All Chapters of อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส: Chapter 2261 - Chapter 2270

"พี่หญิงฟู่บอกว่า มั่นใจว่ารักษาข้าได้ถึงเจ็ดส่วน แต่ถ้าไม่ต้องการให้หน้าตาฟื้นฟูกลับมา ก็มั่นใจถึงแปดส่วนเลย"ถังอู๋เยว่คุยกับเซียวหลันยวนขึ้นมา"อืม งั้นเจ้าก็คงหวังให้หน้าตากลับมาเด็กลงกระมัง?" เซียวหลันยวนเชิญเขานั่งลง เสี่ยวเยว่เข้ามารินน้ำชาให้พวกเขา และไม่ได้มองถังอู๋เยว่มากนักถังอู๋เยว่ไม่ได้ตอบกลับทันทีเซียวหลันยวนดึงฟู่จาวหนิงมานั่งลงข้างๆ ตนเอง กุมมือนางไว้ มือข้างอีกข้างก็ทัดปอยผมไปไว้หลังหูนาง เขาเอ่ยขึ้นเบาๆ "แต่ว่า ข้าเองก็อยากพูดความจริงอะไรกับเจ้าหน่อย ถ้าหากจะทำให้หน้าตาเจ้าฟื้นฟูกลับมา พระชายาของข้าก็คงต้องเหนื่อยมาก แล้วข้าก็คงต้องคอยเตือนนางว่าอย่าหักโหมนัก"ถังอู๋เยว่มองเขา งงงันหน่อยๆไม่ใช่สิ อ๋องเจวี้ยนตรงไปตรงมาขนาดนี้เลยหรือ?เพราะกลัวว่าพี่หญิงฟู่จะเหนื่อย ดังนั้นเลยยอมให้นางไม่ต้องรักษาข้า?เซียวหลันยวนหันมาทางเขา หัวเราะขึ้นมา"รอไว้อาการเจ้าดีขึ้น แล้วเจอแม่นางที่เจ้ารักสักคน เจ้าก็น่าจะเข้าใจอารมณ์นี้ของข้าเอง"ถูกประโยคนี้ของเขาดึงสติกลับมา ถังอู๋เยว่เองก็พบว่า ความหมายคำนี้ของอ๋องเจวี้ยน คือเชื่อใจวิชาแพทย์ของฟู่จาวหนิงมาก ว่าจะรักษาเขาได้แ

"ท่านอ๋อง หน้าตาดีไม่ใช่เรื่องดีหรือ?" ชิงอีถามท่านอ๋องกับพระชายาก็ไม่ใช่ว่าหน้าตาดีหรือ?"คนตระกูลถังแต่ละรุ่นๆ ล้วนหน้าตาดีกันหมด ทำให้สายตาพวกเขาสูงตามไปด้วย ตอนที่เลือกคู่ครองก็ยากจะมองคนทั่วไป และพวกเขายังใช้ชีวิตแบบสันโดษ คนรอบข้างก็ค่อยๆ สนิทชิดเชื้อ ทำให้แต่งงานด้วยยากขึ้นไปอีก"เซียวหลันยวนเอ่ยขึ้นเสียงเรียบ "นี่น่าจะเป้นปัญหาใหญ่อีกหนึ่งของตระกูลถังในการสืบทอดต่อไป"ฟู่จาวหนิงพยักหน้าก็จริง เร้นกายจากโลกมาโดยตลอด คนรอบๆ ที่แต่งงานได้ก็แต่งกันหมดแล้ว ถ้าผ่านไปอีกรุ่น ก็จะมีความสัมพันธ์ทางสายเลือดขึ้นมา แล้วยังแต่งงานกันต่อก็ไม่ใช่เรื่องดีแล้วและถ้าพวกเขาจะไปหาจากภายนอก ก็คงจะเลือกที่เหมาะสมได้ยากอีกเนื่องจากสายตาการเลือกคู่ครองที่สูงเสียขนาดนั้นตอนนี้หญิงสาวเจ็ดแปดคนที่นั่งลงด้านหน้า ที่อายุน้อยสุดก็เหมือจะแค่สิบกว่าๆ ที่โตหน่อยก็เหมือนจะยี่สิบต้นๆ ล้วนอยู่ในชุดแต่งงานของหญิงโสดทั้งสิ้นแล้วยังมีหนุ่มสาวอีกหลายคน ที่ดูแล้วกลับค่อนข้างอ่อนแออ่อนแอหรือ?สายตาฟู่จาวหนิงพิจารณาไปหลายรอบ แล้วก็พบว่าคนหนุ่มสาวเหล่านี้อ่อนแอจริงๆ สีเลือดบนหน้ากับปราณชี่ไม่ค่อยดีนัก แม้

ถังอู๋เยว่สวมหมวกคลุมหน้า เดินอยู่ข้างๆ ถังอู๋เจวี้ยน ค่อยๆ เดินเข้ามาเดิมทีสายตาคนทั้งหมดแต่ไหนแต่ไรจะตกอยู่บนตัวถังอู๋เจวี้ยน แต่ครั้งนี้ ความสนใจของคนทั้งหมดอยู่บนตัวคนที่สวมหมวกคลุมหน้านั่นคุณชายน้อยหรือ?ถังชิ่นเองก็ถลึงตาโต กระพริบตามองไปนางเองก็ตกตะลึงมาก คุณชายน้อยออกมาจริงหรือ?นางกับถังอู๋เยว่เป็นญาติห่างๆ กัน แต่ว่าพ่อแม่ของนางรับใช้อยู่ข้างผู้อาวุโสมาโดยตลอด ดังนั้นเดิมทีนางก็เติบโตมาด้วยกันกับถังอู๋เยว่ตอนเด็กๆ ผู้อาวุโสเคยบอกกับพ่อแม่นาง ว่าจะให้นางแต่งกับคุณชายน้อยแต่ตั้งแต่คุณชายน้อยป่วยมา นางก็ไม่ได้เจอคุณชายน้อยอีกเลยได้ยินว่า คุณชายน้อยตอนนี้ดูแก่มาก แก่กว่าพ่อของนางเสียอีกนางกลัวมากว่าผู้อาวุโสจะยังไม่เปลี่ยนความคิด ยังคิดจะให้นางแต่งกับคุณชายน้อยช่วงครึ่งปีนี้ได้ยินว่าคุณชายน้อยน่าจะไม่รอดแล้ว ถังชิ่นเองก็ไม่รู้ว่าตนเองอยู่ในอารมณ์ไหนกันแน่รู้สึกซับซ้อนมากพอคิดว่าตนเองอาจจะไม่ต้องแต่งกับคุณชายน้อย ก็รู้สึกโล่งใจ แต่คุณชายน้อยอายุแค่นี้ก็จะตายเสียแล้ว นางเองก็รู้สึกเศร้าใจมากนางรู้สึกว่าโชคะตาของตรเองไม่ค่อยดี ถ้าคุณชายน้อยไม่ป่วย นางก็อาจจะย

ถังเซิงได้ยินถังชิ่นพูดแบบนั้น ก้เข้าใจความหมายนางขึ้นมาทันที"เจ้าคิดจะเข้าไปเป็นอนุในจวนอ๋องเจวี้ยนรึ?""ท่านพี่ เลิกพูดซะทีจะได้ไหม? ข้าตอนนี้ยังไม่ได้ทำอะไรทั้งนั้นนะ"พอถูกถังเซิงแบไต๋ออกมาตรงๆ แบบนี้ หน้าของถังชิ่นก็แดงก่ำขึ้นมา"เจ้าทำได้ แต่กลัวข้าพูดเนี่ยนะ?" ถังเซิงเองก็โกรธ "ได้ยินว่าอ๋องเจวี้ยนกับพระชายาแต่งงานกันก็หลายปีแล้ว แต่ข้างกายก็มีพระชายาอยู่แค่คนเดียว เจ้าคิดว่าเขาจะยอมรับอนุภรรยามาส่งเดชรึ?"ถังชิ่นตกตะลึงนางไม่รู้เรื่องนี้มาก่อนเลย"ใครบอกกัน? เขาเป็นถึงอ๋องเจวี้ยน ข้างกายทำไมถึงมีแค่พระชายาคนเดียวล่ะ?""เจ้าไม่เชื่อข้าก็ทำอะไรไม่ได้ แต่ต่อให้อ๋องเจวี้ยนคิดจะรับอนุภรรยาจริง ก็วนมาไม่ถึงเจ้าหรอก เจ้าก็ว่าง่ายๆ หน่อย ไม่อย่างนั้น เกิดเรื่องอะไรมาใครก็ปกป้องเจ้าไม่ได้หรอกนะ" ถังเซิงหน้าขรึม บอกกับนางอย่างเคร่งเครียด "เจ้าอย่าคิดว่าตอนที่เจ้าเกิดมีร้อยบุปผาเบ่งบาน เหล่าผู้อาวุโสเลยเอ็นดูเจ้า รู้สึกว่าเจ้าเป็นสิ่งมงคลเล็กๆ แล้วคิดว่าตัวเองจะกลายเป็นองค์หญิงน้อยไปล่ะ"เหล่าผู้อาวุโสก็แค่มีความคิดจะรักและปกป้องรุ่นหลังของเขาชิงถงก็เท่านั้น บวกกับวันที่ถังชิ่น

งานเลี้ยงร้อยไม้ผลนี้ ยังมีระบำถวายสุราด้วยระบำนี้ไม่ใช่ระบำยั่วยวน แต่เป็นระบำที่กระตุ้นความสนุกสนาน ชายหนุ่มแปดคน หญิงสาวแปดคน สวมเสื้อผ้าพริ้วไหว ในมือมีไหสุราเล็กๆ ก้าวเท้าเต้นรำสนุกสนานตามจังหวะกลองบรรยาการคึกคักขึ้นมาทันทีทุกคนสรวลเสเฮฮา ดื่มสุราผลไม้น้ำผลไม้และคุยกันอย่างสนุกสนานเพลิดเพลินพระจันทร์ลอยขึ้นสูง ส่องแสงสีเงินสุกใสลงมากลิ่นหอมผลไม้ กลิ่นสุราคลุ้งไปทั่ว กลิ่นที่ชวนให้มัวเมาในบรรยากาศเช่นนี้ ฟู่จาวหนิงไม่มีกะจิตกะใจที่จะคิดว่าจะเริ่มชิมจากอย่างไหนก่อนแล้ว แต่กลับกินอาหารที่ทำจากผลไม้ลงไปไม่น้อยอย่างไม่ทันรู้เนื้อรู้ตัว และชิมสุราผลไม้ไปอีกหลายชนิดเหล่าหญิงสาวที่เต้นระบำก็หิ้วไหสุรามาอยู่หน้าโต๊ะพวกเขา รินสุราลงไปในแก้วพวกเขา ยิ้มเจิดจ้าให้กับพวกเขา"เชิญดื่มสุราผลไม้ที่เปี่ยมด้วยความไมตรีแก้วนี้ด้วย"ฟู่จาวหนิงเหลือบมองผาดหนึ่ง ก็พบว่าสีสันสุราในแก้วพวกเขาล้วนแตกต่างกัน มีทั้งสีแดงอ่อน สีส้ม และยังมีสีเขียวสว่างด้วยพอยกขึ้นดม กลิ่นหอมผลไม้ก็เข้มข้นมาก"สุราผลไม้ในระบำถวายสุรานี้ ก็เป็นสุรายอดเยี่ยมที่คัดเลือกออกมาในปีที่แล้ว พี่หญิงฟู่ลองชิมดู" ถังอู