All Chapters of The Spoiled Wife of Attorney Dankworth: Chapter 1091 - Chapter 1100

MULI PANG DUMIKIT ANG labi ni Brian sa noo ni Ceska upang iparamdam ang pagmamahal niya.“Hindi mo kailangang matakot. Wala ka ‘ring dapat na gawin. Ako na ang bahalang mag-explain. Hindi mo rin kailangang matakot sa magiging galit ng Mommy ko, as long as gusto mo na siyang maging Mommy…” may panunuya sa boses ni Brian kung saan biglang naalala ni Ceska na bahagi ng kanilang kabataan noon. Sinamaan na siya ni Ceska ng tingin at pabiro ng itinulak palayo sa kanyang katawan. Nakangisi na kasi si Brian na alam na niya ang dahilan. Ipinapaalala na naman nito ang ginawa niyang pagtanggi noon. Seryoso ang usapan nila tapos bigla naman nitong isisingit iyon? Sinong hindi uurong ang luha? Nang-aasar pa ito e. “Kung pumayag ka lang noon—” Pilit na bumangon na si Ceska na bakas sa mukha niya ang pagkapikon. Hindi talaga niya iyon nilulubayan.“Hindi mo ako kinagat at binigyan ng trauma sa’yo?” tanong niya dahil iyon naman ang nais nitong sabihin. Umalingawngaw pa sa apat na sulok ng silid n

BAGAMA’T NALASING SA kanyang nagdaang kaarawan si Conrad, nang magising siya ng madaling araw ay natagpuan na lang niya ang kanyang sarili na nagtungo ng silid ng anak upang sana ay silipin ito.“Ceska?” Ilang beses niyang kinusot ang kanyang mga mata nang makitang wala sa kama ang anak. Pumasok pa siya upang tingnan ito sa loob ng banyo, ngunit nanatiling tahimik ang buong silid. Wala siyang imik na lumabas. Bumalik na ng kanilang silid ng asawa. Gising na gising na ang diwa niya. ‘Yung tipong nawala ang hangover ng pagkakalasing niya kagabi. “Cora!” pukaw niya sa asawa. Tinanggalan ito ni Conrad ng kumot nang gumalaw lang upang tuluyang magising at harapin siya. “Ano bang problema mo, Conrad? Ang aga-aga pa! Late na akong natulog kagabi dahil sa’yo. Kung gusto mo ng kape, bumaba ka na at magpatimpla sa maid.”Hindi pinansin ni Conrad ang sinabi ng asawa. Iiling-iling na pinagmasdan lang siyang namaluktot ang katawan dahil sa lamig at nanatiling nakapikit.“Pinayagan mong umalis

MULI PANG NAGKATINGINAN ang mag-asawa na hindi makapaniwala sa kanilang narinig. Mula ba talaga iyon sa bibig ni Franceska? Anak ba talaga nila ang nagsalita at hindi ibang tao? Parang may sapi yatang ibang kaluluwa ang anak nila. Hindi ba ito tinuruan ni Brian ng kanyang mga sasabihin sa kanila? Mukha namang hindi at galing ito mismo sa kanya. Muli pang nagkatinginan ang mag-asawa, parang wala na talaga silang magagawa upang paglayuin ang magkasintahan.“O siya, sige. Ano pa nga bang magagawa namin ng Daddy mo?” talunang tugon ni Cora na nakatingin na ngayon sa anak. “Gusto mo rin naman iyan. Ayoko lang na sa bandang huli ay pagsisisihan mo ang naging desisyon mo dahil masakit na.”Saglit na lumipat kay Brian ang mga mata noon ni Cora. May pagbabanta, ngunit puno ng pakiusap na alagaan siya.“Kung mahal niyo talaga ang bawat isa, panindigan niyo ‘yan hanggang dulo. Huwag kayong bibitaw sa bawat isa.” Nakagat na ni Ceska ang kanyang labi. Hindi na niya mapigilan pang maging emosyonal

NAPAHILOT NA SA kanyang sentido si Brian. Biglang nanakit iyon nang maisip na naroon ang babae. Hindi maganda ang kutob niya. Hindi pa nga niya magawang ma-settle ang tungkol sa kanyang ina tapos biglang itong si Piper ay e-extra pa? Sinusukat ng babaeng ito ang hangganan ng kanyang pasensya. Buong akala niya ay tapos na sila. Naging malinaw na ito. Humakbang pa si Brian palabas ng mansion. Hindi alam kung pupuntahan ang babae o hahayaan na lamang ito. Napatingin siya sa klima sa labas na halatang mas pababa pa dahil sa kapal ng mga hamog na bumabalot sa paligid. Hindi niya na dapat pa itong sinasama sa mga inaalala niya. Wala na siyang pakialam sa kanya ngunit bilang lalaki parang hindi niya magawang hayaan. Mamaya niyan kapag nagkaroon ito ng sakit ay maging kasalanan niya pa dahil siya ang pinunta.“Bumaba ka na ng Maynila. Hindi kita mahaharap. Hindi ka rin pwedeng pumasok sa loob ng mansion namin dahil ang alam ng mga magulang ko ay tapos na tayo.” malumanay ang pagkakasabi niya

SA LAKAS NI Brian ay walang kahirap-hirap na nahila niya ang katawan ng dalawang kapatid na hindi man lang nakakuha ng jacket. Makahulugang nagakatinginan si Briel at Giovanni na piniling huwag na lang makialam sa kanilang mga anak. Mukha namang hindi masama ang hangarin ni Brian na sinasama pa ang mga kapatid. Nakapangbahay lang din ang dalawa na ang sapin sa paa ay normal na tsinelas sa loob ng mansion na may balahibo, ngunit wala na silang naging reklamo nang makalulan silang tatlo ng kotse. Nasa front seat si Gia na panay ang irap habang nakahalukipkip, pinapakita kay Brian na ayaw niya talagang sumama dito, habang si Vaniel ay nasa likod at may napipikon ng mukha.“Sinama mo pa talaga kami Kuya—” “Sssh, may tatawagan ako.” si Brian na abalang kinakabit na ang seatbelt habang nasa isang tainga ang cellphone.“Mr. Hidalgo, narito po ang anak niyo sa labas ng aming mansion. Pwede po bang pakisundo? Hindi ko siya mahaharap. I’m a busy person. Also, I can't guarantee that if she keep