All Chapters of The Billionaire's Destined Love: Chapter 111 - Chapter 120

Halos hindi na kumukurap si Fitz habang pinapanood niya ang CCTV footage sa mga monitors na nasa harapan niya. Masusi niyang tinitingnan ang bawat detalye ng video. “Shít! What happened?” Inis na hinarap ni Fitz ang security personnel na naka-duty ngayon sa security room. Bigla kasing nag-black and white and monitors. “Hindi ko po alam, Sir Fitz. Gan’yan din po ‘yan kanina noong naririto ang mga Thompson,” mabilis na tugon ng security personnel. “Gavin is right. Something is off here.” Muling ibinalik ni Fitz ang kaniyang paningin sa mga monitor nang magsimula na ulit ang mga itong gumana. Nawalan na siya ng interes na ipagpatuloy pa ang panonood dahil alam niyang may nakialam ng security system nila. “Paused it.” Agad na inihinto ng security personnel ang video nang marinig niya ang utos ng isa sa mga nagmamay-ari ng hospital na pinagtatrabahuhan niya. Mabilis na kinuha ni Fitz ang kaniyang cell phone sa bulsa ng kaniyang pantalon. Hinanap niya ang numero ng human resource h

“Oh, Ate Maya, okay ka lang ba? Bakit parang nangingilid ang mga luha mo?” Tumayo si Gaia at agad na sinalubong si Maya. Pilit na ngumiti si Maya. “Ha? Eto ba? Wala. Ano. Ahm, napuwing lang ako sa labas. Oo tama.” Huminto si Gaia sa harap ni Maya at tinitigan ito sa mga mata. Ipinaling niya nang bahagya ang kaniyang ulo. “Ate Maya, anong nangyari? Nag-away ba kayo ni kuya?” mahinang tanong niya. Umiling si Maya. “H-hindi. Huwag mo na akong intindihin. Ayos lang ako. Napuwing lang talaga ako kanina sa labas,” patuloy na pagsisinungaling niya. Gaia crossed her arms. She examined Maya’s face more. “You’re not good at lying. Tell me, what happened.” Her face became more and more serious. “Bakit ba ang kulit mo? Sinabi ko na ngang o-okay lang a-ako.” Tumawa nang mahina si Maya pero kasabay noon ay ang pagpatak ng mga luha niya. Wala na siyang nagawa para pigilan pa ang pagdaloy ng mga ito. Nilingon muna ni Gaia si Hope. Nang makita niyang busy pa rin ito sa panonood ng telebisyon ay

“Kaunti na lang, mommy! Malapit na po tayo kay Matthan," natutuwang turan ni Hope nang makita ang bungad ng sementeryo kung saan nakalibing ang kaniyang kakambal. “Let’s go, mommy!”“Sandali lang, anak. Bibili muna ng kandila at bulaklak si mommy para sa kaniya.” Humakbang si Maya palapit sa pagawaan ng lapida na siyang nagtitinda rin ng mga kandila at bulaklak.Nahinto si Hope sa paghila sa kamay ng kaniyang ina nang magsalita ito para bumili sa nasabing tindahan.“Maraming salamat po, lola!” nakangiting usal ni Hope sa matanda.Matapos iabot ng matandang nagtitinda ng kandila ang binili ni Maya, napalingon siya sa puwesto ni Hope nang magsalita ito. Gumuhit ang malaking ngiti sa labi ng matanda.“Nakakatuwa naman! Napakaganda ng anak mo. Napakabibo rin niya at masayahin pa. Masayang-masaya siguro kayo ng asawa mo dahil bata pa lamang ay taglay na ng anak niyo ang pagiging positibo," sambit ng matanda. “Ang guwapo siguro ng daddy niyan. Kay gandang bata eh! Napakaputi pa!" dagdag pa

“Ah…G-Gavin…” Tumaas ang isang kilay ni Gavin. “May sasabihin ka ba?” malamig na sabi niya habang nakatingin sa walang malay niyang lola. “Pa-pasensya ka na talaga kanina, ha. Hindi ko lang talaga napigilan ang galit ko nang makita kitang nakahiga sa sahig tapos dumudugo pa ang labi mo. Ni hindi ko man lamang natanong sa’yo kung sino ang may gawa no’n sa’yo,” nakayukong sambit niya. Lumunok si Gavin. “Iyon ba? Hayaan mo na. Wala na naman tayong magagawa dahil nangyari na ang nangyari. Hindi na natin ‘yon mababago,” kalmadong turan niya. Medyo kumikirot pa ang labi niya dahil sa pagkakasipa ni Gaia kanina. Hindi mapigilang mapangiti ni Avva. Iyon ang unang pagkakataon na nakausap niya nang maayos at malumanay si Gavin. “Ah…Gavin…” Nagpanting ang tainga ni Gavin. ‘Hindi ba titigil sa kakasalita ang babaeng ito? Mukhang masusubok nang husto ang pasensya ko ngayong araw na ito.’ Mula sa kaniyang Lola Conciana ay lumipat ang tingin niya kay Avva. “Sige lang. Sabihin mo lan

Paalis na sa sementeryo sina Hope at Maya nang bigla nilang makita si Garret. Nakasuot lang ito ng simpleng round neck t-shirt at maong short. Ang mga mata naman nito ay natatakpan ng salaming itim. Sa kabila ng kasimplehan sa pananamit, litaw na litaw pa rin ang angking kaguwapuhan ng binata.“Daddy number 2!” sigaw ni Hope sabay kaway.Napapikit si Maya habang hinihilot ang kaniyang sintido. Iiwasan na sana niya si Garret nang bigla namang nag-ingay ang anak niyang si Hope. “Anak, why did you call him? Alam mo namang inii–”“Maya, Hope, what a coincidence. It’s nice to see you around,” Garret said while wearing a wide smile on his face.“Daddy number 2, saan ka po nanggaling? May dinalaw ka rin po bang loved ones dito?” agad na tanong ni Hope. Nakakubli sa kaniyang likuran ang kaniyang mga kamay habang iginagalaw ang kaniyang katawan pa kaliwa at pa kanan. Ang kaniyang mga mata ay nakangiti rin habang nangungusap.Mabilis na naglakad palapit kay Hope si Garret. Iniluhod niya ang kan