All Chapters of Kung Isusuko ko ang Langit: Chapter 21 - Chapter 30

JANNA: Nagsisentimyento si mommy Amanda dahil sa nangyari kanina sa restaurant. Hindi talaga niya matanggap na nakita doon si Lizzy. Daig pa nito ang naglilihi. "Grabe, saan kaya humuhugot ng kapal ng mukha ang babaeng iyon. Alam mo, Janna, kapag naoperahan yun, hindi na tatalaban ng anesthesia yun, kasi, sa saobrang kapal ng mukha, nahawa na ang buong katawan," may gigil sa bawat binibitawan niyang salita. Lalo pa siyang nabwesit noong ihatid lang kami ni Gabriel sa bahay, at puntahan si Lizzy, "ang anak mo naman, akala mo, mauubusan ng babae kung mahabol ang babaeng iyon. Maganda nga, pero mukhang kinulang sa breeding! teacher pa naman siya!' "Tama na po mommy. Baka naman po talagang mahal niya si Gabriel. Mukha naman pong mahal din siya nung anak niyo," pinapakalma ko ang aking biyenan dahil nakikita ko kung gaano siya naaasar kay Lizzy. "Janna.. talaga bang-- hindi ka man lang nagseselos sa kanila? ang ibig kong sabihin, hindi ka man lang ba nakakaramdam kahit konting inis

Malalakas na katok ang pumukaw sa aking mahimbing na pagkakatulog. Bumalikwas ako ng bangon! Kinapa ko ang aking sarili. May suot akong damit. Hanggang sa pamaginip ay iniisip ko pang natitikman ko si Gerald? nababaliw na ata akong talaga. Tumayo ako upang alamin kung sino ang taong nasa pinto. "Mommy Amanda.." nakangiting bumungad sa akin ang aking biyenan. "Kumain na tayo, alas otso na ng gabi.." sabi niya sa akin. Nanlaki ang aking mga mata, ibig sabihin, halos limang oras pala akong nakatulog. Hindi ko akalaing makakatulog ako ng ganoon katagal. Dinalaw pa ako ng mainit na panaginip. "Mukhang malalim ang tulog mo ah. Nag aalala ng ako, kasi kanina pa ako dito eh," nakangiti si mommy Amanda sa akin, "bubuksan ko na sana ito using my duplicate key." "Sorry po, hindi ko rin po namalayan na nakatulog na po ako,"lumabas na ako ng tuluyan. May hain na sa lamesa. Ang mukha ni Gerald ay parang pinagsakluban ng langit at lupa. Nakahalukipkip ito na prang nag iisip. Napating

Nakauwi na kami ng Pilipinas, ngunit si kuya Gerald ay hindi pa rin masyadong kumikibo. Hindi naman kami makapag usap ng aking biyenan tungkol dito, sapagkat baka marinig niya kami. Paglapag ng eroplano, tahimik pa rin siya, hindi namin mawari kung bakit may toyo ito simula pa noong nasa Europe kami hanggang makarating kami ng Manila. "Mag babanyo lang ako, doon niyo ako hintayin sa may WENDY'S," hindi na niya kami naaalalang lingunin. Ngadiretso na siya sa banyo. "Anong problema ng asawa mo? alam mo ba, next week pa sana tayo uuwi, kaso ang anak ko, hindi na makapaghintay! may balak pa naman kaming magkakaibigan na manood ng fashion week." reklamo ni mommy Amanda, "hindi ko talaga maintindihan ang lalaking ito." "Hayaann niyo na po, matanda na kasi," napapangiti kong sabi. "Ano bang nangyari kagabi? kasi, pagpasok mo sa kwarto, hindi na rin siya lumabas.. magkatabi ba kayong natulog?" tanong niya sa akin. Bigla akong nag init at namula ang aking mga pisngi, 'naku, mommy, h

Habang kami ay nasa biyahe pauwi, nanatiling tahimik si Gerald, tila nag-iisip ng malalim. Si mommy Amanda naman ay masayang nakikipag-usap sa akin tungkol sa aming biyahe at mga plano namin pagkatapos ng honeymoon. Ngunit sa kabila ng kanyang mga tanong, hindi ko maiwasang bumalik-balik sa eksenang naganap sa airport. Sa loob ng pagsasama namin ni Gerald, ito ang unang pagkakataon na nakita ko siyang ganoon katindi ang reaksyon. Ang kanyang presensya bilang CEO ay ramdam na ramdam sa bawat galaw at salita niya kanina, na para bang wala nang makakapigil sa kanya."Ang tahimik mo naman," napansin ni mommy Amanda na hindi ako sumasabay sa kwento niya. "Ayos ka lang ba, hija?"Napatingin ako sa kanya at pilit na ngumiti. "Ayos lang po, mommy. Iniisip ko lang yung nangyari kanina. Hindi ko kasi inaasahan na ganoon pala ang magiging reaksyon ni Gerald."Natawa si mommy Amanda. "Hija, matagal na siyang ganun. Kapag may nakitang mali o kapag may bastos na tao, hindi 'yan nagpapatalo. Hindi

Pinanood ko si Gerald habang nagmamadali siyang lumabas ng bahay, tila ba kinalimutan ang lahat para habulin si Lizzy. Hindi ko mapigilan ang pagbigat ng aking dibdib habang tahimik akong nakaupo, hinihintay ang kanyang pagbabalik. Alam ko na hindi ako dapat masaktan—ako ang kanyang asawa sa papel, ngunit si Lizzy ang babaeng laman ng puso niya. Alam kong darating ang araw na haharapin ko ang katotohanang ito, pero hindi ko akalain na ngayon na iyon. Pagkalipas ng ilang minuto, narinig ko ang malumanay na pagbukas ng pinto. Si Gerald ang bumalik, at kasama niya si Lizzy. Nakita ko ang kanyang maamong ngiti habang naglalakad silang magkatabi papasok. May usapan silang hindi ko marinig, pero kitang-kita ko sa mga mata ni Gerald ang pag-aalala para kay Lizzy. Dumiretsong umupo si Lizzy sa sofa, habang si Gerald ay umupo sa tabi niya, patuloy na nakikinig sa bawat salita ng babae. Parang may maliit na sugat sa aking puso na unti-unting lumalala. Pilit kong sinisikap na huwag magpakita n