Semua Bab อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส: Bab 2221 - Bab 2230

่ชั่วขณะหนึ่ง ฟู่จาวหนิงไม่รุ้ว่าควรจะวิจารณ์เจ้าอารามโยวชิงคนนี้ยังไงดีถ้าหากเขาหนีแต่งงานเพราะสาเหตุนี้ ไม่แต่งกับจักรพรรดินี ยิ่งไปกว่านั้นต่อมายังคอยสังเกตโชคชะตาแคว้นตงฉิงมาตลอดยี่สิบกว่าปี คอยดูแลดาวจักรพรรดิองค์ใหม่ดวงนี้อย่างเซียวหลันยวน นี่ก็เรียกว่าผู้รู้แจ้งได้แล้วหรือ?เช่นนั้นก็ไม่แปลกที่ตอนนี้เขาดื้อรั้นจะสอดมือเข้ามายุ่งงานแต่งงานของเซียวหลันยวน แล้วจะพาองค์หญิงใหญ่ฝูอวิ้นไว้ข้างกาย"อายวน" ไทเฮากุมมือเซียวหลันยวน ถอนใจเอ่ยขึ้นว่า "อันที่จริงข้าก็ไม่อยากให้เจ้ากลับตงฉิง ไม่อยากให้เจ้าต้องแบกรับภาระหนักไว้บนบ่า ตงฉิงตอนนั้นยังไม่รู้ว่าล่มสลายเพราะอะไร ไท่ซ่างหวงเคยบอกกับข้าว่า แผ่นดินทางตงฉิงนั้น บางทีอาจจะเป็นสถานที่พิเศษในธรรมชาติ ดังนั้นจึงบอกไม่ได้ว่าเมื่อไร ที่ดวงตะวันเต็มจันทราดับ แผ่นดินแม่น้ำเกิดการเปลี่ยนแปลง ที่นั่นอาจจะมีการเคลื่อนไหวของภูเขาสายน้ำ กลางวันกลางคืนสลับกัน"ไทเฮาชะงักไปครู่หนึ่ง จากนั้นก็มองฟู่จาวหนิง "ดังนั้น ต่อให้หาที่ตั้งเดิมของตงฉิงเจอ ต่อให้สามารถทำให้ตงฉิงกลับมาเห็นตะวันได้อีกครั้ง ใครจะรู้ว่าอีกหลายสิบปีให้หลัง หรือร้อยปีให้หลัง กาลเว

องค์จักรพรรดิรีบตรงเข้าไป แม้จะคาดโทษใส่ฟู่จาวหนิงไม่ได้ แต่ก็ยังชี้หน้าด่านางไป"ฟู่จาวหนิง! เจ้าเป็นถึงหมอเทวดา กลับมองไม่ออกว่าไทเฮาป่วยหนักร่างกายไม่แข็งแรงรึ?""มองออกแล้ว ดังนั้นข้าจึงประคองไทเฮากลับมาตำหนักบรรทมด้วยตัวเอง" ฟู่จาวหนิงเตรียมใจไว้แล้ว ยังไงก็ต้องมีโอกาสให้จักรพรรดิระบายแน่"มองออกแล้ว แต่เจ้ากลับไม่ช่วยเหลือรึ? เจ้าเป็นหมอเทพดาสมาคมหมอใหญ่อยู่ที่นี่ ทำไมถึงทนมองดูไทเฮานาง..."โทษนี้ฟู่จาวหนิงไม่คิดจะแบกไว้ และแบกไว้ไม่ได้นางเอ่ยเสียงเย็นตัดบทจักรพรรดิทันที"ฝ่าบาท ท่านเองก็คงรู้แล้ว อายุไขมันมีจำกัด นี่ไม่ใช่สิ่งที่แพทย์จะยื้อไว้ได้ ไม่เช่นนั้น หมอคงจะกลายเป็นเทพเซียนไปแล้ว?"จักรพรรดิรู้อยู่แล้ว แต่เขาก็แค่อยากด่าเขาสบถใส่ฟู่จาวหนิงต่ออีกพัก จนกระทั่งฟู่จาวหนิงเอ่ยขึ้นอย่างเย็ฯชา "ไทเฮาจากไปแล้ว บางทีวิญญาณอาจจะยังอยู่ที่นี่ ฝ่าบาทคิดจะเอะอะไปถึงนางหรือ? ไทเฮาก่อนหน้านี้ก็เพิ่งโต้เถียงกับท่านไปยกใหญ่ หรือท่านอยากให้พระองค์...""เจ้าหุบปากซะ!"องค์จักรพรรดิสีหน้าเปลี่ยน มองไปทางไทเฮาด้วยสัญชาตญาณม่านข้างเตียงยังปลิวไสว ราวกับไทเฮากำลังลุกขึ้นนั่งแล้วจ

ฟู่จิ้นเชินพาคนไปจัดการสายที่หยวนกังวางเอาไว้ และจัดการส่งคนกับสิ่งของออกไปภายนอกในช่วงเวลาที่จัดงานศพไทเฮานี้ผู้เฒ่าฟู่กับฟู่จาวเฟย รวมถึงแม่ลูกเซี่ยซื่อ ก็ออกจากเมืองไปก่อนแล้วและในช่วงเวลานี้เอง องค์จักรพรรดิยังหาโอกาสเล่นงานเซียวหลันยวนอีกหลายครั้ง กระทั่งว่า ตอนที่เขาจัดงานศพไทเฮานี้ก็ยังวางแผนส่งสาวงามไปวางยาเขาด้วยสาวงามคนนั้นถูกชุบเลี้ยงมาเป็นพิเศษ บนตัวซ่อนพิษเสน่ห์เอาไว้ทุกซอกมุม ขอแค่ให้นางเข้าใกล้ ก็สามารถหาโอกาสวางยาพิษได้แล้วถ้าตอนจัดงานศพ อ๋องเจวี้ยนก่อเรื่องอื้อฉาวกับหญิงสาวขึ้นมา องค์จักรพรรดิไม่เพียงแต่คาดโทษเขาได้ แต่ยังทำลายชื่อเสียงเขาได้อีกด้วยกระทั่งว่า ยังสามารถทำให้ความรักของเขากับพระชายาอ๋องเจวี้ยนเกิดรอยร้าวได้อีกถ้าอ๋องเจวี้ยนหาความสุขใส่ตัวกับสาวงามในช่วงงานศพจริงๆ จุ๊ๆ ฟู่จาวหนิงนั่นแค่นึกขึ้นมาก็คงจะขยะแขยงน่าดูจักรพรรดิเดิมทีก็คาดหวังอยู่เต็มประดา แต่เขาคิดไม่ถึงว่า สาวงามคนนั้นยังไม่ทันได้เข้าใกล้อ๋องเจวี้ยน ก็ถูกฟู่จาวหนิงรวบตัวไว้แล้วสาเหตุที่ฟู่จาวหนิงรวบนางไว้ก็ง่ายดายมาก ง่ายจนจักรพรรดิหลังจากที่ได้ยินก็โมโหขึ้นมา"นางบอกว่า เห็นสา

ถังสืออวิ้นถูกพามาที่โถงหน้าสาวใช้ยกน้ำชามาให้ ผ่านไปครู่หนึ่ง เขาจึงเห็นอ๋องเจวี้ยนจูงพระชายาเดินเข้ามาในโถงใหญ่ไม่เจอกันแรมเดือน เขารู้สึกว่าพระชายาอ๋องเจวี้ยนดูสง่าราศีมากขึ้นตอนที่นางกับอ๋องเจวี้ยนจูงมือกันเดินเข้ามา เขากระทั่งรุ้สึกว่าในโถงใหญ่สว่างวาบขึ้นมาไม่น้อยนี่เป็นคู่สามีภรรยาที่ดูเจิดจ้ารัศมีออกมาได้จริงๆต่อให้ถังสืออวิ้นจะเคยเห็นคนที่สง่าโดดเด่นมาไม่น้อย และจนถึงปัจจุบันนี้ ก็ยังไม่มีใครที่เทียบกับสามีภรรยาอ๋องเจวี้ยนได้เลย"ข้าน้อยคารวะอ๋องเจวี้ยน พระชายา ตั้งแต่จากกันที่เมืองเจ้อ ทั้งคู่ดูสง่าราศียิ่งกว่าวันวานเสียอีก"ถังสืออวิ้นลุกขึ้นยืน ประสานมือโค้งตัวคารวะให้กับพวกเขา"เจ้ามันใครกัน?" เซียวหลันยวนพาฟู่จาวหนิงเดินผ่านข้างตัวเขาไป นั่งลงยังที่นั่งหลัก ถามเขาขึ้นมาคำหนึ่งคำพูดนี้ราวกับตบฉาดหน้าถังสืออวิ้น ทำเอาสีหน้าเขาชะงักไปถังสืออวิ้นเองก็ไม่คิดว่าอ๋องเจวี้ยนจะแกล้งทำเป็นจำเขาไม่ได้ ถูกต้อง เขาแน่ใจว่าอ๋องเจวี้ยนเสแสร้ง ได้ยินว่าอ๋องเจวี้ยนมีความจำที่น่าตกตะลึงมาก ยิ่งไปกว่านั้นตอนนั้นในเมืองเจ้อพวกเขาก็ไม่ใช่เจอกันแค่ครั้งเดียว อ๋องเจวี้ยนจะจำเขา

เซียวหลันยวนได้ยินนางพูดเช่นนี้ ดวงตาก็เปล่งประกายขึ้นมา"แล้วก็ พวกเราตอนนี้กำลังอยู่ในช่วยสำคัญก่อนออกจากเมืองหลวง ในเมื่อเขามาเมืองหลวง ใครจะรู้ว่าหลังจากนี้เขาจะก่อเรื่องอะไรขึ้น ถ้าเผื่อทำลายแผนการเราเข้าพอดี นั่นจะลำบากเอา ดังนั้นท่านตอนนี้ตีเขาสักที อย่างน้อยเขาก็ต้องพักรักษาตัวไประยะหนึ่ง จะได้ไม่ออกมาหาเรื่อง""หนิงหนิงเข้าใจข้าจริงๆ"เซียวหลันยวนหัวเราะร่า จากนั้นก็โอบนาง จูบลงไปบนริมฝีปากนางริมฝีปากสวยขาดนี้ พูดคำน่าฟังมาขนาดนี้ เขาชอบมากจริงๆไม่ต้องให้เขาอธิบายนางก็เข้าใจความคิดเขาแล้ว ดีจริงๆฟู่จาวหนิงจูบตอบกลับเขาครู่หนึ่ง จากนั้นจึงยื่นมือผลักเขาออก "ข้ากลับเรือนโยวหนิงแล้ว ท่านไปจัดการธุระท่านเถอะ"เซียวหลันยวนเอ่ยเสียงต่ำ "คืนนี้รอข้านะ"แค่ได้ยินคำนี้ ใบหน้าฟู่จาวหนิงก็แดงก่ำนางดูถูกตัวเอง ทำไมแค่ประโยคง่ายๆ นี่ ในหัวนางถึงได้มีภาพตื้นเต้นร่อนรุ่มรุนแรงขนาดนี้?ร่างกายเองก็ร้อนขึ้นมาตามปฏิกิริยา ต้องเป็นเพราะช่วงนี้เซียวหลันยวนเอาแต่ใจหนักเกินไปแน่ๆนางค้อนเขาไปทีหนึ่ง แล้วรีบเดินออกไปเซียวหลันยวนเกือบจะทนไม่ไหวกับสายตาทรงเสน่ห์ของนาง จนไม่อยากรอถึงก