Semua Bab ฝ่ามิติพลิกชะตาอ๋องผู้ถูกเนรเทศ: Bab 901 - Bab 910

พวกเขาไม่เคยเห็นหน้าคนทั้งคู่ จึงไม่รู้ว่าต่างมีความแค้นใหญ่หลวงประการใดทำให้คนที่ถูกลากมา ได้รับการปฏิบัติถึงเพียงนี้แต่ผู้คนสัญจรก็ทำได้เพียงยืนดูเฉยๆ ไม่มีใครกล้าไปขัดขวางม้าของกู้มั่วหลีฉู่เทียนหัวเพียงรู้สึกหดหู่ใจยิ่ง นึกถึงสมัยก่อนที่เขาเป็นรัชทายาท ช่างยิ่งใหญ่เสียนี่กระไรแต่มาบัดนี้ กลับต้องรับความเจ็บปวดจากการถูกม้าลากเช่นนี้“ท่านรีบหยุดม้าเร็วเข้า ข้าทนไม่ไหวแล้ว”เสื้อผ้าที่ฉู่เทียนหัวสวมใส่ ได้เสียดสีกับพื้นถนนจนขาดวิ่นผิวกายก็ถูกบาดจนปวดแสบปวดร้อน ตามพื้นยังได้ปรากฏคราบโลหิตเป็นทางยาวกู้มั่วหลีหันไปมองฉู่เทียนหัว “อย่างไรกัน เพียงเท่านี้ก็ทนไม่ไหวแล้ว ข้ายังมีวิธีโหดเหี้ยมกว่านี้ที่ไม่ได้ใช้”“หากเจ้าไม่ยอมบอกที่ซ่อนของป้ายประกาศิต ข้าย่อมมีอีกหมื่นวิธีที่จะทรมานเจ้าได้”ฉู่เทียนหัวขบฟัน สุดท้ายจึงกลั้นใจกล่าวตอบ “ข้ายอมพูดแล้ว ท่านรีบหยุดม้าก่อน”กู้มั่วหลีได้ยินดังนี้ มุมปากจึงเหยียดขึ้นอย่างน่าดูพลางรีบรั้งเชือกขึ้น เพื่อบังคับให้ม้าหยุดวิ่งฉู่เที่ยนหัวหมอบอยู่ที่พื้น พร้อมอาการหายใจหอบแรงเขาเป็นถึงรัชทายาทแห่งแว่นแคว้น กลับมาต้องเผชิญกับวิบากกร

เจี่ยนอันอันก้มตัวลง จับข้อมือของฉู่เทียนหัวแล้วตรวจชีพจรให้เขาไม่นานนางก็รู้คำตอบ ในร่างของฉู่เทียนหัวมีพิษร้ายแรง อีกทั้งถูกกู้มั่วหลียัดยาอีกหนึ่งเม็ดจึงเป็นเหตุให้สลบไสลไม่ได้สติส่วนบาดแผลตามร่างกายนั้น ล้วนเป็นแผลภายนอก ไม่ทำให้ถึงแก่ชีวิต“เขาถูกพิษจริง แต่เป็นพิษที่สามารถแก้ได้”เจี่ยนอันอันกล่าวพลาง หยิบยาถอนพิษมาจากห้วงมิติหนึ่งเม็ด พร้อมใส่เข้าปากฉู่เทียนหัวยาพิษที่กู้มั่วหลีปรุงขึ้นมานั้น สำหรับเจี่ยนอันอันแล้ว ล้วนเป็นสิ่งที่นางเล่นพอแล้วทิ้งไปเมื่อได้ยินคำกล่าวของเจี่ยนอันอัน ฉู่จวินสิงจึงค่อยเบาใจลงแม้ความสัมพันธ์ระหว่างเขากับฉู่เทียนหัวจะไม่สู้ดีนัก แต่ในฐานะองค์ชายเหมือนกัน ย่อมไม่ต้องการจะเห็นอีกฝ่ายมาเสียชีวิตอยู่เบื้องหน้าตนอีกทั้งเขายังต้องการรู้เบาะแสของป้ายประกาศิตสวรรค์ จากปากฉู่เทียนหัวด้วยหากว่าฉู่เทียนหัวเสียชีวิตจริง พวกเขาก็ต้องไปหากู้มั่วหลีเพื่อสอบถามเรื่องป้ายแทนเมื่อฉู่เทียนหัวได้กินยาถอนพิษ เพียงไม่นานก็ค่อยรู้สึกตัวขึ้นเขาลืมตาขึ้นช้าๆ เมื่อเห็นสองคนที่ยืนอยู่ด้านข้าง ก็พลันตกตะลึงพรึงเพริด“ทำไมเป็นพวกเจ้าได้?”ฉู่เทียนหัวแปลกใจเ

ฉู่เทียนหัวกระแอมเบาๆ หนึ่งคำ เพื่อปกปิดความกระอักกระอ่วนในใจไว้เขาคิดเล็กน้อย สุดท้ายยังคงเอ่ยปากถึงความคับข้องใจ“แล้วเหตุใดเจ้าจึงต่างจากเจี่ยนอันอันในภาพจำของข้ามากนัก?”เมื่อได้ยินฉู่เทียนหัวพูดดังนี้ เจี่ยนอันอันพลันนึกได้ว่า ที่แท้เจ้าของร่างเดิมกับฉู่เทียนหัวเคยมีความสัมพันธ์ในอดีตร่วมกันมามิน่าตอนฉู่เทียนหัวเห็นนางครั้งแรก แววตาจึงมีความซับซ้อนบางอย่างเพียงแต่ตอนนั้นฉู่เทียนหัวอยู่ในคุกหลวง ต้องแสร้งทำเป็นวิกลจริต เพียงไม่นานจึงได้ปกปิดความสงสัยในแววตาไว้แต่แววตาที่เกิดขึ้นวูบหนึ่งเช่นนี้ กลับถูกเจี่ยนอันอันจับสังเกตเห็นได้นางจึงกล่าวหน้าเคร่งขรึม “แต่ก่อนส่วนแต่ก่อน ข้าได้ผ่านเรื่องราวมากมาย หากยังไม่เติบโตขึ้นบ้าง ก็นับว่าเสียชาติเกิดแล้ว”ฉู่เทียนหัวได้ยินนางกล่าวเช่นนี้ ก็เห็นว่าคำพูดนางพอมีเหตุผลบ้างนางเพิ่งแต่งงานกับฉู่จวินสิงไม่นาน ก็ต้องโทษปิดบ้านเนรเทศทั้งครอบครัวแล้วตอนนี้กลายเป็นเช่นนี้ ก็มิใช่เรื่องแปลกอันใดฉู่เทียนหัวกระแอมเบาๆ อีกครั้ง พร้อมแหวกม่านหน้าต่างรถม้า มองออกไปด้านนอกรอบข้างมืดสนิท มีเพียงแสงจันทร์ที่สาดส่องลงพื้นดิน จนพอให้เห็นทางข

แม้ว่านางเองก็พอว่ายน้ำได้บ้าง แต่จะให้กลั้นหายใจในน้ำสองชั่วยาม นางคงทำไม่ได้แน่นอนเพียงแต่เรื่องเช่นนี้ก็ไม่ได้ยากเกินความสามารถของนางเพราะในร้านค้าแห่งห้วงมิตินั้น มีสารพัดสินค้าให้เลือกซื้อได้ถึงเวลานางอาจซื้ออุปกรณ์ดำน้ำมาสักชุด เมื่อดำลงไปแล้ว เพียงไม่นานก็จะหาป้ายประกาศิตพบได้แต่ตอนนี้สิ่งที่พวกเขาควรทำ คือชิงตัดหน้ากู้มั่วหลี รีบหาป้ายประกาศิตให้พบก่อนเมื่อนึกถึงตรงนี้ เจี่ยนอันอันจึงแหวกผ้าม่านออก“ท่านพี่ เราอย่าเพิ่งกลับเมืองอินเป่ยเลย รีบไปเมืองติ้งอันแคว้นหนิงชวนหาป้ายประกาศิตสวรรค์ก่อน”การสนทนาระหว่างนางกับฉู่เทียนหัว ฉู่จวินสิงได้ยินหมดสิ้นเขาจึงพยักหน้า พร้อมรีบควบรถม้า มุ่งตรงไปยังแคว้นหนิงชวนทันทีเจี่ยนอันอันปล่อยผ้าม่านลง พร้อมหลับตา ตั้งใจว่าจะงีบสักครู่หนึ่งพลันข้างหูกลับได้ยินเสียงท้องร้องโครกครากจากฉู่เทียนหัวสีหน้าฉู่เทียนหัวยิ่งเพิ่มความกระดากมากขึ้น พลันรีบหันหน้าไป แสร้งแหวกผ้าม่านมองดูข้างนอก เพื่อปกปิดอาการเก้อกระดากของตนเจี่ยนอันอันลืมตาขึ้น ชำเลืองไปทางฉู่เทียนหัวแวบหนึ่งคิดในใจว่ากู้มั่วหลีคงไม่ได้ให้เขากินอาหาร จึงทำให้ท้องร้องเ

ผู้มาเยือนต่างจ้องหน้าทั้งสามคนตาเขม็ง“ฉู่เทียนหัว วันนี้เป็นวันตายของเจ้าแล้ว”หนึ่งในนั้นพูดขึ้นมา พร้อมส่งสัญญาณให้แก่คนอื่นเพื่อลงมือคนทั้งกลุ่มจึงกรูกันเข้ามา ชี้อาวุธมายังคนทั้งสามฉู่เทียนหัวรีบหยิบกิ่งไม้ในกองเพลิงขึ้นมาหนึ่งอัน พร้อมยืนขึ้นและแทงไปยังคนชุดดำคนหนึ่งในกลุ่มนั้นคนชุดดำเงื้อกระบี่ฟันฉับลง จนกิ่งไม้หักเป็นสองท่อน พร้อมแทงตรงไปยังฉู่เทียนหัวอีกครั้งฉู่เทียนหัวรีบถอยหลังไปหนึ่งก้าว พลันรู้สึกถึงด้านหลังมีไอเย็นประชิดเข้ามาเขาหลบหลีกกระบี่ที่แทงจากด้านหลังอย่างฉิวเฉียด พร้อมยกเท้าถีบไปยังหน้าท้องของอีกฝ่ายคนชุดดำสบถด้วยความเจ็บปวดออกมาคำหนึ่ง พร้อมตรงเข้าจู่โจมฉู่เทียนหัวอีกครั้งแต่ในใจกลับแอบคิด ไหนว่ารัชทายาทผู้นี้เสียสติไป แล้วไฉนจึงรู้จักหลบเลี่ยงได้?หรือว่าแท้จริงแล้วมิได้มีสติวิปลาส หากแต่เป็นการตบตาฮ่องเต้ต่างหาก!ทุกวันนี้ฉู่เทียนหัวมีพลังยุทธ์เพียงส่วนเดียว จึงไม่อาจใช้กำลังต่อกรกับอีกฝ่าย ได้เพียงหลบหลีกไปมาเท่านั้นฉู่จวินสิงกับเจี่ยนอันอันก็ถูกคนชุดดำจู่โจมถาโถมเช่นกันทั้งคู่รีบยืนขึ้น พร้อมต่อสู้กับศัตรูเป็นการใหญ่ฉู่จวินสิงเกรงว่า