All Chapters of ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง: Chapter 1861 - Chapter 1870

1902 Chapters

บทที่ 1861

เมื่อคำพูดของซ่งรั่วเจินสิ้นสุดลง พวกฉู่จวินถิงต่างมองนางอย่างตะลึงงัน ไม่อาจดึงสติกลับมาในทันทีเลยได้“เจินเอ๋อร์ เจ้าพูดจริงหรือ?”ภายในสายตาฉู่จวินถิงฉายแววเหลือจะเชื่อ เขาจับมือนางไว้ น้ำเสียงสั่นเล็กน้อย สีหน้าสะท้อนความตื่นเต้น ทั้งยังกังวลอย่างอดไม่ได้แค่ฝาแฝดก็ว่าลำบากมากแล้ว หากเป็นแฝดสาม นางจะต้องเหน็ดเหนื่อยมากน้อยเพียงใด?เขาก้มมองรูปร่างแบบบางของซ่งรั่วเจิน คิดว่านางกำลังอุ้มท้องลูกถึงสามคน เขากลับไม่นึกดีใจซ่งรั่วเจินพยักหน้า “จริงเพคะ หม่อมฉันเองก็ไม่คิดว่าจะมาทีเดียวสามคน”สายตาหมอหลวงทางด้านข้างเปี่ยมความตกตะลึงดีใจ “ฝีมือข้าสู้พระชายารัชทายาทไม่ได้ เพียงจับได้ว่าไม่ใช่แค่หนึ่ง แต่ไม่คาดว่าพระชายารัชทายาทจะชี้ได้ว่าเป็นสามคน”“ฝ่าบาท ฝาแฝดก็หาได้ยากแล้ว แฝดสามช่างเป็นวาสนายิ่งใหญ่โดยแท้!”ตอนฮ่องเต้ได้ยินว่าเป็นแฝดสาม สายตาพลันสะท้อนแววตกตะลึง ก่อนเปลี่ยนเป็นความยินดีอย่างเปี่ยมล้นเดิมพระองค์กังวลอุปนิสัยของฉู่จวินถิง เมื่อเขาขึ้นครองราชย์ ด้วยนิสัยเช่นเขา น่ากลัวว่าวังหลังจะมีคนไม่มากเช่นนี้ ทายาทสืบสกุลก็กลายเป็นปัญหาใหญ่คาดไม่ถึงว่าลูกสะใภ้คนนี้จะยอด
Read more

บทที่ 1862

ได้ยินมาว่าแค่ตั้งครรภ์คนเดียวก็ลำบากมากแล้ว แต่นี่ตั้งครรภ์ทีเดียวถึงสามคน เขาไม่เคยได้ยินใครเล่าเรื่องแบบนี้มาก่อนลู่หมิ่นฮุ่ยได้ยินดังนั้น ก็อดเหลือบมองฮองเฮาไม่ได้ ดังคาด เด็กคนนี้เป็นพวกคลั่งรักดีใจอยู่ครู่หนึ่งก็เปลี่ยนเป็นกังวลว่าฮูหยินของเขาแล้ว แต่เดิมทีสตรีตั้งครรภ์ก็ลำบากอยู่แล้ว ยิ่งไม่ต้องพูดถึงครรภ์แฝดสาม“รั่วเจิน ไป ไปตำหนักของข้าก่อน”ฮองเฮาคว้ามือซ่งรั่วเจิน ท่าทางราวกับเห็นนางเป็นสมบัติล้ำค่า กำชับให้นางเดินช้า ๆ ไม่หยุด จะต้องหมั่นดูทางให้ดี ระวังอย่าให้ล้ม“หากรู้แต่แรกว่าเจ้าตั้งครรภ์ ข้าคงไม่ยอมให้เจ้าไปตำหนักของตวนเฟย”ฮองเฮาทรงอดรู้สึกเสียใจไม่ได้ ตวนเฟยตายไปแล้ว หนำซ้ำยังถูกคนทำร้าย นี่ไม่ใช่เรื่องดี หากทำให้หลานสามคนของนางในครรภ์รั่วเจินตกใจขึ้นมาก็แย่แล้ว“เสด็จแม่ไม่ต้องกังวลเพคะ หม่อมฉันไม่เป็นอะไร เด็ก ๆ ในท้องก็ไม่ได้รับผลกระทบ”ลู่หมิ่นฮุ่ยเห็นว่าซ่งรั่วเจินยังคงสงบนิ่ง เอ่ยถามขึ้นมาอย่างอดไม่ได้ “รั่วเจิน ข้าเห็นท่าทางของเจ้าแล้วไม่ตกใจเลยสักนิด ใช่หรือไม่ว่าเจ้ารู้อยู่ก่อนแล้วว่าตั้งครรภ์?”ก่อนนี้ตอนนางยังไม่ตั้งครรภ์ รั่วเจินกลับทำนายได้แ
Read more

บทที่ 1863

ฮองเฮาทางหนึ่งสั่งแม่นมให้ไปเลือกของที่เหมาะสม ทางหนึ่งก็เริ่มกำชับฉู่จวินถิงต่อ“ข้าอยู่ในวังดูแลได้ไม่สะดวก เจ้าต้องใส่ใจให้มากขึ้น ดูแลรั่วเจินให้ดี”“ทุกวันจะต้องให้หมอหลวงมาจับชีพจร หากมีอาการไม่สบายอะไรก็ต้องรีบบอก ห้ามคิดว่าเป็นเรื่องเล็กน้อยอย่างเด็ดขาด…”ฉู่จวินถิงตั้งใจฟังทุกถ้อยคำ ไม่มีท่าทีรำคาญแม้แต่น้อย ใบหน้าจริงจังราวกับอยากจดทุกคำไว้เลยทีเดียว“รั่วเจิน เจ้าดูท่าทางตั้งใจของจวินถิงเถอะ ทำเหมือนถ้อยคำของฮองเฮาเป็นพระราชโองการไปแล้ว” ลู่หมิ่นฮุ่ยกลั้นหัวเราะไม่อยู่ซ่งรั่วเจินกลั้นยิ้มไว้ไม่อยู่ นับตั้งแต่รู้ว่าตนเองตั้งครรภ์ นางก็มีแต่ความดีใจ กลับไม่ทันได้รู้สึกอะไรมากกว่านั้นจนมาวันนี้ ได้เห็นท่าทางเช่นนี้ของฉู่จวินถิง ทั้งยังได้ยินผู้ใหญ่ทุกคนเอาใจใส่ หัวใจของนางยิ่งมีความสุขมากกว่าเดิมเพียงแต่เมื่อเทียบกับนางแล้ว ฉู่จวินถิงคล้ายตื่นตระหนกเสียยิ่งกว่านางท่าทีจริงจังของเขา นางดูแล้วน่ารักอย่างมากฮ่องเต้เห็นฮองเฮารีบสั่งคนไปเตรียมของ เขาย่อมไม่ยอมน้อยหน้า รีบพระราชทานสิ่งของมากมายด้วยความดีใจซ่งรั่วเจินได้ยินรายชื่อของรางวัลมากมายเหล่านั้น ก็อดตะลึงไม่ได
Read more

บทที่ 1864

ขันทีน้อยมองไปที่ท้องของฉีชิงอี เขาย่อมรู้ดีว่าในท้องนางคือฝาแฝด นับว่ามีค่ามากกว่าเด็กทั่วไปฉีชิงอีเห็นขันทีเงียบไป ก็เข้าใจว่าอีกฝ่ายกลัวคำขู่ของตนแล้ว“เจ้าต้องชั่งน้ำหนักให้ดี ฝาแฝดเป็นสิริมงคล ลูกในท้องข้าล้ำค่าอย่างมาก หากพวกเจ้าดูแลข้าไม่ดี ถึงตอนนั้นเกิดเรื่องขึ้นมา หัวพวกเจ้าต้องหลุดออกจากบ่าแน่!”ต่อมา หลังขันทีน้อยได้รับข่าวที่เพิ่งถูกส่งมากก็หัวเราะเยาะ “เจ้าช่างฝันเก่งนัก คิดว่าตั้งครรภ์แฝดแล้วตัวเองยิ่งใหญ่หรืออย่างไร? พระชายารัชทายาทตั้งครรภ์แฝดสาม นั่นต่างหากเรียกว่าสิริมงคลของจริง!”“มีแม่ที่ใจดำอำมหิตอย่างเจ้า สามารถทำร้ายแม่สามีได้ ลูกที่เกิดมาจะเป็นเด็กดีได้อย่างไรกัน?”“หากเจ้าไม่อยากอยู่ที่นี่ ก็ไปหาสกุลฉี หรือไปหาเหลียงอ๋อง หากฝ่าบาททรงมีรับสั่ง เจ้าย่อมกลับไปได้ หาไม่แล้วก็จงหุบปากของเจ้าเสีย!”ฉีชิงอีเบิกตากว้างอย่างเหลือจะเชื่อ “เจ้าว่าอะไรนะ? ซ่งรั่วเจิน ท้องลูกสามคน?”“นี่เป็นไปได้อย่างไร! นางไม่มีวี่แววตั้งครรภ์เลยสักนิด ยิ่งไม่ต้องพูดถึงแฝดสาม!”“เมื่อครู่เจ้าเกือบจะทำร้ายพระชายารัชทายาท นี่ถึงทำให้ต้องให้หมอหลวงตรวจร่างกาย พบว่าพระชายารัชทายาทไ
Read more

บทที่ 1865

ฉีฮูหยินได้เห็นท่าทางเช่นนี้ของฉีเฮ่อเป็นครั้งแรก นางว้าวุ่นใจไปหมด นึกตำหนิอยู่ภายในใจอย่างอดไม่ได้นางให้ชิงอีคิดหาทางช่วยฉีจวิ้นหมิงออกมา เด็กคนนี้กลับไม่เก็บมาใส่ใจ บัดนี้ยังหาเรื่องใหญ่โตเช่นนี้อีก ภายภาคหน้าไม่รู้สกุลฉีจะเป็นเช่นไรในเวลาเดียวกัน ข่าวจากในวังก็ถูกนำมารายงานที่จวนเหลียงอ๋อง“เพล้ง”ถ้วยชาที่อยู่ในมือของเหลียงอ๋องร่วงลงแตกกระจายบนพื้น ใบหน้าคมสันเจือความอ่อนโยนนั้นฉายแววเหลือจะเชื่อ“เจ้าว่าอะไรนะ? ฉีชิงอีทำร้ายเสด็จแม่ของข้า?”“ท่านอ๋อง วังหลวงส่งข่าวมาเช่นนี้พ่ะย่ะค่ะ หนำซ้ำพยานหลักฐานครบถ้วน บัดนี้ตวนเฟยสิ้นใจไปแล้วพ่ะย่ะค่ะ”แม้แต่แม่นมเหยาที่อยู่ข้างกายตวนเฟยก็ชนกำแพงฆ่าตัวตายต่อหน้าทุกคน เพื่อเรียกร้องความยุติธรรมให้ตวนเฟย จากนั้นถึงตรวจพบแผลบริเวณศีรษะของตวนเฟย ซึ่งยืนยันได้ว่าพระชายาเป็นผู้ลงมือ!”เหลียงอ๋องกำมือแน่น ใบหน้าบิดเบี้ยว เปี่ยมไปด้วยโทสะ“อยู่ดี ๆ วันนี้นางเข้าวังไปด้วยเหตุใด? ทำงานไม่สำเร็จแล้วยังสร้างปัญหาทิ้งไว้ สมองถูกประตูหนีบมาหรืออย่างไร ถึงกล้าลงมือฆ่าเสด็จแม่ของข้าอย่างอุกอาจเช่นนี้?”เหลียงอ๋องคิดอย่างไรก็ไม่เข้าใจ เสด็จแม่อา
Read more

บทที่ 1866

ชิงเถิง ไป๋จื่อ และเฉินเซียงได้รู้ว่าพระชายารัชทายาทตั้งครรภ์จริง ก็พากันดีใจยกใหญ่“ข้ารู้อยู่แล้วว่าข้าเดาได้ไม่ผิด ช่วงนี้พระชายารัชทายาทง่วงง่าย ก็เพราะตั้งครรภ์นี่ล่ะ!”เฉินเซียงถึงกับกระโดดด้วยความตื่นเต้น นางโตมากับนายหญิง ย่อมรู้อุปนิสัยของนายหญิงดีช่วงนี้เห็นว่าผิดปกติไป นางก็เดาไว้แล้ว นางคิดว่าต้องรีบส่งข่าวดีนี้ไปบอกฮูหยินให้เร็วที่สุดก่อนหน้านี้ฮูหยินยังกำชับไว้ว่าหากมีข่าวดีต้องรายงานทันที คาดว่าฮูหยินได้รู้ข่าว จะต้องดีใจเป็นพิเศษแน่!ซ่งรั่วเจินมองกองของพระราชทาน ที่ถูกขนเข้าคลัง ถอนหายใจอย่างอดไม่ได้ นี่ก็นับเป็นความสุขของคนรวยกระมังเพียงมองความระยิบระยับของทองในคลัง ช่างทำให้คนเห็นแล้วอารมณ์ดีโดยแท้!ฉู่จวินถิงเห็นซ่งรั่วเจินแย้มยิ้มมองเงินทองในคลัง พูดยิ้ม ๆ ว่า “เจ้าชอบของพวกนี้หรือ?”“แน่นอนอยู่แล้ว ใครจะไม่ชอบกัน?” ซ่งรั่วเจินกะพริบตาเบา ๆ “วันนี้เครื่องประดับที่เสด็จแม่ประทานมาสวยยิ่งนัก หม่อมฉันได้กำไรอย่างงามเลยเพคะ!”ต่อให้พูดว่ามีเครื่องประดับประเภทนี้มากมาย แต่ลวดลายและรูปแบบที่ต่างกันนั้นทำเอามองจนตาลาย ทุกชิ้นล้วนทำให้คนมองดูแล้วก็ชมชอบ!ฉู่จว
Read more

บทที่ 1867

“มิน่าเล่า”ซ่งรั่วเจินเข้าใจแล้ว รู้ว่าฉู่จวินถิงห่วงใยตนเอง รีบเข้าวังมาเพื่อนางก็ยิ่งรู้สึกซาบซึ้งดีใจ“แต่ตอนนี้เหลียงอ๋องก็ลำบากอยู่แล้ว ฉีชิงอีกับตวนเฟยก็ไม่ได้มีความแค้นอะไร จู่ ๆ นางจะบุกเข้าวังไปฆ่าตวนเฟยด้วยเหตุใด?”ฉู่จวินถิงขมวดคิ้ว เรื่องนี้ไม่ว่าใครฟังก็รู้สึกแปลกเขาแน่ใจว่าฉีชิงอีต้องมีเหตุผลถึงจะทำเรื่องนี้ แต่ตอนนี้ยังเดาไม่ถูกว่าตกลงทำไปเพื่ออะไร“หรือว่าตวนเฟยรู้ความลับอะไรของนางเข้า?” ฉู่จวินถิงลองคาดเดาซ่งรั่วเจินเลิกคิ้ว “ก็มีความเป็นไปได้ ฉีชิงอีคงคิดว่า ตวนเฟยเป็นคนป่วยใกล้ตาย พูดอะไรก็ไม่ต้องกังวล ไม่คิดว่าตวนเฟยจะอาการดีขึ้นกะทันหัน แล้วดันได้ยินเรื่องที่ไม่ควรได้ยินเข้า”“ภายใต้ความจนใจ นางก็เลยจำเป็นต้องลงมือฆ่า หากเป็นการวางแผนมาก่อน นางไม่มีทางทำอย่างโจ่งแจ้งเช่นนี้”เหตุการณ์วันนี้ ใครมองก็รู้ว่าไม่ใช่การวางแผนฆาตกรรมล่วงหน้า หาไม่แล้วหากฉีชิงอีตั้งใจจะฆ่าตวนเฟยที่สุขภาพไม่ดีจริง ย่อมมีหนทางจัดการโดยที่ไม่มีผู้ใดระแคะระคายมากมาย ฉู่จวินถิงนึกถึงภาพเปลือกผลไม้ที่เละเกลื่อนพื้นในตำหนักตวนเฟยวันนี้ ยิ่งดูยิ่งเหมือนเป็นเรื่องที่เกิดขึ้นเฉพาะหน้าจ
Read more

บทที่ 1868

เดิมทีซ่งรั่วเจินตั้งใจจะรอให้ถึงเวลาที่เหมาะสมก่อน แล้วค่อยเปิดโปงเรื่องนี้ออกมา แต่ไม่คิดเลยว่าฉีชิงอีจะเดินเข้าไปติดกับดักตายเองฉู่จวินถิงเก็บกระดาษใบนั้น “อีกไม่นานก็จะได้ผลลัพธ์เรื่องนี้”ขณะทั้งสองกำลังพูดกันอยู่ ก็มีเสียงฝีเท้าดังขึ้นมาระลอกหนึ่ง หันไปก็มองเห็นพวกกู้หรูเยียนล้วนมากันทั้งหมดแล้ว“เจินเอ๋อร์!”ใบหน้ากู้หรูเยียนประดับยิ้ม “พอแม่ได้ยินว่าเจ้าตั้งครรภ์ก็รีบวิ่งมาในทันที ได้ยินว่า หมอหลวงยืนยันแน่นอนแล้วใช่หรือไม่?”ซ่งรั่วเจินยิ้มพลางพยักหน้า “ท่านแม่ อีกไม่นาน ท่านก็จะได้อุ้มหลานแล้ว คราวนี้คงวางใจได้แล้วใช่หรือไม่?”นึกถึงช่วงที่ผ่านมา มารดาไม่ได้เอ่ยเรื่องนี้เพียงแค่ครั้งเดียว เฝ้าหวังให้นางตั้งครรภ์โดยเร็ว บัดนี้นับว่าตั้งครรภ์แล้ว“ใช่ๆ คราวนี้แม่โล่งใจแล้ว!”กู้หรูเยียนพยักหน้าด้วยความดีใจ นางคิดว่าลูกสาวดีทุกอย่าง ลูกเขยเองก็ดี บัดนี้ขอเพียงคลอดลูกสักคน นางก็วางใจได้เสียทีซ่งหลินเองก็เผยสีหน้าดีใจมีความสุข แต่เพราะเป็นบิดา เขาจึงต้องรักษาความสุขุม ไม่มีคำพูดกำชับมากมายเหมือนกู้หรูเยียน เพียงหันไปพูดกับฉู่จวินถิงว่า“รัชทายาท รั่วเจินตั้งครรภ์แล้ว ภ
Read more

บทที่ 1869

เมื่อเห็นว่าซ่งรั่วเจินส่ายหน้า พวกกู้หรูเยียนกลับนึกสงสัยอย่างอดไม่ได้ ทันใดนั้นไม่เข้าใจความนัยของนางในเมื่อบอกว่าอาจมีทั้งชายและหญิง นั่นไม่ใช่ครรภ์แฝดหรือ?“ไม่ใช่แฝดสอง เป็นแฝดสามขอรับ” ฉู่จวินถิงเอ่ยเพียงเอ่ยถ้อยคำนี้ ทุกคนในตระกูลซ่งต่างชะงักไป ดวงตาล้วนเบิกกว้างด้วยความตกตะลึง“อะไรนะ? แฝดสาม!?”ซ่งหลินที่เบิกตากว้าง เขาที่เคยพบเหตุการณ์ยิ่งใหญ่มาก่อนถึงกับอึ้งงัน ลูกสาวของเขากำลังอุ้มท้องเด็กสามคน?“เจินเอ๋อร์ รัชทายาทพูดจริงหรือ?”กู้หรูเยียนเหม่อลอย นางยังไม่เคยเห็นใครท้องแฝดสามมาก่อน นี่มัน...ซ่งรั่วเจินพยักหน้า “ข้าเองก็คิดไม่ถึง แต่นี่เป็นความจริง มาแล้วก็คือวาสนา”“ไอหยา สวรรค์โปรด!” ซ่งหลินยกมือตบอก “นี่แม่เจ้าคงต้องไหว้พระสวดมนต์ทุกวันแล้วล่ะ จะต้องขอให้เจ้าปลอดภัยทั้งแม่ทั้งลูก!”กู้หรูเยียนมองค้อนซ่งหลินทีหนึ่ง คนผู้นี้เอาแต่พูดว่านาง ทั้งที่หากลูกสาวเป็นอะไรไป เขากังวลยิ่งกว่านางเสียอีก แต่กลับไม่เคยยอมรับ“เจินเอ๋อร์ เจ้าท้องแฝดสาม น่ากลัวว่าเป็นคนเดียวในรอบหลายปีของวังหลวง!”กู้หรูเยียนนึกขึ้นว่าตัวเองได้ยินข่าวยังดีใจถึงเพียงนี้ คาดว่าฝ่าบาท ฮองเฮา
Read more

บทที่ 1870

“เดิมทีข้าคิดจะมาเยี่ยมเจ้าในวันนี้อยู่แล้ว แต่บังเอิญได้ข่าวว่าเจ้าตั้งครรภ์ เลยรีบมาพร้อมกันเลย”ใบหน้าซ่งจืออวี้ประดับยิ้ม รอจนลูกของน้องหญิงห้าเกิดมา เขาในฐานะลุงจะตามใจพวกเขา อยากได้อะไรก็ซื้อให้หมด!ซ่งเยี่ยนโจวกับพี่รองซ่งอี้อันสบตากันแวบหนึ่ง เจ้าสามปกติไม่เห็นจะเป็นคนฉลาดรอบคอบอะไร คิดไม่ถึงวันนี้เตรียมการพร้อมสรรพยิ่งกว่าพวกเขา ยอดเยี่ยมยิ่งนัก!เจ้านี่เตรียมของขวัญไว้ดีแล้ว ส่วนพวกเขาสองคนรีบมาจนไม่ได้นึกถึง เช่นนี้เห็นได้ชัดว่าพวกเขาพี่ชายทั้งสองคนไม่รอบคอบเอาเสียเลย“น้องหญิงห้า อีกเดี๋ยวพี่ใหญ่กลับไปเตรียมของขวัญ แล้วจะให้คนส่งมาภายหลัง!” ซ่งเยี่ยนโจวรีบกล่าวซ่งอี้อันก็รีบเสริมทันที “ของพี่รองก็เหมือนกัน ของขวัญที่พี่รองเตรียมไว้ก็คิดมาดีเช่นเดียวกัน เพียงแต่อาจต้องใช้เวลาอีกสักหน่อย”เมื่อเห็นพี่ชายทั้งสามของสกุลซ่งแข่งกันนำของขวัญมามอบให้ฮูหยินของตน ฉู่จวินถิงลอบตัดสินชี้ขาดภายในใจ ไม่ว่าฮูหยินตนชอบสิ่งใด เขาก็จะซื้อกลับมามากหน่อยเขาไม่มีวันยอมอ่อนข้อให้พวกพี่ภรรยาอย่างเด็ดขาด!ใบหน้าซ่งรั่วเจินประดับยิ้ม เห็นทุกคนรักและเอ็นดูนางถึงเพียงนี้ ไฉนเลยจะไม่ดีใจ?“
Read more
PREV
1
...
185186187188189
...
191
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status