บททั้งหมดของ ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง: บทที่ 1791 - บทที่ 1800

ซ่งจิ่งเหิงมองดูฉู่อ๋องเตะเพียงเท้าเดียวอย่างเฉียบขาด ทำเอาคนกระอักเลือดออกมา เพียงแค่มองก็รู้แล้วว่าความเจ็บนั้นสาหัสเพียงใดสมแล้วที่เป็นพี่เขย เหมาะสมกับญาติผู้พี่ยิ่งนัก วิธีจัดการเรื่องราวเหมือนกันไม่มีผิด“องค์รัชทายาท ทรงทำเกินไปหน่อยหรือไม่?” ฉีเฮ่อเอ่ยด้วยน้ำเสียงเดือดดาลเขามีบุตรมากมาย แม้ฉีอวิ๋นซีจะเป็นเพียงบุตรนอกสมรส แต่เมื่อต้องเสียเกียรติยศต่อหน้าผู้อื่นเช่นนี้ ก็เห็นได้ว่าองค์รัชทายาทหาไม่เห็นเขาอยู่ในสายตาเลยสักนิด!“ใต้เท้าฉี แทนที่จะมาซักถามข้าเช่นนี้ ไม่สู้กลับไปคิดให้ดีเสียก่อนว่าบุตรชายของเจ้าใช้อุบายต่ำช้าทำร้ายสตรีสูงศักดิ์อย่างไร หากเรื่องนี้แพร่ไปถึงราชสำนัก เจ้าจะมีปัญญาเอาตัวรอดได้อยู่หรือไม่?”ฉู่จวินถิงสีหน้าเย็นชา ไม่ใส่ใจความโกรธของฉีเฮ่อแม้แต่น้อยก่อนหน้านี้ที่สืบหาความจริง เขาได้ตรวจสอบเรื่องของฉีเฮ่ออย่างละเอียดถี่ถ้วนแล้วในฐานะพ่อตาของเหลียงอ๋อง เพื่อให้เหลียงอ๋องได้มีโอกาสขึ้นเป็นรัชทายาท ตลอดหลายปีมานี้ เขาก็ลอบวางกลอุบายไปไม่น้อยเดิมตั้งใจจะลากฉีเฮ่อให้ตกเป็นแพะรับบาปและผลักข้อกล่าวหาไปให้เขา แต่ก็ยุ่งยากอยู่บ้าง ทว่ายามนี้ฉีอวิ๋นซีกลั

“ฉีอวิ๋นซีใช้วิธีเช่นนี้ ไม่ได้ทำร้ายแค่หวงเซียงเซียงคนเดียว ยังมีแม่นางคนอื่นที่ถูกเขาใช้วิธีเดียวกันนี้อีกหลายคน”ซ่งรั่วเจินเพิ่งคำนวณดวงชะตาไปเมื่อครู่ แค่ดูจากใบหน้าของฉีอวิ๋นซี ก็รู้ได้ทันทีว่าคนผู้นี้ไม่ใช่คนดีอะไรชีวิตส่วนตัวของเขาเหลวแหลกนัก สตรีที่เขาเคยไปยุ่งเกี่ยวด้วยมีไม่น้อยเลย“เพียงแต่ว่า คนผู้นี้ไร้ซึ่งความทะเยอทะยาน สตรีที่มีฐานะดีที่สุดในบรรดาคนที่เขาใช้อุบายก็คือหวงเซียงเซียง ส่วนคนอื่น ๆ นั้น ครอบครัวไม่มีอำนาจจะช่วยเหลือได้เลย”“ต่อให้เรื่องนี้ถูกเปิดโปงออกไป เกรงว่าก็คงไม่เป็นเรื่องใหญ่โตอะไร”“หากคนผู้นี้กล้าทำร้ายสตรีจากตระกูลใหญ่ละก็ เช่นนั้นตระกูลของอีกฝ่ายคงกัดไม่ปล่อยแน่ จะต้องลากตระกูลฉีให้พังพินาศไปด้วย”“แต่หากเป็นหญิงสาวธรรมดา เช่นนั้นเรื่องก็ไปถึงแค่ทางการ ไม่แน่ว่าจะไปถึงราชสำนัก”ฉู่จวินถิงวิจารณ์อย่างตรงไปตรงมา “ช่างเป็นสวะโดยแท้!”ซ่งรั่วเจินกลั้นหัวเราะไว้ไม่อยู่ ก่อนจะทอดถอนใจพลางกล่าวว่า “หม่อมฉันว่าเขาคงมีรสนิยมประหลาดอยู่บ้าง”“รสนิยมอะไรหรือ?”“ความจริงแล้ว ด้วยฐานะของเขา หากอยากแต่งงาน สตรีในเมืองหลวงที่ยินดีจะแต่งกับเขาก็มีไม่น้อ

ในดวงตาหลิ่วกุ้ยเฟยฉายแววสนใจ นางอยู่แต่ในวังทุกวันก็น่าเบื่อ เรื่องราวน่าสนุกภายนอก นางล้วนยินดีฟัง“ท่านหญิงฉางผิงเองก็ยอดเยี่ยมถึงเพียงนั้น ยามปกติมีสายตาสูงส่ง ตอนแรกมีบุรุษมากความสามารถมากมาย นางล้วนไม่เหลียวแล แล้วเหตุใดตอนนี้ถึงไปชอบคุณชายเจ้าสำราญได้?” จิ้งเฟยกล่าวอย่างประหลาดใจเสียนเฟยพยักหน้า “ตรงจุดนี้นี่แหละที่แปลก คุณชายเจ้าสำราญคนนั้นไม่มีอะไรเลย รูปโฉมก็ไม่สง่างาม ชาติกำเนิดก็ธรรมดา ไม่คู่ควรกับท่านหญิงฉางผิงเลยสักนิด”หลิ่วกุ้ยเฟยยกมุมปากขึ้น “นี่แหละคือสิ่งที่แปลกที่สุด ใครพยายามตักเตือนก็ไร้ผล ท่านหญิงฉางผิงตั้งใจแน่วแน่ที่จะแต่งกับเขา”“ได้ยินมาว่ามารดาของท่านหญิงฉางผิง เพราะเรื่องนี้ ตอนนี้กังวลจนใจแทบสลายแล้ว”ฮองเฮาฟังการอภิปรายของหลายคน ดวงตาฉายแววประหลาดใจ “ท่านหญิงฉางผิงชอบคุณชายตระกูลใดกัน?”“เป็นบุตรชายคนรองของตระกูลฉี เหมือนจะมีนามว่าฉีจวิ้นหมิงเพคะ” เสียนเฟยรีบกล่าว “ชื่อดูสุภาพเรียบร้อย แต่ลักษณะนิสัยของเขากลับไม่ดีนัก”“หากท่านหญิงฉางผิงชอบบุตรชายคนโตของตระกูลฉี ฉีจวิ้นเฉิง นั่นก็พอเข้าใจได้ เพราะบุตรชายคนโตมีความสามารถ สุขุม ว่ากันว่าตอนแรกท่านหญ

เมื่อฮ่องเต้ออกจากท้องพระโรงก็เสด็จไปเยี่ยมทอดพระเนตรไทเฮา ยังไม่ต้องพูดว่าวันนี้กระฉับกระเฉงขึ้นมาก แม้แต่การพูดจาก็ชัดเจนกว่าวันก่อน ใบหน้าจึงประดับรอยยิ้มก่อนหน้านี้ไทเฮาพูดได้ไม่ชัดเจน แม้เข้าไปใกล้ก็ยังจับใจความได้เพียงบางถ้อยคำ โดยส่วนมากยังต้องคาดเดาความหมายแต่วันนี้พูดจาได้ชัดเจนขึ้นมากแล้ว“พระชายารัชทายาท ไทเฮาทรงมีพระอาการเช่นนี้ เจ้ารักษาอีกระยะหนึ่งก็จะหายขาดได้ใช่หรือไม่?” ฮ่องเต้เอ่ยถามซ่งรั่วเจินพยักหน้า “ทูลฝ่าบาท ตอนนี้ร่างกายของเสด็จย่าดีขึ้นมากแล้วเพคะ หากยังคงรักษาอย่างต่อเนื่อง กินยาตามเวลา อีกไม่นานก็จะฟื้นฟูเป็นปกติ”“แต่หลังจากหายดีแล้ว ยังต้องระวังอาหาร และบำรุงรักษาดี ๆ เพคะ”“ดีมาก” ฝ่าบาทพยักหน้ายิ้ม ๆ “ฝีมือการแพทย์ของเจ้า เราวางใจอย่างมาก”“หม่อมฉันจะไม่ทำให้เสด็จพ่อผิดหวังเพคะ” ฮองเฮาเห็นฝ่าบาทอารมณ์ดีอย่างมาก ภายในใจก็เริ่มครุ่นคิดถึงเรื่องแต่งงานของฉู่มู่เหยานางรู้ดีว่าฝ่าบาทเคยหมายจะเลือกคู่ครองที่เหมาะสมให้มู่เหยา เดิมทีหมายจะเลือกซ่งอี้อัน อย่างไรเสียซ่งอี้อันก็มีความสามารถเป็นเลิศหากแต่เรื่องแต่งงานที่ผ่านมาของซ่งอี้อันเป็นที่อื้อฉ

สกุลฉี“ฉีจวิ้นหมิง ไอ้ชั่ว ตกลงเจ้าคิดจะทำอะไรกันแน่!”บุตรชายคนโตของสกุลฉีฉีจวิ้นเฉิงยืนอยู่ในเรือนของฉีจวิ้นหมิง สีหน้าเต็มไปด้วยความโกรธ“เจ้ารู้หรือไม่ว่าท่านหญิงฉางผิงมีฐานะเช่นไร? กล้าฉวยโอกาสคิดลวนลามนางตอนเมามาย เจ้าช่างไร้ยางอายอย่างที่สุด!”ฉีจวิ้นหมิงถูกผลักจนล้มลงกับพื้น เขายื่นมือไปเช็ดเลือดที่มุมปาก ก่อนตะคอกตอบ “พี่ใหญ่ ข้ากับท่านหญิงฉางผิงต่างก็เต็มใจ เกี่ยวอันใดกับท่านด้วย เหตุใดต้องตีข้า?”ฉีจวิ้นหมิงโกรธจัด วันนี้โอกาสดีมากนัก หากไม่ใช่เพราะจู่ ๆ ฉีจวิ้นเฉิงก็โผล่มาขัดจังหวะ ป่านนี้ข้าวสารคงกลายเป็นเป็นข้าวสุกไปเรียบร้อยแล้ว!ก่อนหน้านี้เขาหลงรักท่านหญิงฉางผิงตั้งแต่แรกเห็น แต่สตรีนางนี้อุปนิสัยรุนแรง ไม่เคยเห็นเขาอยู่ในสายตา ชนิดที่ว่าไม่ชายตาแลเขาเลยสักครั้ง แต่กลับสนิทกับฉีจวิ้นเฉิงมากยิ่งกว่าทั้งที่เขากับฉีจวิ้นเฉิงเป็นพี่น้องร่วมสายโลหิต ทว่าตั้งแต่เด็กฉีจวิ้นเฉิงล้วนดีไปกว่าเขาทุกอย่าง!ไม่ว่าจะเป็นบิดามารดา ญาติ สหาย ชนิดที่ว่าแม้แต่บ่าวรับใช้ ต่างก็เห็นว่าฉีจวิ้นเฉิงดีกว่าเขา ไม่มีใครให้ความสำคัญต่อคุณชายรองอย่างเขาคนนี้เพราะสาเหตุนี้ เขาจึงเกิดโท