All Chapters of ในวันหย่าร้าง ฉันถูกอาเล็กของอดีตสามีลักพาตัวไปจดทะเบียน: Chapter 301 - Chapter 310

340 Chapters

บทที่ 301

เดินเข้าไปในห้องนั่งเล่น ในที่สุดเสิ่นซื่อที่เงียบมาตลอดก็เอ่ยปากขึ้น “ทำไมเธอถึงรับเงินหนึ่งล้านของเขา? ทำไมไม่ยืนยันให้พวกเขาขอโทษต่อหน้าสาธารณะ?”“ถึงเธอจะขอโทษ ก็ไม่ได้มาจากใจจริง และที่เสิ่นเยี่ยนจือสามารถโน้มน้าวให้เธอมาขอโทษได้ ก็คงเป็นเพราะเขาไม่อยากให้เรื่องนี้เป็นข่าว ถ้าฉันยืนยันต่อไป อาจจะส่งผลตรงกันข้ามค่ะ”เสิ่นซื่อก้มมองเธอ “งั้นแต่แรกเธอต้องการแค่เงิน?”จี้อี่หนิงพยักหน้า “ใช่ แต่ถ้าฉันเป็นฝ่ายขอเงินเอง เสิ่นเยี่ยนจืออาจให้ทนายฟ้องฉันข้อหาขู่กรรโชก”เมื่อได้ยินคำพูดนี้ เสิ่นซื่อก็เงียบลง ก้มหน้าคิดอะไรบางอย่างอยู่เห็นว่าเขาไม่มีท่าทีจะพูดอะไรอีก จี้อี่หนิงก็หันหลังเตรียมกลับไปที่ห้องนอนเพิ่งเดินไปได้ไม่กี่ก้าว ก็ได้ยินเสียงของเสิ่นซื่อดังขึ้นจากด้านหลังอย่างจนใจ“อี่หนิง ถ้าเธอต้องการแค่นั้น ไม่จำเป็นต้องวางแผนอะไรให้ยุ่งยาก แค่บอกผม ผมช่วยเธอได้”ฝีเท้าของจี้อี่หนิงชะงักไปเล็กน้อย เธอหันกลับไปมองเขา ดวงตาเต็มไปด้วยอารมณ์ที่อธิบายไม่ได้“ฉันกำลังวางแผนเล่นงานเสิ่นเยี่ยนจือ เขาเป็นญาติของเธอ เธอไม่รู้สึกไม่ดีเลยเหรอ?”เธอตั้งใจตอบตกลงรับเงินต่อหน้าเสิ่นซื่อ เ
Read more

บทที่ 302

เสิ่นซื่อลูบศีรษะของเธอเบาๆ แล้วพูดเสียงต่ำว่า “ที่เธอยังไม่สามารถเชื่อใจผมได้หมดใจ แสดงว่าผมยังทำได้ไม่ดีพอครับ”จี้อี่หนิงเงยหน้ามองเขา กำลังจะพูด แต่โทรศัพท์ของเสิ่นซื่อก็ดังขึ้นมากะทันหัน“เธอเปลี่ยนเสียงเรียกเข้าหรือ?”จี้อี่หนิงเคยได้ยินเสียงเรียกเข้าของเสิ่นซื่อมาก่อน ดูเหมือนว่ามันไม่เหมือนกับของวันนี้เสิ่นซื่อไม่พูดอะไร หยิบโทรศัพท์แล้วเดินไปอีกด้านหนึ่งเพื่อตอบรับสายไม่รู้ทำไม จี้อี่หนิงรู้สึกไม่สบายใจขึ้นมาโดยไม่มีเหตุผล คิ้วของเธอขมวดเข้าหากันโดยไม่รู้ตัวไม่นาน เสิ่นซื่อก็วางสายแล้วเดินกลับมาหาเธอ“ผมมีธุระต้องออกไปข้างนอกหน่อย เธอนอนก่อนเลย”เขาหันตัวเตรียมจะออกไป แต่จี้อี่หนิงก็คว้ามือของเขาไว้โดยอัตโนมัติ“เรื่องสำคัญมากไหม? อยู่กับฉันไม่ได้เหรอ…ฉัน…”จี้อี่หนิงก็ไม่รู้ว่าจะใช้เหตุผลอะไรให้เขาอยู่ต่อดี แล้วเธอควรจะอ้างความกระวนกระวายใจที่ไม่มีเหตุผลของเธอเองเหรอ?เหตุผลนี้ เธอเองก็ยังรู้สึกว่ามันดูไร้สาระดวงตาของเสิ่นซื่อลึกลงเล็กน้อย ก่อนจะพยักหน้าพูดว่า “อืม ถ้าเธอกลัว ผมให้คนขับรถไปรับสือเวยมาอยู่เป็นเพื่อนเธอได้นะ”จี้อี่หนิงอ้าปากเหมือนอยากพูดอะไร แ
Read more

บทที่ 303

จี้อี่หนิงก้มหน้าลง ค่อยๆ พูดว่า “ไม่มีอะไรหรอก แค่เมื่อคืนคุณไม่กลับมาที่วิลล่า ฉันเลยอยากถามว่าจัดการเรื่องเรียบร้อยหรือยัง”ปลายสายเงียบไปครู่หนึ่ง ก่อนที่เสียงทุ้มต่ำของเสิ่นซื่อจะดังขึ้นมา “ใกล้เรียบร้อยแล้ว คืนนี้ผมจะกลับครับ”จี้อี่หนิงกำโทรศัพท์ในมือแน่นโดยไม่รู้ตัว “โอเค งั้นตอนเย็นเรากินข้าวด้วยกันนะ”“อืม รอผมกลับไป”วางสายไป เสิ่นซื่อมองไปยังหญิงสาวที่นั่งอยู่ตรงข้าม ซึ่งกำลังน้ำตาคลอเบ้า ก่อนจะพูดเสียงเย็นชา “รั่วอวี่ ระหว่างเรา มันจบไปแล้ว เดี๋ยวผมจะจองตั๋วเครื่องบินให้เธอ”ฉีรั่วอวี่ชะงักขณะเช็ดน้ำตา ก่อนเงยหน้าขึ้นมองเสิ่นซื่อด้วยดวงตาหม่นเศร้า “ฉันไม่ไป! ฉันกลับมาครั้งนี้ ก็ไม่คิดจะไปไหนอีกแล้ว”คิ้วของเสิ่นซื่อขมวดเข้าหากัน บรรยากาศรอบตัวเริ่มเย็นยะเยือก“แล้วแต่เธอ แต่ระหว่างเรา มันเป็นไปไม่ได้อีกแล้ว”“ถ้าคุณไม่สนใจฉันแล้ว เมื่อคืนคุณคงไม่มาหาฉันหรอก จริงๆ แล้วคุณยังรักฉันอยู่ ใช่ไหม?”ฉีรั่วอวี่ร้องไห้จนดูบอบบางน่าสงสาร ดวงตาที่มองเสิ่นซื่อเต็มไปด้วยความรักและความเสียใจถ้าตอนนั้นเธอไม่ยืนกรานจะไปต่างประเทศ ก็คงไม่ต้องเลิกกับเสิ่นซื่อและผู้หญิงคนนั้นก็คงไ
Read more

บทที่ 304

ถ้าพวกเขาไม่ได้ไปที่ร้านอาหารสำหรับคู่รัก ถ้าทั้งสองคนไม่ได้ นั่งฝั่งเดียวกันที่โต๊ะอาหาร ถ้าเสิ่นซื่อไม่ได้ตักอาหารให้เธอ บางที... เธออาจจะยังหลอกตัวเองได้ว่าคน ๆ นั้นเป็นแค่หุ้นส่วนทางธุรกิจของชิงหงเธอดับหน้าจอโทรศัพท์ ก้มหน้าลง สีหน้าคลุมเครือยากจะคาดเดาในเสี้ยววินาทีที่เห็นรูป เธอมีความคิดที่จะโทรไปถามเสิ่นซื่อให้รู้เรื่อง แต่สุดท้ายก็ตัดสินใจใจเย็นลงเธอเองก็แค่ใช้เสิ่นซื่อเป็นเครื่องมือ ต่อให้เขาจะไปมีความสัมพันธ์คลุมเครือกับผู้หญิงคนอื่น แล้วเธอมีสิทธิ์อะไรไปซักถามเขา?แต่เดิม เธอก็ไม่ได้คิดจะอยู่กับเขาตลอดไปอยู่แล้วไม่ใช่หรือ?โทรศัพท์ดังขึ้นอีกครั้ง สือเวยส่งข้อความมาหาเธออีกหลายข้อความ【ฉันลองให้คนไปสืบดู ผู้หญิงคนนี้ชื่อฉีรั่วอวี่ เป็นรักแรกของเสิ่นซื่อ ตอนหลังเธอได้ทุนการศึกษาครบจำนวนแล้วไปเรียนต่อต่างประเทศ จากนั้นก็ไม่ได้ติดต่อกันอีก】【ตอนนั้นมีคนไม่มากที่รู้ว่าทั้งสองคนเคยอยู่ด้วยกัน หลังจากที่เธอไปต่างประเทศ ก็ไม่มีใครกล้าพูดถึงเธอต่อหน้าเสิ่นซื่ออีก ถ้าไม่ได้ให้คนไปสืบข้อมูล ฉันก็คงไม่รู้ว่าเสิ่นซื่อเคยมีความสัมพันธ์แบบนั้น】【อี่หนิง ถ้าเสิ่นซื่อทำเรื่องที่ทำ
Read more

บทที่ 305

ระหว่างชายหญิงที่เป็นผู้ใหญ่แล้ว คำพูดเช่นนี้มีนัยที่ไม่จำเป็นต้องอธิบายเสิ่นซื่อสีหน้าเย็นชา "ดึกแล้ว ผมจะไม่ขึ้นไปละ คุณพักผ่อนเร็วๆ นะ"ฉีรั่วอวี่รู้สึกผิดหวังเล็กน้อย แต่ก็ยังฝืนยิ้มพยักหน้า "ดีค่ะ งั้นคุณกลับบ้านให้ปลอดภัยนะคะ"เสิ่นซื่อกลับมาที่วิลล่า ตอนนี้เป็นเวลาสิบกว่าทุ่มแล้วเขาเพิ่งเปลี่ยนรองเท้าเดินเข้าห้องนั่งเล่น คนรับใช้ก็เดินเข้ามาหา "นายน้อย คุณจี้ทั้งรอคุณกลับมากินอาหารเย็นเป็นเวลานาน สุดท้ายเธอไม่ได้กินอาหารเย็นเลยก่อนขึ้นไปข้างบน""ครับ ผมทราบแล้ว คุณไปพักผ่อนเถอะ""ค่ะ"เสิ่นซื่อพับแขนเสื้อสูท ไปที่ครัวทำบะหมี่หนึ่งชามแล้วถือขึ้นไปข้างบนเมื่อได้ยินเสียงเคาะประตู จี้อี่หนิงคิดว่าเป็นคนรับใช้ในวิลล่า จึงลุกขึ้นไปเปิดประตูเมื่อเห็นร่างสูงสง่าที่ประตู เธอตกใจเล็กน้อย แล้วก็คิดจะปิดประตูเสิ่นซื่อใช้เท้ากั้นประตูไว้ สีหน้าแสดงความเสียใจ "อี่หนิง ขอโทษนะ ผมกลับมาช้า"จี้อี่หนิงมองเขา เห็นว่าสีหน้าเขาไม่มีความรู้สึกผิดเลยแม้แต่น้อย เธอจึงรู้สึกผิดหวังเป็นไปได้ไหมว่าเวลาผู้ชายทำอะไรที่ไม่ดีต่อแฟนหรือภรรยา พวกเขาล้วนสามารถแสร้งทำเป็นไม่มีอะไรเกิดขึ้นได้เ
Read more

บทที่ 306

เสิ่นซื่อมองเธอด้วยสีหน้าเรียบเฉย "รั่วอวี่ คุณไม่เคยใช้เล่ห์เล็กๆ น้อยๆ แบบนี้มาก่อนเลยนะ"มือที่ฉีรั่วอวี่ยื่นไปหาเขาชะงักไปชั่วครู่ ค่อยๆ ดึงกลับมา พูดด้วยน้ำเสียงเรียบๆ "คุณก็ไม่เคยปฏิเสธฉันมาก่อนเหมือนกัน""ผมเคยบอกแล้วว่า ผมมีแฟนแล้ว"ฉีรั่วอวี่เงยหน้ามองเขา พูดอย่างช้าๆ ทีละคำ "คุณรักเธอไหม?"เสิ่นซื่อเงียบไม่พูดอะไร ทำให้ฉีรั่วอวี่รู้สึกมั่นใจขึ้นมาบ้าง"ดูสิ ถ้าคุณรักเธอ คุณก็จะยอมรับโดยไม่ลังเลเลย"เสิ่นซื่อขมวดคิ้วเล็กน้อย "รั่วอวี่ ผมไม่ได้ยอมรับ แต่เพราะผมไม่อยากทำร้ายคุณ"รอยยิ้มของฉีรั่วอวี่ค้างอยู่บนใบหน้า ผ่านไปสักพักเธอจึงพูดเสียงเบา "ไม่เป็นไรถ้าคุณรักเธอ คุณจะกลับมารักฉันอีกครั้ง"เสิ่นซื่อคิดจะบอกว่าเขาจะไม่กลับมารักเธออีก เพราะสำหรับเขา ความสัมพันธ์ของพวกเขาจบไปนานแล้วแต่เมื่อเห็นความเศร้าบนใบหน้าของฉีรั่วอวี่ เขาก็ไม่ได้พูดออกมา"ไปกันเถอะ"พูดจบ เขาก็หันหลังเดินไปที่ประตูโรงพยาบาลฉีรั่วอวี่วิ่งตามเขาไป อยากจะเดินเคียงข้างชิดใกล้เขาเหมือนเคย แต่เสิ่นซื่อกลับถอยห่างไปครึ่งก้าว"รั่วอวี่ ผมจะรับปากว่าจะดูแลคุณในช่วงนี้ แต่ผมหวังว่าคุณจะรักษาระยะห่าง
Read more

บทที่ 307

"ท่านผู้เฒ่าเสิ่น ท่านหาฉันมีเรื่องอะไรหรือ?"มองดูจี้อี่หนิงที่ไม่ได้ยโสโอหังหรือต่ำต้อยท่านผู้เฒ่าเสิ่นขมวดคิ้วเล็กน้อย น้ำเสียงเย่อหยิ่ง "คุณตั้งราคามาเถอะ ขอเพียงแค่คุณยอมปล่อยซื่อเยี่ยนไป"จี้อี่หนิงมองเขาด้วยสีหน้าเรียบเฉย "ท่านจะให้เท่าไหร่คะ?""นั่นขึ้นอยู่กับว่าคุณต้องการเท่าไหร่ เรื่องนั้นผ่านไปหลายปีแล้ว ถึงคุณจะส่งซื่อเยี่ยนเข้าคุกจริงๆ ผมก็มีวิธีพาเขาออกมาได้ การดื้อรั้นไม่ยอมลงให้ไม่เป็นผลดีกับตัวคุณหรอก"จี้อี่หนิงลุกขึ้นยืน น้ำเสียงไม่มีความรู้สึกใดๆ "ในเมื่อท่านพูดแบบนี้ พวกเราก็ไม่มีความจำเป็นต้องคุยกันต่อแล้ว"สีหน้าของท่านผู้เฒ่าเสิ่นเปลี่ยนเป็นเย็นชา "คุณหมายความว่ายังไง?""ไม่มีความหมายอะไร แค่รู้สึกว่าพวกเราตกลงกันไม่ได้ ฉันยังมีงานต้องทำ ขอตัวก่อนนะคะ"พูดจบ จี้อี่หนิงก็หมุนตัวเดินจากไปทันทีมองดูเงาร่างของเธอ ท่านผู้เฒ่าเสิ่นรู้สึกโกรธมาก ราวกับมีไฟโทสะพวยพุ่งขึ้นมาจากศีรษะเมื่อเธอไม่ยอมรับความปรารถนาดี เขาก็จะไม่ปรานีอีกต่อไปเขาโทรหาลูกน้อง พูดอย่างกัดฟัน "ไปสืบเภสัชกรรมเหว่ยหง ผมไม่เชื่อว่าจี้เหว่ยหงไม่เคยทำเรื่องผิดกฎหมายเลย!"กลับมาที่ห้องปฏิบั
Read more

บทที่ 308

"ไม่ได้เจอกันนานแล้ว"เวินลี่เจ๋อเดินมาตรงหน้าจี้อี่หนิง ก้มมองเธอ มุมปากยกขึ้นเป็นรอยยิ้ม "อืม ไม่ได้เจอกันนานแล้ว"นับดูแล้ว ทั้งสองคนไม่ได้พบกันห้าหกปีแล้ว แทบไม่ได้ติดต่อกัน เลยจี้อี่หนิงรู้สึกเก้อเขินเล็กน้อย"เข้าไปข้างในก่อนเถอะ"นั่งลงในร้านอาหาร หลังจากสั่งอาหารเสร็จแล้ว จี้อี่หนิงถึงหันไปมองเขาและเอ่ยปาก "ทำไมคุณถึงตัดสินใจกลับมาพัฒนาในประเทศกะทันหัน? ฉันได้ยินน้าเวินบอกว่าคุณมีเงินเดือนสูงมากในต่างประเทศ ถ้าทำงานต่อไปอีกสองสามปี น่าจะได้ตั้งรกรากที่นั่นแล้วนี่"มองดูใบหน้าที่คิดถึงทั้งวันทั้งคืนอยู่ตรงหน้า ตอนนี้อยู่ใกล้เขาขนาดนี้ เวินลี่เจ๋อแทบจะมองเหม่อไปเขาหลบตาอย่างสงบ พูดเสียงเบา "กินอาหารข้างนอกไม่คุ้น"จี้อี่หนิงรู้สึกประหลาดใจ ชัดเจนว่าเธอไม่ค่อยเชื่อ"ง่ายแค่นั้นเหรอ?"“อืน”"ก็ได้ แล้วคุณหางานแล้วหรือยัง? หรือว่าวางแผนจะพักผ่อนสักระยะ"เวินลี่เจ๋อยกแก้วน้ำตรงหน้าขึ้นดื่ม นิ้วมือแตะเบาๆ บนแก้ว มองไปที่จี้อี่หนิงพูดช้าๆ "จริงๆ วันนี้ผมไปสัมภาษณ์ที่ชิงหงแล้ว"ได้ยินเช่นนั้น จี้อี่หนิงเกือบจะพ่นน้ำออกมา มองดูเวินลี่เจ๋อด้วยสายตาเต็มไปด้วยความไม่อยากเชื่อ
Read more

บทที่ 309

ขณะนี้เสิ่นซื่อยิ้มมุมปาก ค่อยๆ เดินเข้ามาใกล้เธอแต่เธอกลับสังเกตได้อย่างเฉียบคมว่า ตอนนี้อารมณ์ของเสิ่นซื่อไม่ค่อยดีนักเวินลี่เจ๋อหันกลับไปมองตามสายตาของเธอ และเมื่อสายตาของเขาสบกับเสิ่นซื่อกลางอากาศ ดวงตาก็หรี่ลงโดยไม่รู้ตัวผู้ชายคนนี้ ดูเหมือนจะเป็นศัตรูกับเขาอย่างมากเสิ่นซื่อเดินมานั่งลงข้างๆจี้อี่หนิงโดยตรง พร้อมรอยยิ้ม "อี่หนิง เธอกินข้าวกับพี่ชาย ทำไมไม่บอกผม ผมจะได้มาด้วย"เวินลี่เจ๋อก็มองไปที่เธอด้วยสายตาสงสัย “คนนี้คือ?”ถูกผู้ชายสองคนจ้องมองพร้อมกัน ทำให้จี้อี่หนิงขมวดคิ้ว กำลังจะเอ่ยแนะนำ แต่เสิ่นซื่อก็หันไปมองเวินลี่เจ๋อพร้อมรอยยิ้มที่มุมปาก“คุณเวิน สวัสดีครับ ผมเป็นแฟนของอี่หนิง ผมเสิ่นซื่อเป็นประธานของชิงหงครับ”ดวงตาของเวินลี่เจ๋อแวววับไปเล็กน้อย ยื่นมือไปจับมือกับเสิ่นซื่อ“สวัสดีครับ เวินลี่เจ๋อ”ขณะจ้องตากัน มีเพียงพวกเขาที่รู้ถึงคลื่นใต้น้ำที่เชี่ยวกรากจี้อี่หนิงมองไปที่เสิ่นซื่อ“คุณมาทำไม?”เสิ่นซื่อปล่อยมือจากเวินลี่เจ๋อ แล้วหันมามองเธอ “ทำไมล่ะ? ฉันพบคนไม่ได้เหรอ? กินข้าวกับพี่ชายเธอ ก็ไม่ชวนผม”จี้อี่หนิง: “...ฉันกลัวว่าคุณจะยุ่ง”“ต่อให้ยุ่ง
Read more

บทที่ 310

สีหน้าของเสิ่นซื่อชะงักไปเล็กน้อย “เธอรู้เรื่องนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่?”จี้อี่หนิงมองเขาด้วยสายตาเย็นชา “ตอนที่คุณพาเธอไปดินเนอร์ที่ร้านอาหารสำหรับคู่รัก”บรรยากาศระหว่างทั้งสองเงียบลง จนสามารถได้ยินเสียงลมหายใจของกันและกันผ่านไปกว่าสิบวินาที เห็นว่าเขาไม่มีทีท่าว่าจะพูดอะไร จี้อี่หนิงจึงหันหลังเปิดประตูรถเตรียมจะขับออกไปทันใดนั้นเสิ่นซื่อก็คว้าข้อมือเธอไว้“อี่หนิง เรื่องนี้ที่ผมไม่ได้บอกเธอ เป็นความผิดของผม ผมขอโทษ”จี้อี่หนิงหันกลับมามองเขา ใบหน้าของเขาถูกบดบังด้วยความมืดของค่ำคืน เธอมองไม่เห็นอารมณ์บนใบหน้าเขาเธอสะบัดมือออก “ถ้าคุณอยากกลับไปคืนดีกับเธอ ฉันย้ายออกคืนนี้ได้เลย”เสิ่นซื่อขมวดคิ้ว "ผมไม่ได้คิดจะกลับไปคบกับเธอ ผมไม่ได้บอกคุณเพราะกลัวคุณเข้าใจผิด ผมรู้ดีว่าตอนนี้คนที่ผมชอบคือคุณ"จี้อี่หนิงรู้สึกขำขึ้นมา ดวงตาที่มองเขาเต็มไปด้วยความโกรธ“กลัวฉันเข้าใจผิด แต่คุณกลับอยู่กับแฟนเก่าทั้งวันทั้งคืน? กลัวฉันเข้าใจผิด แต่ให้ฉันรอคุณกินข้าวเย็น แล้วสุดท้ายคุณไปกับเธอที่ร้านอาหารสำหรับคู่รัก? งั้นบอกฉันที เรื่องพวกนี้ผู้หญิงคนไหนจะไม่เข้าใจผิด?”พูดไปพูดมา ดวงตาของจี้อี
Read more
PREV
1
...
293031323334
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status