ซูหว่านยังนึกว่าหลินเจ๋อเฉินกับจี้ซือหานสนิทกันซะอีก ที่ไหนได้เป็นเพราะจี้เหลียงชวนแนะนำมาดูท่าทางว่าที่หลินเจ๋อเฉินจัดปาร์ตี้ครั้งนี้ คงไม่ใช่แค่อยากจะพาเธอมาแนะนำให้เพื่อนๆได้รู้จัก แต่เขาต้องการโปรเจคที่อยู่ในมือของจี้ซือหานแต่แบบนี้ก็ดี คุยโปรเจคคงต้องใช้เวลานานน่าดู เธอจะได้มีเวลาคิดหาวิธีเอาตัวรอดพอคิดแบบนั้น ซูหว่านที่นั่งตัวเกร็งมาตลอด ก็ค่อยๆผ่อนคลายลงเพิ่งจะโล่งใจได้ไม่นาน หลินเจ๋อเฉินที่นั่งอยู่ข้างๆ จู่ๆก็หันมาเชิดคางใส่เธอ "ดื่มซะ"ตอนนี้ซูหว่านไม่อาจแกล้งโง่ได้อีก เธอจึงต้องยกแก้วขึ้นมาแล้วกระดกรวดเดียวเธอดื่มแอลกอฮอล์น้อยมาก เพราะจี้ซือหานไม่ชอบกลิ่นเหล้า เธอจึงไม่แตะต้องมันเลยฤทธิ์ของแอลกอฮอล์รุนแรงทำเธอสำลักจนน้ำตาไหลออกมาหลินเจ๋อเฉินเห็นแบบนั้น ก็รีบเข้ามากอดเธอไว้แล้วช่วยลูบหลังให้สายตาเย็นชาของจี้ซือหานจับจ้องไปยังแขนข้างที่กอดซูหว่านอยู่น้ำตาที่บดบังอยู่จนทำให้การมองเห็นพร่ามัวนั้น ซูหว่านราวกับเห็นรังสีสังหารจากในดวงตาของเขาแต่เมื่อดวงตาของเธอกลับมาโฟกัสชัดเจนอีกครั้ง เธอจึงเห็นว่าดวงตาของเขานอกจากความเย็นชาห่างเหินและ ก็ไม่มีอะไรอีกซูหว่านไ

สีหน้าของซูหว่านตึงขึ้นมาสูทที่จี้เหลียงชวนใส่ แค่ถอดตัวนอกออก เขายังเหลือเสื้อเชิ้ตตัวในอีก แต่ถ้าเธอถอด ก็ไม่เหลืออะไรเลยเธอเงยหน้ามองทุกคน ทุกสายตาราวกับกำลังรอเธอถอดอยู่ ไม่มีแม้แต่คนเดียวที่คิดจะช่วยแก้สถานการณ์ให้เธอแม้แต่หลินเจ๋อเฉินก็ตั้งหน้าตั้งตารอ สายตาจับจ้องมาที่รูปร่างของเธอตอนนี้เธอไม่ต่างอะไรกับสัตว์แปลกๆตัวนึง ที่กำลังถูกกลุ่มผู้มีอิทธิพลทั้งหลายจ้องมองเชยชมถ้าเธอยอมทำตามแต่โดยดี พวกเขาก็คงยอมปล่อยเธอไป แต่ถ้าไม่ คิดว่าคงไม่ปล่อยให้เธอได้ออกจากห้องนี้ไปง่ายๆเมื่อซูหว่านคิดได้ เธอก็คลายมือที่กำแน่นออกถึงยังไงเธอก็จะตายในอีกไม่ช้า จะยังสนใจเรื่องศักดิ์ศรีไปทำไมขณะที่เธอเอื้อมไปด้านหลัง แล้วรูปซิปชุดกระโปรงลง จู่ๆจี้เหลียงชวนก็พูดขึ้น"ฉันเล่นไม่เป็นเอง ก็เลยทำให้คุณซูต้องเดือดร้อนไปด้วย รอบนี้ฉันจะถอดแทนเธอเอง"จี้เหลียงชวนพูดจบ เขาก็ถอดเสื้อเชิ้ตออกทันที เผยให้เห็นซิกแพ็กแข็งแรงเป็นรูปสวยอันเหยียนเห็นจี้เหลียงชวนถึงขั้นยอมลดศักดิ์ศรีเพื่อปกป้องซูหว่าน หล่อนก็ยิ่งไม่พอใจซูหว่านมากขึ้นหล่อนกัดฟันจ้องหน้าซูหว่าน แต่ซูหว่านกลับไม่สนใจสายตาของหล่อน และห

"พี่สอง"จี้เหลียงชวนทีฟื้นจากความตกใจรีบเรียกเขา แต่เขาไม่หันหน้ากลับเลยหลินเจ๋อเฉินมองไปเงาด้านหลังของจี้ซืหาน และถามอย่างมีความหมายมากว่า "พี่สองของคุณเกิดอะไรขึ้น"จี้เหลียงชวนยิ้มและพูด "เขาเป็นทายาทคนเดียวของตระกูลจี้ มีความกดดันสูงมาก บางทีก็อารมณ์แปลกๆบ้าง ขอให้คุณกับคุณหนูซูอย่าถือสา"หลังจากอธิบายแบบประโยคหนึ่งง่ายๆแล้ว จี้เหลียงชวนยกแก้วไวน์ขึ้นขอโทษกับหลินเจ๋อเฉินและซูหว่าน "ผมลงโทษตัวเองหนึ่งแก้วแทนเขา"ดื่มหมดคําเดียว จี้เหลียงชวนวางแก้วลง พูดอย่างอ่อนโยนว่า "พวกคุณเล่นก่อนเถอะ ผมจะกลับไปดูเขาหน่อย"พฤติกรรมของเขามีมารยาทมาก คำพูดก็เกรงใจมาก หลินเจ๋อเฉินไม่มีเหตุผลที่ไม่ปล่อยเขาไป "งั้นไว้คราวหน้าเราค่อยนัดก็แล้วกัน"จี้เหลียงชวนพยักหน้า สวมเสื้อเชิ้ต หยิบเสื้อสูทขึ้นมา แล้วก็รีบจากไปอันเหยียนยังอยากเล่นต่ออีก แต่เห็นจี้เหลียงชวนจากไปแล้ว มีแต่ทิ้งไพ่ในมือและตามไปอย่างรวดเร็วพอกี่คนนี้จากไปแล้ว ในห้องส่วนตัวก็ว่างเปล่าไปไม่น้อย หลินเจ๋อเฉินนวดคิ้วอย่างหดหู่เล็กน้อยที่เดิมยังอยากรอให้จี้ซืหานเล่นจนดีใจแล้วค่อยคุยเรื่องโครงการ แต่นี่ยังไม่ถึงเอ่ยปากเลย คนก็จาก

กลิ่นหอมสดชื่นที่บางๆผสมกับกลิ่นไวน์ลอยมาและปั่นป่วนหัวใจเธอทันทีเมื่อเผชิญกับการเข้าใกล้ตัวของเขา ซูหว่านไม่รู้ว่าจะทำอย่างไรบ้าง ขยับไปทิศทางของประตูรถแต่ในรถแคบมาก เธอเพียงขยับไม่กี่ครั้ง ด้านหลังของเธอก็ติดกับประตูรถแล้วจี้ซืหานประคองหน้าต่างรถด้วยมือเดียว กอดเธอที่ผอมบางไว้ในอ้อมแขนอย่างแน่นดวงตาดอกท้อที่หนาวเย็นเหมือนหิมะคู่นั้นตกลงบนสร้อยคอเพชรที่คอหลังจากที่กวาดดูเธออย่างเย็นชาสักพักหนึ่ง ข้างหูเธอมีเสียงหัวเราะที่ดูถูก "ดูเหมือนว่าเจ้าของใหม่ของคุณดีต่อคุณมากนะ"เขาไม่ค่อยยิ้ม ส่วนใหญ่สีหน้าก็คือเย็นชาแต่รอยยิ้มนี้ยิ่งน่ากลัวกว่าเวลาที่สีหน้าเย็นชาซูหว่านอยากจะอธิบาย แต่"เจ้าของใหม่"คำนี้ ทำให้เธอเงียบลงเริมจากหลินเจ๋อเฉินแนะนำว่าเธอเป็นผู้หญิงของเขา การอธิบายนั้นก็ไร้ความหมายแล้วจี้ซืหานเห็นเธอไม่พูด ก็ไม่ได้แก้ตัว สีหน้ามืดลงเขายกมือที่เรียวและสวยขึ้นมา ลูบไปข้างหลังหูจากแก้มหน้าเธอความหนาวเย็นของปลายนิ้ว กระจายจากผิวหนัง ซูหว่านอดไม่ได้ที่ขนลุกเทียบกับความรู้สึกคลื่นไส้ของหลินเจ๋อเฉินแล้ว การสัมผัสของจี้ซืหานทำให้เธอรู้สึกกลัวออร่าอันทรงพลังที่อยู

วัสดุเช็คค่อนข้างแข็ง กรีดบนใบหน้า เจ็บมากหลังจากยืนนิ่งอยู่ที่เดิมครู่หนึ่ง เธอก็ก้มลงอย่างใจเย็นและหยิบเช็คขึ้นนั้นเมื่อเขาเห็นปริมาณข้างบน ความขมขื่นที่มุมปากของเธอก็แพร่กระจายไปทั่วหน้าอกของเธอทันทีห้าปีแลกกับ10พันล้าน ก็ค่อนข้างคุ้มค่านะถ้าเป็นห้าปีก่อน เธอต้องการเงินมากจริงๆแต่ตอนนี้เธอไม่ต้องการมันอีกต่อไปแล้ว การเงินไม่สามารถติดตัวได้ตลอดไม่ว่าจะเป็นชีวิตหรือความตายซูหว่านสีหน้าดูสงบและวางเช็คกลับไปในรถ"ประธานจี้ค่อนข้างเอื้ออาทรนะ แต่ถ้าฉันเอาเงินของคุณไป ฉันจะไม่สามารถแต่งงานกับตระกูลหลินอย่างบริสุทธิ์ใจได้"ความหมายคำพูดของเธอคือเมื่อเปรียบเทียบกับตำแหน่งของคุณนายน้อยของตระกูลหลินแล้ว เงิน10พันล้านนี้ก็ไม่มีอะไรเลยการรับเงินของเขากลับส่งผลต่อการแต่งงานของเธอกับตระกูลที่ร่ำรวยด้วยจนกระทั่งตอนนี้ที่ จี้ซือหานจึงเข้าใจเหตุผลว่าทำไมเธอถึงไม่ต้องการเงินสักเพนนีจากเขา ที่เดิมเธอวางแผนที่จะแต่งงานกับตระกูลที่ร่ำรวยร่องรอยของความสงสัยในใจเขาหายไปจนหมด และเมื่อเขาเงยหน้าขึ้นมองเธออีกครั้ง ก็เหมือนกับว่าเขากำลังมองคนแปลกหน้าโดยไม่มีอารมณ์ใดๆเลย"ซูหว่าน จากนี้ไป