จัตุรัสขนาดมหึมาแน่นขนัดไปด้วยผู้คนเย่ซิวกวาดตามองคร่าว ๆ แล้ว น่าจะมีมากกว่าห้าร้อยคนในบรรดาคนเหล่านั้น คนที่สะดุดตามากที่สุดคือหนานกงอู๋ซวงกับเฉินเยียนจือทั้งสองคนยืนอยู่แถวแรกเมื่อคืนพอได้ระบายอารมณ์ไปแล้ว หนานกงอู๋ซวงก็กลับมาเป็นเหมือนเดิมเขากำลังกระซิบคุยกับเฉินเยียนจือ ดูสนิทสนมกลมเกลียวกันไม่น้อยอยู่ดี ๆ หนานกงอู๋ซวงก็หันหลังกลับมาสายตาเขาไปสะดุดเข้ากับเย่ซิวทันที ก่อนจะยิ้มให้อย่างเป็นมิตรแล้วเรียกเสียงดัง “ศิษย์น้องเย่มาพอดีเลย มานี่สิ”บรรดาศิษย์คนอื่นที่อยู่บนลานต่างก็พากันมองเขาด้วยความชื่นชมช่างมีวุฒิภาวะเหลือเกินไม่เสียแรงที่เป็นผู้นำของคนรุ่นใหม่จริง ๆเฉินเยียนจือก้มหน้าลงทันที ไม่กล้ามองเย่ซิวแม้แต่น้อยเธอเริ่มกลัวเขาขึ้นมาจริง ๆ แล้วกลัวว่าเขาจะทำเรื่องแปลก ๆ กลางฝูงชนขึ้นมาอีก ถ้าเป็นอย่างนั้นเธอคงไม่รอดแน่ในเมื่อเขาตั้งใจจะเล่นละคร เย่ซิวก็ยินดีจะเล่นด้วยเขายิ้มทักทายกลับ ก่อนจะหันไปมองเฉินเยียนจือที่ยืนอยู่อีกด้าน สีหน้าท่าทางดูว่าง่ายผิดหูผิดตาถือเป็นครั้งแรกเลยที่เธอมีท่าทีแบบนี้“ศิษย์น้องเฉิน วันนี้ดูสวยเป็นพิเศษเลยนะ เห็นแล้วอด
Read more