Semua Bab ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง: Bab 1771 - Bab 1780

กู้หรูเยียนเข้าใจดีว่าซ่งเฉิงคิดอย่างไร เพราะตอนที่ลูกของตนมีปัญหาเรื่องการแต่งงาน นางเองก็เคยทุกข์ใจจนกินไม่ได้นอนไม่หลับมาก่อนสงสารบิดามารดาในใต้หล้า ช่วงนี้ครอบครัวซ่งเฉิงก็มีเคราะห์อย่างต่อเนื่อง เรื่องแต่งงานของซ่งปี้อวิ๋นถึงขั้นเกิดเรื่องอื้อฉาว สุดท้ายลงเอยด้วยการหย่าได้ยินมาว่าตระกูลซ่งกำลังหางานแต่งใหม่ให้ซ่งปี้อวิ๋นอยู่ แต่เพราะก่อนหน้านี้หย่าอย่างไม่สวยงาม อีกทั้งซ่งปี้อวิ๋นดูเหมือนจะเข็ดขยาดผู้ชายไปแล้ว ย่อมไม่คิดจะแต่งงานใหม่ในเร็ววัน“ข้าพอจะรู้เรื่องของซ่งปี้อวิ๋นมาบ้าง แต่ของซ่งจิ่งเหิงนี่เกิดอะไรขึ้นกันแน่?”ซ่งรั่วเจินหันไปมองมารดา ปกติเรื่องแต่งงานที่มีปัญหา โดยส่วนมากเป็นฝ่ายชายเปลี่ยนใจอย่างไรเสียผู้ชายใจคดบนโลกนี้มีไม่น้อย แต่ซ่งจิ่งเหิงที่เป็นผู้ชาย งานแต่งกลับเกิดปัญหาขึ้น หรือว่าฝ่ายหญิงต่างหากที่เปลี่ยนใจ?“ได้ยินมาว่าเด็กคนนั้นกับจิ่งเหิงเป็นเพื่อนกันตั้งแต่เล็ก สนิทสนมกันมาก เดิมทีเรื่องแต่งงานก็ถูกกำหนดไว้แล้ว ไม่รู้เกิดอะไรขึ้น จู่ ๆ ก็เกิดการเปลี่ยนแปลง”“แม่นางคนนั้นยืนกรานว่าจะแต่งกับคุณชายอีกคนหนึ่ง ต่อให้จิ่งเหิงเกลี้ยกล่อมอย่างไรก็ไม่ได้ผล”

ภายในใจซ่งรั่วเจินเข้าใจอย่างฉับพลัน “ดูท่าเขาคงชอบสหายในวัยเยาว์ผู้นั้นมากจริง ๆ เมื่อวานเพิ่งมาหาท่านพ่อของข้าเพื่อพูดเรื่องนี้ วันนี้ก็ร้อนรนมาขอพบอย่างรอแทบไม่ไหวเสียแล้ว”เฉินเซียงไม่รู้เรื่องนี้ จึงอดเอ่ยไม่ได้ว่า “ให้ข้าสั่งคนไปปฏิเสธดีหรือไม่เจ้าคะ?”“ไม่ต้อง” ซ่งรั่วเจินลุกขึ้นยืน “ดีชั่วอย่างไรก็เป็นญาติผู้น้องของข้า ข้ารับปากแล้วว่าจะช่วย ไปดูกันเถิด”ซ่งจิ่งเหิงเดินวนอยู่หน้าจวนฉู่อ๋อง มือทั้งสองกำแน่น ใจเต้นระส่ำหยุดไม่อยู่เขาแทบไม่มีปฏิสัมพันธ์กับญาติผู้พี่ท่านนี้เลย รู้จักกันก็เพียงในนาม ปกติได้พบกันน้อยครั้ง แม้เจอกันในงานกวีก็แทบไม่ได้สนทนาครั้งนี้เขาต้องมาเพราะอับจนหนทาง ไม่รู้เหมือนกันว่าจะถูกปฏิเสธหรือไม่ซ่งรั่วเจินเดินออกมาถึงหน้าประตู มองเพียงปราดเดียวก็เห็นซ่งจิ่งเหิงแล้วเขามีเค้าหน้าคล้ายซ่งปี้อวิ๋นอยู่บ้าง ทว่าหน้าตาดูดีกว่าเล็กน้อย ร่างสูงระหง ผอมเพรียว มีความสุขุมสง่างามหลายส่วน เป็นคุณชายหนุ่มหล่อเหลาคนหนึ่ง“เจ้าคือซ่งจิ่งเหิงหรือ?” ซ่งรั่วเจินเอ่ยซ่งจิ่งเหิงคารวะ ทำความเคารพอย่างนอบน้อม “คารวะญาติผู้พี่”ซ่งรั่วเจินพยักหน้า “ข้าเพิ่งได้ยินเร

“ตกลงเจ้าเด็กนี่เป็นอะไรกันแน่? ก่อนหน้านี้ก็พูดกันชัดเจนแล้วว่าไม่ให้เขามาอีก”“วันนี้เป็นวันหมั้นของเซียงเซียง เขากลับโผล่มาในเวลานี้ นี่ไม่ใช่ตั้งใจมาป่วนหรือ?”หวงฮูหยินถอนหายใจอย่างระอา “นายท่าน อย่าพูดเช่นนี้เลยเจ้าค่ะ เซียงเซียงเปลี่ยนใจอย่างกะทันหัน จิ่งเหิงรับไม่ไหวก็เป็นเรื่องปกติ”“ในเมื่อวันนี้เขามาแล้ว ไม่สู้ฉวยโอกาสนี้พูดให้ชัดเจนไปเสียเลย รอจนเขาเห็นกับตาว่าเซียงเซียงหมั้นแล้ว ข้าคิดว่าเขาก็คงไม่มาอีก”“เจ้านี่นะ!” นายท่านหวงมองนางอย่างไม่พอใจหนึ่งปราด “สตรีใจอ่อน ความใจอ่อนนั่นแหละเป็นภัย!”“พวกเราถามความเห็นของเซียงเซียงไปแล้ว เซียงเซียงก็บอกอย่างชัดเจนว่าไม่ชอบซ่งจิ่งเหิงอีกต่อไป”“วันนี้เป็นวันสำคัญ หากเจ้านั่นวิ่งมาแล้วถูกคนตระกูลฉีเห็นเข้า พวกเขาจะพอใจหรือ?”“หากภายภาคหน้าเซียงเซียงแต่งงาน พวกเขาหยิบยกขึ้นมาพูด ถึงตอนนั้นนางต้องได้รับความอึดอัดใจ เจ้าจะดีใจหรือ?”สีหน้าหวงฮูหยินหม่นลง ภายในใจนางเองก็รู้ดีว่าเรื่องนี้ไม่เหมาะสม เพียงแต่นางและจิ่งเหิงเองก็คิดเหมือนกันเซียงเซียงเป็นลูกสาวของนาง นางเห็นเด็กคนนี้เติบโต รู้จักอุปนิสัยของนางดี จู่ ๆ ก็เปลี่ยนใจเ

ตั้งแต่หวงเซียงเซียงปรากฏตัวขึ้น ซ่งรั่วเจินก็รู้ได้ทันทีว่ามีบางอย่างผิดปกติอยู่บนตัวนางนางมีปัญหาอยู่จริง ๆ“นี่คือถูกลงคาถา?”ดวงตาคู่สวยของซ่งรั่วเจินหรี่ลงเล็กน้อย แววตาเผยอารมณ์นึกสนุก ดูท่าการคาดเดาของซ่งจิ่งเหิงถูกต้องแล้วเพราะถูกลงคาถา ท่าทีถึงได้เปลี่ยนไปราวกับเป็นคนละคน คนที่เคยชอบจึงกลายเป็นคนที่เกลียด“นี่มันคาถาลุ่มหลงนี่!”ซ่งรั่วเจินประหลาดใจ ดูท่าลูกอนุสกุลฉีคนนั้นคงจะชอบหวงเซียงเซียงเข้าจริง ๆ หาไม่แล้วคงไม่ยอมใช้เล่ห์กลถึงขั้นนี้เพื่อจะได้แต่งกับนางหรอกกระมัง?ทั้งที่รู้อยู่เต็มอกว่านางไม่ชอบตน ก็ยังจะฝืนใช้วิธีบังคับ รอจนคาถาหมดฤทธิ์ภายหลัง บางทีนางอาจจะมีลูกแล้ว ถึงตอนนั้นจะเสียใจก็แก้ไขอะไรไม่ได้อีกในสายตาของซ่งรั่วเจิน รู้สึกเพียงน่ากลัวมากพูดให้ตรงกว่านั้น สำหรับสตรีทุกคน นี่คือเรื่องน่ากลัวที่สุดทั้งที่มีคนที่รัก แต่ถูกคาถาบังคับให้แต่งกับคนที่ไม่ได้รัก กว่าจะได้สติกลับมา ก็เสียใจแต่หมดหนทางย้อนกลับแล้วซ่งจิ่งเหิงไม่แปลกใจต่อท่าทีของหวงเซียงเซียงเลย พูดให้ถูกคือตลอดช่วงที่ผ่านมา นางก็มีท่าทีเช่นนี้บางครั้งเขายังเคยสงสัย ความหนักแน่นของเขายังม

ของพรรค์นี้สำหรับนางแล้วง่ายมากนัก เพียงแต่เพราะถูกลงคาถามานานเกินไป การล้างคาถาออกให้หมดจึงต้องใช้เวลาเล็กน้อยเท่านั้น“ปล่อยให้นางนอนอยู่นี่แหละ อีกเดี๋ยวก็จะฟื้นเอง”ซ่งรั่วเจินพูดจบก็หันมามองซ่งจิ่งเหิง “เจ้าให้ข้าช่วย ข้าก็ทำสิ่งที่สมควรทำแล้ว หลังนางตื่นขึ้นมา ฤทธิ์ของคาถาจะหายไป”“แต่หลังจากนั้นนางจะชอบใคร ก็ขึ้นอยู่กับใจของนางเอง”ซ่งจิ่งเหิงพยักหน้ารัว ๆ “ขอบคุณญาติผู้พี่มาก ข้ารู้แล้ว!”“หากเซียงเซียงฟื้นขึ้นมาแล้วยังเลือกฉีอวิ๋นซี ข้าจะไม่รบกวนนางอีก!”ซ่งรั่วเจินพยักหน้าเบา ๆ ยังพอมีหัวคิดอยู่บ้าง!ชั่วขณะที่นางกำลังจะจากไป จู่ ๆ ก็ได้ยินเสียงรายงานจากภายนอก“นายท่าน ฮูหยิน คนตระกูลฉีมาสู่ขอแล้วขอรับ”นายท่านหวงกับหวงฮูหยินสบตากันแวบหนึ่ง บนใบหน้ามีแววลนลานอย่างเห็นได้ชัด ตอนนี้หวงเซียงเซียงยังไม่ฟื้น พวกเขาจะทำเช่นไร?คนมาสู่ขอแล้ว พวกเขายังไม่แน่ใจท่าทีของเซียงเซียง ตกลงจะหมั้นหรือไม่หมั้นกันเล่า?ตระกูลฉีมักวางตัวเย่อหยิ่งโอหังอยู่เสมอ หากพวกเขาบอกให้รอ น่ากลัวว่าพวกเขาไม่มีวันสนใจ“ท่าทีของสกุลหวงนี่คืออะไรกันแน่? ลูกข้าสามารถชมชอบหวงเซียงเซียงได้ก็ถือว่าเป็