Semua Bab ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง: Bab 1371 - Bab 1378

“ราชวงศ์ฉีเยว่？” ดวงตางามของซ่งรั่วเจินยกขึ้น แฝงไปด้วยความประหลาดใจเล็กน้อย ก่อนหน้านี้ไม่เคยได้ยินมาก่อนเลยว่ามีผู้มาจากราชวงศ์อื่น นี่เป็นครั้งแรกที่ได้ยิน “ก่อนหน้านี้ท่านอยู่ที่ชายแดน ราชวงศ์ที่ทำสงครามด้วยก็คงเป็นพวกเขาใช่หรือไม่? บัดนี้เหตุใดถึงให้องค์หญิงมาเมืองหลวงได้?” แม้ว่าตอนที่นางทะลุเข้าไปในหนังสือ ฉู่จวินถิงจะกลับมาจากชายแดนแล้ว แต่ตอนนั้นในหนังสือ เพื่อเน้นย้ำผลงานการรบของฉู่จวินถิง ก็เคยพรรณนาหลายครั้งถึงท่าทีอันองอาจของเขาในสนามรบและภาพลักษณ์ในใจของราษฎร “พวกเขาทำศึกแพ้ เดิมทีก็ควรเข้าวังอยู่แล้ว แต่ที่จงใจส่งองค์หญิงมาก่อน จากการคาดเดาของพวกเรา น่าจะตั้งใจแต่งงานเชื่อมสัมพันธ์” “แต่งงานเชื่อมสัมพันธ์?” ซ่งรั่วเจินได้ยินคำพูดนี้เข้าก็ไม่ถือว่าแปลกใจอะไร ราชวงศ์ที่พ่ายแพ้เลือกใช้การแต่งงานเชื่อมสัมพันธ์เพื่อแลกกับการสงบศึก ถือเป็นเรื่องปกติอย่างยิ่ง อย่างไรเสีย เมื่อเทียบกับสงครามแล้ว แค่ส่งองค์หญิงผู้เดียวออกไป สำหรับทั้งราชวงศ์ ย่อมเป็นความสูญเสียที่น้อยที่สุดอย่างไม่ต้องสงสัย เพียงแต่องค์หญิงที่แต่งงานเชื่อมสัมพันธ์ สุดท้ายแล

“แล้วสวีปินผู้นั้นเป็นอย่างไร ข้าจะไม่รู้ได้อย่างไร?” “อย่ามองว่าเขาเอาแต่เสเพลเที่ยวเตร่ทั้งวัน แต่ความทะเยอทะยานนั้นมากโข เดิมทีเขากับฟ่านหัวหรงก็มีฐานะใกล้เคียงกัน แต่ตั้งแต่ที่ฟ่านหัวหรงแต่งงานกับญาติผู้พี่ สถานะก็สูงขึ้นด้วย เกรงว่าเขาก็คงอิจฉาอยู่นานแล้ว” ฉู่อวิ๋นกุยมีสีหน้าเข้าใจอย่างแจ่มแจ้ง เสด็จพี่เอาแต่ยุ่งอยู่กับงานสำคัญทั้งวัน ย่อมไม่ลดตัวไปสุงสิงกับคนพวกนี้หรอก แต่เขากลับรู้จักคนพวกนี้เป็นอย่างดี “ตอนนี้ฟ่านหัวหรงคงจะคิดได้แล้ว ตอนนั้นก็ต่อยตีกับสวีปินหนึ่งยก ดูเหมือนจะสาหัสพอสมควรทีเดียว” ฉู่จวินถิงก็ไม่ได้แปลกใจอะไร “เขาไม่ใช่คนที่มีความรับผิดชอบจริง ๆ แต่ก่อนพวกเจ้าไม่สังเกตเลยหรือว่าเขาชอบโทษฟ้าดินถึงเพียงนั้น?” ฉู่อวิ๋นกุยยิ้มอย่างกระอักกระอ่วน ตอนที่ลู่ฉิงเสวี่ยแต่งงาน เสด็จพี่มัวแต่ยุ่งอยู่กับการออกรบ ย่อมไม่รู้เรื่องพวกนี้แน่ แต่เขาเองในตอนนั้นก็มองไม่ออกเช่นกัน “ตอนนั้นเขากับญาติผู้พี่ เรียกได้ว่าลุ่มหลงเลยทีเดียว ก่อเรื่องจนคนทั่วทั้งเมืองหลวงต่างก็รู้กันหมด ท่าทางเช่นนั้น ใครเห็นก็ต้องคิดว่าเขามีหัวใจที่บริสุทธิ์” “ยิ่งไป

“พวกเจ้าดูเถิด การแต่งกายของราชวงศ์ฉีเยว่ช่างงดงามจริง ๆ ผมนั่นเต็มไปด้วยการถักเปีย ยามเดินดูพลิ้วไหวมีชีวิตชีวา ช่างน่ารักน่าเอ็นดูเสียจริง” “ธรรมเนียมของทางราชวงศ์ฉีเยว่นั้นไม่เหมือนกับพวกเรา การแต่งกายของหญิงสาวก็แตกต่างเช่นกัน ข้าว่าองค์หญิงผู้นี้ก็งดงามไม่น้อย ต่างจากองค์หญิงของราชวงศ์เราเล็กน้อย” รอบข้างมีเสียงวิพากษ์วิจารณ์ดังขึ้นเป็นระลอก ธรรมเนียมของสองราชวงศ์เดิมทีก็แตกต่างกันอยู่แล้ว เมื่อเห็นการแต่งกายเช่นนี้ บรรดาสตรีของเมืองหลวงต่างก็อดตื่นตาตื่นใจไม่ได้ ฉู่จวินถิง ซ่งหลิน รวมถึงทหารที่เคยผ่านสนามรบคนอื่น ๆ เมื่อเห็นภาพนี้ก็ไม่รู้สึกแปลกใจแม้แต่น้อย พวกเขาเห็นมาไม่ต่ำกว่าหนึ่งครั้งตอนอยู่ชายแดน ชินไปตั้งนานแล้ว ที่ข้างกายองค์หญิงแห่งฉีเยว่ยังมีองค์ชายของราชวงศ์ฉีเยว่ รวมไปถึงทูตด้วย ครั้งนี้ตั้งใจมาส่งองค์หญิงแห่งฉีเยว่แต่งงานเชื่อมสัมพันธ์โดยเฉพาะ “คารวะฮ่องเต้ ฮองเฮา” คนของราชวงศ์ฉีเยว่ต่างทำความเคารพพร้อมกัน ดูแล้วสุภาพนอบน้อมเป็นอย่างยิ่ง “ฝ่าบาท กระหม่อมอูจิ่งซั่ว นี่คืออูเยว่เอ๋อร์ น้องสาวของกระหม่อม” อูจิ่งซั่วเอ่ยขึ้น “ที่พ

นึกถึงสนามรบในตอนนั้น ไม่ใช่พวกเขาไม่ใช้อุบายสาวงามมาก่อนเอือมระอาหญิงสาวคนนั้นเข้าไม่ถึงกระโจมฉู่อ๋อง ต่อให้ตอนนี้เป็นน้องสาวของตนมา คาดว่าก็เป็นเช่นเดียวกัน ไม่แน่ว่าอาจยิ่งระแวดระวัง ไฉนเลยจะมีชีวิตที่ดีได้?อูเยว่เอ๋อร์มั่นใจในตนเองมาก ตอนนั้นนางก็อยากเห็นว่าฉู่อ๋องที่ทำให้เสด็จพ่อและท่านพี่ปวดหัวได้มีหน้าตาเช่นไร ตอนนี้ได้เห็นแล้ว พบว่าชายคนนั้นไม่ดุดันเหมือนอย่างที่คิด ตรงข้ามกันรูปร่างหน้าตางดงามดุจหยก หล่อเหลาไร้ผู้ใดเทียบเทียมโดดเด่นถึงเพียงนี้ อีกทั้งยังเป็นบุรุษกล้าหาญองอาจ ช่างเป็นชายในฝันของสตรีโดยแท้ในเมื่อจะแต่งงาน ย่อมต้องเลือกแต่งกับคนที่ดีที่สุด!หากชายคนนี้กลายเป็นขุนนางใต้กระโปรงตน ไม่แน่ว่านางยังสามารถช่วยเสด็จพ่อได้ใครคิดเล่าว่าท่านพี่จะไม่เห็นดีเห็นงามกับนาง!“ก่อนจากมาเสด็จแม่บอกข้าว่าบุรุษไม่ควรเป็นของสตรีเพียงผู้เดียว ต่อให้ข้างกายเขามีหญิงงามแล้วอย่างไรเล่า? นานวันไปก็จะเบื่อ”อูเยว่เอ๋อร์เบ้ปาก นางเห็นองค์ชายหกหน้าตานับว่าหล่อเหลา ถึงขั้นแต่งงานไปแล้ว!“ข้าเห็นว่าองค์ชายเจ็ดไม่เลว ภายภาคหน้าเจ้าต้องอยู่ที่นี่ไปตลอด หาสามีที่เหมาะสมสักคน ชีวิตในภ