ว่าไงนะ?!ยา...พิษ?ยังไม่ทันที่หานอวี้จะเอ่ยปาก เฉินเยว่เอ๋อร์ก็หัวเราะหยันกล่าวว่า “คุณเลิกพูดเหลวไหลได้แล้ว ฉันโตมาขนาดนี้ยังไม่เคยได้ยินว่ามียาพิษมาก่อนเลย!”คนแซ่ฉู่พูดเหลวไหลเกินไปแล้วจริง ๆ ไหนจะยาพิษอะไร เห็นได้ชัดว่าดูอาการของซ่งหนิงซวงไม่ออกก็เลยตั้งชื่อโรคขึ้นมามั่ว ๆ เท่านั้นหานอวี้ได้ยินคำกล่าวก็ขมวดคิ้วมุ่นพลางมองฉู่เฉินอย่างพิจารณาแล้วกล่าวว่า “ยาพิษ? ขอโทษด้วยจริง ๆ ฉันศึกษาวิชาแพทย์มาตั้งแต่เด็ก เพิ่งจะเคยได้ยินว่ามียาพิษเป็นครั้งแรก” คำหมายของเธอก็คือเคลือบแคลงใจต่อคำพูดของฉู่เฉินอย่างสุดซึ้งฉู่เฉินหัวเราะเบา ๆ ชี้ไปที่เฉินเยว่เอ๋อร์แล้วเอ่ยปากพูดด้วยเสียงเย็นชาว่า “เธอแค่เป็นกบในกะลา ไม่เคยเห็นโลกมาก่อน ผมเข้าใจได้”จากนั้นก็หันหน้าไปมองหานอวี้แล้วพูดว่า “ในฐานะที่คุณเป็นแพทย์สาธารณสุขของคฤหาสน์ขุนพล ไม่น่าจะไม่มีความรู้ขนาดนี้หรอกใช่ไหม?” ว่าไงนะ?เฉินเยว่เอ๋อร์โกรธจัดทันที แอ่นอกขึ้นมาตะคอกด้วยเสียงเย็นชาว่า “ฉู่เฉิน คุณบังอาจมากไปแล้ว คุณรู้หรือเปล่าว่ากำลังพูดอยู่กับใคร?”ไม่ว่าจะพูดอีกอย่างไร เธอก็เป็นถึงรองขุนพลของซ่งหนิงซวง พูดถึงยศตำแหน่งก็พอ ๆ
Read more