"Alam ko na may idea ka na kung bakit kita puntahan ngayon." agad na nagsalita ang matandang Don."Yes, sir. Pero sana maintindihan ninyo na nagmamahalan po kami ni Michele." sinubukan ding magpaliwanag ni Clarissa."Oo, naiintindihan ko iyon. Ang aking anak na ay napakatigas ng ulo, at aminado ako na sa akin niya nakuha iyon. Pero kailangan pa rin niyang pagpakasal kay Celeste, para sa ikakabuti ng lahat, Clarissa..." ang mariin na pahayag ni Don Michael."I am really sorry, Mr. Montserrat, pero nasubukan ninyo na bang kausapin si Michele? Sana po ay kausapin din ninyo siya tungkol sa mga pangarap niya sa buhay..." ang pangungumbinsi ni Clarissa."Ang mga pangarap ay para lamang sa mahihinang tao. Maganda ang kinabukasan ni Michele, pero baka maging delikado ang buhay ng anak ko dahil sa'yo." ang seryosong anunsiyo ni Don Michael."Ano po ang ibig ninyong sabihin, Sir?" ang kinakabahang tanong ni Clarissa."Hindi mo na kailangang malaman... Kung gusto mong maging ligtas si Michele at

Tuluyang nagising si Michele mula sa kanyang pagkakahimbing. Nang iminulat Niya ang kanyang mga mata, wala siyang nakita kundi ang kadiliman, at saka niya napagtanto na may nakatakip sa kanyang mga mata.Sa tantiya ni Michele ay nakaupo siya sa isang upuan, habang nakatali ang kanyang mga kamay at mga paa. May naririnig siyang mga lalaki na nag-uusap sa may di-kalayuan. Nakakaamoy din siya ng alak at sigarilyo, at nasisigurado niya na nag-iinuman ang mga ito...Hindi niya maikakaila na nasa mapanganib na sitwasyon siya ngayon. Ngunit nagpasya siyang panatilihing kalmado ang sarili, habang nagsisimula siyang mag-isip ng mga paraan kung paano siya makakalaya at matagumpay na makatakas... Bigla niyang narinig ang ilang boses sa kanyang kaliwang bahagi. May pinag-uusapan ang mga lalaki, kaya pinikit niya ang kanyang mga tainga upang maunawaan ang usapan ng mga ito."Matagal na siyang nakakulong dito. Ano sa tingin mo ang gagawin sa kanya ng Boss natin?" tanong ng isa sa mga lalaki sa ka

Makalipas ang ilang oras.Dahan-dahang iminulat ni Michele ang kanyang mga mata. Napagtanto niyang nasa bodega pa siya. Nalalasahan pa rin niya ang dugo sa kanyang bibig, bilang resulta ng pambubugbog sa kanya kanina.Nakikita rin niya ang mga sinag ng liwanag na dumadaloy sa maliit na bintana sa loob ng bodega."Hapon na siguro." ang naisip niya sa sarili.Sinubukan niyang gumalaw, ngunit bigla siyang nakaramdam ng sakit sa bawat himaymay ng kanyang katawan.Pakiramdam niya ay pagod na pagod siya, at kasabay pa noon ay nauuhaw siya. Nagsisimula na rin siyang makaramdam ng sobrang pagkahilo... Bago siya tuluyang mawalan ng malay, nakita niyang bumukas ang malaking gate, at narinig niya rin ang mga yabag ng paa, habang palapit ng palapit ito sa kanyang kinaroroonan...=============================Sa isang malaking ospital sa Maynila.Mahimbing na natutulog si Michele sa private hospital room nito. Nalapatan na ito ng lunas, kaya wala na silang dapat ipag-alala pa."Hindi ako makapani

"Sundin mo lang kung ano ang nasa puso mo, sweetheart. Ikaw lang ang makakapagdesisyon sa sitwasyon mo." malumanay na payo ni Margaux kay Celeste."Ayoko lang masaktan at ma-disappoint si Daddy. I've always been spoiled by him, and I've always been a Daddy's girl. And besides, both of you are not getting any younger. I want you guys to enjoy your life to the fullest and let me handle the responsibilities at our company." ang paliwanag ni Celeste.“Alam mo naman na importante sa Daddy mo ang mga empleyado ng kumpanya di ba? Naniniwala ang Daddy mo na kung wala sila, hindi magiging successful ang kumpanya ngayon. Kaya iniisip niya talaga ang kapakanan ng kompanya at ng mga empleyado." dagdag ng kanyang madrasta. "Nag-aalala din ako sa kanila. Pero sabi ni Daddy, hindi ko kayang patakbuhin ang kompanya ng mag-isa, and that's why he wants me to get married to someone he knows." muling nagsalita si Celeste."I'm not taking any sides this time because I understand both of you and your fath

Isang linggo na ang nakalipas mula nang dumating si Celeste sa bahay ng kanyang magiging asawa bilang isang maid in disguise. Ang mga gawaing-bahay ay medyo mahirap sa kanya sa unang mga tatlong araw, ngunit sa paglipas ng mga araw ay nakapag-adjust na rin siya.Sumapit ang panibagong umaga, at iyon ay isang araw nanaman ng pagpapanggap bilang isang kasambahay.Dahan-dahang iminulat ni Celeste ang kanyang mga mata nang marinig niya ang huni ng mga ibon sa labas. Napagtanto niya na umaga na, dahil ang banayad na liwanag ng sikat ng araw sa umaga ay nagpapaliwanag sa kanyang silid. Nakakatulog siya ng mapayapa at mahimbing kagabi at napakasarap ng pakiramdam niya ngayong umaga. Bumangon siya sa kanyang kama at pumunta sa bintana. Hinawi niya ang kurtina at tumingin sa garden. Agad na nakita ni Celeste si Nathaniel na abala sa paggupit ng mga dahon. Naalala niya ang pangako nito sa sarili kagabi na bibigyan niya ito ng pagkakataon, at mas magiging mabait ito sa kanya. Well, sa tingin