ในทิศทางของประตู บอดี้การ์ดสิบกว่าคนสวมชุดสีดําผลักประตูเข้ามาหลินเจ๋อเฉินเอาสองมือล้วงเข้าไปในกระเป๋ากางเกงสูทและเดินเข้ามาเหมือนม้าดีดกะโหลกแขกเหรื่อเต็มหอเห็นท่าทางของคนกลุ่มนี้ตกใจจนไม่กล้าพูดซานซานและเจียงยวู่ก็ไม่รู้จะทําอย่างไรดี ตกตะลึงอยู่ที่เดิมช่วงเวลาที่ซูหว่านเห็นหลินเจ๋อเฉิน สีหน้าก็เปลี่ยนเป็นสีขาวทันทีเธอยังคิดว่าเขาคงไม่มา ไม่คิดว่ายังรีบเข้าไปในงานแต่งงานกเธอกลัวว่าหลินเจ๋อเฉินจะทําลายงานแต่งงาน จึงรีบลุกขึ้นจากแขกและเดินไปหาเขาอย่างรวดเร็ว"ประธานหลินค่ะ"ซูหว่านรีบหยุดหลินเจ๋อเฉินที่เดินไปทางแคทวอล์ค "สัญญาเซ็นแล้ว คืนนี้ฉันจะมอบให้คุณค่ะ"หลินเจ๋อเฉินมองเธอขึ้นและลงและเห็นเธอสวมชุดเพื่อนเจ้าสาวสีแชมเปญเซ็กซี่ ดวงตาสีเทาดําจุดประกายความปรารถนาทางเพศทันทีเขาเอามือเดียวโอบเอวของซูหว่านไว้ และดึงเธอเข้ามาในอ้อมแขนของเขาและแตะต้องพลางพูดว่า "เมื่อคุณเซ็นแล้ว ทำไมไม่ ให้ผมเร็วกว่านี้หรือ?""ประธานหลิน ฉันต้องรับรองว่างานแต่งงานจะสิ้นสุดลงอย่างราบรื่น ไม่งั้นถ้าคุณเอาสัญญาไปแล้ว พูดไม่นับ รบกวนงานแต่งงานของเพื่อนฉันจะทํายังไง" ซูหว่านอดขยะแขยงและรับมืออย

เขียนมาสองหน้าแล้ว เขียนหวัด ๆมาก อธิบายสิ่งที่อยากพูดด้วยคําพูดทั้งหมดหลังจากเธอเขียนเสร็จ ก็หนีบบัตรธนาคารใบนั้นลงในจดหมายลาตาย แล้วเขียนคําว่า 'ส่งจดหมายถึงซานซาน'บนซองจดหมายคิดไปคิดมา หยิบกระดาษจดหมายอีกแผ่นออกมา หยิบปากกาอยากจะเขียนอะไรให้จี้ซือหาน แต่เธอก็ไม่รู้ว่าจะพูดอะไรในที่สุดเธอก็เขียนเพียงสามคําซึ่งเป็นชื่อของเขา เธอวางปากกาลง พับกระดาษจดหมายและวางไว้ในลิ้นชักเมื่อเธอจากไป ซานซานจะมาทําความสะอาดพระธาตุของเธออย่างแน่นอน จากนั้นเธอจะพบสิ่งที่เธอทิ้งไว้ให้เธอหลังจากทําทั้งหมดนี้เสร็จ ซูหว่านก็คว้ายามากิน คืนนี้ภารกิจหนักมาก ต้องทําให้ร่างกายมั่นคง ไม่งั้นจะล้มเหลวหลังจากทานยาเสร็จ เธอก็เปิดลิ้นชักโต๊ะที่ล็อคไว้ หยิบยานอนหลับกระป๋องเล็ก ๆ ที่เก็บไว้ประมาณสิบวันออกมาจากข้างในหลังนำยานอนหลับใส่กระเป๋าพร้อมสัญญาปลอมที่เตรียมไว้ล่วงหน้า มีดสั้น หยิบโทรศัพท์มือถือออกมา และจองโรงแรมเธอไปที่โรงแรมเพื่อจัดการก่อน จึงส่งที่อยู่ให้หลินเจ๋อเฉินทางข้อความเธอไม่มีไลน์ของหลินเจ๋อเฉินและคิดว่าก่อนหน้านี้เขาส่งข้อความติดต่อเธอและส่งที่อยู่ให้เขาด้วยวิธีนี้[ประธานหลิน โรงแร

หลังจากถูกปิดตา ดวงตาของเธอก็มืดสนิท มองไม่เห็นแม้แต่แสงเล็ก ๆ น้อย ๆความกลัวที่มืดมนทําให้เธอราวกับตกลงไปในเหวลึกที่ไม่มีที่สิ้นสุด ดิ้นรนอย่างไรก็หนีไม่พ้นจนกระทั่งวินาทีนี้ เธอจึงรู้ว่าเธอได้พบกับโรคจิตที่น่ากลัวและยากต่อการจัดการกว่าหลินเจ๋อเฉินด้วยความกลัว เธอจึงเหงื่อเย็นออกมาทั้งตัว แม้แต่ขาทั้งสองข้างก็หยุดอ่อนตัวไม่ได้ดวงตาของเธอถูกปิด ถูกมัดมือทั้งสองข้าง เธอเสียความคิดริเริ่มโดยสิ้นเชิง!สิ่งเดียวที่เธอทําได้ตอนนี้คือใจเย็นและพยายามสื่อสารกับเขา"สุภาพบุรุษท่านนี้"เธอกัดฟันและถามด้วยเสียงสั่นว่า "คุณจะทําอะไรกันแน่"ผู้ชายไม่ตอบคําพูดของเธอ กลับกอดเธอขึ้นขวางซูหว่านรู้สึกว่าร่างกายของเธอว่างขึ้นทันที จากนั้นก็หมุนไปรอบ ๆ เธอถูกโยนลงบนเตียงที่อ่อนนุ่มเธอคิดว่าผู้ชายพยายามรุกล้ำตัวเอง แต่เขาไม่ได้ทำสิ่งเลวร้ายต่อเธอและนั่งข้าง ๆ เธอรู้สึกว่าหน้าเตียงจมลงไปกองหนึ่ง ซูหว่านเดาว่าตัวเองนอนอยู่ตรงกลางเตียงเธอจําได้ว่าเพิ่งซ่อนมีดสั้นไว้หลังหมอนและเพียงแค่ย้ายไปที่ตําแหน่งหมอนเธอก็จะได้รับมีดสั้นตัดเข็มขัดรัดสายไฟเธอใช้แรงขาทั้งสองข้างขยับตัวขึ้นทันทีขณะที่

"ดูเหมือนว่าคุณยังมีความสามารถอยู่บ้างครับ"หลินเจ๋อเฉินกอดเอวของซูหว่านและจูบหน้าเธออย่างแรง "พูดเถอะ ที่รัก คุณอยากได้รางวัลอะไรนะ"ซูหว่านกุมแก้มที่ถูกหอมไว้ หน้าไม่เปลี่ยนสี พูดว่า "ประธานหลิน ฉันไม่อยากได้รางวัลอะไร คุณให้คนของคุณออกจากเรือนหอของเพื่อนฉันก็พอแล้วค่ะ""ไม่มีปัญหาครับ"หลินเจ๋อเฉินหยิบโทรศัพท์ออกมาทันทีและโทรออกไปและให้ลูกน้องของเขาถอนออกไปซูหว่านจึงถอนหายใจด้วยความโล่งอก หันหลังกลับ หยิบไวน์ที่วางยาแก้วนั้นขึ้นมา ส่งให้หลินเจ๋อเฉิน"ประธานหลิน ไวน์ที่ฉันตั้งใจนํามาให้คุณ ดื่มกับฉันสักแก้วเถอะ""ดื่มเหรอ?"หลินเจ๋อเฉินเลิกคิ้วเล็กน้อย แต่ไม่คิดว่าเธอจะชวนตัวเองดื่มหลินเจ๋อเฉินที่ประหลาดใจเล็กน้อย ยังคิดว่าซูหว่านคิดเข้าใจได้แล้ว จึงรีบแปะหูเธอและถามว่า"ทําไม คิดเข้าใจได้แล้วเหรอ? ยอมให้ผมสัมผัสได้เหรอ?"ซูหว่านกลัวว่าหลินเจ๋อเฉินจะสงสัย แต่ก็ยังคงรักษานิสัยเดิมไว้ พูดอย่างเย็นชาว่า "ประธานหลิน คุณคิดอะไรล่ะ ฉันบอกคุณไปนานแล้วว่า ฉันไม่อยากให้คุณนอน นี่ถึงเอาโครงการมาแลกเปลี่ยนกับคุณ คุณจะคำไหนคำนั้นไม่ได้อย่างไรล่ะ?"หลินเจ๋อเฉินได้ยินแบบนี้ ก็ไม่พอใจบ้

ซูหว่านไม่เคยคิดว่าจะถูกคนแปลกหน้าข่มขืนแล้ว!และชายคนนี้ เธอไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเขาหน้าตาเป็นยังไงเธอสิ้นหวังมาก!ครั้งนี้ เธอไม่สะอาดจริงจี้ซือหานน่าจะเกลียดจนตายเธอใช่ไหม?จี้ซือหาน จี้ซือหาน จี้ซือหาน...เธอเรียกชื่อเขาซ้ำแล้วซ้ำเล่าในใจ และน้ำตาก็ไหลลงมาตามหางตาของเธอผู้ชายตระหนักถึงว่าเธอกําลังร้องไห้ กอดคางของเธอและถามด้วยเสียงเย็นว่า“ร้องไห้เพื่อใคร？！”ซูหว่านเจิมริมฝีปากและไม่พูด น้ำตาก็หลั่งไหลและทําให้เน็คไทนั้นเปียกอย่างรวดเร็วความเงียบของเธอทําให้ผู้ชายไม่พอใจมาก "คุณต้องเป็นของผมเท่านั้น"ผู้ชายกัดริมฝีปากสีแดงของเธอและตะโกนเกือบสองชั่วโมงกว่าที่ผู้ชายจะปล่อยเธอไปร่างกายของเธอไร้พลังไปนานแล้ว ประกอบกับก่อนหน้านี้เคยดื่มเหล้าที่มียานอนหลับผสมอยู่ 1 อึก มีอาการเซื่องซึมเล็กน้อยผู้ชายไม่ได้จากไปหลังจากประสบความสําเร็จ แต่อุ้มเธอลงไปในอ่างอาบน้ำหลังจากใช้น้ำอุ่นล้างให้เธอสะอาดแล้ว ก็อุ้มเธอขึ้นไปบนเตียงสัมผัสเตียงนุ่ม ๆ ซูหว่านยิ่งอยากหลับไปแต่คิดว่าหลินเจ๋อเฉินจะกลับมา ก็กัดลิ้นตัวเองอย่างเอาเป็นเอาตายเพื่อให้ตัวเองตื่นขึ้นมาปากได้ลิ้มรสคาวหวาน เธอจึง