“ในเมื่อเธออยากตายขนาดนั้น ทำไมไม่แทงตัวเอง แทนที่จะเล่นมายากลกระโดดตึกแบบนี้!” ชายหนุ่มเอ่ยด้วยน้ำเสียงเย็นชาและเอือมระอา “ฉันก็คิดจะแทง...”ทันใดนั้น เฉียวสือเนี่ยนก็รู้สึกว่าคำพูดของฮั่วเยี่ยนฉือมีบางอย่างที่ผิดปกติเธอกระโดดตึกตอนไหน?“คุณผู้หญิงคะ ในที่สุดคุณก็ฟื้นแล้ว”เวลานี้ ป้าหวังผู้เป็นสาวใช้ยกน้ำและยาเดินมายังด้านหน้าของเธอ“ปวดศีรษะมากไหมคะ คุณหมอบอกว่าสมองของคุณมีอาการกระทบกระเทือนเล็กน้อย จึงจ่ายยามาให้ จะกินตอนนี้เลยไหม?”เฉียวสือเนี่ยนไม่ได้ตอบกลับป้าหวัง เพราะเธอพบว่าตัวเองนอนอยู่ภายในห้องนอนขนาดใหญ่ดูจากการตกแต่งภายในห้อง เหมือนจะเป็นคฤหาสน์ตระกูลฮั่วในสมัยอดีตตั้งแต่เธออยู่ในโรงพยาบาลจิตเวช ก็ไม่ได้กลับมาที่นี่สองปีกว่าแล้วหรือว่าเธอจะถูกฮั่วเยี่ยนฉือพากลับมาที่บ้าน?ไม่ใช่!มีดเล่มนั้นปักที่หัวใจของเธอ ในเมื่อยังไม่ตาย แต่ก็เป็นไปไม่ได้ที่จะไม่ส่งไปห้องผ่าตัดเฉียวสือเนี่ยนรีบก้มสำรวจดู กลับพบว่าหน้าอกไม่ได้เสียหายอะไรเลย!แต่ศีรษะและข้อมือของเธอกลับพันด้วยผ้ากอซทางการแพทย์!ฮั่วเยี่ยนฉือขมวดคิ้วมองท่าทางของเฉียวสือเนี่ยนที่เดี๋ยวเจ็บปวดเดี๋ยวตะล

ญาติคนนี้ที่รักเธอมากที่สุด แม้แต่ตอนที่เสียชีวิตในชาติที่แล้ว เธอก็ยังไม่ได้พบหน้าเขาเป็นครั้งสุดท้ายด้วยซ้ำครั้งนี้ เธอจะต้องอยู่เคียงข้างและแสดงความกตัญญูเป็นอย่างดี จะไม่ทำให้ผู้อาวุโสท่านผิดหวังอีกแล้วเพราะว่ายังมีบาดแผลอยู่ เฉียวสือเนี่ยนจึงไม่กล้าไปพบคุณตาเธอทำได้แค่ระงับความตื่นเต้นและรีบร้อนที่อยู่ภายในใจเอาไว้ แล้วอีกสักสองวันค่อยนัดกลับไปพบเขาหลังจากวางสาย เฉียวสือเนี่ยนก็นั่งอยู่ที่ระเบียง และนึกถึงเรื่องราวของตัวเองในชาติก่อนขึ้นมาตอนนั้นอายุสิบแปดปี เพราะเหตุการณ์ ‘วีรบุรุษช่วยสาวงาม’ เพียงครั้งเดียว ทำให้เธอที่เป็นสาววัยรุ่นแรกแย้มได้ตกหลุมรักฮั่วเยี่ยนฉือสาวน้อยที่หมกหมุ่นในความรักไร้ยางอายจนไม่มีอะไรจะเสีย มารยาหญิงเล่มไหนเธอก็งัดมาใช้จนหมดแล้ว แต่จะทำอย่างไรเขาก็ไม่ประทับใจสักทีช่วงที่เรียนจบมหาวิทยาลัย คุณนายใหญ่ฮั่วรับรู้ถึงความคิดของเธอ จึงพยายามวางแผนอย่างเต็มที่ เพื่อให้ฮั่วเยี่ยน ฉือจดทะเบียนสมรสกับเธอ นับตั้งแต่นั้นมา เธอก็ได้กลายเป็นคุณผู้หญิงฮั่ว แม้ฮั่วเยี่ยนฉือจะเกลียดเธอ แต่เธอก็ยังคงวาดฝันหวานในใจว่า จะสามารถทำให้ฮั่วเยี่ยนฉือประทับใจได้

“เอาปากกามา!”“ท่านประธาน พวกประธานโจวกำลังรอท่านเซ็นสัญญาอยู่ เวลาจะไม่ทันแล้วครับ”โจวเทียนเฉิงเดินเข้ามากระซิบแจ้งเตือนนี่คือการร่วมงานสำคัญที่ ‘ฮั่ว กรุ๊ป’ เจรจาเป็นเวลานานแล้ว และเกือบจะล่าช้าเพราะเฉียวสือเนี่ยน!ฮั่วเยี่ยนฉือไม่ได้สนใจเฉียวสือเนี่ยนอีก และรีบเดินไปทางประตูใหญ่กับโจวเทียนเฉิง“ฮั่วเยี่ยนฉือ!” เฉียวสือเนี่ยนไล่ตามมา“ลากเธออกไป!”ตามคำสั่งของฮั่วเยี่ยนฉือ บอดี้การ์ดหลายคนล้อมรอบเฉียวสือเนี่ยนไว้เฉียวสือเนี่ยนรู้ว่าฮั่วเยี่ยนฉือเป็นคนบ้างาน คาดว่าวันนี้คงยุ่งทั้งวันจนไม่มีเวลาไปหย่าแล้วเธอทำได้แค่ตะโกนเสียงดัง “พรุ่งนี้เช้าเก้าโมง พวกเราไปเจอกันที่สำนักงานกิจการพลเรือนนะคะ!”ฮั่วเยี่ยนฉือเข้าไปนั่งในรถที่รออยู่นานแล้วด้วยใบหน้าที่ไร้อารมณ์ และจากไปอย่างรวดเร็วนี่ตกลงจะไปหรือไม่ไปเนี่ยล่ะ?ต้องไปอยู่แล้วฮั่วเยี่ยนฉือแทบอยากจะหลุดพ้นจากเธอโดยเร็วที่สุดเฉียวสือเนี่ยนรู้สึกสบายใจแล้วเมื่อกลับมาถึงวิลลา เฉียวสือเนี่ยนก็เข้าสู่ระบบอีเมลของตัวเอง ซึ่งห่างหายกันไปเสียนานในนี้มีอีเมลเสนองานของธนาคารเพื่อการลงทุนส่งมาอยู่หลายฉบับเธอไม่เหมือนเมื่อก่อ

เขาเคยพูดเรื่องไว้หน้ากับเธอตอนไหน?เฉียวสือเนี่ยนรู้สึกตลกเหลือเกินแบบนี้แสดงว่าฮั่วเยี่ยนฉือยังคงไม่เชื่อเธอสินะ คิดว่าเธอจะเอาเรื่องหย่าไปทำลายชื่อเสียงของเขาเพิ่งแต่งงานได้ปีเดียวก็หย่า แถมมันก็ไม่ใช่เรื่องดีเด่อะไร เธอไม่มีทางเอาไปโพนทะนาข้างนอกหรอก“ฉันรับปากว่าจะไม่แพร่งพรายออกไปสักครึ่งคำ ถ้าคุณยังไม่เชื่อก็เพิ่มเข้าไปในข้อตกลงก็ได้”ฮั่วเยี่ยนฉือมองรอยยิ้มหยอกเย้าของเฉียวสือเนี่ยนแล้วรู้สึกขัดตาหลือเกิน “เลิกถ่วงเวลาได้แล้ว เซ็นชื่อ!”พูดอย่างกับว่าเธอจงใจถ่วงเวลาอย่างนั้นแหละเฉียวสือเนี่ยนคร้านจะเถียงกับฮั่วเยี่ยนฉือ คว้าปากกาเซ็นชื่อตัวเองลงไปโดยไม่ลังเลแม้แต่นิด“ตาคุณแล้ว!”เฉียวสือเนี่ยนโยนปากกาและหนังสือข้อตกลงไปยังด้านหน้าฮั่วเยี่ยนฉือที่อยู่อีกฟากหนึ่งของโต๊ะกาแฟในเมื่อให้คนพรินต์เอกสารออกมาแล้ว ทำไมไม่รู้จักเซ็นชื่อลงไปเสียก่อนละ เสียเวลาจริง ๆ !ฮั่วเยี่ยนฉือสัมผัสได้ถึงสายตาค้อนปะหลับปะเหลือกของเฉียวสือเนี่ยน ทว่าเขายังคงอดทนไว้ไม่ระเบิดออกไป อย่างไรเสียอีกเดี๋ยวก็ไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกันแล้ว อดทนกับเธออีกหน่อยแล้วกัน!เมื่อคว้าปากกาแล้ว ฮั่วเยี่ยนฉือก

เมื่อเห็นว่าใครโทรมา สีหน้าของฮั่วเยี่ยนฉือก็พลันอ่อนโยนลงหลายส่วน เขาปัดหน้าจอรับสาย“เยี่ยนฉือ ใกล้ถึงเวลาประชุมที่ป๋อโจวแล้วนะคะ อีกนานไหมกว่าคุณจะถึงที่นี่?”ในรถเงียบกริบ น้ำเสียงอ่อนหวานของป๋ายอีอีดังออกมาจากโทรศัพท์ของฮั่วเยี่ยนฉือ และคำพูดเหล่านั้นก็ทะลุเข้าหูเฉียวสือเนี่ยนครบทุกคำไม่มีขาดตกบกพร่องไม่นานมานี้เขาซื้อธนาคารเพื่อการลุงทุนป๋อโจวมา โดยมีป๋ายอีอีดำรงตำแหน่งผู้อำนวยการชาติก่อน ป๋ายอีอีทำรายได้ให้ป๋อโจวเป็นกอบเป็นกำ จนได้รับสมญานามว่าราชินีแห่งบริษัทตอนนั้นเธอยอมรับไม่ได้ เพราะอยากเข้าบริษัทตระกูลฮั่ว เพื่อพิสูจน์ความสามารถของตัวเองเหมือนกันทว่ากลับถูกฮั่วเยี่ยนฉือเย้ยหยัน‘เธอจะไปทำงานเนี่ยนะ? เธอรู้จักวิธีเอาตัวรอดในบริษัทหรือไง? ป๋ายอีอีต้องใช้เวลา ทุมแรงกายแรงใจไปตั้งมากมายกว่าจะได้รับการยอมรับจากคณะกรรมการบริษัท แต่เธอคิดจะใช้คำพูดทะเยอทะยานไม่กี่คำมาพิสูจน์ตัวเองเนี่ยนะ?’‘เฉียวสือเนี่ยน ฐานะทางบ้านของป๋ายอีอีไม่ได้มีเท่าเธอ แต่ป๋ายอีอีขยันสร้างความก้าวหน้าให้ตัวเอง ทั้งยังรู้หนังสือรู้มารยาท! ใครจะไปเหมือนเธอ ที่วัน ๆ นอกจากใช้อำนาจรังแกคนอื่นแล้วก็ท