All Chapters of My Stranger Groom Is A Billionaire: Chapter 1001 - Chapter 1010

Dia sighed as she saw the date on her phone. Bukas na ang pag-alis nila, dahil kailangan na nilang mag-enroll sa next semester.Kung pwede lang patigilin ang oras, ginawa na ni Dia. She realltw ant to stay there , ayaw na niyang umalis.She didn’t want to leave! She wanted to stay here on the island, to keep walking along the beach at dawn, to continue discovering hidden waterfalls and secret trails. Lahat ng sandali ay tila puno ng alaala na ayaw niyang iwan, and she found herself replaying each laugh, each conversation, each glance from Paul in her mind over and over.“What are you thinking?” Napalingon si Dia kay Paul, but before she could turn properly to face him, he wrapped his arms around her from behind, pulling her close.The warmth of his body made her heart race, and for a moment, the worries about leaving faded into the background.“Ayoko pang umuwi, I want to stay here,” she whispered, her voice barely audible but full of longing, as she turned her head slightly to see his

Napahiga siya. Her eyes stared at the ceiling, but her mind was somewhere else, back to those nights when Paul would hold her tight, whispering that everything would be okay."Miss ko na ang yakap niya, miss ko na ang malambing na boses niya, miss ko na ang luto niya, miss ko na ang busangot na mukha niya, at miss na miss ko na ang halik niya," wala sa sariling sambit pa ni Dia habang nakatutok lang ang tingin sa kisame na para bang nandoon si Paul.“Kaya ayokong mag-boyfriend, eh. Nakakadistract,” sagot ni Sol at saka tinignan na lang ang libro niya na nobela namaman. Napairap si Dia, halatang sanay na sa ganitong linya ng kaibigan.“Duhh! Nakita mo ’yong grades ko? Sobrang tataas kaya, hindi ako nadidistract, no,” sabay taas-baba ng kilay ni Dia na parang ipinagmamalaki talaga ang achievements niya. “Para sa mga mahihinang nilalang lang iyon, and I am too smart to get distracted. Miss na miss ko na siya, pero alam ko at kilala ko ang sarili ko. Kailangan kong mag–suma cum laude kasi

Gusto nitong magluto, gusto nitong ipakita ang natutunan niya. And honestly, he loves this side of her, soft, caring, and a little stubborn. Parang bawat paggalaw niya ay may halong pagmamahal.Naramdaman niya ang bigat ng biyahe, pero dahil sa presensya ni Dia, tila nawala lahat ng pagod. His body was tired, but his heart felt completely at peace. Napangiti siya habang pinagmamasdan ito, especially when Dia started humming louder, looking so at ease and content.Maya-maya, biglang pumalakpak si Dia, halatang tuwang-tuwa at proud sa sarili. Napalingon si Paul mula sa kinauupuan niya, napailing na lang habang may malawak na ngiti sa labi."I'm done cooking na!" Masayang ani ni Dia, subrang satisfied sa niluto niya.“Ako na ang kukuha ng pinggan—” Paul tried saying, sabay tayo mula sa upuan, pero halos mapasinghap si Paul nang tignan siya ni Dia ng masama, parang isang guro na mahigpit sa pasaway na estudyante. Napahinto siya sa paggalaw, parang natigilan sa tindi ng titig ni Dia.Napaay

Pero imbes na kabahan, ngumiti lang si Paul, the kind of smile na kayang tunawin ang inis ni Dia sa isang iglap. Parang aliw na aliw pa ito sa pagiging selosa niya.“Stop thinking that. Kung alam mo lang, even in my work, I was looking at your picture,” sambit nito, sabay ngiti ng may lambing.Ang tono ng boses niya ay parang musika sa tenga ni Dia, kaya kahit pilit niyang iniirapan, halata pa rin ang bahagyang pagngiti sa gilid ng labi niya. Muling sinamaan ng tingin ni Dia si Paul kahit halatang kinikilig sa loob.“You expect me to believe that?” tugon niya, kunwari’y hindi naaapektuhan pero sa loob-loob niya ay gusto niyang matunaw sa hiya at kilig.“Of course,” mabilis na sagot ni Paul, sabay tayo para lapitan ito.“Do you know how many times I stared at your picture just to feel calm? Every time I miss you, that’s the only thing that makes me feel close to you.” Habang nagsasalita siya, hinawakan niya ang balikat ni Dia, banayad at puno ng sincerity. The warmth of his hand sent sh

Chapter 170 and 171The flight was smooth, mahaba at nakakapagod, pero bawat segundo ng biyahe ay sulit nang tuluyang masilayan ni Dia muli ang Pilipinas.Habang bumababa ang eroplano, napatingin siya sa bintana at napangiti, ang mga ilaw ng Maynila ay kumikislap sa ibaba, parang mga bituin na bumaba sa lupa. Dati ay hindi siya gaanong nasasabik umuwi dahil nasanay na siya sa Hawaii, pero ngayon?She loves going home. Her heart felt like it was beating faster with every mile closer to him, and every second that passed only deepened the anticipation running through her veins.“Deretso na tayo sa condo ni Kuya Paul?” tanong ni Solvia, habang inaayos ang suot nitong blouse at saka sinuklay ng daliri ang buhok niya. Tumingin ito kay Dia na halatang hindi mapakali, paiba-iba ng posisyon at paulit-ulit na hinahawakan ang cellphone niya.Tumango si Dia, eyes gleaming with excitement but also a hint of nervousness.“Yes, I’m sure he’s already there. Kung wala naman siya, it’s fine. I know the