Semua Bab โคตรคนยอดปรมาจารย์: Bab 1181 - Bab 1190

เสี่ยวโหรวเดินเข้าครัวอย่างว่าง่าย เตรียมเคี่ยวสมุนไพรให้เย่ซิวใบหน้าของเธอมีรอยยิ้มบาง ๆตลอดหลายวันที่ผ่านมา เป็นช่วงเวลาที่เธอรู้สึกสงบสุขที่สุดนับตั้งแต่เดินทางมายังเผ่ามนุษย์เย่ซิวมัวแต่ยุ่งกับการกลั่นโอสถ ไม่ได้มายุ่งวุ่นวายกับเธอ และก็ไม่เคยบังคับให้เธอทำในสิ่งที่เธอไม่อยากทำนี่เป็นครั้งแรกที่เธอได้สัมผัสกับสิ่งที่เรียกว่าการให้เกียรติอย่างแท้จริงเธอแอบคิดในใจว่าทุกอย่างที่ท่านแม่พูดมันก็ไม่ใช่ความจริงทั้งหมด ที่ว่ามนุษย์ล้วนแล้วแต่เป็นพวกเจ้าเล่ห์ แฝงไปด้วยเล่ห์กลและความต่ำช้า ในหมู่พวกเขาก็ยังมีคนดีอยู่เหมือนกันไม่นานเธอก็เคี่ยวสมุนไพรเสร็จ แล้วถือมาเสิร์ฟให้เย่ซิวเย่ซิวดื่มรวดเดียวหมดความเหนื่อยล้าทั้งร่างกายเหมือนจะผ่อนคลายลงไปไม่น้อยเขามองไปที่เสี่ยวโหรวที่ยืนอยู่ตรงหน้า ใบหน้าหวานใส รูปร่างบอบบางเหมือนดอกไม้แรกแย้มที่กำลังรอใครสักคนมาสัมผัส“ไม่ต้องคอยดูแลฉันหรอก กลับห้องไปอ่านหนังสือได้แล้ว”เย่ซิวให้หนังสือกับเธอไว้หลายเล่ม หวังให้เธอได้อ่านเพื่อขจัดความเป็นปีศาจที่หลงเหลืออยู่ในตัว“เจ้าค่ะนายท่าน ถ้ามีสิ่งใดที่ต้องการก็สั่งได้เลยนะเจ้าคะ”เสี่ยวโ

“ฉันมาซื้อโอสถตามคำสั่งของเขา การที่ยอมซื้อโอสถของพวกเธอก็ถือว่าให้เกียรติแล้ว อย่าหาเรื่องใส่ตัวจะดีกว่า”จางเสี่ยวอวี๋เผลอหันไปมองเย่ซิวอย่างอดไม่ได้เพราะคนตรงหน้านั้นมีเบื้องหลังที่ไม่ธรรมดา เธอจึงไม่กล้ารับมือเองเย่ซิวหรี่ตาเล็กน้อย “จะเป็นใครก็ช่าง ต่อให้เป็นเจ้าสำนักเองก็ต้องทำตามกฎ”“กล้าดียังไง คิดว่ากลั่นโอสถได้ไม่กี่เตาก็จะเหิมเกริมเกินขอบเขตได้หรือไง!”รั่วอวิ๋นที่ได้ยินเสียงวุ่นวายก็เดินเข้ามาด้วยสีหน้าเย็นเยียบ “กล้าดียังไงมาหาเรื่องถึงหน้าร้านฉัน ไม่กลัวว่าฉันจะตบนายให้หายไปจากโลกในทีเดียวเลยหรือไง”ชายคนนั้นสีหน้าเปลี่ยนไปเล็กน้อย แต่ก็ยังพยายามฝืนความกลัวไว้ “ผู้อาวุโสรั่วอวิ๋น นี่เป็นเรื่องระหว่างผมกับเขา ท่านเป็นผู้ใหญ่ ไม่ควรเข้ามายุ่งจะดีกว่า”เย่ซิวเข้าใจทันที ก่อนจะมองชายคนนั้นอย่างพินิจ “นายจงใจมายั่วโมโหฉันใช่ไหม หวังให้ฉันลงมือก่อนสินะ”ชายคนนั้นตอบกลับด้วยท่าทางเย็นชา “ฉันไม่เข้าใจที่นายพูด ฉันแค่มาซื้อโอสถเท่านั้นเอง”“ตามกฎของสำนักอวิ้นหลิง ผู้ใดลงมือทำร้ายผู้อื่นโดยพลการ จะต้องถูกลบล้างพลังบำเพ็ญทั้งหมดเพราะงั้นหนานกงอู๋ซวงจึงส่งนายมา หวังใช้ชี

ไม่รู้ว่าเธอคิดอะไรอยู่กันแน่ หรือว่าศิษย์น้องเฉินเขาจะ…”หนานกงอู๋ซวงรู้สึกเหมือนร่างจะระเบิดนี่มันคือการยั่วยุที่รุนแรงที่สุดที่เคยเจอมาทันใดนั้นเขาก็ชะงักไปนิด ก่อนจะคิดถึงเรื่องบางอย่างขึ้นมาได้สองสามวันก่อน เฉินเยียนจือเพิ่งกลับมาจากข้างนอก แล้วก็ปฏิเสธคำชวมไปชมดอกไม้ของเขาตอนนั้นท่าทางของเธอก็ดูแปลก ๆ พอมานึกดูตอนนี้ยิ่งเต็มไปด้วยพิรุธ“หรือว่า…” ความคิดอันบ้าบิ่นแล่นเข้ามาในหัวของเขา “วันนั้นเธอแอบไปนัดเจอกับเย่ซิวงั้นเหรอ?!”พอความคิดนี้ผุกขึ้นมา มันก็ไม่หายไปจากหัวอีกเลย ยิ่งคิดก็ยิ่งรู้สึกว่ามีความเป็นไปได้ในแววตาของหนานกงอู๋ซวงเริ่มมีประกายน่ากลัว เขาแทบอยากจะพุ่งไปฉีกเย่ซิวให้เป็นชิ้น ๆ เดี๋ยวนั้นเลย“ฮู้ ฮู้ ฮู้…”แต่โชคดีแต่โชคดีที่เขาไม่ใช่คนโง่นักเขารู้ดีว่าถ้าบุกเข้าไปตอนนี้ มีแต่จะกลายเป็นตัวตลกให้คนหัวเราะ แถมอาจถูกเย่ซิวเอาไปใช้เป็นหมากอีกเขาบังคับตัวเองให้ใจเย็นลง แล้วไล่ลูกศิษย์ที่มาแจ้งข่าวออกไปหนานกงอู๋ซวงเดินวนไปมาภายในห้องด้วยสีหน้ามืดมน“พอลองนึกดูดี ๆ วันนั้นท่าทางการเดินของศิษย์น้องดูแปลก ๆ อย่างแรกที่ต้องทำคือไปเช็กให้แน่ใจว่าเธอยัง

ถึงจะรู้ว่าเฉินเยียนจือทำเรื่องทรยศกับเขา แต่หนานกงอู๋ซวงก็ยังต้องทำเหมือนไม่รู้ และต้องอดทนไว้อย่างน้อยก็จนกว่าจะมีพลังพอที่จะเหยียบคนทั้งสำนักอวิ้นหลิงไว้ใต้ฝ่าเท้า ตอนนี้เขาจำเป็นต้องกล้ำกลืนความเจ็บใจไว้ก่อน“ไม่มีอะไรหรอก ในเมื่อเป็นแค่เรื่องเข้าใจผิด แค่คุยกันให้ชัดเจนก็พอแล้ว”เย่ซิวมองเฉินเยียนจือ แล้วก็หยิบเก้าอี้อีกตัวออกมา “อย่ายืนอยู่เลย มานั่งเถอะ ยืนนาน ๆ เดี๋ยวจะเมื่อยขาเอานะ เดี๋ยวฉันจะสงสารเอา”คำพูดนี้ทำเอาเฉินเยียนจือหัวใจแทบหยุดเต้นเธอรีบเหลือบมองหนานกงอู๋ซวงอย่างระแวดระวังพอเห็นว่าเขาไม่มีท่าทีอะไรก็แอบถอนหายใจ ก่อนจะนั่งลงด้วยความกล้า ๆ กลัว ๆหนานกงอู๋ซวงแสร้งทำเป็นไม่รู้อะไรเลย “ศิษย์น้องเย่นี่จิตใจดีจริง ๆ ห่วงใยคู่หมั้นของฉันขนาดนี้ ขอบคุณมากนะ”“คู่หมั้นเหรอ ดีเลย” เย่ซิวพยักหน้า “พวกนายคบกันมานานหรือยังล่ะ”หัวใจของเฉินเยียนจือที่เพิ่งสงบเมื่อกี้ กลับมากระวนกระวายอีกครั้งในแววตาเต็มไปด้วยความตื่นกลัวอย่างปิดไม่มิดไม่รู้ว่าเย่ซิวกำลังจะเล่นอะไรอีก เธอจึงได้แต่ส่งสายตาเว้าวอนขอความเมตตาไปทางเขาเท่านั้นเธอกลัวผู้ชายคนนี้ขึ้นมาจริง ๆ แล้วแม้แ

หนานกงอู๋ซวงสีหน้าบิดเบี้ยวด้วยความโกรธ เขาคว้าผมสาวใช้คนหนึ่งเอาไว้แน่น แล้วตะคอกออกมาเสียงกร้าว “คุกเข่าลงเดี๋ยวนี้!”……วันแรกของการเปิดร้าน กำไรถือว่าถล่มทลายถึงสิบล้านศิลาวิญญาณ แต่พอผ่านไปไม่กี่วัน กำไรก็เริ่มลดลงเรื่อย ๆพอถึงวันที่สาม กำไรต่อวันเหลือแค่ห้าล้านเท่านั้นซึ่งก็ถือว่าเป็นเรื่องปกติ เพราะตลาดในสำนักอวิ้นหลิงเองก็ไม่ได้ใหญ่โตอะไรนักหลายคนซื้อโอสถแค่รอบเดียวก็ใช้ได้นานหลายเดือนหรือบางทีครึ่งปีก็ยังไม่หมดเย่ซิวคาดการณ์ว่าท้ายที่สุดแล้ว กำไรจะคงที่ราว ๆ หนึ่งล้านต่อวันเป็นแน่แม้จะมีลูกศิษย์บางคนแอบเอาโอสถไปขายต่อข้างนอก แต่ก็ไม่ใช่จำนวนที่มากนักแถมการจะขายของออกไปได้ก็ยังต้องใช้เวลาอยู่พอสมควรแต่แค่นี้ก็เพียงพอแล้วหลังจากสถานการณ์นิ่งแล้ว เขาก็เตรียมแผนขยายตลาดให้กว้างขึ้นอีกแต่ก่อนจะทำอย่างนั้นก็ต้องมีพลังสนับสนุนที่แข็งแกร่งกว่านี้ก่อนเพราะการขายโอสถกำไรสูงแบบนี้มักจะดึงดูดศัตรูเข้ามาเสมอหากไร้ซึ่งพลังที่แข็งแกร่ง ก็ไม่มีทางดำเนินกิจการนี้ให้รอดได้เลยดังนั้น เย่ซิวจึงเล็งเป้าไปที่สิงโตหยกขาวทั้งแปดตัวเขาโน้มน้าวรั่วอวิ๋นอยู่นาน ในที่สุดเธอก