Billionaire's Lost Sweetheart のすべてのチャプター: チャプター 1 - チャプター 10

“Natatakot ako, hindi ko kakayanin kung mawala ka sa akin!”“Hindi ako mawawala, ipinapangako ko sa’yo lahat ay gagawin ko para manatili tayong magkasama. Hindi ako mawawala sa tabi mo dahil mahal na mahal kita Haira,”“Mahal din kita, sobrang mahal,”Dahan dahan kong idinilat ang mga mata ko, ngunit patuloy sa paglandas ang mga luha ko at tila wala itong planong tumigil. Muli, ang masakit na panaginip na iyon ang siyang gumising sa akin. Halos tatlong buwan na rin nang magsimula akong managinip ng mapanakit na eksena ng dalawang magkasintahang hindi ko naman kilala. Gustuhin ko man silang kilalanin ay hindi ko naman makita ng malinaw ang mga mukha nila sa aking panaginip.“It’s just a dream, pero bakit ang sakit?” pabulong kong sambit saka muling ipinikit ang aking mga mata. Ngunit agad din akong napadilat at muling napatitig sa kisame ng aking kwarto.“Teka nasaan ako?”Mabilis akong napabangon mula sa pagkakahiga sapagkat hindi ito ang kwarto ko. Nasaan ba ako? Inilibot ko ang mga

“Walanghiya ka Sarah! Bakit mo ginawa sakin to?” umiiyak sa gigil na tanong ko kay Sarah. Hindi ko naisip na hahantong sa ganito ang galit niya sa akin. “Sorry na sis, ikaw naman kase masyado kang epal sa buhay ko. Lahat na gusto mo sayo, kayamanan at Daddy ko inaambisyon mo samantalang sampid lang naman kayong mag-ina!” “Wala akong kasalanan sayo Sarah, wala akong kinukuha sayo. Kailangan malaman ito nila Theo,” impit akong napasigaw ng sipain ni Sarah ang binti ko dahilan upang mapaupo akong muli buhat sa pagtangka kong tumayo. Agad niyang hinaplot ang buhok ko saka nanlilisik ang matang pinakatitigan ako.“May maniniwala kaya sayo? Halika sasamahan pa kita,” nakangisi niyang wika, lalo akong naiyak dahil sa inis. Hindi na niniwala sa akin si Theo ng sabihin kong hindi ko ginusto yun, malamang hindi rin nila paniwalaan ang pagsusumbong ko kay Sarah. Marahil ay lalo lamang sila magagalit sa akin, hindi ko dapat ubusin ang oras ko sa pagbunyag sa ginawa ni Sarah. Kailangan mapataw

“I don’t care how much it cost, ubusin nyo ang lahat ng pera ko mahanap lang siya! Halughugin nyo ang buong Pilipinas kung kinakailangan!” galit na galit sigaw ni Jiro sa mga private investigator na hinire niya matapos ibalita ng mga ito na hindi parin nila nahahanap ang pinapahanap nito.“Yes sir, we will do everything para mahanap siya,” magalang na sagot ng isa sa mga ito.“You better do, dahil kapag may nangyareng masama sa kanya, ako mismo ang tatapos sa mga buhay nyo! Now get out of my sight and do your work!” muli ay bulyaw nito kayat nag alisan na ang mga lalaki.Tila apoy ang mga mata ni Jiro dahil sa labis na galit. Tumayo siya mula sa kanyang swivel chair upang magpalakad lakad. Isang suntok ang pinakawalan niya kayat umagos ang dugo mula sa kanyang kamao na naroon parin sa pader na sinuntok niya.“Stop messing your life, sa tingin mo ba matutuwa si Johara sa ginagawa mo!” Isang magandang babae ang pumasok sa opisina ni Jiro kayat napilitan ang binatang bumalik sa harap ng

Hindi ako nakakilos dahil sa labis na gulat, ramdam ko rin ang diin ng paraan ng paghalik niya kayat sinikap kong itulak siya ng makabawe ako. Ngunit lalo lamang niyang idiin ang sarili sa akin, niyakap niya din ako ng mahigpit kayat hindi na ako nakapanlaban pa. Kusang sumuko ang mga kamay ko sa pagtulak sa kanya ng maramdam kong naging banayad na ang mga halik niya. Tila iyon lamang ang hinihintay ng aking sarili upang tuluyang maanod sa mapangahas niyang halik. Kapwa kami hinihingal ng magbitaw ang aming mga labi, doon ko naramdaman ang hiya kayat awtomatikong naitulak ko siya. Matatalim ang mga tinging binato ko sa kanya pagkatapos kong makabawi ngunit galit na tingin naman ang isinalubong niya sa akin. “Bakit parang ikaw pa ang galit sa akin?” lakas loob kong tanong sa kanya. Bakit ako matatakot sa Jiro na to, kahit pa amo ko siya hindi tamang basta na lamang niya ako hahalikan. Pero pumayag ka naman, nagustuhan mo pa nga diba? Sigaw naman ng isip ko kayat lalo akong nag ngitngi

“Congratulations Miss Ara,” nakangiting bati sa akin ni Cecil na sinamahan pa ng bahagyang tudyo sa aking tagiliran, ngitian ko naman ito bilang tugon.“Anong Miss Ara?” kapwa kami napatingin ng magsalita si Erika, nasa tabi na pala namin ito at abala sa pagkain.“Ano kaba, syempre kasal na sila ni Sir alangan namang Ara parin itawag natin sa kanya,” depensa naman agad ni Cecil sa pagkontra sa kanya ni Erika. Nasalo ko na lamang ang aking ulo, kanina pa’y wala na akong narinig kundi anng tungkol sa kasal na iyan.Hanggang ngayon ay hindi parin ako makapaniwala na humantong ako sa ganitong sitwasyon. Hindi ko akalain na sa isang iglap ay bigla na lamang akong ikakasal at sa tao pang pinaglihi ata sa sama ng loob. Bahagya akong nalungkot dahil sa pag-iisip, bigla kase ay sumagi sa isipan ko ang kasal ko sana noon na matagal kong pinaghandaan. Kung hindi lamang ako naset-up marahil ay masaya na kami ni Theo ngayon, ngunit sa isang banda ay pinagpapasalamat ko narin sapagkat nakita ko ku