Semua Bab อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส: Bab 2251 - Bab 2260

"แต่ก็จะดูถูกพวกเขาไม่ได้ บางครั้งพวกงูพิษในที่มืดนั่นล่ะที่รับมือยากสุด""ข้าเข้าใจ" เซียวหลันยวนเองก็ไม่ได้อธิบายอะไรมากผู้อาวุโสจี้คุยกับเขาต่ออีกสองสามคำ จากนั้นก็ทอดถอนใจออกมา "จะว่าไป ข้าเองก็เคยใฝ่ฝันถึงตงฉิงมาก ได้ยินว่าที่ตงฉิงมีภูเขาโอสถอยู่ บนภูเขามีสมุนไพรต่างๆ อยู่มากมาย และยังมีพวกผลไม้ ผิวไม้กิ่งไม้รากไม้ เถาวัลย์ที่เอามาใช้เป็นยาได้ กระทั่งยังมีพวกดินพวกหินที่ใช้ทำยาได้อีกด้วย""ภูเขาโอสถหรือ?" เซียวหลันยวนไม่รู้เลย พอได้ยินก็รู้สึกสนใจมาก "ผู้อาวุโสจี้ได้ยินมาจากไหนหรือ?""เรื่องนี้ข้าได้ยินมาจากเจ้าพันธมิตรคนก่อนน่ะ""เจ้าพันธมิตรโอสถคนก่อนหรือ?""ใช่ คิดแล้วคนนอกคงจะไม่ค่อยเข้าใจนัก อันที่จริงพันธมิตรโอสถใต้หล้าตอนแรกสุดเป็นเจ้าพันธมิตรโอสถคนก่อนสร้างขึ้นมา ต่อมาจึงส่งต่อมาให้เจ้าพันธมิตรคนปัจจุบัน""เจ้าพันธมิตรคนอื่นเคยไปภูเขาโอสถของตงฉิงมาหรือ?""ได้ยินเขาบอกว่าตอนยังเด็กมาก เคยหลงเข้าไปในภูเขาโอสถ แต่ว่าตอนนั้นตงฉิงสาบสูญไปแล้ว ภายหลังเขาออกมาจากภูเขาโอสถ พอจะหาทางกลับไปสถานที่นั้น พอเอาแผ่นที่แผ่นดินมากางดูแล้วก็พบว่า ภูเขานั้น น่าจะเป็นพื้นที่ในตงฉิง"

ฟู่จาวหนิงคิดว่าตนเองบางทีน่าจะใกล้ตั้งท้องแล้ว ถึงอย่างไรตอนนี้นางกับเซียวหลันยวนก็ไม่ได้คุมกำเนิดแล้วเช่นนั้นก็คงจะดื่มสุราเยอะไม่ได้จริงๆนางวางถ้วยสุราลง แล้วบอกกับไป๋หู่ข้างๆว่า "ไป๋หู่ดื่มสักถ้วยได้อยู่ ก่อนหน้านี้เจ้าบาดเจ็บจนกินยาน้ำเย็นๆ มากเกินไป สุรานี้บำรุงพลัง และขับความเย็นได้อยู่""ขอรับ" ไป๋หู่ขอบคุณฟู่จาวหนิง เทลงมาถ้วยหนึ่งด้วยเช่นกันพวกเขาทางนี้ต่อให้ผ่อนคลายลงมาและคนอื่นในเขาชิงถงก็รู้ข่าวเรื่องที่สามีภรรยาอ๋องเจวี้ยนกับผู้อาวุโสจี้มาที่เขาชิงถงแล้วทุกบ้านทุกเรือนล้วนตื่นเต้นกันขึ้นมา"พกวเราล้วนเคยได้ยินชื่อเสียงของอ๋องเจวี้ยนมาแล้ว แล้วก็ชื่อเสียงวิชาแพทย์ของหมอเทวดาฟู่ด้วย ตอนนี้พวกเขามายังเขาชิงถง ต้องไปพบหน้าเสียหน่อย""เขาชิงถงของพวกเราเองก็ปิดกั้นมาโดยตลอด ไม่ให้คนนอกเข้ามาส่งเช ตอนนี้มีคนเขามาอย่างหาได้ยาก เราก็ควรจะคึกคักกันหน่อยจริงไหม?"มีผู้อาวุโสที่ยินดีปรีดามาก"พวกเราเดิมทีไม่ใช่เตรียมงานเลี้ยงร้อยไม้ผลกลางฤดูใบไม้ร่วงอยู่หรือ? ทุกคนเหมือนจะเตรียมกันใกล้เคียงแล้ว สู้พวกเราก็เลื่อนขึ้นมาเป็นพรุ่งนี้เลยสิ"ความเห็นนี้ได้รับการเห็นด้วยจากค

เขาจำเสื้อผ้าชุดนั้นได้แม่นยำ เพราะมันเป็นชุดที่เขาและจาวหนิงใส่ในวันรุ่งขึ้นหลังจากที่แต่งงานกันอย่างเป็นทางการตอนนั้นเขาบอกกับพวกหงจั๋วว่าให้เตรียมชุดสำหรับกลับบ้านวันที่สามดังนั้นจึงมีสีแบบนั้นขึ้นมาถ้าเป็นวันปกติเขาจะใส่เสื้อผ้าสีแบบนั้นได้ยังไง เป็นผู้ชายทั้งแท่งดันใส่เสื้อคลุมยาวสีแดงเข้มแต่ว่า หลังจากที่เขาสวมมันในวันนั้น ฟู่จาวหนิงกลับตาเป็นประกาย บอกว่าเขาสวมเสื้อผ้าแบบนั้น ดูเย็นชาน้อยลง ดูอ่อนโยน งดงามมากดังนั้น ถึงแม้จะไม่ได้สวมชุดนั้นอีก เขาก็ยังหใ้คนเก็บเอาไว้อย่างระมัดระวังตอนนี้เสี่ยวเยว่พอพูดขึ้นมา เซียวหลันยวนก็ใจสั่นกึก พยักหน้าให้ "อืม สวมชุดนั้นแล้วกัน"เสื้อผ้าสองชุดนั้นพอสวมแล้ว ทั้งสองคนยืนอยู่ด้วยกัน แค่มองก็เป็นสามีภรรยากัน แล้วยังเป็นสามีภรรยาที่รักกันมากด้วยเซียวหลันยวนรู้สึกว่าดีมากเอามาสวมในงานคืนนี้ เหมาะสมมากจริงๆ"ข้าคิดไม่ถึงว่า พวกเจ้าจะเอาเสื้อชุดนั้นมาด้วย" เขารู้สึกเกินคาดจริงๆฟู่จาวหนิงอดขำขึ้นมาไม่ได้ "นี่เป็นพวกเสี่ยวเยว่จัดเก็บมาน่ะ""ข้าน้อยตอนนั้นก็คิดอยู่ ท่านอ๋องถ้ารีบมาหาคุณหนู ระหว่างทางที่อยู่ด้านนอก อาจจะมีโอกาสใส่ส

"พี่หญิงฟู่บอกสภาพของข้ากับอ๋องเจวี้ยนแล้วหรือยัง?" ถังอู๋เยว่ถาม"บอกไปแล้ว" ฟู่จาวหนิงเอ่ยขึ้นอย่างตรงไปตรงมา "บอกไปตรงๆ เลย บอกว่าเจ้านั้นป่วย และเพราะป่วยผมจึงได้ขาว หน้าตาดูแก่ชรา มีริ้วรอยึ้นก่อนวัยอันควร แต่ว่า ถ้าหลังจากนี้ถ้าเจ้าแก่ขึ้นจริงๆ ก็จะเป็นแบบตอนนี้ เป็นผู้เฒ่าที่ดูหล่อเหลามาก"นางชะงักไปครู่หนึ่ง "แต่ข้าก็บอกกับเขาแล้ว ว่าข้ามั่นใจว่าจะรักษาเจ้าได้เจ็ดส่วน หลังจากนี้เขาจะได้เห็นหน้าตาหล่อเหลาวัยเยาว์ของเจ้าแน่ ท่านอ๋องบอกว่า ชายชาตรี ถึงหน้าตาจะแก่นิดแก่หน่อยก็ช่างมันเถอะ รักษาตัวให้หายคือสิ่งสำคัญที่สุด เจ้าอย่าได้อ่อนไหวนักเลย"เซียวหลันยวนพูดทำนองนี้มาจริงๆ เดิมทีคำพูดเหล่านี้ฟู่จาวหนิงไม่ควรบอกกับถังอู๋เยว่ตรงๆแต่การพบกันสองครั้งนี้ ฟู่จาวหนิงพบว่า ถังอู๋เยว่ อาจจะไม่ได้เป็นแบบที่ถังอู๋เจวี้ยนคิดไว้ถังอู๋เจวี้ยนรู้สึกว่า ทุกคนเวลาพูดต่อหจ้าเขาต้องระมัดระวัง อย่าทำให้เขารู้สึกเสียใจแต่หลังจากฟู่จาวหนิงสังเกตเห็น ถังอู๋เยว่อันที่จริงก็รับไม่ค่อยได้ที่คนทั้งหมดปฏิบัติต่อเขาอย่างระมัดระวัง ต่อหน้าเขาต้องแสร้งทำเป็นทุกอย่างเรียบร้อยดี ทำเหมือนเขาเป็นของเปราะ

"ข้าอยากจะไปทักทายอ๋องเจวี้ยนหน่อย ได้ไหม?" ถังอู๋เยว่ถามอีกครั้ง"ได้แน่นอน" ฟู่จาวหนิงเอ่ยขึ้นทันทีมีอะไรไม่ได้กัน?ถังอู๋เจวี้ยนกลับรู้สึกแปลกใจ "เจ้าอยากเจออ๋องเจวี้ยนหรือ?""ใช่แล้ว" ถังอู๋เยว่พยักหน้า "ท่านพี่เองก็หยิ่งทะนงมาตลอด แต่ก็พูดมาหลายครั้ง ว่าอ๋องเจวี้ยนไม่ได้ด้อยกว่าตัวท่านเลย อ๋องเจวี้ยนเป็นคนส่วนน้อยมากๆ ที่ท่านพี่นับถือและยอมรับ ข้าอยากพบเขามาตลอด"ถังอู๋เจวี้ยนมองไปทางฟู่จาวหนิงแล้วก็เห็นฟู่จาวหนิงอยู่ในท่าทางกลั้นขำตามคาด"เจ้าก็ให้เกียรติข้าบ้างสิ" ถังอู๋เจวี้ยนพูดกับน้องชาย "อยู่ต่อหน้าพวกเขา ข้าไม่เคยพูดเลยนะว่าอ๋องเจวี้ยนไม่ได้ด้อยกว่าตัวข้า"เขาไม่อยากยอมรับว่าเคยชมอ๋องเจวี้ยนไปตอนนี้ถูกถังอู๋เยว่พูดแบบนี้ออกมา เขาก็รู้สึกเขินขึ้นมาอยู่เหมือนกันถึงอย่างไรก่อนหน้านี้เขาก็ยังจงใจแสดงออกว่าอ๋องเจวี้ยนไม่คู่ควรกับฟู่จาวหนิง ให้ฟู่จาวหนิงกลับมาเขาชิงถงกับเขา เพื่อจงใจยั่วโมโหอ๋องเจวี้ยนด้วยเถอะตอนนี้ถ้าให้อ๋องเจวี้ยนรู้ว่าตนเองชมเขาลับหลัง ไม่รู้ว่าจะทำตัวภูมิใจแค่ไหน"อู๋เยว่ งั้นพวกเราไปกันเถอะ"ถังอู๋เยว่หยิบหมวกผ้าคลุมขึ้นมาสวมเขาสามารถตั้ง