All Chapters of องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น: Chapter 1461 - Chapter 1470

องค์ชายเจ็ดพลันเดือดดาลขึ้นมาทันที “องค์รัชทายาท เจ้าคงจะดูแคลนข้าเกินไปแล้วกระมัง!”หลี่หลงหลินแค่นเสียงเย็นชา “มิใช่ข้าดูแคลนเจ้า ด้วยความสามารถของเจ้าในตอนนี้ แม้แต่พระชายาองค์รัชทายาทก็ยังเอาชนะไม่ได้ ยิ่งมิต้องพูดถึงจางไป่เจิง เจ้ามิใช่คู่ต่อสู้ของเขาเลยแม้แต่น้อย”องค์ชายเจ็ดพลันเดือดดาลอีกครา “องค์รัชทายาท เจ้าดูแคลนข้าเกินไปแล้ว!”หลี่หลงหลินยังคงแค่นหัวเราะ “มิใช่ข้าดูแคลนเจ้า ด้วยฝีมือของเจ้าในยามนี้ แม้แต่พระชายาเจ้าก็ยังสู้ไม่ได้ อย่าว่าแต่จะไปคิดต่อกรกับจางไป่เจิงเลย”องค์ชายเจ็ดเหลือบมองซูเฟิ่งหลิงแวบหนึ่งแล้วแค่นเสียงเย็นชา “สตรีธรรมดานางหนึ่ง ข้าไม่ลดตัวไปสู้กับนางหรอก”ซูเฟิ่งหลิงขมวดคิ้วเล็กน้อย “องค์ชายเจ็ด เจ้าพูดเช่นนี้หมายความว่าอย่างไร?”ซูเฟิ่งหลิงฝึกยุทธ์มาตั้งแต่เยาว์วัย จิตใจรักการเอาชนะและไม่ยอมคนอย่างยิ่งนางย่อมไม่อาจทนให้ใครมาดูแคลนตนเองได้!องค์ชายเจ็ดกล่าวว่า “พระชายา แม้กองทัพตระกูลซูของเจ้าจะห้าวหาญเก่งกาจในการรบ แต่นั่นก็ไม่เกี่ยวกับเจ้า สตรีธรรมดาเช่นเจ้าอย่าได้อวดดีแถวนี้ ประเดี๋ยวจะหาว่าข้าไม่เตือนหากต้องเจ็บเนื้อเจ็บตัว!”ซูเฟิ่งหลิงพลัน

องค์ชายเจ็ดเหลือบมององค์ชายแปดอย่างดุดันองค์ชายแปดก็เข้าใจในทันที รีบหลบฉากออกไป “องค์รัชทายาท ไม่ทราบว่าเป็นอันใด จู่ๆ ข้าก็ปวดท้องขึ้นมา ขอตัวไปจัดการธุระส่วนตัวสักครู่...”แม้องค์ชายแปดจะเป็นคุณชายเสเพล แต่ก็มีไหวพริบไม่น้อยในเมื่อกล่าวว่าเป็นความลับสุดยอดในบรรดาความลับสุดยอด ย่อมเป็นเรื่องที่ตนเองไม่ควรได้ยินเมื่อเห็นองค์ชายแปดจากไปแล้ว องค์ชายเจ็ดจึงลดความระแวดระวังลง “องค์รัชทายาท ท่านอาจไม่ทรงทราบ พี่ห้าแม้ภายนอกจะดูเหมือนบัณฑิตที่อ่อนแอ แต่แท้จริงแล้ววรยุทธ์สูงส่งยิ่งนัก ไม่ใช่ดังที่เห็นภายนอกเลยแม้แต่น้อย...”“โดยเฉพาะวิชาตัวเบาของเขา มาไร้เงาไปไร้ร่องรอย!”หลี่หลงหลินขมวดคิ้วเล็กน้อย “จริงรึ?”องค์ชายเจ็ดกล่าวเสียงหนักแน่น “จริงแท้แน่นอน ครั้งหนึ่งข้าเคยไม่เชื่อเรื่องเหลวไหลนี้ และเคยประลองกับองค์ชายห้าหลายครั้ง อาจกล่าวได้ว่า ฝีมือของข้าเมื่ออยู่ต่อหน้าองค์ชายห้า ก็เปรียบดุจทารก ไม่อาจต้านทานได้เลยแม้แต่น้อย”หลี่หลงหลินกล่าวเสียงหนักแน่น “เช่นนั้นเจ้าหมายความว่า ฝีมือขององค์ชายห้ายังจะเหนือกว่าพระชายาอีกหรือ?”องค์ชายเจ็ดครุ่นคิดครู่หนึ่งแล้วพยักหน้า “เกรงว่าจะเ

“ก็เลยทำอะไรหนักๆ ไม่ได้ ได้แต่อ่านโคลงกลอนอยู่บ้าง ด้วยเหตุนี้เอง ตั้งแต่เล็กจึงไม่เป็นที่โปรดปรานของเสด็จพ่อ ข้าเองก็ไม่อยากอยู่ในวังให้เป็นที่ขัดพระเนตรของเสด็จพ่อ จึงได้แต่อาศัยอยู่ในกระท่อมมุงฟางบนภูเขาทิศเหนือแห่งนี้”หลี่หลงหลินอาศัยแสงจันทร์ มองเห็นใบหน้าขององค์ชายห้าซีดขาวราวกับกระดาษ ท่าทางเหมือนวิญญาณไม่อยู่กับเนื้อกับตัว เกรงว่าเพียงลมพัดผ่าน ก็จะพัดพาวิญญาณให้ปลิวหายไปอย่าว่าแต่องค์ชายห้าจะเป็นผู้ฝึกยุทธ์เลย เขาดูบอบบางยิ่งกว่าสตรีในหออี๋หงเสียอีกยิ่งไปกว่านั้น หากองค์ชายห้ามีวรยุทธ์สูงส่ง วิชาตัวเบาเป็นเลิศดังที่กล่าวจริง แล้วเหตุใดจึงต้องปิดบัง?ด้วยนิสัยที่โปรดปรานการทหารของเสด็จพ่อ อย่างไรเสียก็คงจะแต่งตั้งให้องค์ชายห้ามีตำแหน่งในกรมทหารบ้าง คงไม่ปล่อยให้อยู่ในกระท่อมมุงฟางบนภูเขาทิศเหนืออันอ้างว้างเปล่าเปลี่ยวเช่นนี้สภาพความเป็นอยู่ดูอ้างว้างและน่าเวทนาหรือว่าแท้จริงแล้วองค์ชายเจ็ดเป็นคนโกหก?คนที่ใส่ร้ายจางไป่เจิงแท้จริงแล้วคือเขา?หลี่หลงหลินรู้สึกว่ามีบางอย่างผิดปกติประสบการณ์บอกหลี่หลงหลินว่า เรื่องใดผิดปกติ ย่อมมีสิ่งไม่ชอบมาพากลซ่อนอยู่หลี่หลงหลิ

ลักษณะของจอกสุราเหมือนกับที่จางไป่เจิงใช้ในวันนั้นไม่มีผิด! จุดประสงค์ก็เพื่อทดสอบองค์ชายห้า ต้องการดูว่าเขาจะมีปฏิกิริยาอย่างไรองค์ชายห้าเบิกตากว้าง ราวกับเห็นภูตผี “นี่... จอกสุรานี่มาอยู่ที่นี่ได้อย่างไร! ข้าโยนมันทิ้งไปแล้วไม่ใช่รึ!”“เป็นไปไม่ได้!”“นี่มันเป็นไปไม่ได้!”องค์ชายห้าพลันได้สติ มองไปยังหลี่หลงหลิน “องค์รัชทายาท นี่ท่านหมายความว่าอย่างไร?”องค์ชายห้าเพิ่งจะเข้าใจว่า ทั้งหมดนี้เป็นแผนการที่หลี่หลงหลินวางไว้จุดประสงค์ก็เพียงเพื่อให้ตนเองก้าวเข้าสู่กับดักทีละก้าวหลี่หลงหลินยิ้มเล็กน้อย “องค์ชายห้า เจ้ากำลังพูดอะไร? ข้าชักจะไม่เข้าใจเสียแล้ว”“จอกสุรานี้ข้าเพียงแค่นำมาจากตำหนักฉางเล่อของเสด็จแม่ มีสิ่งใดผิดปกติรึ?”“หรือว่าองค์ชายห้าไปขโมยจอกสุรามาจากตำหนักพระมารดา เลยร้อนตัวอยู่ตลอดเวลา?”องค์ชายห้ากัดฟันกรอด “หลี่หลงหลิน เจ้าต้องการจะพูดอะไรกันแน่! อย่ามาพูดจาอ้อมค้อมที่นี่! มีอะไรก็พูดมาตรงๆ!”ในชั่วพริบตา บรรยากาศรอบตัวองค์ชายห้าก็เปลี่ยนไปโดยสิ้นเชิง ไม่เหลือเค้าของบัณฑิตที่อ่อนแอเมื่อครู่เลยแม้แต่น้อยหลี่หลงหลินกล่าวเสียงหนักแน่น “องค์ชายห้า ในเมื่อ

เพียงเห็นเขารวบนิ้วชี้และนิ้วกลางเข้าด้วยกัน เด็ดใบไผ่ที่กำลังร่วงหล่นกลางอากาศ จากนั้นจึงนำมาจรดริมฝีปาก เสียงหวีดแหลมใสพลันดังสะท้านก้องฟ้าพรึ่บ พรึ่บ พรึ่บ! ภูเขาเป่ยซานที่แต่เดิมมืดมิดสนิท พลันสว่างวาบขึ้นด้วยแสงจากคบเพลิงนับไม่ถ้วน!องค์ชายห้าเพิ่งจะตระหนักได้ ว่าตนเองถูกเหล่าองครักษ์เสื้อแพรล้อมกรอบไว้เรียบร้อยแล้ว!ทั้งหมดนี้ล้วนเป็นแผนการที่หลี่หลงหลินวางไว้อย่างแยบยล!เหล่าองครักษ์เสื้อแพรต่างก็โก่งคันธนูพาดลูกศร เล็งเป้ามายังเขาเป็นตาเดียวเพียงหลี่หลงหลินออกคำสั่งเดียว ร่างของเขาย่อมถูกยิงจนพรุนเป็นรังผึ้งอย่างมิต้องสงสัย!องค์ชายห้าขมวดคิ้วมุ่น จ้องเขม็งไปยังหลี่หลงหลิน “คาดไม่ถึง ว่าเจ้าจะเตรียมการมาพร้อมถึงเพียงนี้!”หลี่หลงหลินกล่าวด้วยน้ำเสียงเรียบเฉย “การที่ทำให้ข้าต้องเตรียมการถึงขั้นนี้ได้ ก็นับเป็นเกียรติอย่างสูงของเจ้าแล้ว”“บัดนี้ข้าจะให้โอกาสเจ้าสักครั้ง จงละทิ้งการต่อต้านเสีย แล้วบอกข้ามาว่าเหตุใดเจ้าจึงคิดใส่ร้ายจางไป่เจิง! ข้าจะละเว้นโทษตายให้เจ้า!”องค์ชายห้าเผยรอยยิ้มเหี้ยมเกรียมบนใบหน้า “หลี่หลงหลิน เจ้าหยุดพล่ามวาจาเหลวไหลเช่นนี้ได้แล้ว เจ้าคิดว่