Semua Bab His Brother's Wife: Bab 21 - Bab 30

-=Miranda's POV=-"Welcome back Miranda." walang kabuhay buhay na lumabas sa bibig ko, mabigat man sa loob ko ang iwan ang pamilya ko sa ampunan ay alam kong kailangan ko ng balikan ang dati kong buhay, kaya naman kahit mabigat sa loob ko ay bumalik ako sa Manila sa condo unit ko.Sandali kong ginala ang paningin ko sa loob ng unit ko, walang pinagbago ng iwan ko ito, malinis pa din naman dito dahil may binayaran akong mag memaintain ng kalinisan non habang nakatira ako sa bahay nila Anthony.Walang nagbago maliban sa isa, at iyon ay pagbabago sa akin ng dahil sa pagsunod ko sa nararamdaman ko kahit na nga ba alam kong malaking sugal ang sundin ang nararamdaman ko.Kahit anong pilit kong huwag isipin si Ang ay hindi ko pa din magawa na para bang awtomatikong papasok ang maamo nitong mukha sa isip ko."Hanggang kailan ka magmamahal Miranda?" mapait kong tanong sa sarili ko, habang marahan na hinihimas ang impis kong tiyan, simula kasi nang magkita kami ni Anthony at sinabi nito sa akin

-=Ang's POV=-Sinabi kong hindi ako magpapakita dito at tanging sa malayo ko lang siya titignan pero nang makita ko at marinig ang ginagawang pagpapahiya ng naturang matandang babae kay Miranda ay hindi ko natiis na basta na lang manood sa ginagawa nito.Kaya naman hindi na ako nagdalawang isip na lumapit sa dalawa lalo na't nakikita ko ang paghihirap ng loob ng dalaga."That's enough!" hindi ko na napigilan ang sarili ko dahil sa nakikita kong paghihirap nito ay mas lalo ako ang nasasaktan dahil walang karapatan ang matandang babaeng iyon na pagsalitaan ng masama ang dalaga."And who the hell are you para patigilin ako?! Don't you know this girl is a gold digger bitch!" matapang na sinabi nito sa akin."Nagkakamali kayo ang babaeng inaalipusta ninyo ay isang babaeng may mabuting puso at ang babaeng labis kong minamahal." ang nasambit ko kasabay ng pagtingin sa mga mata ng dalaga.Kitang kita ko ang emosyong nabuo sa mga mata nito habang nakatingin sa akin, kita ko din ang pangingilid

-=Miranda's POV=-Kita ko ang labis na pagkagulat na nagregister sa mukha ni Ang ng marinig ang hiling ko para dito gulat na sinundan ng labis na sakit na lalong nagpapahirap ng nasa loob ko."Ganoon na ba talaga kalaki ang galit mo na gusto mo na talaga ako tuluyang lumayo sayo?" puno ng pait na tanong nito sa akin, I tried to fight the urge to cry sa nakikita kong paghihirap dito dahil kailangan ko itong gawin, ayokong dumating sa araw na marealized nitong hindi naman pala talaga ako nito mahal na tanging guilt lang ang nararamdaman nito."Nagkakamali ka Ang........ ginagawa ko ito para sayo dahil alam ko kung gaano mo pinaghirapan ang inaalok sayo ni Ang at maliban doon ay gusto kong masigurado mo ang nararamdaman mo sa akin at kung sakaling pareho pa din ang nararamdaman mo sa akin matapos ang dalawang taon ay nandito ako." sobrang lungkot ko isipin pa lang na mawawala ito sa akin pero alam kong ito ang kailangan mangyari, we need to sort out both of our feelings.Kitang kita ko a

-=Miranda's POV=-Matapos namin makakuha ng confirmation na dadalo ang mag-asawang Cervantes ay agad naming pinaghandaan ang anniversary ng bahay ampunan, ito kasi ang unang beses na pumayag ang bilyonaryong si Henry Cervantes na tanggapin ang alok namin, para na din makapagpasalamat kami ng personal dito sa lahat ng tulong na binigay nito sa Gawad Kalinga.We only have two weeks para maayos ng mabuti ang lahat ng preparations bago ang naturang araw, abala ang lahat sa pag-aayos gayon din ang mga batang gustong magperform para kay Henry."Makakaya ba natin to Mira?" tanong ni Ate Lita sa akin."Makakaya natin to." ang nakangiti kong sinabi nito, pero sa totoo lang ay hindi ako sigurado sa bagay na iyon lalo na't kulang kami ng taong tutulong sa amin, kaya naman labis na pagpapasalamat ko ng dumating si Ram kasama ang asawa nito para tumulong."Need some help?" nakangiting tanong sa akin ni Ram at laking gulat ko ng may mga iba pa pala itong mga kasama na mukhang binayaran nito kaya na

-=Miranda's POV=-Kailan mo nga ba masasabing tama na, na game over na? Mahirap talagang maglet go dahil pinanghawakan mo ang posibilidad na maaring pareho pa din ang nararamdaman niya noon hanggang ngayon.Gulong-gulo ang isip ko at durog na durog ang puso ko habang tila paulit-ulit na naglalaro sa isip ko ang nakita ko sa parking lot kanina, sobrang sakit na makita mong ang taong mahal mo at hinintay mo nang ilan taon ay masaya na sa ibang tao.Halos mahilam ang mga mata ko sa luha na walang tigil na dumadaloy sa mga mata ko, wala naman akong ibang sisihin kung hindi ang sarili ko at ngayon nga nawalan na ako ng pagkakataon na ipagpatuloy ang kung anumang meron kami ni Ang noon, mananatili sa akin ang katanungan kung paano kaya kung pumayag na lang ako sa gusto ni Ang two years ago, mauuwi nga ba sa realization ni Ang na hindi naman talaga pagmamahal ang nararamdaman nito kung hindi guilt lang o baka naman kung guilt man ang naramdamanan nito noon ay mauwi iyon sa pagmamahal, pero k