บททั้งหมดของ ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง: บทที่ 1841 - บทที่ 1850

ขณะที่นางกำลังเอ่ยวาจา พลันรู้สึกถึงความหนักเล็กน้อยบนร่างกาย ก่อนจะเห็นว่าฉู่จวินถิงเอาผ้าคลุมไหล่มาคลุมให้นาง“มัวแต่ห่วงไม่ให้ฉางผิงเป็นหวัด จนลืมคิดถึงตัวเองไปแล้วหรือ?”ฉู่จวินถิงช่วยผูกเชือกผ้าคลุมไหล่ให้ซ่งรั่วเจินอย่างเอาใจใส่ และลูบมือน้อย ๆ ของนางอย่างแผ่วเบา เมื่อสัมผัสได้ถึงความเย็นชืดบนมือ นัยน์ตางดงามคู่นั้นก็ฉายแววไม่พอใจทันที“ดูสิ เจ้ามือเย็นเพียงนี้เชียว”ซ่งรั่วเจินยิ้มแหย ๆ “เช่นนั้นท่านก็ช่วยอุ่นมือให้ข้าสิ?”ฉู่จวินถิงดึงนางขึ้นรถม้า แล้ววางมือของนางไว้บนหน้าอกของตนเอง “อากาศเย็นลงแล้ว เจ้าออกมาข้างนอกก็ควรจะต้องระมัดระวังทำตัวให้อบอุ่นตลอด”ซ่งรั่วเจินพยักหน้าอย่างว่าง่าย ทว่ามือของนางกลับเริ่มซุกซนขึ้นมามือของนางเลื่อนลงไปทีละนิดลูบไล้ไปมาบนกล้ามหน้าท้องของชายหนุ่ม สัมผัสนั้นมันช่างสุดยอดจริง ๆ!แม้ยามนี้อีกฝ่ายจะยังสวมอาภรณ์ มองไม่เห็น แต่ก็ยังสัมผัสได้อยู่ดี!ฉู่จวินถิงทีแรกยังดึงหน้าเข้มตักเตือนซ่งรั่วเจิน ฮูหยินของเขาพอออกมาธุระเมื่อใดก็ลืมละเลยตนเองเสมอไม่คิดว่ามือนุ่มนิ่มอ่อนโยนนี้พอได้รับความอบอุ่นแล้วจะเริ่มซุกซนขยับลูบไล้ไต่ไปทั่วกล้ามหน้าท้

“เพราะจู่ ๆ ก็มีข่าวส่งมาจากชายแดน บอกว่าองค์หญิงที่ต้องสมรสเชื่อมไมตรีจะต้องเป็นหน่อเนื้อเชื้อพระวงศ์โดยกำเนิด” ซ่งรั่วเจินเอ่ยสิ้นวาจานี้ แววตาของซ่งจิ่งเซินฉายประกายประหลาดใจ รู้สึกราวกับฟ้าผ่าลงมากลางวันแสก ๆ จากความไม่เข้าใจในตอนแรกเริ่มแปรเปลี่ยนเป็นความรู้สึกยากจะยอมรับ จนสุดท้ายก็กลายเป็นความรู้สึกหมดเรี่ยวแรงอย่างลึกซึ้งหากเป็นเหตุผลอื่น พวกเขายังพอคิดหาหนทางแก้ไขกันได้ แต่ถ้าหากเป็นเรื่องของการสมรสเพื่อเชื่อมสัมพันธไมตรีแล้ว มันเกี่ยวข้องไปถึงความมั่นคงเสถียรภาพของทั้งสองราชวงศ์เกรงว่าต่อให้ความรักของพวกเขาสองคนจะดีเพียงใด ก็ยากจะสั่นคลอนเรื่องทั้งหมดนี้ได้“เหตุใดจึงเป็นเช่นนี้ไปได้?”ซ่งจิ่งเซินเสียงแหบพร่า เขาไม่รู้ว่าควรจะพูดอะไรออกไปในตอนนี้ ได้แต่จมดิ่งสู่ความเงียบงันไม่แปลกที่สองวันนี้จะไม่ได้ข่าวจากมู่เหยาเลย คิดว่าหลังจากทราบเรื่องนี้มู่เหยาเองก็คงยากจะทำใจยอมรับเหมือนกัน ถึงขั้นไม่รู้ว่าควรจะเอ่ยปากบอกเขาอย่างไรดี ดังนั้นจึงหายเงียบไปไม่มีข่าวคราวใด ๆ เลย“น้องหญิงห้า เรื่องนี้ถูกกำหนดแน่นอนแล้วหรือ แม้แต่ช่องให้พลิกสถานการณ์สักน้อยนิดก็ไม่มีเชียวหรือ?”

ถึงอย่างไร คนที่จะเป็นคู่แท้ของท่านหญิงฉางผิงได้ คนผู้นี้ย่อมต้องเป็นคนที่เชื่อถือพึ่งพาได้ ไม่เหมือนอูจิ่งซั่วแน่ก่อนหน้านี้นางเคยคำนวณดวงชะตาของอูจิ่งซั่วมาก่อน เจ้าหมอนี่เป็นคนหลายใจมาแต่กำเนิด นอกจากไม่มีคู่แท้แล้ว มีเพียงชะตาดอกท้อ และไม่จีรังยั่งยืนแม้แต่คนเดียว“วางใจเถิด เรื่องนี้ให้เป็นหน้าที่ข้าเอง”ฉู่จวินถิงประทับริมฝีปากบนหน้าผากของซ่งรั่วเจินอย่างแผ่วเบา “ข้าจะออกไปข้างนอกสักหน่อย ร่างกายเจ้ายังไม่สู้ดีนักก็อยู่พักผ่อนในจวนให้เต็มที่เถิด อยากกินอะไรก็สั่งคนไปจัดการ อย่าให้ตนเองเหนื่อย”ซ่งรั่วเจินผุดยิ้มพลางพยักหน้า “หม่อมฉันอยู่ในจวนไม่เหนื่อยหรอกเพคะ”ก่อนจะทะลุมิติเข้ามาในนิยาย มีหลายอย่างต้องลงมือทำด้วยตัวเอง นางยังไม่เหนื่อยเลย ยิ่งพอทะลุมิติเข้ามาอยู่ในนิยายแล้วในจวนอ๋องมีคนมากมายถึงเพียงนี้ให้นางได้เรียกใช้งาน เพียงหนึ่งคนเรียกหาร้อยคนขานรับทันทีจริงดังคาด ความสุขของคนมีเงินช่างเหนือจินตนาการจริง ๆกระทั่งฉู่จวินถิงออกไปแล้ว ซ่งรั่วเจินเองมิได้ไปรบกวนซ่งจิ่งเซินกับฉู่มู่เหยา แต่กลับห้องไปพักผ่อนด้วยตนเองบัดนี้นางตั้งครรภ์ได้เพียงไม่นาน แม้ตนเองจะรู้ดีว่า

ซ่งรั่วเจินผุดยิ้มบาง ๆ ก่อนจะเล่าต้นสายปลายเหตุทั้งหมดของเรื่องนี้ออกมา…ชั่วครู่เดียว ภายในห้องก็มีเสียงหัวเราะอันชื่นมื่นแว่วดังออกมาในขณะที่ซ่งรั่วเจินกำลังสนทนากันอย่างออกรสอยู่ในพระตำหนักของฮองเฮา ฉีชิงอีก็เข้าวังด้วยเช่นกันแม้ว่าเหลียงอ๋องจะถูกกักบริเวณ ทว่าฉีชิงอีมิได้ถูกลงโทษกักบริเวณด้วย พอนางรู้ว่าซ่งรั่วเจินเข้าวังก็รีบมาที่วังด้วยทันทีฉีจวิ้นหมิงบัดนี้ถูกตัดสินโทษประหารตัดศีรษะแล้ว ตอนที่ข่าวนี้กระจายออกไปสร้างความตื่นตะลึงให้ผู้คนไม่น้อยเดิมทีคิดเอาไว้ว่าแม้จะเป็นความผิดร้ายแรง แต่ตราบใดที่พวกเขาสกุลฉีพยายามวิ่งเต้นใช้เส้นสายให้มากหน่อย อย่างมากก็คงแค่ถูกเนรเทศเมื่อถึงเวลานั้นแล้วค่อยคิดหาวิธีกันอีกที เลือกดินแดนเนรเทศนักโทษให้ดีสักหน่อย แล้วใช้เงินเพิ่มอีกสักนิด ก็ไม่ถึงขั้นลำบากมากมายอะไรนักแต่ใครเล่าจะคิดว่าบัดนี้พอตัดสินออกมา จะเป็นโทษตัดศีรษะประหารเลยทันที?“พระชายา มูลเหตุที่ศาลต้าหลี่ประกาศออกมาคือคุณชายรองลอบวางยาพิษสังหารคุณชายใหญ่ และใช้คาถาลุ่มหลงกับท่านหญิงฉางผิง สถานการณ์เลวร้ายยิ่งนัก รวมกับโทษผิดหลายกระทงจึงถูกตัดสินโทษตัดศีรษะประหารชีวิตเพคะ”

สายตาของตวนเฟยทอดมองบนร่างกายของฉีชิงอี “เจ้าบอกว่าเจ้าตั้งครรภ์?”นางก็ไม่รู้เหมือนกันว่าวันนี้เกิดอะไรขึ้นกับตนเอง อันที่จริงหลายวันที่ผ่านมานี้นางนอนอยู่บนเตียง ร่างกายไร้เรี่ยวแรง แม้แต่จะเปิดปากก็ทำไม่ได้ ทว่าความจริงแล้วทุกสิ่งที่เกิดขึ้นรอบตัวนางกลับรับรู้ทุกอย่างชัดเจนในใจนับแต่รู้ว่าบุตรชายของตนเองตั้งใจเอาชีวิตตนเองเข้าไปเสี่ยงเพื่อจัดการซ่งรั่วเจิน หัวใจของนางพลันเย็นวาบทันทีพอคิดว่าบุตรชายที่ตนเองอุตส่าห์ทุ่มเทแรงกายแรงใจเลี้ยงดูมานานหลายปี คอยเป็นห่วงเป็นใยเขาสารพัด แต่พอตนเองล้มป่วยสาหัสขึ้นมาบ้างกลับได้รับผลตอบแทนแบบนี้ นางก็รู้สึกหนาวสะท้านวาบไปทั้งหัวใจพอเอาเรื่องราวเลวร้ายที่ต่างฝ่ายต่างห้ำหั่นกันด้วยกลอุบายกลับมาคิดตอนนี้ ก็มีแต่จะรู้สึกว่าทุกอย่างช่างน่าขำสิ้นดี และไม่มีความหมายอะไรทั้งสิ้นฉีชิงอีตั้งสติกลับมา ก็รีบเอ่ยขึ้นทันที “เพคะ ข้าตั้งครรภ์บุตรของท่านอ๋อง เป็นครรภ์ฝาแฝด นี่ถือเป็นวาสนาอันใหญ่หลวงจากสวรรค์!”ตวนเฟยพอทราบว่าเป็นครรภ์ฝาแฝด ก็รู้สึกดีใจขึ้นมาอย่างอดไม่ได้ แต่เมื่อคิดขึ้นได้ว่าฉีชิงอีกับเหลียงอ๋องใช้ชีวิตเป็นสามีภรรยากันมานานหลายปีก็ยังไ