วันต่อมา ซ่งรั่วเจินตื่นแล้วก็มองเห็นฉู่จวินถิงนอนอยู่ข้างกายตน ทั้งยังหลับสนิทอีกด้วยเมื่อคืนเขาอ่อนโยนเป็นพิเศษ นางชอบมาก อารมณ์ดีถึงขั้นลุกจากเตียงก่อน หลังอาบน้ำแต่งตัวดีแล้วก็ลงครัวเตรียมมื้อเช้าด้วยตนเองพ่อครัวของจวนฝีมือไม่เลว เป็นฉู่จวินถิงตามหามาโดยอิงตามรสชาติที่นางชอบ แต่บางครั้งนางก็ชอบลงมือทำครัวด้วยตนเอง ทำสิ่งที่นางชอบกิน“พระชายา วันนี้ท่านทำอันใด? หอมยิ่งนัก!”เฉินเซียงเผยสีหน้าตกตะลึง รู้สึกเพียงว่าพระชายาของตนฝีมือยอดเยี่ยมยิ่งนัก ทำอาหารอร่อยมากเป็นพิเศษซ่งรั่วเจินหัวเราะ “นี่คือเสี่ยวหลงเปา”เสี่ยวหลงเปา ชาติก่อนนางกินบ่อยๆ แต่ที่นี่กลับไม่เป็นเช่นนั้น บางครั้งนางก็อยากกินรสชาติที่ตนเคยกินบ่อยๆ“เสี่ยวหลงเปา?” พวกเฉินเซียงตกตะลึงอย่างอดไม่ได้ “ท่านอ๋องช่างมีวาสนาโดยแท้ เพียงได้เห็นก็รู้ว่าอร่อยมาก”ตอนซ่งรั่วเจินทำของอร่อยกลับมาถึงเรือนหลัก กลับต้องแปลกใจเมื่อได้พบซ่งจืออวี้“พี่สาม เหตุใดวันนี้ท่านมาแต่เช้าเลยเล่า?”เนตรขนงซ่งรั่วเจินเผยแววประหลาดใจ หลังได้เห็นรอยแผลที่มุมปากและหน้าผากของเขาแล้ว สีหน้าก็เปลี่ยนไป “นี่ท่านถูกคนตีหรือ?”“น้องหญิงห้า ดู
Baca selengkapnya