เสิ่นจืออวี้กล่าวตอบ “คืออย่างนี้ เป็ดไก่ที่บ้านข้าเลี้ยงไว้ พอจะนำไปขายได้แล้ว”“เมื่อวานตอนเช้า พี่ใหญ่จึงนำเป็ดและไก่สองกรงใหญ่ไปอำเภอไถหยาง”“เพียงแต่จนถึงเวลานี้ เขายังไม่กลับมา”เสิ่นจืออวี้กล่าวถึงตรงนี้ ใบหน้าเต็มไปด้วยความกังวลยิ่งเขาเคยคิดจะไปหาพี่ชายที่อำเภอไถหยาง แต่ก็เกรงว่าระหว่างเดินทาง จะคลาดกันกับพี่ชายอีกจึงได้แต่รออยู่ในบ้าน เฝ้าภาวนาให้พี่ชายกลับมาโดยเร็วแต่ไม่คาดคิดว่า จนถึงเวลานี้ ก็ยังไม่มีวี่แววว่าเสิ่นจือเจิ้งจะกลับมาเสิ่นจืออวี้ย่อมรู้ว่า ที่ผ่านมาเหยียนซวงมักชอบปรากฏตัวต่อหน้าเสิ่นจือเจิ้งทั้งโดยตั้งใจและไม่ตั้งใจและเขาก็ดูออกว่านางมีใจต่อเสิ่นจือเจิ้งจึงคิดว่าเสิ่นจือเจิ้งอาจมาบ้านของเหยียนซวง จึงได้ตามมาดูแต่ไม่คาดคิดว่า เหยียนซวงก็ไม่พบเสิ่นจือเจิ้งเช่นกันแต่หากเสิ่นจือเจิ้งไม่ได้มาบ้านเหยียนซวง แล้วเขาจะไปที่ใด? คงไม่ใช่เกิดเรื่องขึ้นหรอกนะเมื่อนึกถึงตรงนี้ เสิ่นจืออวี้พลันยิ่งร้อนใจมากขึ้นเจี่ยนอันอันก็ตระหนักถึงความรุนแรงของเรื่องราวเพราะด้วยนิสัยของเสิ่นจือเจิ้ง ปกติไม่เคยออกจากบ้านไปนานเช่นนี้เว้นแต่จะมีเรื่องใดมาพัวพัน จึงท
Read more