WELCOME BACK, HONEY! Isang malaking tarpaulin ang sumalubong sa akin pagdating ko sa airport. Abot tenga ang ngiti ng aking mag-ama habang tumatakbo si Max patungo sa akin habang naglalakad naman si Liam. May bitbit siyang bulaklak. "Mommy!" masayang sambit ni Max. Muntik na siyang masubsob sa sahig nang bigla siyang tumalon patungo sa akin. "I missed you!" "Namimiss din kita!" Hinalikan ko si Max sa noo. Mahigit tatlong buwan akong nanatili sa America. Hindi ko siya isinama dahil dito na siya nag-aaral sa Pilipinas. Mahirap ang mawalay sa kaniya ng matagal lalo na't nasanay ako na araw-araw ko siyang nakikita at nakakasama. Pero ngayon, hindi masyadong naging mahirap sa akin nang nasa America ako dahil araw-araw ko silang kausap pagkatapos ng mga ginagawa kong trabaho. Ayaw rin ni Liam na hindi niya ako nakikita. Natatakot siya na baka raw isang araw hindi na nila ako makontak. "How's your flight?" Ibinigay ni Liam sa akin ang bulaklak. "I miss you so much," bulong niya saka ako

Nang nakaalis na ang mga tauhan ni Celine, gumapang si Francine patungo kay Liam. Ginamit niya ang natitirang lakas sa katawan niya para makalapit. Nawalan siya ng malay matapos mahawakan ang kamay ni Liam. "F-Francine! Gumising ka!" sigaw ni Liam habang nagpupumiglas. Hindi siya basta-bastang makatakas dahil nakakadena ang mga kamay ay paa niya. Kailangan niya ng susi para matanggal ang mga kadena. "Huwag mo akong iwan. Lumaban ka. Mahal na mahal kita..." Nakaupo sa malaking mesa sina Angeline, Alexa, at Celine habang pinaplano kung papaano nila papatayin si Francine at ang anak nito. Nag-aaway silang tatlo dahil gusto ni Angeline na patayin pati si Liam pero tutol si Celine sa kagustohan ng ina. Pinaninindigan niya ang sinabi ni Liam na sasama ito sa kaniya. "Kung hindi natin papatayin si Liam, mapapahamak tayo, Celine!" Nagsalin ng wine si Alexa sa mga baso nila. "No, Alexa! Papatayin natin ang mag-ina. Hindi pwedeng idamay si Liam!" galit na singhal ni Celine pagkatapos niyang

Nakahinga nang maluwag si Liam pagkatapos niyang maalis ang nakakandadong kadena sa mga paa niya. Napaupo siya sa sahig nang naramdaman ang pamamanhid ng buong paa niya. Inalalayan siya nina Francine at ng mga bata sa paglalakad exit dahil hindi siya makalakad ng maayos. Napadapa sila nang bigla na namang may sumabog. Mabilis na hinila ni Liam ang mag-ina nang biglang may nahulog na kahoy galing sa kisame. "Mommy!" Hinawakan ni Liam ang kamay ni Selena nang bigla itong umiyak. "I'm scared..." "Don't be scared. Nandito lang si Daddy. Ililigtas kita," bulong ni Liam para pakalmahin ang bata. Kahit namamanhid ang mga paa niya at mahapdi ang kaniyang mga sugat, ginamit niya ang natitirang lakas niya para buhatin si Selena. Alam niyang hindi ito titigil sa pag-iyak kung hindi niya ito bubuhatin o hindi makita ang ina ng bata. Napaatras sila nang biglang may nahulog na namang kahoy at kumalat sa dingding ang apoy. Luminga-linga sila sa paligid habang naghahanap ng daan palabas. "We're

Mabilis na lumapit ang mga pulis para pigilan si Francine sa pananabunot ng buhok ni Celine.“Mamamatay tao ka! Sarili mong anak pinatay mo!” sumbat niya.“I’m not a killer, Francine. Hindi ko pinatay ang anak ko!” galit na sigaw ni Celine. Sinubokan niyang atakihin si Francine ngunit hindi niya magawa dahil nakahawak ang mga pulis sa kaniya at pilit na inilalayo sa isa’t isa. “Buhay si Selena! Buhay ang anak ko!”“Wala na siya! You killed her! Nadamay siya sa pagiging makasarili mo! Ikaw ang dahilan kaya siya nasunog doon sa loob ng underground! Pinatay mo siya!” paninisi ni Francine.Umiling-iling si Celine. “No! She’s alive! My daughter is alive!” Tumawa siya. “Selena? Baby? Mommy won’t leave you. Magpakita ka na sa akin.” Sinipa ni Celine ang dalawang pulis na nakahawak sa kaniya at mabilis na tumakbo para pumasok sana sa nasusunog na factory. “I’ll find my daughter. Selena is alive. Nagmamakaawa ako sa inyo. Kailangan kong puntahan ang anak ko sa loob. Kailangan ako ng anak ko.”

Francine's POV Umawang ang labi ko sa tanong ni Liam. Para akong biglang naestatwa at binuhosan ng malamig na tubig. "Daddy!" gulat na sambit ni Max at isinubsob ang mukha niya sa dibdib ni Liam. Hindi ko alam kung ano ang sasabihin ko. Paano siya nagkaroon ng amnesia? Bakit hindi sinabi ng doktor sa amin ang tungkol dito? "Who are you, woman?" pagdidiin niya sa salitang woman. Kumurap-kurap ako. Kukunin ko na sana si Max ngunit bigla niya itong hinila. "W-Wala ka bang naaalala, Liam?" tanong ko. Umiling siya agad. "I know this boy is my son. But who are you?" Kumunot ang noo niya. Napasinghap ako nang naramdaman ang mabilis na pagtibok ng puso ko. "Dad, this is Mommy," sabat ni Max na siyang mas lalong nagpakunot sa noo ni Liam. "She's your mother? But how?" He smirked. Tumayo ako sa pagkakaupo. Parang hindi ko na kakayanin 'to. I need to see the doctor. Kailangan ko siyang makausap at itanong sa kaniya kung bakit hindi ako maalala ni Liam. Pinunasan ko ang nangingilid na l