All Chapters of ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง: Chapter 1381 - Chapter 1390

วันต่อมา ซ่งรั่วเจินตื่นแล้วก็มองเห็นฉู่จวินถิงนอนอยู่ข้างกายตน ทั้งยังหลับสนิทอีกด้วยเมื่อคืนเขาอ่อนโยนเป็นพิเศษ นางชอบมาก อารมณ์ดีถึงขั้นลุกจากเตียงก่อน หลังอาบน้ำแต่งตัวดีแล้วก็ลงครัวเตรียมมื้อเช้าด้วยตนเองพ่อครัวของจวนฝีมือไม่เลว เป็นฉู่จวินถิงตามหามาโดยอิงตามรสชาติที่นางชอบ แต่บางครั้งนางก็ชอบลงมือทำครัวด้วยตนเอง ทำสิ่งที่นางชอบกิน“พระชายา วันนี้ท่านทำอันใด? หอมยิ่งนัก!”เฉินเซียงเผยสีหน้าตกตะลึง รู้สึกเพียงว่าพระชายาของตนฝีมือยอดเยี่ยมยิ่งนัก ทำอาหารอร่อยมากเป็นพิเศษซ่งรั่วเจินหัวเราะ “นี่คือเสี่ยวหลงเปา”เสี่ยวหลงเปา ชาติก่อนนางกินบ่อยๆ แต่ที่นี่กลับไม่เป็นเช่นนั้น บางครั้งนางก็อยากกินรสชาติที่ตนเคยกินบ่อยๆ“เสี่ยวหลงเปา?” พวกเฉินเซียงตกตะลึงอย่างอดไม่ได้ “ท่านอ๋องช่างมีวาสนาโดยแท้ เพียงได้เห็นก็รู้ว่าอร่อยมาก”ตอนซ่งรั่วเจินทำของอร่อยกลับมาถึงเรือนหลัก กลับต้องแปลกใจเมื่อได้พบซ่งจืออวี้“พี่สาม เหตุใดวันนี้ท่านมาแต่เช้าเลยเล่า?”เนตรขนงซ่งรั่วเจินเผยแววประหลาดใจ หลังได้เห็นรอยแผลที่มุมปากและหน้าผากของเขาแล้ว สีหน้าก็เปลี่ยนไป “นี่ท่านถูกคนตีหรือ?”“น้องหญิงห้า ดู

หลังซ่งรั่วเจินแบ่งบัญชีแล้ว ถุงเงินก็พองขึ้นมาเดิมทีพวกเขาสกุลซ่งก็เป็นตระกูลมั่งคั่งร่ำรวยอยู่แล้ว บัดนี้การค้าที่นางและพี่สี่ร่วมมือกันทำเจริญรุ่งเรืองมากขึ้นเรื่อยๆ นางเองก็มีเงินให้ใช้สอยคล่องมือหลังซ่งจิ่งเซินได้ชิมเสี่ยวหลงเปาแล้ว ดวงตาทอประกายระยับในทันใด น้องสาวของตนช่างเป็นสมบัติล้ำค่าโดยแท้ เพียงแต่ของกินเล่นเหล่านี้ที่นางทำ มีสิ่งใดบ้างที่คนไม่ชอบ?ที่ผ่านมากลับไม่คิดว่าของกินจะมีมากมายหลายชนิดเพียงนี้ บัดนี้นับว่าได้เปิดหูเปิดตาแล้วซ่งรั่วเจินเองก็เดาความคิดของพี่สี่ของตนออก ดังนั้นตอนได้เห็นซ่งจิ่งเซินมา จึงหยิบตำรับอาหารที่เตรียมไว้ตั้งแต่แรกแล้วออกมา“เรื่องเลือกทำเลร้านซาลาเปายกให้เป็นหน้าที่ท่าน ตำรับอาหารอยู่นี่ ทำตามตำรับนี้ รสชาติย่อมไม่แตกต่างเจ้าค่ะ”ซ่งจิ่งเซินหัวเราะเบาๆ “น้องหญิงห้ารู้ใจข้าเหลือเกิน”“พวกเราสองพี่น้องล้วนชอบทำการค้า ความคิดย่อมเหมือนกัน เหล้าที่กลั่นไว้ในโรงกลั่นเองก็ไม่เลว สามารถขายเหล้าได้แล้วเจ้าค่ะ”“แต่เหล้าเหล่านี้ของข้าล้วนเป็นเหล้าชั้นเลิศ อิงตามการมองของข้า ไม่สู้ลองวางขายในร้านอาหารและโรงน้ำชาดูก่อน”ซ่งรั่วเจินยกมุมปากขึ

โรงน้ำชาสกุลซ่งอูเยว่เอ๋อร์ได้ยินหยางอ๋องชื่นชมโรงน้ำชานี้เป็นพิเศษ รู้สึกเพียงแปลกใจโรงน้ำชาทำนองนี้เหมือนกันทุกที่ มีอันใดน่าสนใจกัน?มีโอกาสนัดหมายฉู่อ๋องออกมาได้อย่างยากลำบาก ย่อมต้องหาสถานที่น่าสนใจ ทว่าก่อนหน้านี้ฉู่อ๋องปฏิเสธเหล่าองค์ชายมาโดยตลอด จนกระทั่งได้ยินว่าจะไปโรงน้ำชาแห่งนี้ นี่ถึงตอบตกลงนางรู้สึกแปลกใจ โรงน้ำชาแห่งหนึ่งมีอันใดดี เหตุใดจะต้องอยากไปโรงน้ำชาด้วย?เพียงแต่ ตอนนางมาถึงโรงน้ำชาสกุลซ่ง ได้เห็นบรรยากาศครึกครื้นนั้น ดวงตาสั่นไหวในทันใดไม่เคยเห็นโรงน้ำชาครึกครื้นเพียงนี้มาก่อน ยิ่งไปกว่านั้นอาหารการกินที่นี่ก็มีทั้งหมด!เรื่องเล่าบนเวทีมีสีสันน่าสนใจ นางได้ฟังเล็กน้อยก็พบว่าเนื้อหาของเรื่องเล่านี้น่าสนใจอย่างมาก น่าสนใจเสียยิ่งกว่าเหล่านั้นที่นางเคยฟังมา“คิดไม่ถึงเลยว่าโรงน้ำชาในเมืองหลวงของพวกเขาจะพิเศษเพียงนี้ แตกต่างจากบ้านเมืองพวกเรา”ภายในสายตาอูจิ่งซั่วสะท้อนแววตกตะลึง วันนี้เขานับว่าได้เปิดหูเปิดตาแล้ว มิน่าเล่าตอนอยู่ภายนอกจึงได้ยินว่าที่นั่งเต็มแล้วหากไม่ใช่เพราะพวกเขามีฐานะสูงศักดิ์ โรงน้ำชาจงใจเหลือที่นั่งแขกพิเศษไว้ให้ น่ากลัวว่าพวกเข

“ข้า ข้าเปล่า!”อูเยว่เอ๋อร์คิดไม่ถึงเลยว่าฉู่มู่เหยาจะถามอย่างตรงไปตรงมาต่อหน้าทุกคนเช่นนี้“ตอนแรกได้ฟังดูข้าก็รู้สึกว่าไม่เลว แต่หลังจากฟังให้ละเอียดดูแล้วก็คิดว่าไม่ได้น่าฟังถึงเพียงนั้น เรื่องเล่านี้ธรรมดามาก”“ข้ารู้ว่าพระชายาฉู่อ๋องเป็นพี่สะใภ้เจ้า เจ้าชอบโอ้อวดนางก็เป็นเรื่องปกติ แต่ก็ไม่ควรโอ้อวดเกินไปกระมัง!”“ยิ่งไปกว่านั้น เป็นถึงพระชายา สูงศักดิ์เพียงนี้ ถึงขั้นเขียนเรื่องเล่าให้ราษฎรฟัง หรือว่าไม่เสื่อมเสียเกียรติกระนั้น?”อูเยว่เอ๋อร์เบ้ปาก ก่อนหน้านี้ไม่ได้คิดถึงเรื่องนี้มาก่อน อย่างไรเสียเหตุใดพระชายาจึงทำเรื่องเสื่อมเสียเกียรติเช่นนี้เล่า?พระชายาของราชวงศ์พวกเขา แต่ละคนล้วนสูงศักดิ์น่านับถือ โดยเฉพาะตำแหน่งฉู่อ๋องนี้สูงศักดิ์กว่าอ๋องคนอื่น ปรากฏว่าถึงขั้นมีพระชายาไม่รักษาเกียรติคนหนึ่ง นี่น่าขันเกินไปแล้ว!“เสื่อมเสียเกียรติอย่างไร? หรือทุกคนจะต้องไม่รู้ความไม่เคยผ่านความลำบากเหมือนเจ้า ทุกวันกินดื่มได้โดยไร้กังวลกระนั้น?”ฉู่มู่เหยาตอบโต้อย่างไม่เกรงใจ “ก็แค่องค์หญิงคนหนึ่งไม่ใช่หรือ? พูดราวกับไม่มีใครเป็นกระนั้น ก็ไม่รู้ว่าไปเอาความมั่นใจมาจากที่ใด สูงส่งโด

“ย่อมเป็นเช่นนั้น”ซ่งรั่วเจินยิ้มน้อยๆ นางกลายเป็นตัวประกอบไร้ค่าตายไปตั้งนานแล้ว เปลี่ยนโชคชะตาได้สำเร็จ ย่อมไม่มีวันเดินซ้ำรอยเดิมอีก“ตอนนี้เซียวอ๋องไม่มีพระชายา แต่มองผ่านท่าทีของเขา คล้ายไม่สนใจองค์หญิงฉีเยว่กระมัง?”“หลังพี่ใหญ่ผ่านเรื่องในอดีตมาแล้วก็ไม่กล้าแต่งภรรยาอีก โดยเฉพาะฐานะขององค์หญิงฉีเยว่ละเอียดอ่อนมาก เจ้าเจ็ดไม่หลบเลี่ยงก็เพราะเขาคิดไว้ดีแล้วตั้งแต่แรก”“ชาติก่อนเขาเองก็วางแผนเป็นอ๋องว่างงานคนหนึ่ง แต่งองค์หญิงคนหนึ่ง ตราบใดที่ภายภาคหน้าเขาไม่ทำผิดใหญ่หลวง ก็ไม่จำเป็นต้องกังวลต่อความมั่งคั่งในชาตินี้แล้ว”ฉู่จวินถิงคิดว่าความคิดเช่นนี้ของเจ้าเจ็ดไม่มีอะไรผิด มองทั้งหมดออกตั้งแต่แรก เลือกสิ่งที่ตนต้องการ นี่ก็เป็นความฉลาดอย่างหนึ่งเพียงแต่ อูเยว่เอ๋อร์ไม่ใช่คนรับมือง่าย ดังนั้นทั้งหมดจึงแตกต่างจากที่เขาคิดไปบ้างซ่งรั่วเจินมองผ่านสีหน้าฉู่จวินถิงก็รู้ความคิดที่เขามีต่อหยางอ๋องได้ อิงตามความทรงจำของนาง หยางอ๋องในต้นฉบับเป็นเพียงแพะรับบาปดวงซวยคนหนึ่งอูเยว่เอ๋อร์ไล่ตามหลินจือเยว่ ทำทุกหนทาง ชนิดที่ว่าเรื่องมอบกายถวายตัวก็สามารถทำออกมาได้ สุดท้ายถูกฉินซวงซวงข