All Chapters of อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส: Chapter 2081 - Chapter 2090

ฮูหยินเฉิงถูกความตกใจนี้ทำเอาสร่างเมาไปกว่าครึ่งพอเซียวหลันยวนก้าวเท้าเข้ามา ลวี่กั่วก็แทบจะขาอ่อนไปทันที"ท่าน ท่านอ๋อง!"อ๋องเจวี้ยนตอนนี้ไม่ใช่ว่าอยู่บนยอดเขาโยวชิงหรือ? ทำไมถึงมาอยู่ที่นี่ล่ะ?ฮูหยินเฉิงกับลวี่กั่วยังไม่ค่อยเข้าใจเรื่องที่ประชาชนพวกนั้นถูกซื้อตัวขึ้นไปอาละวาดบนเขา แต่พวกนางรู้ว่าเจี๋ยหลี่น่าจะทำเรื่องอะไรเอาไว้พวกนางสองคนล้วนรู้สึกว่า เจี๋ยหลี่คงจะแค่ทำเรื่องอะไรที่ทำให้ชื่อเสียงฟู่จาวหนิงย่ำแย่ในเมืองเล็กนี้ ทำให้ตอนที่นางลงจากเขาต้องเจอกับสายตาหยามเหยียดจากคนรอบๆ ถึงตอนนั้นเซียวหลันยวนก็จะรู้ ว่าพระชายาคนนี้อันที่จริงไม่ได้เหมาะกับเขาเลยจริงๆพวกนางอย่างน้อยก็ยังได้ระบายบ้าง ในใจก็ไม่ต้องอัดอั้นนักแล้วแต่ถ้าหากทำเรื่องแค่นี้ คงไม่ถึงกับทำให้เซียวหลันยวนรีบลงจากบนเขาแล้วแจ้นมาคิดบัญชีพวกเขาถึงที่นี่หรอกกระมัง?ฮูหยินเฉิงตอนแรกยังรู้สึกสะเทือนใจเล็กๆ คิดว่าแค่เรื่องเล็กๆ เซียวหลันยวนก็ถึงกับต้องลงแรงขนาดนี้ ถ้าเพื่อผู้หญิงคนเดียว เขาทำขนาดนี้มันก็เกินไปหน่อยจริงๆไม่ได้สนใจเรื่องที่นางเคยดูแลเขามาตอนยังเล็กนั่นจริงหรือ?"อายวน..."นางเรียกคำนี้ออกมาด้

เซียวหลันยวนพาเจี๋ยหลี่ออกไป เจี๋ยหลี่แม้จะปากแข็ง แต่ก็ยังทนรับกับวิธีการเขาไม่ได้คนเหล่านั้นถูกเขาซื้อตัวไปหาเรื่องฟู่จาวหนิงบนยอดเขาโยวชิงจริงๆ เขาเองก็จำในต้องซัดทอดต่อให้ฮูหยินอู๋แต่จากในปากเขา เป้าหมายของฮูหยินอู๋ ก็คือคิดจะแยกเขากับฟู่จาวหนิงออกจากกันยิ่งไปกว่นั้นเพราะเซียวหลันยวนได้ยินคำพูดที่เขาคุยกับฮูหยินเฉิง จึงรู้ว่าเขากำลังหาข่าวตัวตนเสด็จแม่อยู่ เจี๋ยหลี่จึงปิดบังต่อไม่ได้ พูดเรื่องตงฉิงออกมา"ฮูหยินอู๋แค่สืบเรื่องเสด็จแม่ของท่านว่าน่าจะเป็นจักรพรรดินีแห่งตงฉิง นางจึงอยากจะยืมตัวตนฐานะท่าน รวบรวมพสกนิกรเก่าของตงฉินที่อยู่ในที่ต่างๆ ทั่วใต้หล้า คิดจะหาตงฉิงกลับมา ให้ตงฉิงได้ฟื้นฟูแคว้นอีกครั้ง"เจี๋ยหลี่ตอนนี้ถูกทำลายกำลังภายใน แล้วยังถูกลงโทษอีกด้วย บนเสื้อผ้าเต็มไปด้วยรอยเลือด แตกต่างกับท่าทางสง่างามภูมิฐานตอนไปพบฮูหยินเฉิงก่อนหน้านี้อย่างสิ้นเชิงเขาพูดออกมาอย่างยากลำบาก หมดสิ้นเรี่ยวแรง"ฮูหยินอู๋บอกว่า อันที่จริงลัทธิเทพทำลายล้างเองก็มีเป้าหมายทำนองนี้ ตอนนั้นลัทธิเทพทำลายล้างสงสัยตัวตนของท่าน แต่พวกเขารู้สึกว่าท่านก็ยังมีสายเลือดราชวงศ์แคว้นเจาอยู่ แล้วถ้า

"อ๋องเจวี้ยนบอกแล้ว พระชายาจะไม่รักษาให้กับพวกเราในเมืองนี้ทุกคน"ข่าวนี้แพร่ออกไปในเมืองเล็กอย่างรวดเร็วคนที่ขึ้นไปอาละวาดเพราะเงินห้าสิบตำลึงเหล่านั้นถูกขุดออกมาอย่างรวดเร็วประชาชนในเมืองคนอื่นล้วนโกรธแค้น พากันไปขว้างปาผักเผ่าไข่เน่าใส่บ้านพวกเขา"เป็นเพราะเจ้าพวกตัวซวยนี่! พวกเขาทำร้ายพวกเราทั้งหมด! พวกเราไปเชิญพระชายาอ๋องเจวี้ยนมาตรวจรักษาให้ไม่ได้แล้ว!""แค่นี้ที่ไหน? ได้ยินว่าหมอเฉียวเองก็เป็นคนที่ท่านอ๋องเชิญมาด้วย เงินค่าวัตถุดิบยาก็เป็นท่านอ๋องที่ช่วยเหลือมาเป็นเวลานาน หลังจากนี้ท่านอ๋องจะไม่สนใจดูแลแล้ว ราคาซื้อยาของพวกเราต้องเพิ่มขึ้นด้วยแน่นอน!""พวกเราออกไปขายของที่อื่น ในเมืองก็่ยังมีคนเข้ามารับซื้อแล้วให้ราคาดีๆ นั่นก็เป็นเส้นทางที่ท่านอ๋องหามาให้ หลังจากนี้จะไม่มีอีกแล้ว!""พวกเจ้ารู้ไหมว่าเข่าวนี้ใครเป็นคนเผยแพร่ออกมา" มีคนที่รู้เบื้องลึกยิ่งกว่าคนอื่นก็ทยอยกันถาม"นี่เป็นเรื่องที่หลานชายนายท่านทั้งสองคนในอุทยานเขาเฉิงอวิ๋นพูดออกมา ฮูหยินเฉิงเกี่ยวข้องกันกับนายท่านเจี๋ยที่จ้างคนไปด่าพระชายาด้วย ดังนั้นจึงช่วยเหลือเขา อ๋องเจวี้ยนแตกหักกับฮูหยินเฉิงไปแล้ว หล

เดิมทีโรคนั้น ควรเป็นเขาที่เป็นแต่ว่าพอพูดเช่นนี้ออกมา ไม่ใช่แค่จะไม่มีคนเชื่อเท่านั้น แต่ยังอาจจะบอกว่าเขาบ้าไปแล้วด้วยซ้ำ ดังนั้นถังอู๋เจวี้ยนขึงไม่เคยบอกใครมาก่อนตอนนี้พอเห็นฟู่จาวหนิง เขาก็ไม่รู้ว่าเพราะอะไรถึงได้พูดออกมาอย่างไม่รู้สึกผิดในใจเลยความลับที่ทับอยู่ในใจมาตลอด ในที่สุดก็ได้พูดออกมาแล้ว เขารู้สึกว่าตนเองได้ถอนใจโล่งออกมา ความอัดอั้นตันใจที่อยู่มานานก็คลายลงไปพอสมควรแล้วหลังจากพูดออกมาเขาก็มองฟู่จาวหนิง และไม่รุ้ว่านางจะบอกว่าเขาป่วยหรือเปล่าแต่ฟู่จาวหนิงกลับพิจารณาเขาอย่างประหลาดใจผาดหนึ่ง จากนั้นก็กวักมือให้เขา"ข้าจับชีพจรให้ท่านหน่อย"ปฏิกิริยานี้ทำให้ถังอู๋เจวี้ยนคาดไม่ถึงอย่างมาก นี่มันสถานการณ์อะไรเนี่ย?"ข้าจะดูว่าสุขภาพท่านเป็นอย่างไร" ฟู่จาวหนิงไม่ขยับ เลิกคิ้วมองเขา "กลัวหรือ?"เสี่ยวเยว่เอาหมอนรองข้อมือวางลงบนโต๊ะทันที"หมอเทวดาฟู่จับชีพจรให้ข้าได้ ถือเป็นเกียรติของข้าแล้ว"ถังอู๋เจวี้ยนได้สติกลับมา ยื่นแขนไปวางบนหมอนรองแขนทันที จากนั้นก็เห็นเสี่ยวเยว่หยิบผ้าไหมเบาบางราวกับปีกแมลงจั๊กจั่นมาคลุมไว้บนข้อมือเขาเขาหัวเราะแห้งๆ ออกมา"แรงหึงของอ๋

ถังอู๋เจวี้ยนจู่ๆ ก็รู้สึกว่าสายตาที่องค์หญิงใหญ่ฝูอวิ้นมองเขาเปล่งเป็นประกาย เดิมทีคิดว่าทักทายแล้วทั้งสองคนจะเดินผ่านไป ไม่คิดว่านางจะยังไม่ไปเพื่อเป็นมารยาท เขาจึงทำได้แค่เอ่ยปากถามนาง "องค์หญิงใหญ่มากินข้าวกลางวันหรือกับเจ้าอารามหรือ?"ถึงอย่างไรเวลานี้ ก็เป็นช่วงข้าวกลางวันแล้ว"เดิมทีข้าก็อยากจะกินข้าวร่วมกันกับทุกคน คิดไม่ถึงว่าไม่มีใครมาเลย เหลือแค่ข้ากับเจ้าอารามดูไม่ค่อยเหมาะสม ดังนั้นข้าเลยเตรียมจะกลับไปกินคนเดียว"องค์หญิงใหญ่ฝูอวิ้นเอ่ยเสียงแผ่ว "คุณชายถังกินแล้วหรือ?""ข้ากินมาแล้ว""คุณชายถัง ท่านรู้จักกับพระชายาอ๋องเจวี้ยนมาก่อนหรือ?" องค์หญิงใหญ่ฝูอวิ้นรวบความกล้าถามขึ้นมา"ไม่รู้จักนะ เพิ่งมาเจอกันที่ยอดเขาโยวชิงนี่ละ่"ถังอู๋เจวี้ยนยังคิดว่านางยังไม่ถอดใจจากอ๋องเจวี้ยน ตอนนี้กำลังสืบเรื่องของฟู่จาวหนิง อดเตือนขึ้นมาคำหนึ่งไม่ได้"องค์หญิงใหญ่ อ๋องเจวี้ยนกับพระชายารักใคร่กลมเกลียวกันมาก จากที่ข้าเห็น อ๋องเจวี้ยนอย่างน้อยในช่วงหลายปีนี้ไม่มีทางมีความคิดจะรับอนุภรรยาแน่"นี่เขาพูดแบบระวังแล้วนะ จากในความฝันนั่น การจะมีอนุภรรยาสามสี่คนไม่น่าเป็นไปได้ แม้จะจำได