Semua Bab ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง: Bab 1361 - Bab 1370

สวีปินเห็นฟ่านหัวหรงที่เข้ามากะทันหันก็พลันตกใจ จากนั้นจึงเผยรอยยิ้มเป็นเชิงว่าเข้าใจแล้วออกมา“หัวหรง พวกข้าก็แค่พูดไปอย่างนั้นเอง เจ้าอย่าโกรธเลยนะ ข้าเห็นว่าในที่สุดเจ้าก็กลับมาแล้วจึงเรียกสหายทั้งหลายมารวมตัวกันเป็นพิเศษก็เท่านั้นเอง”สวีปินแย้มยิ้ม แววได้ใจวาบผ่านดวงตา เขาได้ยินว่าลู่ฉิงเสวี่ยกลับบ้านเดิมไปแล้วนางมีนิสัยเย่อหยิ่งปานนั้นจะต้องทนการทรยศหักหลังไม่ได้เป็นแน่ ครั้นคิดว่าฟ่านหัวหรงมีชาติกำเนิดไม่ต่างจากตนเอง เหตุใดนางจึงชอบฟ่านหัวหรงไม่ชอบตนเองกันเล่า?ที่ฟ่านหัวหรงมีชีวิตหน้าที่การงานก้าวหน้าในวันนี้ล้วนเป็นเพราะการสนับสนุนของสกุลลู่ทั้งสิ้น!“ฉิงเสวี่ยดีมาก เรื่องในตอนนี้เป็นข้าทำผิดเอง พวกเจ้าหยุดแต่งเรื่องเหลวไหลพูดอะไรที่ไม่ควรพูดได้แล้ว ไม่อย่างนั้นอย่าหาว่าข้าไม่ยอมเป็นกระทั่งสหาย!”ฟ่านหัวหรงตีหน้าบึ้งเดินไปนั่งลงข้างๆ เขาอยู่ที่บ้านก็อารมณ์ย่ำแย่จนถึงที่สุดจึงออกมาข้างนอกเสียเลยคิดไม่ถึงเลยว่าออกมาก็ได้ยินคำพูดของพวกเขา คิดว่าหากฉิงเสวี่ยได้ยินวาจาเหล่านี้จะต้องเสียใจมากเป็นแน่!ทุกคนเห็นฟ่านหัวหรงเหวี่ยงใส่เช่นนี้ก็อดจะสบตากันไม่ได้ ไม่เข้าใจว่าสถานก

ชุยอิงเอ๋อร์ได้ยินคำพูดของพ่อบ้านแล้ว สีหน้าก็ปั้นยากอย่างมากแม้ว่าเรือนที่นางพักอยู่ก่อนหน้านี้จะเป็นเรือนที่ท่านโหวสั่งการให้พ่อบ้านจัดหาให้ แต่นางสัมผัสได้ว่าหัวใจของพ่อบ้านผู้นี้เอนเอียงไปทางลู่ฉิงเสวี่ยแม้ว่าภายนอกจะปฏิบัติต่อนางไม่เลว แต่ความเคารพกลับเทียบลู่ฉิงเสวี่ยไม่ได้เลย คราวนี้ยังถึงกับเอ่ยปากขัดขวางไม่ให้นางเข้าจวนโหว“พ่อบ้าน ฮูหยินจะหย่ากับท่านอ๋องอยู่แล้ว เรื่องนี้เจ้าคงรู้กระมัง?”“อดีตก็คืออดีต ตอนนี้ก็คือตอนนี้ มิหนำซ้ำคราวนี้ท่านโหวยังอนุญาตให้ข้าส่งเขากลับมาแล้วด้วย มีอันใดไม่เหมาะสมเช่นนั้นรึ?” ชุยอิงเอ๋อร์กล่าวอย่างไม่พอใจพ่อบ้านขมวดคิ้วแน่น เขาย่อมล่วงรู้ถึงนิสัยของชุยอิงเอ๋อร์ผู้นี้ ก็แค่แสร้งเป็นว่านอนสอนง่ายต่อหน้าท่านโหวเท่านั้นแหละ หากความจริงเป็นพวกใช้อำนาจข่มเหงคนอ่อนแอกว่า เทียบฮูหยินไม่ได้เลย“ฉิงเสวี่ย พวกเรากลับห้องกันเถอะ”ฟ่านหัวหรงเอื้อมมือมาแตะไหล่ชุยอิงเอ๋อร์ สายตาที่มองนางเต็มไปด้วยความรู้สึกลึกซึ้งทว่า เมื่อชุยอิงเอ๋อร์ได้ยินว่าฟ่านหัวหรงเข้าใจผิดว่านางเป็นลู่ฉิงเสวี่ย สีหน้ายิ่งเปลี่ยนเป็นไม่น่ามองอย่างยิ่ง โดยเฉพาะต่อหน้าพ่อบ้าน

“ฉิงเสวี่ย เจ้าอย่าได้เข้าใจผิดเชียวนะ คืนวานข้าดื่มสุราจนเมามายจริงๆ!”มุมปากฟ่านหัวหรงถูกลู่เป่ยชวนต่อยจนเลือดซิบ ในชั่วเวลานี้กลับไม่สนใจเรื่องนี้แม้แต่น้อย เขาก้าวไวๆ มาถึงตรงหน้าลู่ฉิงเสวี่ย แววตาเต็มไปด้วยความลนลานลู่ฉิงเสวี่ยมองฟ่านหัวหรงนิ่งๆ เห็นเขาสวมเพียงชุดตัวใน สาบเสื้อบริเวณทรวงอกหลวมคลายเล็กน้อย สามารถมองเห็นร่องรอยคลุมเครือได้อย่างเลือนราง“ข้ารู้มานานแล้วว่าท่านมีคนอื่นอยู่ข้างนอก เกิดเรื่องเช่นนี้ขึ้นไม่น่าประหลาดใจเลย แต่ข้าคิดไม่ถึงว่ากระทั่งศักดิ์ศรีพื้นฐานที่สุดท่านก็ยังไม่ให้ ร้อนใจจนทนไม่ได้เช่นนี้”“วันนี้ข้ามาที่นี่ก็เพื่อนำสิ่งของบางอย่างมาคืนท่าน พร้อมกันนั้นยังมีของบางอย่างที่ต้องนำกลับไป”“แม้เป่ยชวนจะทำร้ายท่าน แต่เดิมก็เป็นเพราะท่านทำผิดต่อข้าก่อน ถูกตีสักยกก็เป็นเรื่องธรรมดา วันหน้าระหว่างพวกเราไม่เกี่ยวข้องกันอีกแล้ว”ลู่ฉิงเสวี่ยสีหน้าเย็นชา นางรู้สึกว่าเป่ยชวนสมควรตีแล้วชายสารเลวที่ทำผิดต่อนาง มีหญิงอื่นอยู่ข้างนอกแล้วยังเกือบจะทำให้ลูกนางเสียชีวิตอีก ยิ่งไม่อาจให้อภัยได้!“ฉิงเสวี่ย เจ้าจำเป็นต้องไร้หัวใจถึงเพียงนี้ด้วยหรือ? เมื่อวานเป็นเพ

ฟ่านหัวหรงอยู่กับชุยอิงเอ๋อร์มานาน ลำพังแค่มองจากสีหน้าก็พอจะมองเห็นอะไรได้บ้างแล้ว แรงโกรธแค้นอันเข้มข้นภายในใจพลันระเบิดออกมาในพริบตา อยากจะบีบคอผู้หญิงตรงหน้าให้ตายไปซะ “เจ้ากินดีหมีหัวใจเสือมาจากไหน ถึงได้บังอาจมาทำร้ายบุตรของข้า!” เขาเฝ้าหวังมาตลอดว่าจะได้มีบุตรกับฉิงเสวี่ย เพียงแต่สมรสกันมานานเพียงนี้แล้วยังไม่มีมาตลอด เพราะเป็นเช่นนี้ถึงได้ทำให้ความคิดเขาไขว้เขว ไม่เคยคิดเลยว่าทุกอย่างจะพังทลายลงในมือของเขาเอง และยังมีผู้หญิงต่ำช้าคนนี้ที่จงใจใช้อุบายทำลายทารกในครรภ์ของนางอีก “ข้าเปล่า ข้าเปล่าเจ้าค่ะ ท่านอ๋องได้โปรดเชื่อข้าด้วยเถิดเจ้าค่ะ ข้าจะไปบ้าดีเดือดทำเช่นนั้นได้อย่างไร?” ชุยอิงเอ๋อร์ส่ายศีรษะด้วยความหวาดกลัว ฟ่านหัวหรงตรงเบื้องหน้าบัดนี้ช่างน่ากลัวเกินไปจริง ๆ “ท่านโหว ในครรภ์ของข้าเองก็มีบุตรของท่านเหมือนกัน ท่านจะทำเช่นนี้กับข้าไม่ได้!” ทว่า ฟ่านหัวหรงหาได้ใส่ใจไม่ นอกจากฉิงเสวี่ยแล้ว สตรีอื่นสำหรับเขาล้วนไม่มีค่าอะไรทั้งสิ้น อย่างชุยอิงเอ๋อร์จะนับเป็นอะไรได้? ลู่ฉิงเสวี่ยกลับแทรกขึ้นมาอย่างกะทันหันในจังหวะนี้ “ในเมื่อเจ้าบอกว่ากำไลวงนี้ไม่ทำร้ายคน เช่น

ลู่ฉิงเสวี่ยตัดสินใจแน่วแน่มานานแล้ว สิ่งของที่ควรต้องคืนให้ก็คืนไปแล้ว บัดนี้ย่อมไม่เลือกจมปลักอยู่ที่นี่ต่ออย่างเด็ดขาด เพียงแต่เรื่องที่เกิดขึ้นในวันนี้ ทำให้นางมองเห็นธาตุแม้ของบุรุษผู้นี้ชัดเจนยิ่งกว่าครั้งไหน เขาไม่เพียงหักหลังตนเอง ยิ่งไปกว่านั้นยังไร้ซึ่งความรับผิดชอบใด ๆ ให้กล่าวถึง และถึงขั้นโยนความผิดทั้งหมดให้ผู้อื่นอย่างหน้าไม่อาย วันนี้ซ่งรั่วเจินมาก็เพื่อชมความครึกครื้น นางสังเกตได้ว่านับแต่กำไลวงนั้นถูกสวมไว้บนข้อมือของชุยอิงเอ๋อร์ วิญญาณอาฆาตนั่นก็จ้องไปที่ครรภ์ของนางแทนแล้ว พิจารณาจากภาพที่ปรากฏขึ้น ดูเหมือนว่าลมปราณของทั้งสองจะเข้ากันได้ดี ซึ่งต่างจากการดิ้นรนสุดแรงของทารกในครรภ์ของลู่ฉิงเสวี่ยไปอย่างสิ้นเชิง ทั้งสองไม่มีพลังขัดแย้งกันมากนัก ดูเหมือนว่า…หากคานบนเพดานไม่ดีตรงพื้นด้านล่างก็จะบิดเบี้ยวไปด้วย! หลังจากออกจากจวนโหวมา ลู่ฉิงเสวี่ยก็เอ่ยถามขึ้นมาอย่างอดไม่ได้ “ทารกในครรภ์ของชุยอิงเอ๋อร์จะแท้งด้วยสิ่งนี้จริงหรือเพคะ?” ความจริงนางรู้สึกว่าเด็กน้อยบริสุทธิ์ แต่เพราะชุยอิงเอ๋อร์เล่นลูกไม้สกปรกก่อน นางจึงไม่มีเหตุผลที่จะต้องปล่อยชุยอิงเอ๋อร์ไป กรรมใดใ