Lahat ng Kabanata ng Seducing My Hot Ninong Everett: Kabanata 611 - Kabanata 620

Miro POVNapagdesisyunan naming agad linisin ang organisasyon na iniwan ng mama ko. Kasama ko pa rin sina Tito Zuko, Tito Sorin at Tito Eryx. Hindi namin alam kung sino sa mga tauhan ng dating reyna ng mafia ang tunay na tapat sa akin at sino ang naghihintay lang ng pagkakataong ipagkanulo ako. Kailangan naming salain ang bawat isa.Sa isang malawak na meeting room sa isa sa mga ari-arian ko na, nakaupo sa harap namin ang halos limampung tauhan ng Mama Raya ko, sila ang mga beteranong kasapi ng organisasyon. Tahimik ang lahat habang mga seryoso silang nakangitin at nakatitig sa akin.“We are not here to ask for loyalty,” malamig kong sabi habang nakatitig sa kanila. “We are here to see who still deserves to be part of this family.”Nagpalitan ng tingin ang ilan sa kanila. Hindi ko pinansin ang kaba sa kanilang mukha. Isa-isa, tinanong ni Tito Sorin ang bawat miyembro tungkol sa kanilang katapatan, kung paano nila nakikita ang hinaharap ng organisasyon at kung handa ba silang sundan an

Miro POVSa loob ng malaki kong bedroom, nakaupo ako sa isang malambot na armchair malapit sa bintana habang nakatingin sa malawak na tanawin ng lupain na ngayon ay pagmamay-ari ko na. Hindi pa rin ako makapaniwala. Kahapon lang, parang malungkot ako dahil nagpaalam na ako sa pamilya ko, pero ngayon, isa na akong bilyonaryo at napakasaya ko talaga ngayon. Isa na rin talaga akong Mafia Boss.At dahil isa na akong mafia boss ngayon, kailangan kong patunayan sa sarili ko at sa mga taong umaasa sa akin na karapat-dapat ako sa posisyong ito.Binuksan ko ang laptop ko at nagsimulang maghanap ng impormasyon tungkol sa mga Mafia Boss. Well, marami naman na akong nalaman tungkol sa mga pinaliwanag ng mga tito ko. Ang hindi ko na lang alam ay kung ano ang tamang pag-uugali ng isang tunay na pinuno? Hindi ito simpleng negosyo. Ang mundo na ginagalawan ko ngayon ay puno ng panganib, ng pagtataksil at ng walang humpay na laban para sa kapangyarihan.“A Mafia Boss must be feared, but also respected

Samira POVNgayong araw ang unang araw ko bilang personal bodyguard ni Miro. Masaya ako kasi kikita na ako ng pera at makakapag-ipon na ako para sa future ko. Si Don Vito, nakikita ko naman na malapit na ang pagbagsak niya, manunuod na lang ako sa kung anong gagawin ni Miro, pero hindi ibig sabihin na wala akong gagawin, tutulong pa rin ako, sakto naman na personal bodyguard ako ni Miro kaya makikita at malalaman ko ang mga nagaganap.Every Saturday at Sunday lang ang uwi ko sa hacienda para ma-train ang mga manang na gustong matutong gumamit ng sandata at self-defense. Pero tuwing lunes hanggang biyernes, kailangan kong manatili sa mansyon ni Miro, grabe nga, sobrang laki ng manisyon nga, talaga ngang masasabi kong mafia boss na talaga si Miro kasi mala-palasyo ang laki nito.May sarili akong silid dito. Malaki din, parang mas malaki pa itong bedroom ko kasya sa dati naming bahay. Para ngang hindi lang ito basta kuwarto ng isang tauhan, naisip ko na hindi ako tinitignan na parang tau

Samira POVSabado ngayon. Alam kong dapat ay nagpapahinga ako, pero hindi ko magawang ipikit ang aking mga mata nang walang iniisip na plano. Monday to Friday, abala ako sa pagbabantay kay Miro, pero tuwing Sabado at Linggo, bumabalik ako sa hacienda para turuan ang mga manang. Sabi ni Miro, ang hacienda na ito ay sa amin na ng mga manang. Kaya ng malamang ng mga manang iyon, natuwa sila ng husto kasi alam nilang may magiging tahanan na sila hanggang mamatay sila. Siyempre, ganoon din ako. Isa pa, sobrang safe nito kasi napakatagong lugar nito.Alam kong mahina ang tsansa nilang makalaban nang harapan, pero kung may pagkakataong makaligtas sila gamit ang kaalaman sa self-defense, sulit na ang pagod ko. Kaya gustuhin ko mang mamahinga ng Sabado at Linggo, pipiliin ko pa ring turuan sila dahil alam kong balang-araw, magagamit din nila itong mga ituturo ko sa kanila.Nagtipon kaming lahat sa malawak na bakuran ng hacienda. Masarap ang simoy ng hangin sa umagang ito, pero alam kong hindi

Samira POVPagkatapos ng matagal na training kasama ang mga manang, pagod akong bumalik sa kuwarto ko. Ito na talaga ‘yung pahinga ko, kaunting oras lang kaya dapat ay kahit pa paano, makapag-siesta manlang kahit isa, dalawa o tatlong oras.Ramdam ko ang bigat ng katawan ko, lalo na’t nag-focus kami sa self-defense. Pero kung masakit ang katawan ko, siguro ay mas lalo na sa katawan ng mga manang. Alam kong mahirap para sa kanila ang ginagawa namin, lalo na’t may edad na ang iba, pero kailangan nilang matutong ipagtanggol ang sarili nila at matutong lumaban. Mas mabuti nang paghandaan ang paparating na gulo kaysa magsisi kami sa dulo.Pagbagsak ng katawan ko sa kama, nakaramdam agad ako ng ginhawa. Sa wakas, makakapagpahinga na rin. Pero hindi pa man ako tuluyang nakakapikit, may kumatok na bigla sa pintuan ng kuwarto ko.“Pasok,” sagot ko kahit na medyo naiinis ako sa istorbo. Bumukas ang pinto at lumitaw si Ramil, bagong ligo na. Mabuti pa siya, kahit pa paano ay nakapagpahinga na.N