เมื่อเห็นเสิ่นซื่อเดินเข้ามา จี้อี่หนิงขมวดคิ้วโดยไม่รู้ตัว ถอยหลังไปหนึ่งก้าว ใบหน้าเต็มไปด้วยความระแวดระวังเขาจะลงมือกับเธอเพราะฉีรั่วอวี่หรือเปล่า?เมื่อทั้งสองเหลือระยะห่างไม่กี่ก้าว เห็นเขายกมือขึ้นมาทางเธอ จี้อี่หนิงกัดฟันพูดว่า: "เสิ่นซื่อ ถ้าเธอกล้าลงมือ ฉันจะ..."ยังพูดไม่ทันจบ ก็ถูกเสิ่นซื่อดึงเข้าไปอยู่ตรงหน้าเขา"บาดเจ็บตรงไหนหรือเปล่า?"ในตาจี้อี่หนิงมีแววตกใจแวบหนึ่ง ก่อนจะตอบเสียงเย็น: "เปล่า ปล่อยฉัน!"ถึงจะเจ็บจริง ก็ไม่เกี่ยวอะไรกับเขาอยู่ดีกำลังจะผลักเขาออก แต่มืออีกข้างของเสิ่นซื่อกลับแตะลงตรงเอวที่เธอเพิ่งกระแทกเบา ๆ"ซี่..."จี้อี่หนิงเจ็บจนสูดลมหายใจ เงยหน้าขึ้นมองเสิ่นซื่อด้วยความโกรธ "เธอทำอะไร? ปล่อย..."ยังไม่ทันพูดจบก็ถูกเสิ่นซื่ออุ้มขึ้นมาในท่าเจ้าสาวจี้อี่หนิงตกใจรีบเอามือคล้องคอเขา ใบหน้าซีดลงไปอีกหลังจากความหวาดกลัวผ่านไป ความโกรธก็พุ่งขึ้นมาทันที "เสิ่นซื่อ เธอบ้าไปแล้วเหรอ? เราเลิกกันแล้วนะ! ปล่อยฉันลง!"เสิ่นซื่อหน้านิ่งราวกับไม่ได้ยินอะไร อุ้มเธอแล้วหันหลังเดินออกไปเหนียเว่ยชิงที่อยู่ข้าง ๆ ตกตะลึงไม่อยากเชื่อ ก่อนจะเปลี่ยนเป็นความ
Baca selengkapnya
Masuk
