช้า คนงานสุขาภิบาลสามารถรับอาหารเช้าฟรีทุกวันพร้อมบัตรผ่านงาน"เมื่อวิดีโอของงานแถลงข่าวถูกอัพโหลดบนอินเทอร์เน็ตหลายคนรู้สึกว่าวิกฤตของ ห่าว อี้เหมิง ได้รับการจัดการอย่างดี แม้แต่แฟน ๆ ก็ยังคงโพสต์ไม่หยุดfเพื่อช่วย ห่าว อี้เหมิง สร้างความประทับใจที่ดี จนทำให้หลายคนรู้สึกว่านี่เป็นเพียงการเข้าใจผิดความรู้สึกซาบซึ้งของ ห่าว อี้เหมิง ที่มีต่อศูนย์บริการสุขาภิบาลนั้นน่าประทับใจมากและดึงดูดผู้สื่อข่าวจำนวนมากผู้อำนวยการศูนย์บริการสุขาภิบาลจัดให้คนงานสุขาภิบาลที่มองหาแหวนในวันนั้นจับมือกับ ห่าว อี้เหมิง ทีละคนและเขาก็รับของขวัญขอบคุณของ ห่าว อี้เหมิงพี่ซูรับของขวัญและมีความสุขมาก ของขวัญชิ้นนี้นอกเหนือจากซองแดง 5000 บาทแล้วยังมาพร้อมกับเสื้อแจ็คเก็ต เมื่อมองไปท

หลิง อี้หราน อดยกยิ้มไม่ได้ เธอเริ่มเดินห่างจากเขาเซียว จื่อฉี โกรธเมื่อเขารู้สึกว่า หลิง อี้หราน ไม่เพียงแต่ปฏิเสธความปรารถนาดีของเขา แต่เธอยังดูหมิ่นเขา เขากล่าวว่า "หลิง อี้หราน คุณหมายความว่าอย่างไร? ผมยอมเสี่ยงโดยเสนอตัวเพื่อช่วยคุณเชียวนะ!"“แล้วใครเคยขอให้คุณเสี่ยงล่ะ” หลิง อี้หราน ถามอย่างเรียบเฉย เธอพูดต่อว่า "ยิ่งไปกว่านั้นคุณไม่กลัวว่าคุณห่าวจะรู้เรื่องนี้เหรอ?"ทันใดนั้นเองก็ได้ยินเสียงพูดว่า "เรื่องอะไรที่ฉันไม่ควรรู้เหรอ?"เซียว จื่อฉีตัวแข็งทื่อ เขาปล่อยมือที่จับแขนของ หลิง อี้หราน ทันทีและหันไปมอง ห่าว อี้เหมิงที่กำลังเดินมาหาเขาจากนั้นก็พูดว่า "ไม่มีอะไรหรอก"เมื่อ ห่าว อี้เหมิงเดินตรงไปเอามือโอบแขนเขาแล้วพูดว่า "จื่อฉี คุณมาคุยอะไรกับคนแบบนี้? คุณไม่กลัวว่า อี้ จิ่นหลี จะรู้เรื่องนี้หรือ? คุณรู้ดีว่าพี่สาวของฉันเป็นผู้หญิงคนเดียวที่ อี้ จิ่นหลี เต็มใจจะแต่งงานด้วย แม้ว่าพี่สาวของฉันจะตายไปสามปีแล้ว แต่เขาก็ไม่เคยมีผู้หญิงคนอื่น..."แม้ว่า ห่าว อี้เหมิง จะไม่ได้พูดจนจบประโยค แต่ทุกคนก็รู้ว่าเธอหมายถึงอะไรใบหน้าของ เซียว จื่อฉีบิดเบี้ยวเมื่อเขาจำได้ว่าโฆษณาถูกถ

ดวงตาคู่หลังหน้าม้านี้ของเขาใสซื่อผิดปกติราวกับว่ามันเป็นเพียงคำถามธรรมดา ๆ สำหรับเขา เอ่อ... จิน ดูไร้เดียงสามากเขาคงไม่ได้มีความหมายซ่อนเร้นอะไรแน่หลิง อี้หราน คิดกับตัวเองจากนั้นเธอก็กระแอมในลำคอและพูดว่า "เราสามารถมีความรู้สึกต่อคนอื่นได้ไม่จำเป็นต้องเป็นความรัก มันเป็นสองความรู้สึกที่แตกต่างกัน ฉันเคยคิดว่าการรักใครสักคนนั้นคงอยู่ตลอดไปและไม่สามารถถูกแทนที่ได้ ฉัน... ถึงกับเคยคิดว่าคนรักสามารถอยู่และตายไปด้วยกันได้ "ดวงตาสีเข้มของเขาหรี่ลงทันที อยู่และตายไปด้วยกันเหรอ? แปลกมากเมื่อได้ยินคำตอบของเธอความคิดแรกในหัวเขาก็คือ... มันคงดีที่ได้อยู่และตายไปพร้อมกับเธอนั่นหมายความว่าเขาตกหลุมรักเธออย่างนั้นเหรอ?เป็นไปไม่ได้หรอก เขาเคยสาบานกับตัวเองนานมาแล้วว่าจะไม่ตกหลุมรักผู้หญิงคนไหน“และจินก็จะไม่มีวันทำให้ฉันเสียใจใช่ไหม?” น้ำเสียงอ่อนโยนของเธอดังก้องข้างหูของเขาเขาหัวเราะเบา ๆ ขณะที่เขามองแก้มที่แดงระเรื่อเล็กน้อยและรอยยิ้มจาง ๆ ของเธอ "ใช่ จินจะไม่มีวันทำให้พี่สาวเสียใจ" แต่ถ้าวันหนึ่งผู้หญิงคนนี้พบว่าฉันคือ อี้ จิ่นหลีล่ะ? เธอจะดีใจหรือเสียใจ? เธอจะยอมอยู่คอยเอาใจเขาไหม?