All Chapters of ในวันหย่าร้าง ฉันถูกอาเล็กของอดีตสามีลักพาตัวไปจดทะเบียน: Chapter 321 - Chapter 330

เสิ่นซื่อมองลึกลงไปในดวงตา “อี่หนิงฉันรู้ว่าตอนนี้ฉันไม่มีสิทธิ์จะเรียกร้องอะไรจากเธอ อีกสามเดือน ฉันจะบอกทุกอย่างกับเธอ”“ไม่จำเป็น ฉันไม่สนใจ หวังว่าประธานเสิ่นจะไม่มาหาฉันอีก”พูดจบ เธอก็เดินผ่านเสิ่นซื่อไปทันทีในอีกไม่กี่วันต่อมาเสิ่นซื่อไม่ได้มาหาเธออีก แต่ข่าวลือเรื่องเขากับฉีรั่วอวี่กลับแพร่กระจายไปทั่วบริษัทตอนแรกเสวียนหมิงหมิงยังรู้สึกโกรธอยู่บ้าง แต่เมื่อเห็นว่าจี้อี่หนิงไม่ได้สนใจเลย สุดท้ายก็ไม่ได้พูดถึงต่อหน้าเธออีกชีวิตของจี้อี่หนิงค่อยๆ กลับมาเป็นปกติ ทุกวันนอกจากไปทำงาน เธอก็ให้เอเจนซี่พาไปดูบ้าน เพราะอยู่โรงแรมตลอดมันก็ไม่สะดวกเย็นวันศุกร์หลังเลิกงานจี้อี่หนิงกำลังจะกลับบ้าน ก็ถูกเวินลี่เจ๋อขวางไว้“อี่หนิงช่วงนี้เธอกำลังหาบ้านอยู่เหรอ?”จี้อี่หนิงมักจะดูบ้านที่เอเจนซี่ส่งมาให้ตอนพักเที่ยง บางทีก็ใช้แอปในมือถือหาเอง ดังนั้นที่เวินลี่เจ๋อรู้ก็ไม่แปลก“อืม มีอะไรเหรอ?”“ช่วงนี้ฉันก็กำลังหาบ้านอยู่เหมือนกัน ถ้าเราหาด้วยกันดีมั้ย? ถ้าอยู่ใกล้กัน เวลามีอะไรก็ช่วยเหลือกันได้”จี้อี่หนิงขมวดคิ้ว กำลังจะปฏิเสธ แต่เวินลี่เจ๋อก็พูดต่อ “เมื่อคืนฉันไปหาลุงจี้เขากับแ

“ลี่เจ๋อเขาเห็นเธอเป็นน้องสาว แน่นอนว่าเขาจะไม่พูดตรงๆ แต่ผู้หญิงที่ไปนัดดูตัวกับเขาบอกว่าลี่เจ๋อพาผู้หญิงคนหนึ่งไปด้วย บอกว่าเป็นแฟนของเขา”“เขาเพิ่งกลับมาจากต่างประเทศ ในเมืองเซินไม่มีใครที่เขารู้จัก ผู้หญิงที่เขาพาไปนัดดูตัว ถ้าไม่ใช่เธอจะเป็นใครได้อีก?”จี้อี่หนิงดวงตาเป็นประกาย มองไปที่เวินจิ้งหงแล้วพูดว่า: “น้าเวินคุณไม่ควรทบทวนตัวเองก่อนหรือเปล่า? เขาเพิ่งกลับมา งานก็ยังไม่มั่นคง ทำไมถึงรีบพาเขาไปดูตัวล่ะ?”เวินจิ้งหงหัวเราะเยาะ เสียงเต็มไปด้วยความเย็นชา “ลี่เจ๋อเขาไม่เหมือนเธอที่เคยแต่งงานมาแล้ว ต่อไปจะหาผู้ชายที่เคยแต่งงานมาแล้วก็ได้ ฉันก็ต้องเป็นห่วงหน่อยสิ ถ้าไม่มีธุระอะไร อย่าไปยุ่งกับเขา เดี๋ยวจะทำให้เขามีปัญหาความรักเหมือนเธออีก!”สายตาของจี้อี่หนิงก็เย็นลง กำลังจะพูด บังเอิญมีเสียงเลื่อนเก้าอี้ดังขึ้นเธอหันไปโดยอัตโนมัติ ก็เห็นว่าเสิ่นซื่อมานั่งข้างเธอแล้วเขายิ้มมุมปาก แต่แววตากลับไร้ซึ่งความอบอุ่น ทำให้รู้สึกหนาวจับใจ“คุณนายจี้ เมื่อกี้เธอพูดว่าอะไรนะ? ผมไม่ได้ยิน ช่วยพูดอีกทีได้ไหม?”เมื่อสบตากับสายตาเย็นเฉียบของเสิ่นซื่อ เวินจิ้งหงไม่มีท่าทีกร่างแบบเมื่อครู

ตอนเย็น จี้อี่หนิงได้รับโทรศัพท์จากสือเวยนัดทานอาหารเย็นด้วยกันเมื่อจี้อี่หนิงมาถึงร้านอาหาร สือเวยยังไม่มาถึงเพิ่งนั่งลงได้ไม่นาน ก็มีเงาคุ้นตาปรากฏที่ประตูสายตาของจี้อี่หนิงมองไปที่ผู้หญิงข้างๆเสิ่นซื่อสวมชุดยาวสีขาวคอปิด แต่งหน้าบางเบา ยิ้มอ่อนๆ หน้าตาเป็นสาวสวยสง่า เห็นแวบเดียวก็รู้ว่าเป็นสาวสวยมีเสน่ห์แม้จี้อี่หนิงไม่เคยเห็นฉีรั่วอวี่มาก่อน แต่จากท่าทางที่สนิทสนมกับเสิ่นซื่อก็พอเดาได้ว่าเธอคือใครเธอรีบหดสายตากลับอย่างรวดเร็ว ก้มหน้าทำเป็นไม่เห็นอะไรแต่เธอไม่รู้ตัวว่า ในขณะที่เธอก้มหน้านั้น เสิ่นซื่อก็มองมาที่เธอเช่นกันรู้สึกได้ว่าเสิ่นซื่อหยุดเดิน ฉีรั่วอวี่สงสัยจึงเงยหน้าขึ้น เห็นเขามองไปที่จุดหนึ่ง จึงมองตาม มือที่จับแขนเขาก็เกร็งขึ้นโดยไม่รู้ตัวก่อนกลับประเทศ เธอเคยเห็นรูปของจี้อี่หนิงมาแล้วในรูปถ่ายจี้อี่หนิงสวยมากจนแม้แต่ผู้หญิงด้วยกันยังหลงใหลสัญชาตญาณของผู้หญิงบอกเธอว่า ถ้าไม่รีบกลับประเทศ เสิ่นซื่อก็จะถูกผู้หญิงคนนี้แย่งไป ดังนั้นเธอจึงกลับมาแต่เธอไม่คิดเลยว่า จี้อี่หนิงตัวจริงยังสวยกว่าในรูปอีก ผิวขาว หน้าตาดี นัยน์ตางดงาม เพียงแค่นั่งนิ่งๆ ก็สามารถด

ในดวงตาของเฉินหลั่งแวบแสยะเยาะ "ทำไมคนอื่นพูดได้ แต่คนอื่นพูดถึงคุณไม่ได้?"หวงอีเหรินลุกขึ้นยืน หัวเราะเย็นๆ "คิดว่าการปกป้องฉีรั่วอวี่ให้เสิ่นซื่อ จะทำให้คุณร่วมมือกับชิงหงได้เหรอ? คนโง่!"ในใจเฉินหลั่งคิดเช่นนั้นอยู่แล้ว แต่เมื่อหวงอีเหรินเปิดเผยต่อหน้าทุกคน ใบหน้าของเขาก็พลันซีดเผือด"ผมว่าเธอกำลังมีปมด้อยเรื่องความรัก และอยากกัดคนทุกคนที่เจอ""แก!"หวงอีเหรินโกรธจนหน้าเขียว ลุกขึ้นอย่างรวดเร็ว พูดเย็นๆ ว่า "อย่าให้ต้องเสียใจภายหลัง!"พูดจบ เธอหมุนตัวเดินออกจากห้องรับรองด้วยฝีเท้าเร็วตลอดเหตุการณ์เสิ่นซื่อเพียงมองดูเหตุการณ์นี้ด้วยสีหน้านิ่งเฉย ไร้ซึ่งอารมณ์ใดๆห้องรับรองเริ่มกลับมามีชีวิตชีวาอีกครั้ง ราวกับไม่มีอะไรเกิดขึ้นแต่ฉีรั่วอวี่ในใจกลับไม่อาจสงบนิ่งได้ เมื่อก่อนถึงคนอื่นนินทาเธอลับหลังเสิ่นซื่อไม่เคยปล่อยผ่านแต่เมื่อครู่หวงอีเหรินกล่าวหาเธอต่อหน้าเขาว่าเป็นชู้ เสิ่นซื่อกลับไร้ปฏิกิริยาดูเหมือนเขาไม่รักเธาจริงๆ แล้วหากไม่ใช่เพราะเธอเคยช่วยชีวิตเขาในอดีต บังคับเขาด้วยคุณงามความดี บางทีเขาอาจไม่ให้เธาเข้าใกล้เลยสักนิดคิดถึงตรงนี้ เธอรู้สึกอึดอัดที่หน้าอกเ

จี้อี่หนิงมาไม่ทันระวัง เธอกระแทกสะโพกด้านหลังเข้ากับขอบหินอ่อนของอ่างล้างมือ ความเจ็บปวดอย่างรุนแรงพุ่งเข้ามา ใบหน้าของเธอซีดขาวไปด้วยความเจ็บปวดเหนียเว่ยชิงรีบพยุงตัวฉีรั่วอวี่ที่กำลังจะล้มลง ใบหน้าเต็มไปด้วยความกังวล"รั่วอวี่ เป็นอะไรหรือเปล่า!"ฉีรั่วอวี่มีรอยฟกช้ำสีม่วงเขียวที่หน้าผาก ยิ้มอย่างอ่อนแรงและเปราะบาง "เว่ยชิง ฉันไม่เป็นไร...คุณจี้ไม่ได้ตั้งใจหรอก... และที่จริง ตอนที่ฉันกลับประเทศ อาซื่อก็เลิกกับเธอแล้ว เธอก็มีสิทธิ์โกรธฉันนะ..."เหนียเว่ยชิงมีสีหน้าไม่ดี มองไปที่จี้อี่หนิงอย่างเย็นชา "รั่วอวี่เคยคบกับอาซื่อมาก่อน ตอนนี้แค่กลับมาคบกันใหม่ แม้เธอจะไม่พอใจก็ไม่มีประโยชน์ ถ้าผมเห็นว่าเธอทำร้ายรั่วอวี่อีก ผมจะไม่ปล่อยเธอแน่!"จี้อี่หนิงรู้สึกสับสนกับเรื่องที่ฉีรั่วอวี่ทำให้เธอตกที่นั่งลำบาก และถูกเหนียเว่ยชิงผลักจนกระแทกสะโพกด้านหลัง ตอนนี้ยังปวดอยู่ในใจ เมื่อได้ยินคำพูดนั้นก็หัวเราะเย็นชาใส่เขา"คุณเหนียคิดว่าอย่างไร ฉีรั่วอวี่คบกับเสิ่นซื่อ แต่เสิ่นซื่อยังไม่พูดอะไร แต่คุณกลับมาเตือนฉันแล้ว คนที่ไม่รู้เรื่อง อาจคิดว่าคุณเป็นแฟนเธอซะอีก!"เหนียเว่ยชิงมองเธอด้วยสีห