All Chapters of องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น: Chapter 1451 - Chapter 1460

1659 Chapters

บทที่ 1451

หลี่หลงหลินเลิกคิ้วขึ้น “อ๋อ? เจ้าไม่รู้เรื่องอันใดทั้งนั้น? เช่นนั้นเจ้าในฐานะหัวหน้าผู้ดูแลฝ่ายใน ผู้อยู่ใต้อาณัติทำผิดใหญ่หลวง เจ้ากลับไม่รู้เรื่อง อย่างน้อยก็สมควรมีความผิดฐานละเลยหน้าที่กระมัง!”“ข้าให้เจ้าไปหาจอกเหล้า เจ้ากลับบ่ายเบี่ยง นี่คือความผิดฐานปกป้องผู้กระทำผิด!”“ยิ่งไปกว่านั้น เจ้าเป็นถึงผู้บัญชาการองครักษ์เสื้อแพร รับผิดชอบกำกับดูแลและตรวจสอบเหล่าขุนนาง! ฮองเฮาถูกลบหลู่ การกระทำขององครักษ์เสื้อแพรทั้งหมดนี้ นี่คือความผิดฐานบกพร่องต่อหน้าที่!”“ขอเพียงข้ากราบทูลฝ่าบาท ความผิดสามข้อนี้ รับรองว่าไม่อาจรักษาชีวิตเจ้าเอาไว้ได้แน่!”“เว่ยซวิน เจ้ายอมรับผิดหรือไม่?”ตึง!เว่ยซวินคุกเข่าลงบนพื้น ร่างกายสั่นเทาไม่หยุด ใบหน้าเผือดซีดดุจกระดาษตอนนี้เองเขาถึงย้อนนึกขึ้นได้ รัชทายาทท่านนี้น่ากลัวมากเพียงใด!ย่อมไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเขาเสียสติไปแล้วกระมัง?“องค์ชาย ท่านระงับโทสะด้วย...”ใบหน้าเว่ยซวินเปี่ยมความหวาดกลัว เสียงสั่นเครือ “ก็แค่จอกเหล้าไม่ใช่หรือ? บ่าวจะรีบไปหาเดี๋ยวนี้เลย! หนึ่งชั่วยาม...ไม่ ครึ่งชั่วยาม บ่าวจะนำจอกเหล้าไปส่งที่สกุลซูพ่ะย่ะค่ะ!”หลี่หลงหลิน
Read more

บทที่ 1452

หลังเว่ยซวินยืนยันกับหลี่หลงหลินว่าเรื่องนี้ไม่เกี่ยวข้องกับตนหลายครั้งแล้วเขาถึงกล้าพาคนออกจากจวนสกุลซูกลัวภายภาคหน้าเรื่องนี้จะทำให้ตนต้องเดือดร้อนนั่นก็คือการถูกปรักปรำที่พูดได้ไม่ชัดเจนหลังซูเฟิ่งหลิงมองส่งเว่ยซวินจากไป ใบหน้าสะท้อนความสงสัย “องค์ชาย หม่อมฉันมีเรื่องหนึ่งที่ไม่เข้าใจ อยากถามท่าน”หลี่หลงหลินพยักหน้าเบาๆ “เรื่องใด?”ซูเฟิ่งหลิงเอ่ยถามว่า “องค์ชาย เหตุใดเมื่อครู่ตอนเว่ยกงกงพูดว่าจะตรวจสอบนางกำนัลและขันทีในตำหนักฉางเล่อ ท่านพูดว่าไม่จำเป็น ตอนนี้จอกเหล้าหายไปแล้ว หรือว่านางกำนัลและขันทีไม่น่าสงสัยกระนั้น?”หลี่หลงหลินส่ายหน้าและพูดว่า “สนมรัก เหล่านางกำนัลและขันทีของตำหนักฉางเล่อไม่มีวันทำเรื่องพรรค์นี้ ดังนั้นเรื่องจอกเหล้าถูกขโมยไปนี้จะต้องไม่เกี่ยวข้องกับพวกเขาแน่”“ต่อให้เว่ยกงกงตรวจสอบก็ไม่ได้รับข่าวมีประโยชน์อันใด”ซูเฟิ่งหลิงไม่เข้าใจ “องค์ชาย เหตุใดท่านมั่นใจถึงเพียงนี้?”หลี่หลงหลินหัวเราะเบาๆ “สนมรัก เจ้ายังไม่รู้ วังหลังดูแลอย่างเข้มงวด ยิ่งไปกว่านั้นของสิ่งนี้ยังเป็นสิ่งของที่อยู่ในการดูแล หากถูกพบว่านางกำนัลขันทีขโมยของแล้วล่ะก็ อย่างน้อยก็ต
Read more

บทที่ 1453

อยากทำเรื่องนี้ให้ชัดเจนสำหรับเขาไม่ใช่เรื่องยากลำบากยิ่งไปกว่านั้นอีกฝ่ายต้องการทำร้ายจางไป่เจิงจนตายก็มีเพียงเป้าหมายเดียวนั่นคือมีผลประโยชน์!ผู้คนทั่วหล้าเบียดเสียดเข้ามา ก็เพื่อแสวงหาผลประโยชน์ผู้คนทั่วหล้าวุ่นวายจากไป ก็เพื่อผลประโยชน์มีเพียงผลประโยชน์ยิ่งใหญ่ที่สุด นี่ถึงมีคนยอมเสี่ยงอันตรายเพื่อใส่ร้ายแม่ทัพของแคว้นไล่ตามเบาะแสนี้ไป จะต้องสืบกระจ่างแน่ว่าตกลงผู้อยู่เบื้องหลังเป็นใครวันต่อมารุ่งอรุณเบิกฟ้า แสงอ่อนปกคลุมนับพันลี้หลี่หลงหลินตื่นนอนแต่เช้า แต่งตัวเรียบร้อยแล้วก็เตรียมเข้าวังในเมื่อจางไป่เจิงถูกปรักปรำ เช่นนั้นก็ต้องคิดหาทาง ช่วยออกจากคุกโดยเร็วย่อมดีที่สุดราตรียาวนานฝันมากเกินไป อาจเกิดความเปลี่ยนแปลงเอาได้ซูเฟิ่งหลิงเตรียมม้าไว้ตั้งแต่แรกแล้วนางสวมเกราะเงินเสื้อคลุมแดง รวบผมทรงหางม้าสูง มือถือทวนเงิน ท่วงท่าห้าวหาญ รัศมีไม่ธรรมดาซูเฟิ่งหลิงเอ่ยถามว่า “องค์ชาย วันนี้พวกเราจะเริ่มสืบจากองค์ชายคนใดก่อน”ตอนนี้เป้าหมายผู้ต้องสงสัยมีสามคนการสืบคดีจะต้องมีลำดับก่อนหลังจะต้องแน่ใจก่อนว่าจะลงมือจากเป้าหมายใดก่อนจะไร้เป้าหมายไม่ได้หลี่หล
Read more

บทที่ 1454

เสียงตะโกนภายนอกดังมากขึ้นเรื่อยๆ เหล่าทหารเองก็วู่วามมากขึ้นเรื่อยๆประตูอู๋เหมินถูกกระแทกเสียงดังเป็นระลอกเดิมทีองครักษ์เสื้อแพรก็ไม่สามารถขัดขวางทหารมุทะลุเหล่านี้เอาไว้ได้อยู่แล้วเว่ยซวินเผยสีหน้าเสียใจน้ำตาคลอเบ้า “ฝ่าบาทรู้เรื่องนี้ก็กริ้วหนัก ให้บ่าวพาองครักษ์เสื้อแพรมากำราบทหารเหล่านี้พ่ะย่ะค่ะ”“แต่องค์ชายเองก็รู้ เหล่านี้ล้วนเป็นผู้อยู่ใต้อาณัติแม่ทัพจาง แต่ละคนเลือดร้อนดื้อรั้น มุทะลุไม่ธรรมดา ไฉนเลยจะฟังคำพูดของบ่าว?”“องค์ชาย ท่านรีบหาทางช่วยบ่าวเถอะ หากจัดการทหารเหล่านี้ไม่ได้ ฝ่าบาทลงโทษบ่าวขึ้นมา บ่าวจะต้องแย่แน่พ่ะย่ะค่ะ!”“ยิ่งไปกว่านั้น ไม่แน่ว่าทหารเหล่านี้จะก่อเรื่องอันใดขึ้นมาอีก”หลี่หลงหลินขมวดคิ้ว “พาข้าไปดูสถานการณ์ก่อนค่อยว่ากัน”เขาคิดไม่ถึงเลยว่าทหารเหล่านี้จะกล้ามาก่อเรื่องที่ประตูอู๋เหมินประตูอู๋เหมินเป็นสถานที่เช่นไร?นี่คือประตูหลักของวังหลวงเชียวนะ!โวยวายก่อเรื่องหน้าประตูวังตั้งแต่เช้า เป็นเรื่องร้ายแรงอย่างยิ่ง!จะต้องรู้ว่าพูดเบาสักหน่อยนี่เรียกว่าก่อเรื่อง หากพูดร้ายแรงสักหน่อย นี่คือกำลังก่อกบฏ!หากฮ่องเต้หวู่ลงโทษ คนเหล่านี้ย่อ
Read more

บทที่ 1455

หลี่หลงหลินกวาดตามองทุกคน เหล่าทหารที่ทีแรกยังโวยวายสงบลงในทันใด เงียบงันไร้เสียงเขาพูดเสียงเคร่งขรึม “ข้าให้เวลาพวกเจ้าหนึ่งก้านธูป รีบหายไปจากหน้าข้าเดี๋ยวนี้!”“หาไม่แล้ว วันนี้ข้าจะทำให้โลหิตเจิ่งนองประตูอู๋เหมิน พวกเจ้ามาแล้วจะไม่มีวันกลับไปได้อีก!”ทุกคนชะงักไป ภายในสายตาเปี่ยมความตกตะลึงหลี่หลงหลินเป็นคนกล้าพูดกล้าทำ ในเมื่อเขากล้าพูดเช่นนี้ เขาก็กล้าทำเช่นนี้!แต่ไม่มีใครคิดว่าหลี่หลงหลินจะโอหังเผด็จการถึงเพียงนี้!ผู้เก่งกล้าเพียงหนึ่งเดียว ศัตรูนับหมื่นก็ยากจะทะลวงเข้าไปได้!ทหารทั้งหมดรู้สึกเพียงร่างกายหนักขึ้นมานับพันชั่ง ถูกกดดันจนหายใจไม่ออก สีหน้าแดงก่ำสายตาทุกคนล้วนตกลงบนแม่ทัพเฒ่าผู้เป็นหัวหน้าเขาเป็นรองแม่ทัพของจางไป่เจิง อีกทั้งยังเป็นแม่ทัพเก่าแก่ที่สุดภายในกลุ่ม มาร้องขอความเป็นธรรมหน้าประตูอู๋เหมินให้จางไป่เจิงก็เป็นความคิดของเขาแม่ทัพเฒ่าสืบเท้าขึ้นมาเบื้องหน้า ประกบมือเบาๆ พูดเสียงเคร่งขรึม “รัชทายาท ต่อให้ปีนั้นท่านมีบุญคุณต่อพวกเรา พวกเราล้วนจดจำไว้ภายในใจ แต่เรื่องนั้นก็ส่วนเรื่องนั้น เรื่องในวันนี้ท่านไม่มีเหตุผลได้หรือ?”สีหน้าหลี่หลงหลินเคร
Read more

บทที่ 1456

หน้าประตูอู๋เหมินเว่ยซวินรีบถลันขึ้นมา ประกบมือ สีหน้าเปี่ยมความเลื่อมใส “รัชทายาท ท่านช่างเป็นผู้เฉลียวฉลาดปราดเปรื่องโดยแท้ เพียงไม่กี่คำก็สามารถสลายเหล่าทหารที่มาก่อความวุ่นวายได้แล้ว”“นี่ช่วยบ่าวได้อย่างใหญ่หลวงเลยพ่ะย่ะค่ะ! หากปล่อยให้คนเหล่านี้ก่อความวุ่นวายหน้าประตูอู๋เหมินต่อไป ก็ไม่รู้ว่าฝ่าบาทจะลงโทษบ่าวเยี่ยงไร”“ขอบพระทัยรัชทายาทมากพ่ะย่ะค่ะ!”หลี่หลงหลินเหล่มองเว่ยซวินแวบหนึ่ง “เว่ยกงกง เจ้าซาบซึ้งใจต่อข้าจริงหรือ?”เว่ยซวินเอ่ยตอบ “ใช่แล้วพ่ะย่ะค่ะ! องค์ชาย ท่านช่วยบ่าวมากถึงเพียงนี้ ไฉนเลยบ่าวจะไม่รู้สึกจากใจจริงพ่ะย่ะค่ะ?”หลี่หลงหลินพูดเสียงเรียบ “เว่ยกงกง ปกติผู้อื่นมาขอร้องเจ้าทำงาน น่ากลัวว่าคงไม่ได้ตอบแทนเจ้าเช่นนี้กระมัง?”“หรือเจ้าคิดว่าหน้าตาของตนใหญ่มากถึงเพียงนั้น พูดเพียงไม่กี่คำก็ผ่านพ้นไปแล้ว?”ตึง!เว่ยซวินรีบคุกเข่าบนพื้น พูดเสียงสั่นๆ “องค์ชาย บ่าวไม่ได้หมายความเช่นนั้นพ่ะย่ะค่ะ...”หลี่หลงหลินพูดว่า “ในเมื่อไม่ได้หมายความเช่นนั้น ถ้าอย่างนั้นเจ้าหมายความเช่นไร?”เว่ยซวินคุกเข่าตัวสั่นเทิ้มบนพื้น หวาดกลัวจนไม่กล้ากระทั่งผายลมหลี่หลงหลินพูด
Read more

บทที่ 1457

หลี่หลงหลินออกคำสั่ง “ไปแจ้งหน่อย ข้ามาพบองค์ชายแปด”องครักษ์ชะงักไป พูดว่า “องค์ชาย องค์ชายแปดไม่อยู่ตำหนักบรรทมพ่ะย่ะค่ะ....”หลี่หลงหลินขมวดคิ้ว “เช่นนั้นเขาอยู่ที่ใด?”องครักษ์ส่ายหน้า “ข้าน้อยเองก็ไม่รู้พ่ะย่ะค่ะ ช่วงนี้องค์ชายแปดไม่กลับมาค้างแรมบ่อยๆ พวกเราเองก็ไม่รู้ความเคลื่อนไหวของเขา ยิ่งไม่กล้าถาม...”หลี่หลงหลินใคร่ครวญดูแล้วก็พยักหน้า จากนั้นพาซูเฟิ่งหลิงกลับขึ้นรถม้าซูเฟิ่งหลิงพูดเสียงเครียด “องค์ชาย องค์ชายแปดนี้คงไม่ใช่ได้รับข่าวจึงหนีไปเพราะกลัวความผิดแล้วกระมัง?”หลี่หลงหลินส่ายหน้า “เกรงว่าไม่ใช่...”ซูเฟิ่งหลิงแปลกใจอยู่บ้าง “องค์ชาย สถานการณ์ในตอนนี้แจ่มแจ้งถึงเพียงนี้แล้ว นอกจากเขาหนีไปยังจะเป็นอันใดได้อีกเล่า? อิงตามที่หม่อมฉันเห็น เขาคือคนร้ายทำร้ายแม่ทัพจางเพคะ”หลี่หลงหลินส่ายหน้า “ข้ารู้ว่าองค์ชายแปดอยู่ที่ใด”พูดไป หลี่หลงหลินสั่งให้รถม้ามุ่งหน้าไปนอกวังหลังผ่านไปครึ่งชั่วยามรถม้าจอดบนถนนเจริญรุ่งเรืองที่สุดในเมืองหลวงหลี่หลงหลินพูดเสียงเคร่งขรึม “สนมรัก เจ้ารอข้าด้านนอกสักครู่ ข้าไปเดี๋ยวเดียวก็กลับมา”พูดไป หลี่หลงหลินก็ลงจากรถม้าซูเฟิ่ง
Read more

บทที่ 1458

องค์ชายแปดตอบโดยไม่ยั้งคิดว่า “องค์ชาย วันนั้นเสด็จแม่เรียกพวกเราเหล่าองค์ชายสองสามคนไปยังตำหนักฉางเล่อ พูดว่าตอนนี้พวกเราอายุไม่น้อยแล้ว ถึงเวลาคลายกังวลให้ต้าเซี่ยเสียที”“ถามพวกเราว่าหากภายภาคหน้าต้าเซี่ยและชนเผ่าป่าเถื่อนทางตอนเหนือเปิดศึกอีกครั้ง ยินดีติดตามแม่ทัพจางไป่เจิงไปออกรบร่วมกัน สร้างผลงานคุณูปการให้ต้าเซี่ย ตนเองก็สามารถสร้างผลงานความดีความชอบได้!”หลี่หลงหลินเอ่ยถาม “เช่นนั้นพวกเจ้าตอบเสด็จแม่เยี่ยงไร?”องค์ชายแปดเผยสีหน้าเก้อกระดาก “องค์ชาย พูดออกมาแล้วท่านอย่าได้หัวเราะข้าเล่า ตั้งแต่เด็กจนโตข้าไม่กล้ามองเลือด ชนิดที่ว่ายามนึกถึงเลือดก็จะเวียนหัวสะอิดสะเอียน ยิ่งไม่ต้องพูดว่าออกศึกห้ำหั่นศัตรู นั่นเป็นเรื่องที่เป็นไปไม่ได้พ่ะย่ะค่ะ”“ดังนั้นข้าย่อมไม่ตกลงต่อข้อเสนอของเสด็จแม่ ก็เพราะเรื่องนี้ เสด็จแม่ยังตะคอกสั่งสอนข้าอย่างแรงหนึ่งรอบ...”หลี่หลงหลินลอบใคร่ครวญเงียบๆ ภายในใจเรื่ององค์ชายแปดเห็นเลือดแล้วเวียนหัวเคยได้ยินผ่านหูมาบ้างแต่เขารักตัวกลัวตายก็ไม่ใช่เรื่องเท็จปกติกินดื่มอย่างสุขสำราญ เพียงพูดว่าออกศึกก็จะกลายเป็นพวกเจ็บป่วยออดๆ แอดๆ ท่าทางคล้ายกำลัง
Read more

บทที่ 1459

องค์ชายแปดแปลกใจ พูดล้อเล่นขึ้นมา “องค์ชาย ท่านถามละเอียดเพียงนี้ คงไม่ใช่ต้องการช่วยจางไป่เจิงพลิกคดีหรอกกระมัง?”“ตอนนี้เขาเป็นคนใกล้ตายแล้ว ขวัญกล้าล่วงเกินเสด็จแม่ ได้รับโทษก็สมควรแล้ว ใครช่วยพูดแทนเขาก็ไม่มีประโยชน์ ท่านอย่าเสียแรงเปล่าเลย ยังไม่สู้คิดเรื่องหาความสำราญ เหตุใดต้องเสียเวลาอยู่กับคนตายคนหนึ่งด้วยเล่า?”หลี่หลงหลินพูดเสียงเครียด “ไม่ ตอนนี้ข้าสงสัยว่าจางไป่เจิงกำลังถูกปรักปรำ เหล้าของเขาถูกวางยาพิษ”“เหล้าของเขาถูกวางยาพิษ?!” เหงื่อเย็นผุดบนแผ่นหลังองค์ชายแปด “นึกถึงการกระทำของจางไป่เจิงในวันนั้นก็ผิดปกติอยู่บ้างจริงๆ ด้วยความคอแข็งของเขาดื่มเหล้าเพียงสองสามจอกย่อมไม่เมามายถึงขั้นนั้น”แววตาหลี่หลงหลินทอประกาย สบมององค์ชายแปด “ยิ่งไปกว่านั้นตอนนี้ข้ายังกล้ายืนยัน ตอนนี้คนร้ายก็คือหนึ่งในพวกเจ้าบรรดาองค์ชายทั้งสาม”องค์ชายแปดชะงักไป สีหน้าเผือดซีด รีบอธิบาย “องค์ชาย ต่อให้มอบความกล้าให้ข้ามากเพียงใด ข้าก็ไม่กล้าวางแผนปรักปรำจางไป่เจิง ต่อให้ข้าไม่อยากออกรบ ก็ไม่มีความคิดปรักปรำทำลายเขา...”หลี่หลงหลินพูดเสียงเคร่งขรึม “ข้าไม่ได้พูดว่าเป็นเจ้าเสียหน่อย ตลอดงานเลี้
Read more

บทที่ 1460

จวนอ๋ององค์ชายเจ็ดหลี่หยวนกำลังฝึกยิงธนูอยู่ภายในลานฝึกเขาอายุไล่เลี่ยกับองค์ชายแปด แต่เพราะตากแดดตากลมอยู่เสมอ เห็นได้ชัดว่าเป็นผู้ใหญ่อย่างมาก ผิวพรรณดำมืด ไว้หนวดเครา สวมใส่เกราะทั้งตัว ขับเน้นให้องอาจยิ่งขึ้นบ่าวจวนอ๋องวิ่งเหยาะๆ มาหยุดข้างกายองค์ชายเจ็ด พูดรายงานว่า “ท่านอ๋อง รัชทายาทมาเยี่ยม พูดว่ามีเรื่องต้องการพบท่าน...”องค์ชายเจ็ดไม่ตอบ ปล่อยลูกธนูออกจากคันศรแล้วสวบ!ยิงตรงกลางเป้าพอดีองค์ชายเจ็ดพูดเสียงเคร่งขรึม “ให้เขาเข้ามาเถอะ”หลังเวลาครึ่งก้านธูปผ่านไปองค์ชายแปดพาหลี่หลงหลิเข้าลานฝึกเขาก้าวเดินด้วยท่าทางยโสโอหัง ร้องตะโกนว่า “พี่เจ็ด ข้าพารัชทายาทมาเยี่ยมท่าน!”องค์ชายเจ็ดวางธนูในมือลง กล่าวทักทาย “กระหม่อมคารวะรัชทายาท”หลี่หลงหลินพูดเสียงเคร่งขรึม “ลุกขึ้นเถอะ”องค์ชายเจ็ดลุกขึ้น จัดเกราะให้เรียบร้อยแล้วเอ่ยถาม “องค์ชาย วันนี้ลมอะไรหอบท่านมาได้เล่า?”องค์ชายเจ็ดและหลี่หลงหลินไม่เคยติดต่อกันมาก่อนต่อให้พูดว่าล้วนเป็นองค์ชาย แต่หลี่หลงหลินคนเสเพลคนนี้มีเพียงองค์ชายแปดยอมขลุกอยู่กับเขาต่อให้สุดท้ายเขาได้เป็นรัชทายาท แต่ก็ทำเรื่องเหลวเหลวมากมายอ
Read more
PREV
1
...
144145146147148
...
166
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status