ทันใดนั้นองค์ชายห้าก็หายวับไป ปรากฏกายอีกครั้งในระยะสามจั้ง พุ่งตรงไปยังป่าไผ่ ขอเพียงเข้าสู่ป่าไผ่ได้ ไผ่ที่สูงเสียดฟ้าบังแสงตะวันเหล่านั้นก็จะเป็นโล่กำบังชั้นดีตามธรรมชาติ แม้จะมีธนูมากมายเพียงใด ก็ไม่อาจยิงถูกตัวเขาได้! หลี่หลงหลินออกคำสั่งอีกครั้งว่า “ยิงธนู! อย่าให้มันหนีไปได้!” แม้เขาจะเตรียมการไว้ล่วงหน้าแล้ว แต่ความเร็วขององค์ชายห้าก็ยังคงเกินความคาดหมายไปบ้าง หากไม่ใช่คืนนี้ที่จันทรากระจ่างแจ้ง แสงจันทร์ขาวนวลสาดส่องทั่วพื้นปฐพี ด้วยฝีเท้าที่องค์ชายห้าหายวับไปเมื่อครู่ หากเขาหลบเข้าไปในป่าไผ่ พวกองครักษ์เสื้อแพรคงไม่มีใครมองเห็น ยิ่งไม่ต้องพูดถึงการยิงให้ถูกตัวเลย แม้ในใจขององครักษ์เสื้อแพรจะลังเลอยู่บ้าง แต่คำสั่งทหารนั้นหนักแน่นดุจขุนเขา ทุกคนไม่กล้าละเลยในหน้าที่ เหล่าทหารต่างคิดว่าวันนี้มาเพียงเพื่อล้อมจับองค์ชายห้า แต่ไม่คาดคิดว่าหลี่หลงหลินจะเด็ดขาดถึงเพียงนี้ ถึงกับต้องการกำจัดเขาให้สิ้นซาก! ซู่ ซู่ ซู่! ลูกธนูนับไม่ถ้วนแหวกอากาศยามค่ำคืน พุ่งตรงไปยังองค์ชายห้า พวกเขาทุกคนล้วนเป็นพลธนูฝีมือเยี่ยมที่จางอี้คัดเลือกมาโดยตรงจากกององครักษ์เสื้อแพรตามคำ
Baca selengkapnya