Semua Bab ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง: Bab 1221 - Bab 1230

“ลู่หวยอันช่างไร้ยางอายจริง ๆ อาศัยเพียงชาติกำเนิดสูงศักดิ์ของตนเอง ถึงได้รังแกราษฎรธรรมดาเช่นเรามิใช่หรือ?” “ก่อนหน้านี้ หากเขากับซ่งปี้อวิ๋นก่อเรื่องเช่นนั้นในโรงเตี๊ยม คงไม่มีทางแต่งงานกับนาง บุรุษสำมะเลเทเมาไร้ยางอายเช่นนี้ ปกติก็เคยพบเห็นอยู่มาก!” บัดนี้มีคนไม่น้อยจำลู่หวยอันกับซ่งปี้อวิ๋นได้แล้ว เรื่องที่ก่อไว้ในโรงเตี๊ยมเมื่อครั้งก่อนใหญ่โตถึงเพียงนั้น ผู้คนส่วนใหญ่ทั่วเมืองหลวงล้วนเคยได้ยินเรื่องขบขันนั้นมาแล้ว บัดนี้เมื่อมีการพูดถึงอีกรอบ แทบทุกคนก็ต่างนึกขึ้นได้ “วุ่นวายกันอยู่ตั้งนาน ที่แท้คนที่ก่อเรื่องเสื่อมเสียในโรงเตี๊ยมเมื่อครานั้น จนพลาดพลั้งทำให้แท้งลูก ก็คือพวกเขาเองหรือ?” “เมื่อก่อนยังมิได้แต่งงาน กลับระเริงรักกันอย่างเร่าร้อนในโรงเตี๊ยม บัดนี้เพิ่งแต่งงานได้ไม่นาน ไยจึงไม่อยากได้แล้วเล่า?” สีหน้าของลู่หวยอันเปลี่ยนเป็นบึ้งตึงผิดจากปกติ ยิ่งได้สบตากับซ่งรั่วเจินที่อยู่ตรงหน้า เขาก็มิกล้าพูดมากนัก สถานะของพระชายาฉู่อ๋องตั้งตระหง่านอยู่ตรงนั้น เขามิกล้าล่วงเกินแม้แต่น้อย เขารู้ว่าซ่งรั่วเจินเป็นญาติผู้พี่ของซ่งปี้อวิ๋น หรือว่าครานี้ม

ซ่งรั่วเจินหมดความสนใจเรื่องของซ่งปี้อวิ๋นกับลู่หวยอันตั้งนานแล้ว สายตาของนางหยุดอยู่ที่หวงชิงชิง “หากภายหน้าลู่หวยอันกล้ารังควานเจ้าอีก เจ้าก็ถือหยกชิ้นนี้ไปพบข้าที่จวนฉู่อ๋องเถิด” แววตาซ่งรั่วเจินแน่วแน่ ในเมื่อวันนี้นางยื่นมือเข้าช่วย ก็ย่อมจะช่วยจนสุดทาง! คนสามานย์ต่ำช้าเช่นลู่หวยอัน ไม่แน่ว่าหลังจากที่ตัวนางจากไปแล้ว เขาอาจอาศัยอำนาจเล็กน้อยของตระกูลลู่มาข่มขู่หวงชิงชิง เล่ห์เหลี่ยมต่ำช้าเช่นนี้ ในแต่ละวันนางก็เห็นมานักต่อนักแล้ว ชาวบ้านย่อมมิอาจต่อกรกับผู้มีอำนาจ นั่นคือสัจธรรม! หากนางเพียงมาปรากฏตัวในวันนี้ หลังจากนี้ก็ไม่ใส่ใจอีก ไม่แน่ว่าลู่หวยอัน บุรุษผู้นี้จะย้อนคืนสู่นิสัยเดิม ถึงขั้นผูกความแค้นที่ถูกเฆี่ยนตีในวันนี้ไว้กับหวงชิงชิง นี่ไม่เท่ากับว่าไม่เพียงแต่ไม่ได้ช่วยนาง กลับยิ่งทำร้ายนางหรือ? ระหว่างที่กำลังสนทนากันอยู่นั้นเอง ชิงเถิงก็พลันวิ่งเข้ามาอย่างลนลาน “พระชายา” “ชิงเถิง เจ้ามาได้อย่างไร? หรือในจวนเกิดเรื่อง?” แววตาของซ่งรั่วเจินพลันขึงขังเล็กน้อย วันนี้นางมาตระกูลซ่ง นางพามาเพียงไป๋จื่อและเฉินเซียง ชิงเถิงเฝ้าอยู่ที่ในจ

ชิงเถิงเห็นท่าทีเช่นนี้ของน้องสาวตน ใจก็พลันกระจ่างขึ้นมา นางรู้จักนิสัยของน้องสาวตนดีเกินไป ดูเหมือนอ่อนโยน ละมุนละไม แต่แท้จริงแล้วเป็นคนหัวแข็ง เรื่องที่ตัดสินใจไปแล้ว ไม่ว่าอย่างไรก็ไม่มีวันเปลี่ยนแปลง ก่อนหน้านี้ที่บิดามารดาจะจัดการหมั้นหมาย นางไม่เคยยินยอม มาโดยตลอด คงเป็นเพราะเฝ้ารอคุณชายผู้นี้อยู่ ในเมื่อตอนนี้เฝ้ารอจนได้พบแล้ว ไม่ว่าอย่างไรนางก็ไม่มีทางยอมแพ้ ไป๋จื่อกับเฉินเซียงมองหน้ากัน รู้สึกว่านี่ช่างเป็นวาสนาที่ลิขิตจริง ๆ เพียงแต่บัดนี้เขาตกต่ำกลายเป็นขอทาน ก็ไม่รู้ว่าบิดามารดาของหวงชิงชิงจะยอมรับได้หรือไม่? ซ่งรั่วเจินนับนิ้วคำนวณครู่หนึ่ง ก็พบว่าทั้งสองคนนี้เป็นคู่ฟ้าลิขิต แววตาฉายรอยยิ้มออกมาแวบหนึ่ง อีกอย่างคุณชายที่ตระกูลล่มจมจนกลายเป็นขอทานผู้นี้ หาใช่ผู้มีชะตาต่ำต้อยไม่ ครอบครัวเขามั่งมีตั้งแต่เยาว์วัย แต่ตระกูลล่มจม หลังจากลำบากตรากตรำมามาก กลับยิ่งแข็งแกร่งแน่วแน่ เขาจะได้พบกับผู้เกื้อหนุน จากนั้นจะได้รับความสำเร็จในระดับหนึ่ง นางมองหวงชิงชิง พลางคิดถึงตนเอง บัดนี้คือช่วงพลิกผันแห่งชะตาชีวิตของเขาพอดี ดูท่า...บางทีตัวนางก็

“ท่านแม่ ท่านยังจำได้หรือไม่ว่าเขาเป็นใคร?” หวงชิงชิงเอ่ยถามเสียงเปี่ยมความคาดหวังนายหญิงหวงนึกสงสัยอย่างอดไม่ได้ นางมองอย่างละเอียดแวบหนึ่ง ถึงเอ่ยถามด้วยความแปลกใจ “นี่ไม่ใช่คุณชายท่านนั้นที่เคยช่วยพวกเราหรอกหรือ?”หวงชิงชิงหัวเราะร่า “ข้าก็รู้ว่าท่านแม่จะต้องจำได้”“เหตุใดกลายเป็นเช่นนี้ไปได้?” นายหญิงหวงมองจ้าวจื่ออี้ด้วยความปวดใจ ร้องตะโกนเข้าไปภายใน “ท่านพี่ รีบไปต้มน้ำ ไปหาชุดดีๆ ออกมาให้ข้าสักชุด!”นายท่านหวงเดินออกมาด้วยความงุนงง หลังได้เห็นสถานการณ์ภายในลานบ้านแล้วกลับไม่ถามมาก เดินไปต้มน้ำ“ท่านแม่ วันนี้ข้าถูกหญิงบ้าคนหนึ่งผลักลงแม่น้ำ โชคดีพี่อี้ช่วยข้าเอาไว้ หาไม่แล้วน่ากลัวว่าข้าคงไม่มีชีวิตรอดกลับมา”หวงชิงชิงนึกถึงภาพตอนตกน้ำก่อนหน้านี้ ภายในใจยังมีความกลัวหลงเหลืออยู่ แม้ว่าตอนนั้นมีคนไม่น้อย กลับไม่มีคนช่วยนาง โชคดีพี่อี้ลงมาช่วยเหลือ“เจ้าเองก็รีบไปเปลี่ยนเสื้อผ้า ข้าจะไปต้มน้ำแกงขิง อย่าได้เป็นหวัดเป็นอันขาด!”นายหญิงหวงเผยสีหน้ากังวล อยากถามว่าตกลงเกิดเรื่องใดขึ้น แต่เห็นได้ชัดว่าตอนนี้ไม่ใช่โอกาสอันดีในการเอ่ยถาม“ข้าช่วยเอง” ชิงเถิงตามนายหญิงหวงเข้าไป

เบื้องหน้าลู่หวยอันมืดสนิท โบยสามสิบไม้เมื่อครู่เกือบฆ่าเขาตายไปแล้ว อีกสิบวันยังต้องถูกโบยอีกสามสิบไม้!ถึงตอนนั้นร่างกายของเขาจะยังสามารถทนไหวหรือ?ซ่งปี้อวิ๋นตกตะลึงอย่างอดไม่ได้ หลังครั้งก่อนลู่หวยอันถูกโบยสามสิบไม้ คล้ายทำร้ายพื้นฐานร่างกายไปแล้ว แม้แต่เรื่องบนเตียงก็ไม่อาจเทียบในอดีตได้บัดนี้ถูกโบยสามสิบไม้ หากภายภาคหน้ายังถูกโบยอีกสามสิบไม้ นั่นจะเป็นเช่นไร?หลังเกิดความคิดนี้ขึ้นมา สีหน้านางก็แปลกไป ต่อให้นางไม่เข้าใจความเกี่ยวข้องกันของทั้งสองอย่างนี้ แต่นางคิดว่าหากยังโบยอีกสามสิบไม้จะต้องทำลายรากฐานจนสิ้นแน่ น่ากลัวว่าใช้การไม่ได้จริงๆหากภายภาคหน้าด้านนั้นของลู่หวยอันไม่อาจใช้งานได้ เช่นนั้นนางก็ไม่สามารถคลอดลูกได้ นี่จะไม่เป็นปัญหาหรือ?ถึงตอนนั้นต่อให้เขารับอนุเพิ่มอีกคนก็เปล่าประโยชน์ มีแต่ถูกหัวเราะเยาะว่าเขาใช้การไม่ได้“เจ้ามัวคิดอันใด? ยังไม่รีบประคองข้ากลับไปอีก!”ลู่หวยอันเห็นท่านเจ้าเมืองจากไปแล้ว ซ่งปี้อวิ๋นยังยืนเหม่อลอยอยู่ที่เดิม ตะโกนออกมาด้วยความโมโหหากไม่ใช่เพราะดาวหายนะคนนี้ ตนเองก็คงไม่ตกลำบากถึงขั้นนี้!ซ่งปี้อวิ๋นสั่งคนไปแจ้งสกุลลู่ หลังรถม้